Bijna onmogelijke situatie ondertussen poes en castraat

[Jeannette77]

Zoals sommigen al weten hebben we vorig jaar een poesje bij onze volwassen kater genomen.

Na wat opstartproblemen leek het wel goed te gaan, maar de laatste maanden wordt de situatie bijna onhoudbaar!

Smartie (gecastreerd) is drie jaar en als kitten van 8 weken bij ons gekomen. Eigenzinnig, rustig, met vlagen aanhankelijk, maar ook snel chagrijnig. Verder extreem aantrekkelijk met zijn eigenwijze uitstraling!

Daya (gesteriliseerd) kwam vorig jaar als kitten van 9 weken bij ons. Zij is heel aanhankelijk, druk en als klein jagertje erg onverschrokken. Ze klom de eerste dag al in de gordijnen en leek wel de ergste vorm van kattenadhd te hebben! En is niet snel onder de indruk. Verder enorm aanhankelijk en werkelijk zachtaardig en lief. De kinderen kunnen alles met haar en ze zit het liefst van alles bij je in de buurt of lekker op schoot!Ik had verwacht dat ze eindelijk buiten gekomen, als ware jager nachtenlang buiten zou blijven. Maar het tegendeel is waar.

Nu was het al zo dat Daya erg opdringerig kon zijn naar Smartie toe. Hij gromde dan of als het te ver ging haalde hij uit. Ze heeft ontdekt dat bij lang aanhouden Smartie overstag ging en ging stoeien. Zo renden ze regelmatig door het huis.

De laatste maanden kan Daya niet eens in de buurt, zelfs niet in de zelfde ruimte vertoeven of Smartie zit consequent te grommen en te blazen. Dit kan zo uren doorgaan. Mij is al eens gevraagd of Daya niet zit te staren waar Smartie zich bedreigd door voelt. Dat Daya de dominante in het spel kon zijn heb ik nooit bij stil gestaan. Omdat zij zo zachtaardig naar ons toe is. Maar als ik erbij nadenk is ZIJ degene die onverstoorbaar blijft zitten als hij zich zo druk maakt. HIJ gaat weg bij een etensbakje als zij nog maar in de buurt komt. Hij komt niet binnen als zij er is. Etc.. Smartie is bij stress ook niet benaderbaar door ons.

Het komt erop neer dat ze ondertussen veel gescheiden blijven. Hij is volledig in de stress!

In het begin vond ik Smartie (de chagrijn) de aansteller en vond ik dat hij maar aan haar moest wennen. Maar ik maak me zorgen om hem. Nu zet ik ze 's avonds nog samen in de woonkamer en zien ze maar hoe ze zich 's nachts redden. Maar ik zit er sterk aan te denken Daya 's nachts in de woonkamer te laten en Smartie de rest van het huis. Want de momenten dat zij echt niet in de buurt is, geniet hij van onze aandacht en ligt hij heerlijk bij ons. Daya komt overdag wel aan haar gerieven. Ze loopt een hele dag kopjes te geven en ligt ze heerlijk bij ons.
Mijn man (en dochter) staan enorm aan Smartie's kant. Hij was er het eerst, dus Daya heeft zich maar te schikken.

Ik blijf maar ratelen, weet niet wat ik hier mee aan moet.

Is er iemand met tips?

[pearlsofpassion]

Allereerst moet je je houding veranderen.
Een kat moet zich niet aanpassen omdat ze tweede is, of stelt zich niet aan. Zo werkt dat niet.
Je moet je in hun plaats stellen.

Je kater is duidelijk een solo-kat. Hij is waarschijnlijk als enige kat opgegroeid en/of heeft slechte ervaringen gehad met andere katten en kan niet met katten om. Hij wil ze NIET in de buurt hebben en zal er ook nooit vriendjes mee worden. Je kan hem wel tot rust laten komen met veel geduld en inzet en op voorwaarde dat de andere kat hem met rust laat!
Bij kittens is dat altijd een probleem en dus had je beter een speelkameraadje voor de jongste bijgenomen toen die hem nog opzocht.
Dat is nu echter niet meer het geval, dus nu lijkt me dat ook niet meer nuttig.
Je jongste is nu waarschijnlijk ook in een solo-kat aan het veranderen doordat ze geen normaal kattencontact kent en van zijn kwade reacties ook haar buik vol heeft.
Als ze nu nog in contact zou komen met lieve, andere katten zou ze het waarschijnlijk nog wel leren (met wat tijd), maar zonder lieve, sociale katten, wordt ze ook een solo-kat.

Nu, als je de situatie tussen je katten leefbaar wil krijgen, moet je het 1 en ander veranderen. Op vriendjes moet je niet hopen, en hou er maar rekening mee dat ze elkaar altijd zullen mijden en dat er dagelijks blazen zullen vallen. Daar kan je niet omheen.
Maar ze zouden wel naast elkaar moeten kunnen leren eten of elkaar passeren, al zal daar wel bij geblazen worden.
Het maakt het extra moeilijk dat ze nu elkaar niet meer moeten hebben en beide blazen. Meestal trekt 1 van beide zich gewoon niets van de ander aan en blijft rustig, nu doen ze beide kwaad wat de sfeer natuurlijk opdrijft en het een stuk moeilijker maakt om dat patroon te doorbreken.

Wat je nu moet doen is medelijden tonen met je katten. Ze zijn kwaad of boos op de ander, voelen zich ontzettend miserabel als ze die tegenkomen en willen het liefst niets met de ander te maken hebben. Bovendien is je kater ook nog eens doodsbang en kan hij nergens heen. Hij staat constant onder enorme stress! Hou daar rekening mee!
Wat je dan zeker niet mag doen is straffen of aanspreken als er 1 boos doet en gaat blazen of meppen of zelfs aanvallen. Dat linken ze dan niet met wat ze aan het doen zijn, maar met de andere kat, en daardoor wordt het negatief gedrag alleen nog maar erger. Ze krijgen een onaangenaam gevoel als ze de ander zien, dat ze niet kunnen controleren (want ze begrijpen het verkeerd) en willen dus de andere wegjagen om dat gevoel te onwijken (waardoor jij dus kwaad wordt, maar dat interpreteren ze verkeerd). Dus dat mag je nooit doen!
Je moet juist gaan belonen als ze het wel goed doen.
Als er eentje naar een ander kijkt en die tweede blijft daar rustig onder, dan is dat een ontzettend goede daad van die tweede en moet die uitvoerig beloont worden. Altijd!
Als er op dezelfde bank gezeten wordt, zelfs al is er meters tussen of eentje ligt bij je op schoot en de andere komt voorbij, en er wordt niet geblazen, uitvoerig belonen! Dat zijn de momenten waar je je kans moet grijpen om zowel de aanwezigheid van de ander als het niet blazen, met iets goed te linken. Ze moeten zoveel mogelijk goede ervaringen opdoen in elkaar's buurt en liefst zonder blazen. Dààr moet je voor zorgen. En steeds opnieuw, eindeloos. Dat is de enige manier.
In het begin zal je moeten aaien, ookal wordt er geblazen en gegromd, tot de kat rustig wordt. Erna kan je stoppen als er gegromd wordt, tot 20 tellen en weer aaien als de andere kat in de buurt is.
Ook afwisselen in aaien, en niemand voortrekken. Ze zijn nu beide zo lang bij je dat het recht van de eerste niet meer geldt.
Je kan ook werken met speeltjes of iets lekkers of iets anders waardoor ze het even vergeten en zo dichter bij elkaar brengen en positieve gevoelens.

Reken op maanden zoniet jaren voor ze door 1 deur gaan.
Luis is nu bijna een jaar bij me, en Kleintje blaast nog steeds dagelijks, maar nooit als ze bij me op schoot ligt (ik beloon haar nog steeds!!), daar voelt ze zich veilig. Ook staat ze haar mannetje, gaat nu zelfs in dominantiestrijd, krijst ze niet zo meer als voor heen (alsof ze vermoord werd) als ze aangeraakt wordt, en likt of snuffelt ze zelfs voorzichtig op goede momenten. Ze speelt ook weer en zit duidelijk erg goed in haar vel, zelfs al wordt ze soms opgejaagd, ze heeft er leren mee omgaan en geleerd dat ze niet in paniek hoeft te schieten. Ze heeft haar rust gevonden en geniet van haar leven, ookal wordt ze soms gestoord.

Kleintje en ik hebben daar samen dit voorbije jaar keihard aan gewerkt en hebben eerst zelf onze vertrouwensband opgebouwd. We zijn dan ook elkaar goed gaan aanvoelen en begrijpen en vertrouwen elkaar. Ik mag haar terug opnemen (wat ik ervoor niet meer mocht) en ik kan haar tot rust laten komen als ze het moeilijk heeft.
Ook valeriaandruppels hebben haar erg goed geholpen (zonder dat was het nooit gelukt!) en het feit dat Cuzco en Luis elkaar hebben (ervoor was het onbegonnen werk, Cuzco zocht steeds contact en dat ging echt niet).

Maar je moet bij de kat beginnen, en er begrip voor opbrengen.
Als je al het bovenstaande niet kan opbrengen, doe je er beter aan de jongste te herplaatsen. Ze kan nog leren met andere katten om te gaan. Je kater doe je meer plezier door hem alleen te houden.

[jennli]

Ik vind het eerlijk gezegd niet zo duidelijk dat de kater een solokat is. Daar wordt naar mijn idee niet genoeg info over gegeven. Ik vermoed dat samen in de woonkamer zetten 's nachts met geen mogelijkheid tot het kiezen van een plek alleen niet zo goed werkt.

Verder ben ik ook een voorstander van wat Pearlsofpassion zegt m.b.t. het spelen, aanhalen van beide katten en ze samen positieve ervaringen op laten doen.

[castratenkoor]

Er zijn helaas combinatie katten die echt niet samen kunnen wonen.
In dat geval kun je kiezen voor het herplaatsen voor een van de twee.
Maar voor het zover komt zou ik eerst alles proberen. Veel positieve aandacht, genoeg kattenbakken, in elke ruimte een. Zodat er altijd naar de bak gegaan kan worden zonder de ander in de buit.
In deze moezame situatie tussen twee katten zou ik zeker voor 5 kattenbakken gaan.
En als je altijd brokjes hebt staan, zet dan ook op diverse plekken in huis een bakje brokken en een waterbakje.
Valeriaan op wat kussentjes druppelen kan ook schelen en helpen de scherpe kantjes eraf te halen.
Straf ze niet als ze lelijk doen tegen de ander.
En als het allemaasl echt niet werkt, tsja dan zit er weinig anders op dan een van de twee te herplaatsen. het is ongezond voor mens en dier jaren in stress en spanning te leven.

[Jeannette77]

Goeiemorgen, bedankt voor de reacties!
Dit geeft me allemaal meer inzicht, maar ook bevestiging in de situatie. Wij zijn altijd honden- en paardenmensen geweest en hebben nu eigenlijk voor het eerst katten...
Honden richt je af en paarden die niet samen gaan houd je gescheiden. En er zijn vaak wel andere paarden in de buurt waarmee ze wel samen kunnen. (Platweg gezegd)
De katten verzorgen we, spelen we en aaien we. Verder eigenlijk weinig bij de opvoeding stilgestaan...

Ik heb absoluut geen neiging tot voortrekken van één van de twee katten. Maar baalde ervan dat het na een paar maanden goed ging en "ineens" niet meer.

Ondertussen heb ik door dat er aandacht en energie in moet. Mijn houding t.o.v de situatie is veranderd. Ik benader ze beide positief en ik merk dat Smartie ook minder gespannen is als Daya niet in de buurt is. Dus minder gefocusd op "waar is ze, komt ze zo binnen?" Hij ontspant zich sneller als ik tegen hem klets en hij schuurt en spint gelukkig weer sneller bij aandacht.
Toch gaat het om de combinatie. Voor alle duidelijkheid: Daya is rustiger geworden. Ze blijft onverstoorbaar zitten, op soms een meter afstand, terwijl Smartie zit te grommen en te blazen! Dat is ook een probleem. Ze moet afstand houden! En niet binnen een straal van een bepaalde afstand komen en afstand bewaren als Smartie eindelijk aan het eten is. Ze gaat iedere x net over de grens lijkt het. Ik begrijp ook niet dat ze niet wijkt als hij zo extreem aan het grommen en blazen is.

Het lijkt i.d.d. wel alsof hij bang van haar is. Voorheen bleef hij bijv. grommend en blazend op bed liggen als zij in de buurt kwam. Nu ligt hij er standaard onder.

Ik zal de positieve benadering volhouden. En wil er alles aan doen om te voorkomen om Daya weg te doen!

Dus is het beter ze 's nachts toch maar gescheiden te houden? (Al hebben wij een hele grote woonkamer die in verbinding staat met de keuken) Overdag komt Daya vaak aandacht halen en Smartie niet. Smartie komt 's nachts erg graag knuffelen. Hij kan rustig een hele nacht door liggen spinnen. Is het een idee Daya dan maar in de woonkamer te laten en Smartie de rest van het huis, zodat hij bij ons kan?

Het zijn twee geweldige katten, met ieder hun eigen karaktertje en ben echt dol op beide! Maar ik vind het erg moeilijk Smartie zo ongelukkig te zien.

[castratenkoor]

Wat jij omschrijft lijkt mij inderdaad dat de poes dreig-staart. Dat daarom de kater zich ongemakkelijk voelt en gaat grommen en blazen.
Hem omschrijven als "de chagrijn" zoals in de eerste post is ook niet eerlijk. Hij wordt bedreigd en hij kan niet tegen haar op.
leg een hengel klaar met een sliert of muis eraan en zodra dat drei staren begint, leidt ze beide af met spelen.
Jouw idee van 's nachts scheiden lijkt me voor ieders rust wel goed. Ze hebebn beide genoeg ruimte en ik neem aan ook krabpaal en zo.
Succes - ik hoop dat je het kunt oplossen zodat het voor beide katten prettig wonen/leven wordt.

[Adriana]

ik heb een dergelijke situatie 10 jaar proberen glad te strijken tussen poes en kater.
dat heeft 10 jaar lang bij beide dieren veel stress gegeven en een rotsfeer in huis.
ik had de poes in dit geval 9,5 jaar eerder moeten herplaatsen, dat had veel tijd en kwaliteit van leven voor alle huisgenoten gescheeld.
en de hergeplaatste ?of is het geherplaatste poes had binnen de kortste keren een geweldig huis en rustige tuin, waarin ze helemaal weer zichzelf kon zijn.

een paar jaar geleden kregen we broer en zus als herplaatser en zus aardde absoluut niet bij mijn andere katers. mijn lat-vriend heeft zich over poes Mies ontfermd en iedereen gelukkig. je bent niet met je dieren getrouwd en hun kwaliteit van leven moet altijd voorop staan.
en als dat de consequentie van herplaatsen geeft, so be it heb ik intussen geleerd.
sommige mensen/werknemers moet je ook niet op één kamer/aan éen bureaublok of -eiland zetten....

[Dafpoetser]

Duidelijk verhaal Adriana, en kijk eens hoe Miesje het naar haar zin heeft bij je LAT, een solo-diva, die geen ander poezegezelschap duldt.

[Adriana]

jij hebt het - noodgedwongen - en nog niet zo lang geleden ook achter de rug en de beste oplossing voor alle viervoeters is uit elkaar, het is niet anders. sommige dieren verdragen elkaar gewoon niet en dat is structureel en daar is niet tegenop te aaien/spelen/afscheiden/verbieden..

en oh ja, poes Mies, net weer even over haar bolletje geaaid, is geweldig terechtgekomen. ze is altijd met haar broer Enzo samen geweest maar duidelijk een solo-diva, zeker weten!
knuffs voor prins Tommie, breed genoten van je foto's maar dat is hier off-topic..

[pearlsofpassion]

Het kàn ook een dominantiekwestie zijn die maar blijft duren omdat de mensen in het huis Smartie voortrekken. Omdat Daya de dominante zou moeten zijn, breng je alles weer in de war als je Smartie tegen haar 'beschermt'.
Je kan katten niet helpen in hun ruzie's door de ander onder hun voeten te geven, ze moeten er zelf uit.
Ik zit thuis ook met een dominantiekwestie waarbij de bange nu de fakkel zou moeten doorgeven aan de jongere. En eigenlijk lijkt ze zich beter in haar vel te voelen als het ook effectief die kant op helt. Maar dan springt ze weer op de kar, maakt duidelijk dat ze nog steeds baas wil zijn, en dan gaat hij haar weer van het tegendeel bewijzen, en gaat alles weer aan het rollen.
Ze zijn er hier dus ook nog niet aan uit, maar ze moeten dat zelf doen! Je kan alleen maar helpen door daar niets in te doen omdat ze er anders nooit uit kunnen geraken.
Begrijp je wat ik bedoel?

Steeds als Daya het pleit lijkt te winnen, springen jullie tussen en helpen Smartie erbovenop, waardoor Daya weer opnieuw moet beginnen.
Katten zijn niet noodzakelijk beter af als dominantie. Als er ruzie is om een stukje eten, zal de dominante er vaak mee gaan lopen, maar katers staan zowiezo gemakkelijk af aan poeze, ookal zijn ze meestal dominanter dan hen. Dus dat klopt ook niet helemaal.
Voor de rest laten katten elkaar meer in hun waarde en gerust.

[Adriana]

in de natuur gaan ze ieder hun eigen weg en mijden die dieren elkaar verder.

in een huis opgesloten kan dat niet en zijn ze tot elkaar veroordeeld.
en als het ene dier het andere niet accepteert, dan kun je daar erg ingewikkeld over doen wat er mogelijk onder zou kunnen liggen, maar je blijft te maken houden met schurende en erg stresserende relaties/situaties.
en dan zul je - vind ik - allereerst naar de belangen van de dieren moeten kijken en hoe sneu ook toch een andere oplossing moeten proberen te vinden.
en wat is er zo tegen het proberen om voor een dier een betere omgeving te zoeken?
dat dier lijkt me beter af met een omgeving met veel minder/geen stress dan te moeten voortleven met een liefhebbend baasje, dat ditzelfde dier een verre van optimale leefsituatie opdringt. bovendien loop je de kans op wildplassen en andere gedragsellende..

[rieneke]

er is goede raad gegeven hier, maar omdat je zegt dat het probleem tamelijk abrupt begon, zou ik een medische reden eerst uit willen sluiten.
laat je kater voor de zekerheid even nakijken door je dierenarts.

[Jeannette77]

Dank jullie wel voor jullie reacties weer.

Het is me nog niet opgevallen dat Daya echt staart. Ze zit meer onverschrokken en negeert Smartie eigenlijk meer. Alsof het haar allemaal niet deert en ze Smartie als grote aansteller ziet. Het lijkt er gewoon op alsof ze wat meer respect voor hem moet tonen. Dus meer respect voor zijn leefruimte. (Gewoon niet dichterbij komen dan een straal van 2 meter bijvoorbeeld, dat zou voor mijn gevoel al veel stress voorkomen..)

Binnenkort moeten ze weer voor een prikje. Ik laat hem dan ook nakijken op lichamelijke gebreken. Hij gedroeg zich i.d.d. ook zo toen hij een blaasontsteking had.... Al lijkt me dat in dit geval sterk...

[pearlsofpassion]

Sorry, maar zo afstand houden, kan je ze echt niet leren.
Enkel als de kat die de afstand wil, daar zelf voor zorgt, kan het gebeuren. Maar de kat die de afstand moet houden, wordt daar meestal niet zo blij van.

[Catfish]

Ik snap dat je echt je best wilt dioen om beide katten een fijn leven in jouw huis te geven. Maar of dat een haalbare situatie, daar twijfel ik aan.
Zoals hierboven ook al door enkelen beschreven heb ik niet de indruk dat je de katten een heel groot plezier doet met elkaar.
En als het al een aantal maanden duurt...
Ik denk dat je beter voor één van de twee een fijn ander thuis kan gaan zoeken.
Sterkte!