Toen mijn konijn indertijd ziek was, heb ik ook een hele dag raar rondgelopen op de univ, ik wist dat ik eigenlijk thuis moest zijn. Gelukkig was er 1 iemand die ook konijnen heeft en die het begreep, want anders had ik zeker rare blikken gekregen als ik het vertelde. Konijnen vinden ze nog raarder dan katten.
Maar toen Cuzco ziekjes was (heel lichtjes) en ik 's avonds sneller door wou bij een groepswerk om met hem naar de DA te gaan, was iedereen erg begripvol en zeiden ze: ja tuurlijk, ga maar, je moet je niet schuldig voelen!
Maar ik studeer natuurlijk wel biologie, dat is geen doorsnee publiek natuurlijk.... Ik was al zo verontwaardigd toen 1 van mijn medestudenten eens zei dat ze liever een kat doodreed dan ervoor uit te wijken en tegen een muur te belanden. Nu, dat snap ik niet, en dat heb ik haar gezegd ook!
Moest het een kind zijn....
Ale bon, ik mag dus niet klagen over medeleven op de universiteit.
Maar toen mijn vorige konijn gestorven was, dan heb ik echt niet geweent maar geschreit (zoals ze dat in belgie zeggen, dus geschreeuwt) , en Stijn vond dat heel normaal. Hij weende er niet zo hard om, maar heeft mij wel enorm gesteund daarin. Het was natuurlijk nog maar een jaar ook zijn konijn en al 4 jaar mijn konijn. Ben hem bij mijn ouders gaan begraven, en die vonden dat ook wat veel voor een konijntje, maar mijn broer en zussen hebben hem mee begraven en hebben mee geweent. Hij heeft echt gekregen wat hij verdiende, mijn Yorantje.
Punt was, dat mijn schoonouders helemaal niet snapten dat je aan een konijn ook maar iets kon aan hebben (hebben ze verscheidene keren ervoor gevraagd) en dus vonden ze dat verdriet ook maar raar. Maar ik had niets anders verwacht. Mensen die zelf geen dieren hebben, of er hebben lopen maar niet meer dan dat, die snappen zoiets echt niet blijkbaar. Ik vind het niet erg als ze het niet snappen, dat moeten ze zelf maar weten, zolang ze het maar respecteren en je er niet mee uitlachen of raar kijken. Ieder zijn leven en zijn liefdes. En ik ben er echt van overtuigd dat wij dierenvrienden veel meer liefde en geluk in ons leven hebben dan dat soort materialisten.
Dinie, ik ben heel blij dat Rik zich beter voelt, het klonk op een bepaald moment echt niet goed, maar ik heb geen moment getwijfelt dat hij erdoor zou komen!
Veel beterschap nog aan je kleine rakker, dat hij snel terug met Teun mag pakkertje spelen.