Waarschijnlijk ga ik een gastgezin worden voor arme verlaten zieltjes. Ik heb alleen wat vragen
Zijn er mensen met ervaring hiermee die zelf al katten hebben? Hoe reageerden jullie eigen katten?
Hebben jullie je katten laten inenten tegen andere ziektes dan katten/niesziekte? En zoja...waar tegen allemaal. Mij is aangeraden mijn katten in te laten enten tegen leucose. Maar ik vraag me dus af of ik eventueel andere ziektes ook moet coveren.
En dan over het inenten, kan dat allemaal tegelijk dan? En wat is er ongeveer de prijs van. Niet dat ik het niet laat doen, de prijs van de gezondheid van mijn 2 poezen is onbetaalbaar natuurlijk. Maar dan weet ik waar ik ongeveer rekening mee moet houden.
Kirsten, ik heb zelf kittens en poezen opgevangen en met gastgezinnen gewerkt. Realiseer je heel erg goed waar je je eigen dieren aan blootstelt, want niet elke ziekte is van te voren te zien.
Als je gaat opvangen, hou dan je eigen katten apart, en de opvangers in een goed schoon te maken kamer. Opvangers kunnen niesziekte hebben en daardoor virussen uitscheiden, die jij aan je kleren meeneemt naar je eigen dieren.
Datzelfde geldt voor schimmel. Schimmel is hardnekkig en lang niet altijd met het blote oog zichtbaar. Heb je een kamer met schimmel, dan moet je die helemaal insprayen met een Imaverol-oplossing en daarna alles schoonmaken en nastomen. Eventueel moet je zelfs rookkaarsen gebruiken. Schimmelsporen kunnen een jaar lang blijven leven buiten de kat, en je kunt ze meenemen aan je kleren.
Stel dat je een kat binnenkrijgt die kattenaids of leukose heeft, en deze besmet jouw dieren, dan gaan je eigen dieren dus ook dood.
Overleg dus heel goed met de instantie voor wie je opvangt wie waarvoor verantwoordelijk is, teken een contract waarin je rechten en plichten staan, en -allerbelangrijkst- word geen gastgezin uit emotie, maar probeer ook de 'zakelijke' kant te zien. Mijn ervaring is namelijk dat als een dier ziek is en constant ab-kuren krijgt, het gastgezin niet kan beslissen over leven of dood van het dier. Neem je dan als instantie samen met je da de verantwoordelijkheid, dan kan het gastgezin daar heel vaak niet mee uit de voeten omdat ze zich zo ingespannen hebben voor het diertje en het niet los kunnen laten.
Denk heel goed na. Gastgezinnen zijn erg nodig, maar het heeft veel meer haken en ogen dan je op het eerste gezicht zou denken.
Mijn eigen katten konden vaak wel uit de voeten met kittens, maar onze dominante kater vond de moederpoezen heel vervelend en ging daarom sproeien. Een andere eigen poes werd onzindelijk door de drukte.
Hoe groter de groep, hoe meer stress en hoe meer stress, hoe minder afweer tegen ziektes. Van mijn 8 overgebleven katten zijn er 4 besmet met het calicivirus, waardoor ze niet oud gaan worden, en bovendien in stressituaties het virus weer uitscheiden zodat ook de anderen er weer aan blootgesteld worden.
Datzelfde geldt voor schimmelinfecties; ik heb ondanks talloze zeer kostbare behandelingen de schimmel nog altijd niet effectief bestreden. Mijn huis staat voorlopig leeg, de katten zijn op logeeradressen en ik neem het hele jaar niet op.
Dit is misschien een negatief klinkend verhaal, maar het is wel de realiteit en ik denk dat je dat goed moet doorspreken met de instantie voor wie je eventueel gaat opvangen.
Desalniettemin vind ik het fijn dat je het zo goed afweegt en er vragen over stelt!
Ook van mij een niet te vrolijk verhaal. Ik heb ook jaren opvang gedaan en dit was in de tijd dat kattenaids voor het eerst werd ontdekt. Een moederpoes met kittens bleek deze ziekte te hebben en het heeft vele kattenlevens gekost.
De entingen zou ik doen en wat Emma al zei, zorg voor een eigen ruimte voor je opvangers. Je eigen katten lopen anders toch extra gevaar.
Waar je ook rekening mee moet houden is dat je met erg moeilijke mensen te maken kan krijgen. Soms krijg je mensen op je pad die je liever niet een dier meegeeft en daar kunnen ze dan behoorlijk moeilijk over gaan doen. Je kan daar zelfs rare bedreigingen in tegenkomen.
Het is een zware taak die je op je neemt en ik wens je veel sterkte!
Laatst gewijzigd door Kattenbella op 05 mei 2005 17:45, 1 keer totaal gewijzigd.
"All they need are little black-bow ties and top hats. They might even tip you at feeding time, if you're lucky"
We krijgen sowieso kittens pas vanaf 5 weekjes. Omdat ik gewoon ook nog werk. Ook met loslaten heb ik niet zoveel problemen. Ik ben opgegroeid met huisdieren, waarvan er ook een paar door de da ingeslapen zijn. Mijn ouders zijn altijd heel eerlijk geweest. Als het diertje niet goed kan leven, of zijn/haar hele leven problemen zal blijven houden kan ik het dat helemaal niet aan doen.
Het gaat mij er ook voornamelijk om dat ik een nestje een toekomst kan proberen te geven.
Zover ik weet krijg ik een contract met wat standaard dingen, en ben ik zelf verandwoordelijk voor beslissingen over aan wie het kitten of de kat gegeven wordt enz... Het enige waar zij voor zorgen is benodigheden, onkosten vergoeding en contacten met eventuele kopers.
Verder kan je maar 1 nestje per keer krijgen en heb ik zelf maar 2 katten. Beide zijn vrij rustig. Zelfs als het hele huis vol mensen zit, of als ze in vreemde huizen komen zijn ze ook snel al op hun gemak. Daarom heb ik ook de beslissing genomen om het gewoon te proberen.
Als mijn katten niet zo "makkelijk" waren zeg maar, zou ik er sowieso nooit aan beginnen.
Klinkt goed. Zo te horen ben je je bewust van de risico's en ook het werken met een contract is een goede zaak.
Nu dan een hypothetische vraag: stel nou dat jij na een paar weken besluit dat je een kitten zelf wilt houden, wat dan? Heb je dan eerste keus en hoe worden de onkosten dan berekend?
Daar heb ik zelf namelijk problemen mee gehad, die niet goed opgelost konden worden, vandaar mijn interesse
Tot welke leeftijd blijven de kittens bij jullie? En zijn ze van tevoren door een da bekeken?
Ook van mij geen echt leuk bericht.
Ook ik heb een aantal katjes opgevangen. Zelf had ik er 15 ongeveer op dat moment. Toen plots hier een ziekte uitbrak, het leek veel op Fipp Nu heb ik nog maar van mijn eigen groep er 6 over (van nov.2004 t/m april 2005) en zelfs deze groep is risicovol helaas, ik denk niet dat ze allemaal oud zullen worden. Voor twee weken geleden is er nog eentje ingeslapen van 6 maanden
Dus hoe je het ook went of keert, het kan altijd risicovol zijn voor je eigen katten. ook werk ik op de ambulance en dat geeft zelfs risico's.
Aan de andere kant zijn deze mensen wel erg nodig. Maar zou ik dit ooit weer gaan doen, dan zonder eigen katten, want het afgelopen jaar is een hel voor mij geweest en ben het nog niet helemaal te boven.
@ Emma: Het is wel de bedoeling dat ze eerst bij de DA langsgaan als dat mogelijk is voor een eerste onderzoekje.
De kittens mogen dan weg als ze sterk en gezond zijn, minimaal 8 weekjes en zoveel gram (weet niet meer precies wat het was).
Hoe het gaat als ik er zelf 1 zou willen houden weet ik niet. Ik heb wel een paar keer op de website gezien dat een kitten bij zijn/haar opvangster gebleven is. Dus ik denk dat daar wel mogelijkheden in zijn. Toch weet ik bijna zeker dat ik er zelf (nog) geen derde kat bij wil. Ik vind twee wel genoeg voor de kostenpot Maar ik zal het voor de zekerheid vragen. Want met die kerel van mij weet je het nooit.
@Annastasia: Wat vervelend om te horen dat je zoveel katten kwijt bent geraakt Maar 15 is toch ook wel veel? Ik heb op het forum gelezen dat hoe groter de groep hoe groter het risico op stress en ziekten ed.
Ik zou daarom nooit zoveel katten in huis nemen. Met mijn eigen katten en 1 nestje opvang is de kant op meer dan 6 katten tegelijk in huis niet zo groot.
In ieder geval bedankt voor je reactie. En heeeel veel sterkte en knuffels.
Als er onvoldoende opvangers zijn, zit je gauw met een grote groep. Moederpoezen raak je slecht kwijt en ook blijf je met kittens zitten, in vakantietijd en als 'de markt verzadigd is'.
Ikzelf had vorig jaar op de top zo'n 70 katjes in huis en nog eens zo'n 25 in gastgezinnen. Als ik ze niet opnam, gingen ze sowieso dood. Dus 1 nest per keer is goed maar als er te weinig gastgezinnen zijn, heb je heel snel een probleem.
Ik kon geen nee zeggen, want ik vond niet dat het aan mij was om te zeggen wanneer ik 'vol' zat, maar ook ik heb nog wel een jaar nodig om bij te komen van alle verliezen en van alle ellende die dit allemaal met zich meegebracht heeft.
Hopelijk krijgen de kittens allemaal een goed thuis, maar wees niet verbaasd als je toch met dieren blijft zitten.
Dat ze eerst langs de dierenarts gaan, vind ik een goede zaak; zo voorkom je een hoop ellende.
Onze instelling had daar geen geld voor en dat is mede de reden dat het zo ontzettend triest gelopen is.
denk wel dat er een verschil is als je een enkele keer een kat of poes met kittens opvangt of dat regelmatig doet.
Ikzelf heb nu 1 zwangere poes in opvang. De laatste keer dat ik dat gedaan heb is alweer 3 jr geleden. Deze poes was een zwerfpoes. Heb haar wel helemaal laten nakijken,maar ze kan niet geent worden omdat ze drachtig is.
Heb haar helemaal ontvlooit met frontline en kammen. Voor de rest is er natuurlijk altijd een risico dat de kat ziek is. Maar als je eigen katten buiten komen loop je dat risico ook.
Voor mij was het belangrijkste dat deze poes de kans krijgt haar jongen groot te brengen in een veilige warme omgeving.
lous schreef:Voor mij was het belangrijkste dat deze poes de kans krijgt haar jongen groot te brengen in een veilige warme omgeving.
Dat is het voor alle opvangers, Lous, dus dat argument ondervangt helaas geen enkel van bovengenoemd probleem
En dan kan je omgeving wel eens helemaal niet zo veilig meer zijn.
daarom doe ik het zelden, alleen als ik er de tijd het geld en geduld voor heb.
En aangezien ik een single mama ben die ook voor mijn kids moet zorgen enz. Kan ik gewoon niet te vaak een poes opvangen.
Nu heb ik nog maar van mijn eigen groep er 6 over (van nov.2004 t/m april 2005) en zelfs deze groep is risicovol helaas, ik denk niet dat ze allemaal oud zullen worden. Voor twee weken geleden is er nog eentje ingeslapen van 6 maanden 
