Kitten blijft bang, wat te doen?

[Shenzi]

Hallo,

Ik zal onze situatie even uitleggen. In april van dit jaar hebben wij Sookie (poes) uit het asiel gehaald, zij was toen 8 weken. Zij heeft een heel erg mensgericht karakter, is nooit bang geweest oid. Uit het vervoersmandje waarmee we haar gehaald hebben sprong ze gelijk het huis in en banjerde rond alsof het van haar is. Sookie is nu 5 maanden, en heeft nog steeds dat lieve karakter naar ons.

Twee weken geleden hebben we besloten een vriendinnetje voor Sookie uit het asiel gehaald. Ons oog viel gelijk op Silver (poes), een kitten van ongeveer 2 maanden oud. Er werd ons verteld dat zij nogal bang was, en dat we veel geduld met haar moesten hebben. We hebben voor haar ook een bench meegekregen.

De introductie tussen de twee poezen is boven verwachting goed gegaan. In het begin moest Sookie niets van Silver hebben, maar na een paar dagen werd het blazen veel minder en het spelen veel meer. Inmiddels zijn ze dikke vriendinnen en liggen ze regelmatig bij elkaar.

Maar voor ons is de kleine Silver nog steeds doodsbang. Tenminste, als je haar op wilt pakken. Ze rent weg (maar wel met haar staart omhoog, niet tussen haar poten) en verstopt zich. Toch, als je haar eenmaal vast hebt, vindt ze het heerlijk en ligt ze binnen 10 seconden te spinnen in je nek. Ze valt ook lekker in slaap en spint aan een stuk door.

Wat kunnen we hier nu aan doen? Heeft zij gewoon tijd nodig om aan ons te wennen? Ik moet wel zeggen dat zij in het begin ook wegrende als we langs haar liepen, maar dat is nu al veel minder. Ze rent echt alleen weg als je rechtstreeks haar richting op loopt. Ze zit absoluut niet onder de bank, als we haar gewoon laten lopen loopt ze gewoon rustig door het huis en slaapt ze op een stoel ofzo.

Ik hoop dat jullie misschien tips hebben om haar wat minder bang voor ons te maken.

[Ilone]

Geduld. Heel veel geduld
Ik denk dat ze ooit een negatieve ervaring met mensen heeft gehad, en dit moet slijten.
Op den duur zal ze in de gaten hebben dat jullie helemaal niet van die kwade pieren zijn
Bovendien zijn jullie voor zo'n klein katje ontzettende grote wezens!
Probeer de band wat te versterken door jezelf klein te maken. Bijvoorbeeld op de grond zitten of liggen, en dan wat spelen of snoepjes uitdelen. En lief praten uiteraard. Hierdoor ben je minder eng

[Typmiep]

Ik denk dat je te snel wilt.
Wij hebben ook ooit een bang poesje gehad.

Ik ging geregeld op de grond zitten (dan lijk je minder groot) met speeltjes en hoog stemmetje praten. Uiteindelijk werd ze wel nieuwsgierig en komt ze wel. Maar zoiets kost tijd, en bij het ene poesje meer dan bij het andere. En bij de ene blijft het er ook in zitten dat bang zijn.
Ze moet gewoon aan jullie wennen. En misschien vind ze oppakken gewoon niet zo leuk.
Wij vinden ook niet alles leuk

[Shenzi]

Bedankt voor jullie antwoorden. Geduld is een schone zaak, dat blijkt maar weer

We doen inderdaad regelmatig spelen met een hengeltje met veertjes, waar Sookie ook helemaal verzot op is. Als ze dan ziet dat Sookie ook over ons heen racet, komt ze inderdaad ook voorzichtig even kijken en een paar keer tegen het hengeltje slaan.

[Adriana]

negeer je bangerikje maar een beetje en wat fijn dat de twee dames zo goed met elkaar op kunnen schieten. ze zal heel veel leren van Sookie, want katjes leren vooral van voorbeeldgedrag van soortgenootjes.
en zoals al gezegd: tijd en geduld. je zult het er waarsch nooit helemaal uit krijgen maar het zal stukken beter worden dan nu en reken in maanden en niet in weken..

en welkom op het Forum! missch nog wat topics over dit onderwerp nalezen, daar staan vast een heleboel tips in waar je missch wat een hebt!

[Mirjam86]

Vooral plat op de grond liggen heeft hier heel erg geholpen... Dan ben je niet zo'n groot wezen.
Alleen oppakken wanneer het écht nodig is. En als ze voorzichtig komt kijken vooral niet je naar haar toebewegen, maar haar het initiatief laten nemen. Géén onverwachte bewegingen maken!

Maar het feit dat Sookie jullie totaal niet eng vindt is heel positief, hierdoor zal Silver uiteindelijk ook vertrouwen in jullie krijgen.

Onze Taiyo was ook zo'n bange poeperd in het begin, en nu bijna 2 maanden later is zij de eerste die ons 's ochtends komt begroeten en wil ze altijd bij je in de buurt zijn. Ze klimt nog steeds nauwelijks bij je op schoot, maar vindt het wel fijn om naast je te liggen en geaaid te worden.

[Anne]

Wij hebben Happy de eerste week in een bench gehad omdat hij anders uit angst alleen maar achter de bank zou gaan zitten. Zo kon hij aan ons wennen en aan de andere dieren.
Misschien dat dat nog een optie is?

[Shenzi]

Bedankt voor jullie antwoorden!

@Anne: Silver heeft ook bijna een week in de bench gezeten om te wennen. Maar na 5 dagen stond ze smorgens al bij het deurtje omdat ze er zo graag uit wilde

[Peet]

Ik zou het tijd geven, véél tijd. Het heeft hier ook een tijdje geduurd voor Dodge echt vertrouwen in ons had.
Het is een prachtig kado als vertrouwen groeit....

[achtpuntzes]

hier ook een erg voorzichtige en goevoelige poes. Minoes heet ze...

heb haar overgenomen van mensen toen ze een half jaar was. doodsbang van handen!

inmiddels zijn we anderhalf jaar later, en doet ze het uitstekend. in het begin dacht ik ook dat ze was mishandeld/ geschrokken van mensen in haar kittentijd, maar daar geloof ik niet meer in. dat gevoelige en voorzichtige zit gewoon in haar karakter.

[muiskat]

Wij hebben hetzelfde met onze 3 jaar oude kater. Je mag 'm niet oppakken, niet borstelen, niet op z'n buikje aaien e.d., terwijl hij een onwijze goedaardige kat is. Geduld is inderdaad de oplossing, maar dat kan maanden duren

Ik probeer bij mijn Muis ('t is maar een klein katertje) elke dag héél eventjes z'n buikje te aaien als hij me kopjes geeft. Als hij in een heel goeie bui is til ik 'm een heel klein beetje op, maar nét laag genoeg zodat hij met z'n achterpoten nog op de grond staat. Nu, na zo'n 2-3 maanden proberen, krijgt hij geen grote pupillen meer, hoewel hij nog steeds we probeert te komen. Kleine verbetering dus, maar het gaat nog lang duren.

We hebben sinds 2-3 weken een klein poesje van nu 10,5 week oud. De eerste 3 dagen was 't een beetje blazen en moesten we d'r in een apart kamertje houden. Maar zodra het blazen over was heb ik ze maar eens zelf de situatie laten bekijken, en dat ging verbazingwekkend goed zelfs! Ze is soms nogal een spring in 't veld die héél graag lekker stoeit, maar gelukkig helpt ze ons wel een beetje door Muis een beetje uit z'n schulp te trekken… hij stoeit vrolijk mee (paar keer per dag zelfs), likt d'r schoon, en hij slaapt zélf op de dekens zolang hij maar een beetje afstand van ons kan houden.
Sinds een paar dagen kan ik 'm als hij half ligt te slapen zelfs lekker op z'n zij en buik krabben. Hij tilt z'n voorpoten zelfs een beetje op op dat moment, zo heerlijk vindt hij 't.

Enfin, grote bakken met geduld, en ontzettend langzaam opbouwen doet van wat ik merk (en dankzij de tips hier op 't forum!) wonderen. 't Kost alleen tijd en je moet wel consistent zijn. Zo geef ik als ik onze Muis flink heb kunnen borstelen als hij al zittend half in slaap kukelt, vaak een snoepje en lovende woorden.

Mvg,
Joram

[Ylf1802]

Bij mijn poes duurde het ook erg lang, voordat ze zich een beetje liet aanhalen. In het asiel werd ook tegen mij gezegd dat ze niet zoveel op had met soortgenootjes en mensen en dat ik veel geduld met haar moest hebben.

Ik heb haar (Zita) 3,5 jaar geleden uit het asiel gehaald (toen was ze 3 jaar). De eerste 3 maanden kwam ze niet naar me toe. Ik heb haar ook maar gewoon met rust gelaten en voornamelijk afgewacht totdat zijzelf toenadering zocht. Na een maand kwam ze 's wel nachts op m'n bed liggen, maar zodra ik bewoog, vloog ze c. Na een half jaar kon ik d'r pas een klein beetje aanhalen, zodra zij dit zelf wilde en pas na een jaar kwam ze op de bank tegen me aanliggen.

Nu is elke kat natuurlijk anders, maar ik denk dat je gewoon geduld moet hebben met haar. Het is natuurlijk ook nog niet zolang geleden dat je haar opgehaald hebt. Ook sommige katten kijken eerste de kat uit de boom (zeg maar).

En inderdaad erg fijn dat het zo goed gaat met de poezen onder elkaar.

Succes en het komt vast goed!