Ik heb een kitten van ongeveer 10maanden (suus).
Het is echt een superlief beestje die het na korte tijd ook al met mijn andere kitten (nicky) kon vinden! Nicky is een echt boefje en haalt altijd kattenkwaad uit. Suus was een echt knuffeldier.
Sinds een tijdje wordt Nicky steeds aanhankelijker (eerst moest ze niets van geknuffel hebben) en suus wordt steeds banger.
Als de deurbel gaat, voor de stofzuiger, als bezoek komt.......
Met een vriend van ons, die regelmatig langskomt, deed Suus eerst altijd knuffelen, maar sinds een korte tijd begint hij heel hard te blazen op hem. Die vriend vind dat natuurlijk niet leuk en ik heb hem gevraagd om Suus maar even te negeren.
Toen Suus naar de dierenarts moest voor een controlen (niets ernstigs, een tranerig oogje) vond de dierenarts haar ook al erg schuw.
Weet iemand wat ik heiraan kan doen???
Ik weet echt niet waarom ze opeens zo bang voor alles is....ze durfde eerst heel erg veel.
bange kittens
Is Suus banger voor mannen dan voor vrouwen? Wat weet je van haar voorgeschiedenis? Is ze tussentijds eens naar de dierenarts geweest en zo ja, was dat een man of een vrouw?
Is de verhouding tussen de dieren onderling ook veranderd? Is ze een poes (gezien de naam) en al gesteriliseerd? Sinds wanneer is ze uitgesproken schuw?
Dit soort dingen zijn belangrijk om er achter te komen waardoor ze bang is geworden.
Je kunt haar in elk geval Bach druppels geven; Stella, dan dit forum, kan je vertellen welke. Bij heel bange poezen geef ik ook wel wat valium, je mag zo'n 2 mg. per dag geven, zodat ze wat rustiger worden. Maar Bach is onschuldiger en daar kun je ook goede resultaten mee boeken.
Zoals gezegd, het belangrijkste is om te proberen te achterhalen wat haar ansgt aangejaagd heeft en wat nu die angst verder triggert.
De vriend kan inderdaad beter Suus negeren, iedereen voor wie ze angstig reageert, moet haar niet aankijken en geen aandacht aan haar schenken. Zo kan ze weer wat rustiger worden.
Is de verhouding tussen de dieren onderling ook veranderd? Is ze een poes (gezien de naam) en al gesteriliseerd? Sinds wanneer is ze uitgesproken schuw?
Dit soort dingen zijn belangrijk om er achter te komen waardoor ze bang is geworden.
Je kunt haar in elk geval Bach druppels geven; Stella, dan dit forum, kan je vertellen welke. Bij heel bange poezen geef ik ook wel wat valium, je mag zo'n 2 mg. per dag geven, zodat ze wat rustiger worden. Maar Bach is onschuldiger en daar kun je ook goede resultaten mee boeken.
Zoals gezegd, het belangrijkste is om te proberen te achterhalen wat haar ansgt aangejaagd heeft en wat nu die angst verder triggert.
De vriend kan inderdaad beter Suus negeren, iedereen voor wie ze angstig reageert, moet haar niet aankijken en geen aandacht aan haar schenken. Zo kan ze weer wat rustiger worden.
mmm, misschien moet ik dat maar eens proberen.
Suus en Nicky zijn beiden vrouwtjes (10 en 11 maanden oud)
Ik heb ze vlak na elkaar gekregen. Nicky komt uit een heel lief gezin, daar waren de katjes alles. Suus komt volgens mij uit een minder gezin (die vrouw had gezegd dat ze ingeent waren, maar dat was niet zo, toch kon ik het niet over mijn hart verkrijgen om haar daar te laten).
Nicky is wat dominanter. Ze neemt Suus vaker ook lekkere dingen af. Qua spelen is afwisselend iemand de baas. Ze weten van elkaar hoe ver ze kunnen gaan.
Suus is, nu ik erover nadenk, inderdaad banger voor mannen.
Ze was op een gegeven moment opeens bang voor de deurbel, en toen hebb ik er niet zoveel aandacht aan besteed, omdat het toen echt een nieuwsgierig katje was.
Omdat Nicky een boefje is en zich nergens iets van aantrekt moeten we haar streng toespreken. En juist omdat Suus zo bang is kunnen we Nicky niet ergens van laten schrikken (als ze iets doet wat niet mag).
Als ik alleen thuis ben is Suus het minst bang. Terwijl als mijn vriend thuis komt er de ene keer niks aan de hand is en de andere keer wel. Vooral als we met schoenen aan lopen is hij banger....
toen ik haar heb gekregen ben ik met beide katjes naar de dierenarts geweest. hier ga ik om de zoveel tijd heen. de dierenarts vond het mooie katjes en ze waren gezond.
alleen de laatste keer merkte hij op dat ze erg schuw was
Zou dit ook kunnen komen, omdat ze een tijdje 6x per dag oogdruppels moest???? Dat ze banger is, bedoel ik.
Van de andere kant kan dat ook weer niet, omdat ik deze altijd gaf en voor mij is ze eigenlijk bijna nooit bang (alleen als ik iets per ongeluk laat vallen)
Suus en Nicky zijn beiden vrouwtjes (10 en 11 maanden oud)
Ik heb ze vlak na elkaar gekregen. Nicky komt uit een heel lief gezin, daar waren de katjes alles. Suus komt volgens mij uit een minder gezin (die vrouw had gezegd dat ze ingeent waren, maar dat was niet zo, toch kon ik het niet over mijn hart verkrijgen om haar daar te laten).
Nicky is wat dominanter. Ze neemt Suus vaker ook lekkere dingen af. Qua spelen is afwisselend iemand de baas. Ze weten van elkaar hoe ver ze kunnen gaan.
Suus is, nu ik erover nadenk, inderdaad banger voor mannen.
Ze was op een gegeven moment opeens bang voor de deurbel, en toen hebb ik er niet zoveel aandacht aan besteed, omdat het toen echt een nieuwsgierig katje was.
Omdat Nicky een boefje is en zich nergens iets van aantrekt moeten we haar streng toespreken. En juist omdat Suus zo bang is kunnen we Nicky niet ergens van laten schrikken (als ze iets doet wat niet mag).
Als ik alleen thuis ben is Suus het minst bang. Terwijl als mijn vriend thuis komt er de ene keer niks aan de hand is en de andere keer wel. Vooral als we met schoenen aan lopen is hij banger....
toen ik haar heb gekregen ben ik met beide katjes naar de dierenarts geweest. hier ga ik om de zoveel tijd heen. de dierenarts vond het mooie katjes en ze waren gezond.
alleen de laatste keer merkte hij op dat ze erg schuw was
Zou dit ook kunnen komen, omdat ze een tijdje 6x per dag oogdruppels moest???? Dat ze banger is, bedoel ik.
Van de andere kant kan dat ook weer niet, omdat ik deze altijd gaf en voor mij is ze eigenlijk bijna nooit bang (alleen als ik iets per ongeluk laat vallen)
Katten die bang zijn voor schoenen, dat zegt mij al genoeg 
In de inprentingsfase heeft ze vermoedelijk dus een schop gehad (kan per ongeluk zijn geweest) en wel van een man. Die associatie uit zich soms later als ze bij voorbeeld van een man oogdruppels krijgt (ik noem maar iets).
Het lijkt me goed dat je vriend op de grond gaat liggen als hij met haar wil spelen, haar met knipperende ogen aankijkt en uitdaagt met een speeltje met afstand, dus een lange veer of iets op een stok. Zo leert ze dat mannen ook leuke dingen kunnen doen, en dat hij zich op haar niveau bevindt. Met de ogen knipperen betekent dat de kat niet bang voor je hoeft te zijn. En hij kan het beste sloffen dragen
De oogdruppels zou je zelf in kunnen doen en dan spelenderwijs. Daarna belonen met wat lekkers en even met haar spelen op bovengenoemde manier. Dit kan haar het vertrouwen teruggeven.
Het is naar om te zien hoe een dier bang van je wordt en van de deurbel. Ook die deurbel kan betekenen dat je een keer bezoek hebt gehad dat haar per ongeluk een schop gaf met een schoen. Heb je de mgelijkheid om een andere bel te kopen? Dat scheelt haar in ieder geval 1 geluid.
Vaak is het zo dat als je het wat kunt plaatsen, je de situatie waardoor ze bang is geworden kunt omzeilen. Daarna kun je dan beginnen aan de nieuwe vertrouwensopbouw. Het kan een lange weg zijn, maar het kan ook opeens over zijn.
In de inprentingsfase heeft ze vermoedelijk dus een schop gehad (kan per ongeluk zijn geweest) en wel van een man. Die associatie uit zich soms later als ze bij voorbeeld van een man oogdruppels krijgt (ik noem maar iets).Het lijkt me goed dat je vriend op de grond gaat liggen als hij met haar wil spelen, haar met knipperende ogen aankijkt en uitdaagt met een speeltje met afstand, dus een lange veer of iets op een stok. Zo leert ze dat mannen ook leuke dingen kunnen doen, en dat hij zich op haar niveau bevindt. Met de ogen knipperen betekent dat de kat niet bang voor je hoeft te zijn. En hij kan het beste sloffen dragen
De oogdruppels zou je zelf in kunnen doen en dan spelenderwijs. Daarna belonen met wat lekkers en even met haar spelen op bovengenoemde manier. Dit kan haar het vertrouwen teruggeven.
Het is naar om te zien hoe een dier bang van je wordt en van de deurbel. Ook die deurbel kan betekenen dat je een keer bezoek hebt gehad dat haar per ongeluk een schop gaf met een schoen. Heb je de mgelijkheid om een andere bel te kopen? Dat scheelt haar in ieder geval 1 geluid.
Vaak is het zo dat als je het wat kunt plaatsen, je de situatie waardoor ze bang is geworden kunt omzeilen. Daarna kun je dan beginnen aan de nieuwe vertrouwensopbouw. Het kan een lange weg zijn, maar het kan ook opeens over zijn.
Laatst gewijzigd door Emma Boom op 23 feb 2005 18:28, 1 keer totaal gewijzigd.
oh.....hartstikke bedankt alvast
ik ga hier straks als mijn vriend thuis komt eens over praten.
mijn vriend kan hier makkelijker over denken (hij vind de katten leuk), maar ik ben de grote liefhebber. Het doet me echt leed om de kleine zo te zien.
Een andere deurbel gaat helaas niet, maar over de andere dingen kunnen eens denken. Gelukkig hoeven de oogdruppeltjes nu niet meer.
ik ga hier straks als mijn vriend thuis komt eens over praten.
mijn vriend kan hier makkelijker over denken (hij vind de katten leuk), maar ik ben de grote liefhebber. Het doet me echt leed om de kleine zo te zien.
Een andere deurbel gaat helaas niet, maar over de andere dingen kunnen eens denken. Gelukkig hoeven de oogdruppeltjes nu niet meer.
Ik heb ook het idee dat je poes een trap of zo heeft gekregen.
Ze wordt niet zo maar angstig van een schoen of van een deurbel.
Probeer de oorzaak eens te achterhalen.Misschien heeft iemand haar weg willen duwen en is dat wat hard aangekomen.Misschien associeert ze
de deurbel wel met de schoen.Ze kunnen het je niet vertellen he.
Dit is niet persoonlijk bedoeld, maar kan het zijn dat er eens visite
is geweest die niet al te vriendelijk tegenje poes heeft gedaan?
Alma
Ze wordt niet zo maar angstig van een schoen of van een deurbel.
Probeer de oorzaak eens te achterhalen.Misschien heeft iemand haar weg willen duwen en is dat wat hard aangekomen.Misschien associeert ze
de deurbel wel met de schoen.Ze kunnen het je niet vertellen he.
Dit is niet persoonlijk bedoeld, maar kan het zijn dat er eens visite
is geweest die niet al te vriendelijk tegenje poes heeft gedaan?
Alma
De poezen,Ashley,Shanna,Pearley,Zenith,
Cosmo en Griffin en Landseer E.C.T. Caya
Cosmo en Griffin en Landseer E.C.T. Caya
bange kittens
Hoi allemaal,
ik heb sinds een dagje twee kittens in huis. We hebben ze via een particulier adres gekregen. Ze waren de eerste uren erg schuchter en kwamen zelfs een uur de kattenbak niet uit. Vervolgens hebben we ze eruit gehaald en in hun mandje gezet. Sindsdien zijn ze de hele dag al met elkaar aan het spelen en rollebollen. Maar....nu komt mijn vraag.....ze willen absoluut geen contact met ons. Ze zijn zelfs een beetje bang. Oppakken wil erg lastig en ze willen dan ook maar wat graag weer op de grond.
Is dat normaal? en wat kan ik er aandoen om dit te verbeteren?
kim
ik heb sinds een dagje twee kittens in huis. We hebben ze via een particulier adres gekregen. Ze waren de eerste uren erg schuchter en kwamen zelfs een uur de kattenbak niet uit. Vervolgens hebben we ze eruit gehaald en in hun mandje gezet. Sindsdien zijn ze de hele dag al met elkaar aan het spelen en rollebollen. Maar....nu komt mijn vraag.....ze willen absoluut geen contact met ons. Ze zijn zelfs een beetje bang. Oppakken wil erg lastig en ze willen dan ook maar wat graag weer op de grond.
Is dat normaal? en wat kan ik er aandoen om dit te verbeteren?
kim
kimpie
Ze laten wennen. Aan hun nieuwe omgeving, maar ook aan jullie. Probeer ze anders te negeren en wacht tot ze jou opzoeken. Dus niks forceren, dat werkt alleen maar averechts.
Het is al een hele positieve stap dat ze al zo lekker los komen. Dus geduld en ik zou ze zeker niet gelijk oppakken en doen, want ze laten zelf al merken dat ze daar nog niet aan toe zijn, dus luister naar ze en het komt vast goed
Het is al een hele positieve stap dat ze al zo lekker los komen. Dus geduld en ik zou ze zeker niet gelijk oppakken en doen, want ze laten zelf al merken dat ze daar nog niet aan toe zijn, dus luister naar ze en het komt vast goed
Een beetje uitdagen met wat speeltjes en een lekkere hap helpt vast wel Blijf wel op de grond liggen en maak beslist geen oogcontact, want dat kan de angst versterken. Dus lief tegen ze praten terwijl je met een pauwenveer of een speelstok zwaait, en met je ogen knippert, en daarbij af en toe een erg lekker hapje, wat ze eerst van een schaaltje mogen, maar later uit je hand kunnen eten.
Dan komt het allemaal wel goed. Gun ze wel de tijd!
Succes
Blijf wel op de grond liggen en maak beslist geen oogcontact, want dat kan de angst versterken. Dus lief tegen ze praten terwijl je met een pauwenveer of een speelstok zwaait, en met je ogen knippert, en daarbij af en toe een erg lekker hapje, wat ze eerst van een schaaltje mogen, maar later uit je hand kunnen eten.Dan komt het allemaal wel goed. Gun ze wel de tijd!
Succes
Yoran en Zody waren in eerste instantie ook heel erg op zichzelf en elkaar gericht en niet zo op ons. Ook waren ze de eerste dag nogal bang.
Geef ze de ruimte om hun omgeving te ontdekken en ga in het begin lekker bij ze zitten of liggen zonder wat te doen. Inderdaad lekkere snoepjes voeren en je heel langzaam wat meer met ze bemoeien. Dan kan het best nog goed komen hoor! Spelen doen ze nog steeds vooral met elkaar maar daarnaast komen ze ook graag bij ons op schoot zitten om te knuffelen.
Geef ze de ruimte om hun omgeving te ontdekken en ga in het begin lekker bij ze zitten of liggen zonder wat te doen. Inderdaad lekkere snoepjes voeren en je heel langzaam wat meer met ze bemoeien. Dan kan het best nog goed komen hoor! Spelen doen ze nog steeds vooral met elkaar maar daarnaast komen ze ook graag bij ons op schoot zitten om te knuffelen.
groetjes Sharon
bedankt voor jullie reacties, ik heb er zeker wat aan! Vandaag heb ik met ze gespeeld: met zo'n hengeltje met veertjes. Ze speelden er erg enthousiast mee en klommen af en toe op me. Nu heb ik alleen nog een vraag, ze hebben afgelopen nacht op de bank gepoept en geplast. Gisteren hebben ze ook één keer gepoept op een t-shirt dat op de grond lag. Ze hadden gisteren ook al wel iets in de kattenbak gedaan en afgelopen nacht ook. Dus misschien is er één van de twee die het niet doet en één wel. Wat moet ik nu doen. Is er iets als kattenbaktraining en hoe moet dat dan?
kimpie
-
Admin
- Administrator
- Berichten: 1913
- Lid geworden op: 18 mar 2003 01:33
- Locatie: Den Haag
- Contacteer:
Kimpie,
Alles daarover vind je in een ander topic op http://www.dekattensite.nl/phpBB2/viewtopic.php?t=1957
Alles daarover vind je in een ander topic op http://www.dekattensite.nl/phpBB2/viewtopic.php?t=1957
"We moesten de kinderen helaas wegdoen, omdat onze katten allergisch bleken te zijn."
bang kitten
heb hier het eea gelezen over bange katten/kittens, maar heb toch nog wat vraagjes...
Ik heb sinds donderdag een kitten in huis, ze komt van een boerderij waar ze behoorlijk verwaarloosd eraan toe was, heel veel vlooien, wormen, mager, amper willen eten, Maar de vlooien zijn na grondige wasbeurt weg, de wormen zijn ook redelijk weg, maar ontworm haar nog wel, en eten doet ze als de beste. Ze weegt helaas alleen nog maar 721 gram, ondanks dat ze al 3 maanden oud is... Ze krijgt kittenmelkpoeder, whiskas kitten, en neemt ook graag een hapje van mijn andere katten hun voer..
Nu heb ik nog 3 katten, 2 van 2 jaar, geholpen katers, en een poes (ges) van 9. Uiteraard is het kitten, Guusje, doodeng, maar dat went wel.
Nu is deze dame op een boerderij 'opgegroeid', met een moederpoes die niets van mensen wil hebben.. Ze is vorige week zondag door een vriendin van mij meegenomen, die heeft haar de 'extreme make-over' gegeven, en nu heb ik de zorg over haar.
Ik heb een bench voor d'r, ze is al zindelijk, doet alles op de bak, maar ik dacht, ik kan er niet alleen maar in die bench laten zitten, ze moet d'r omgeving ook leren kennen.
Dus ze is nu vanaf zaterdag los in huis. Heb geen groot huis, alles gelijksvloers, maar ze zit het liefst op plekken waar je d;r niet ziet...
Nu heb haar de eerste avonden gepakt, en s'avonds op me gelegd, in mijn ochtendjas, en de knormolen gaat aan, en ze is helemaal gelukkig, totdat ze me ziet, dan is het blazen, . Maar, als ik er dus wil pakken is ze zeer angstig, nu wil er niet iedere x 'grijpen' want zo associeert ze dus mij met grijpen en niet met lekker slapen...
Ze wandeld af en toe dapper door het huis, maar als ze me ziet, of ik beweeg, zoef weg.. Nu heb ik dus al gelezen, laag benaderen, niet in de ogen aankijken, dus pas het toe.
Vanmorgen was ze superdapper, de kids kregen voer van me, en ze kwam zeer dapper dichtbij! Wilde zelfs bij Poes meeeten. Ik bakje gevuld, in de bench gezet, mevrouw weer weg... Heb hier ook gelezen dat je ze moet aaien als ze eten, maar dat laat ze echt niet toe....
Wat moet ik nu? Moet ik er los laten, moet ik er toch maar in de bench doen?
Die andere katten kunnen bij haar eten, mits de bench, zoals nu, open is. Maar aangezien ze weer, ws, onder het bed zit, wil ik haar daar niet voeren, want ze moet een vaste plek hebben, toch?
Ik zie het als een gigantische uitdaging, ik weet ook wel dat ze ooit wel komt, maar ik ben niet van plan op me tenen te gaan lopen, want ze moet ook wennen aan alle geluidjes hier, toch?
Moet ik er nu s'avonds op schoot nemen? Ondanks dat ik er niet te pakken krijg, ze geniet er wel van, als ze eenmaal ligt...
Is het wijs om alle plekjes waar ze onder/ in kan, zo te doen dat ze er niet bij kan? Ik heb bv de koelkast al 'ontgaat', daar kan ze niet meer onder.
Moet ik dat ook bij de bank doen? En het tvkastje?
Wat een vragen he, ik weet wel dat het allemaal goed, komt, en ik kan niets forceren, maar doe ik het zo goed?
Ik heb sinds donderdag een kitten in huis, ze komt van een boerderij waar ze behoorlijk verwaarloosd eraan toe was, heel veel vlooien, wormen, mager, amper willen eten, Maar de vlooien zijn na grondige wasbeurt weg, de wormen zijn ook redelijk weg, maar ontworm haar nog wel, en eten doet ze als de beste. Ze weegt helaas alleen nog maar 721 gram, ondanks dat ze al 3 maanden oud is... Ze krijgt kittenmelkpoeder, whiskas kitten, en neemt ook graag een hapje van mijn andere katten hun voer..
Nu heb ik nog 3 katten, 2 van 2 jaar, geholpen katers, en een poes (ges) van 9. Uiteraard is het kitten, Guusje, doodeng, maar dat went wel.
Nu is deze dame op een boerderij 'opgegroeid', met een moederpoes die niets van mensen wil hebben.. Ze is vorige week zondag door een vriendin van mij meegenomen, die heeft haar de 'extreme make-over' gegeven, en nu heb ik de zorg over haar.
Ik heb een bench voor d'r, ze is al zindelijk, doet alles op de bak, maar ik dacht, ik kan er niet alleen maar in die bench laten zitten, ze moet d'r omgeving ook leren kennen.
Dus ze is nu vanaf zaterdag los in huis. Heb geen groot huis, alles gelijksvloers, maar ze zit het liefst op plekken waar je d;r niet ziet...
Nu heb haar de eerste avonden gepakt, en s'avonds op me gelegd, in mijn ochtendjas, en de knormolen gaat aan, en ze is helemaal gelukkig, totdat ze me ziet, dan is het blazen, . Maar, als ik er dus wil pakken is ze zeer angstig, nu wil er niet iedere x 'grijpen' want zo associeert ze dus mij met grijpen en niet met lekker slapen...
Ze wandeld af en toe dapper door het huis, maar als ze me ziet, of ik beweeg, zoef weg.. Nu heb ik dus al gelezen, laag benaderen, niet in de ogen aankijken, dus pas het toe.
Vanmorgen was ze superdapper, de kids kregen voer van me, en ze kwam zeer dapper dichtbij! Wilde zelfs bij Poes meeeten. Ik bakje gevuld, in de bench gezet, mevrouw weer weg... Heb hier ook gelezen dat je ze moet aaien als ze eten, maar dat laat ze echt niet toe....
Wat moet ik nu? Moet ik er los laten, moet ik er toch maar in de bench doen?
Die andere katten kunnen bij haar eten, mits de bench, zoals nu, open is. Maar aangezien ze weer, ws, onder het bed zit, wil ik haar daar niet voeren, want ze moet een vaste plek hebben, toch?
Ik zie het als een gigantische uitdaging, ik weet ook wel dat ze ooit wel komt, maar ik ben niet van plan op me tenen te gaan lopen, want ze moet ook wennen aan alle geluidjes hier, toch?
Moet ik er nu s'avonds op schoot nemen? Ondanks dat ik er niet te pakken krijg, ze geniet er wel van, als ze eenmaal ligt...
Is het wijs om alle plekjes waar ze onder/ in kan, zo te doen dat ze er niet bij kan? Ik heb bv de koelkast al 'ontgaat', daar kan ze niet meer onder.
Moet ik dat ook bij de bank doen? En het tvkastje?
Wat een vragen he, ik weet wel dat het allemaal goed, komt, en ik kan niets forceren, maar doe ik het zo goed?
morgen ga ik aan de lijn
He, eindelijk herkenbare verhalen. Vooral het eerste, over Suus.
Dappie is sinds kort ook bang voor mijn vriend, en een beetje schuchter voor vreemden. Niet specifiek mannen, wel voor harde stemmen.
In al die tijd is er nooit iets tussen mijn vriend en Dappie gebeurt, wat wij ons kunnen herinneren. Het enige is, dat Erik 's avonds het navelbreukje van Dappie terug drukte. En alleen 's avonds is Dappie bang voor hem. Dan kruipt ie ergens onder, en zie je hem niet weer, totdat Erik weg is.
Als ik alleen ben met Dappie is hij veel rustiger en blijft ie gerust bij me.
Heb een gedragstherapeute gebeld, en die vertelde dat inderdaad het terugdrukken waarschijnlijk de boosdoener is. Gelukkig wordt het navelbreukje binnenkort gedicht.
Erik negeert Dappie 's avonds maar zo veel mogelijk, of geeft m allemaal lekkers. Hopelijk wordt het snel beter.
Maar de tips van op de grond liggen en knipperen zal ik zeker gebruiken.
O ja, ik gebruik zo'n feromonen stekker, zal Bach daarnaast misschien ook nog werken? Dappie krijgt ook iedere dag 1 valeriaan snoepje, om rustig en minder nerveus te worden. Dit werkt overdag dus prima, maar 's avonds niet.
Zo jammer, zo'n kitten wat zo bang is!
Dappie is sinds kort ook bang voor mijn vriend, en een beetje schuchter voor vreemden. Niet specifiek mannen, wel voor harde stemmen.
In al die tijd is er nooit iets tussen mijn vriend en Dappie gebeurt, wat wij ons kunnen herinneren. Het enige is, dat Erik 's avonds het navelbreukje van Dappie terug drukte. En alleen 's avonds is Dappie bang voor hem. Dan kruipt ie ergens onder, en zie je hem niet weer, totdat Erik weg is.
Als ik alleen ben met Dappie is hij veel rustiger en blijft ie gerust bij me.
Heb een gedragstherapeute gebeld, en die vertelde dat inderdaad het terugdrukken waarschijnlijk de boosdoener is. Gelukkig wordt het navelbreukje binnenkort gedicht.
Erik negeert Dappie 's avonds maar zo veel mogelijk, of geeft m allemaal lekkers. Hopelijk wordt het snel beter.
Maar de tips van op de grond liggen en knipperen zal ik zeker gebruiken.
O ja, ik gebruik zo'n feromonen stekker, zal Bach daarnaast misschien ook nog werken? Dappie krijgt ook iedere dag 1 valeriaan snoepje, om rustig en minder nerveus te worden. Dit werkt overdag dus prima, maar 's avonds niet.
Zo jammer, zo'n kitten wat zo bang is!
Dappie rules!