wat is er toch met mijn Sam? :(

Voor vragen over katten die mank lopen, artritis hebben, niet kunnen springen of afwijkend gedrag vertonen in hun bewegingen.
Plaats reactie
rogue84
Kitten
Berichten: 3
Lid geworden op: 23 apr 2017 19:18

wat is er toch met mijn Sam? :(

Bericht door rogue84 »

herkent iemand misschien iets van wat ik zie bij mijn kater en weet iemand raad?

Mijn kater is 9, ik heb hem toen hij net een jaar was van straat gehaald als het ware. Hij heeft vaak wel kleine kwaaltjes gehad, zoals een keer een blaasontsteking en ook een keer iets aan zijn oog, waardoor ik moest druppelen. Dat is allemaal weer beter geworden. Verder gewoon een vrolijke, speelse en lieve kat.
Maar sinds de zomer van 2016 merkte ik dat niet meer speelde en er nog maar weinig op uit trok. Ook begon hij veel meer te eten en kwam aan. We besloten zijn brokjes niet telkens weer bij te vullen, maar te doseren. Dit was echt een uitdaging, Sam wordt heel onrustig als hij geen eten ziet, en gaat het dan overal zoeken en eten stelen zodra hij de kans heeft. Misschien door zijn zwerversbestaan. in ieder geval, hij werd er heel onrustig van. Hij ging heel veel drinken en plassen en steeds minder slapen. We probeerden zijn dieet wel vol te houden, aangezien hij wel iets overgewicht had. Hij schrokt ook, dus we kochten dieetvoer zodat hij sneller een vol gevoel zou hebben en een Activity Board, zodat hij moeite moest doen om zijn brokjes te krijgen. Het schrokken was daarmee opgelost. Zijn onrust niet.

Ook merkten we een aantal maanden geleden dat hij een holle rug begon te krijgen en moeilijker liep (met zijn achterpoten). Die iets holle rug was al langere tijd zo en heb altijd gedacht dat dat zijn bouw was. Maar dat stramme was wel nieuw.

Besloten om in maart naar de DA te gaan. Urine was goed, en uit bloedonderzoek bleek dat hij een iets verhoogde schildklierwerking had (73). Voor de rest was alles goed. Daarnaast vermoedde de DA bij onderzoek van zijn achterpoten en heupen dat hij artrose heeft. Dus speciaal voer voor artrose (Royal Canin mobility) en thiafeline meegekregen. 2x per dag 2,5 mg.

Maar.

Hij is alleen maar slechter geworden. Hij bleef de eerste anderhalve maand even onrustig (weinig slapen, steeds rondlopen, constant honger leek wel en heel veel drinken en plassen, ook buiten de bak, zucht), hoewel hij wel iets minder dwingend en vaak mauwde. Zijn achterpoten zijn echt achteruit gegaan sinds het bezoek aan de DA. Hij kan niet meer op dingen springen, loopt nog moeilijker, lijkt ook echt pijn te hebben. Van één achterpootje gaan zijn teentjes steeds raar (uit elkaar) staan. Als ik het pootje dan voorzichtig beetpak voel ik een tikje en kan ik ze weer bij elkaar krijgen. Hij lijkt dat niet te merken verder. Het ziet er wel eng uit.

Nu, ineens sinds een week, is zijn onrust omgeslagen. Hij eet nauwelijks meer (het lijkt of het niet lukt, hij laat de brokjes steeds weer uit zijn mond vallen), hij ligt steeds met zijn ogen wijdopen, er zijn momenten dat hij zo apathisch is dat hij niet spint als ik hem aai (het was echt een knuffelkat en hij spinde heel snel altijd). Zachte brokjes lukt iets beter, maar ook niet echt. Dus het geven van de thiafeline is ineens echt een uitdaging geworden.

De DA raadt een nieuw bloedonderzoek aan om de schildklierwaarden te meten. Maar ze gaf eigenlijk zelf ook toe dat na 6 weken een ineense omslag wel raar is, dat als dat met de medicatie te maken heeft dat dat geleidelijk had moeten gebeuren, niet ineens.

Ik vraag me dus af:

Kan dit allemaal door pijn komen? (artrose). Ik ben met natuurlijke pijnstilling begonnen (Traumeel pilletjes) omdat welke ik meekreeg van de DA zeer schadelijk is voor de nieren. En Sam heeft al problemen zat vind ik. Dus ik wil eerst dit proberen.
Daarnaast, omdat de brokjes niet helpen, heb ik bij de dierenwinkel glucosaminepoeder gekocht, daar krijgt hij dagelijks ook een schepje van. (als hij wil eten).

Of komt dit toch door de thiafeline?

Heeft iemand soortgelijke ervaringen? Met artrose / hyperthyroidie?

Het lastige is dat ik een heel strak budget heb.. Als ik geld had, zou ik steeds terug gaan naar de DA totdat Sam beter is. Maar ik kan zelf maar net rondkomen. Dus dat eerste bloedonderzoek moest ik ook in delen betalen, en ben ik net mee klaar. Ik wil wel naar de DA, maar tot nu toe heeft het hem alleen maar zieker gemaakt.. Als dit niet eten zo blijft, ga ik zeker terug natuurlijk. Hij lijkt zoveel verschillende dingen te hebben, dat ik gewoon niet weet welk symptoom bij wat hoort..

Iemand tips / ideeën?
Cerna

Re: wat is er toch met mijn Sam? :(

Bericht door Cerna »

Allereerst: zie erop toe dat hij wel eet want niet eten is heel erg slecht voor een kat (risico op leververvetting). Lukt het niet om hem te voeren (ik heb een slechte eter gehad en wanneer ik dan de brokjes even in mijn vuist hield waardoor ze warm werden en geuriger, en daarna iedere keer een paar brokjes gaf, dan at ze wel. Bij natvoer is dat lastiger :smile: , maar het helpt soms ook om het au-bain-marie op te warmen) dan kun je een recept vragen aan je dierenarts voor Mirtazapine. Je koopt het bij de apotheek en je geeft 1/8 pilletje om de twee à drie dagen. De pillen zijn niet duur.

Dan het moeilijke lopen en de schildklier.
Ik vind 5 mg Thiafeline best wel veel wanneer de T4 maar iets aan de hoge kant is en het is heel goed mogelijk dat de schildklier nu veel te langzaam werkt en hij daardoor apathisch is en niet meer wil eten. Maar om dat te weten moet je opnieuw T4 laten bepalen. Wel is het vreemd dat hij eerst dan juist onrustig was want dat duidt juist op een verhoogde T4.
In het begin is het sowieso belangrijk om na een maand te controleren omdat het vaak lastig is om een kat goed in te stellen.

Wat betreft het lopen: ik zou toch een paar dagen Metacam gaan geven en wanneer Sam dan weer beter gaat lopen dan weet je dus dat hij pijn heeft (en van een weekje Metacam krijgen ze echt geen nierfalen tenzij je overdoseert)
Mijn oudste kat Amber heeft ook artrose en wat bij haar heel goed helpt is een prikje Cortalone. Ook Cortalone kan bijwerkingen hebben (suikerziekte), maar het is soms kiezen tussen twee kwaden: je kat laten lijden of toch dit risico nemen.
Amber heeft haar laatste prikje begin februari gehad en loopt nog steeds als een kieviet.
Wanneer je foto's laat maken weet je zeker wat er aan de hand is, maar dat is niet echt goedkoop.
kansarmedieren
Jaguar
Jaguar
Berichten: 642
Lid geworden op: 11 jun 2011 14:46
Locatie: Eck en Wiel
Contacteer:

Re: wat is er toch met mijn Sam? :(

Bericht door kansarmedieren »

Is er ook naar suiker gekeken?
rogue84
Kitten
Berichten: 3
Lid geworden op: 23 apr 2017 19:18

Re: wat is er toch met mijn Sam? :(

Bericht door rogue84 »

Bedankt voor de reacties! Ik ben maandagochtend naar de DA gegaan om naar het belje te laten kijken. Ik had goede hoop dat het zoiets kleins was en op te lossen was. Maar er was niets te zien. Wel vonden ze zijn buik raar dik terwijl hij verder wel wat vermagerd was. Ook vond ik hem meer stressvol bij de dierenarts en hij reageerde heel extreem toen ze zijn temperatuur anaal opnamen. Klagelijk miauwen en daarna hijgen met de mond open en tong naar buiten. Zo naar om te zien... Ze vermoedden vocht in zijn buik en dat is niet goed. Afspraak gemaakt voor de volgende dag bij een andere dierenarts die echo's kan maken. Toen ik echter maandagmiddag thuis kwam uit mijn werk was het goed mis. Hij had ongelijke pupillen, een scheef koppie en hij ademde heel snel. Hij kon nauwelijks lopen en leek in de war. Waarschijnlijk een hersenbloeding gehad... :'( Ik was zo in paniek omdat hij duidelijk leed dat ik naar de spoeddierenarts ben gegaan s avonds. Die vond het er niet goed uit zien. Vermoedde FIP virus. Hij kreeg prednison en een soort opiaat voor de pijn. Hij zou dan vannacht lekker slapen. Sammy viel niet in slaap, werd juist alert en kreeg weer honger. Hij begon weer te spinnen. Leek wel een beetje in een ander wereldje door de medicijnen ws.
Dinsdagochtend naar de dierenkliniek in Hattem. Tijdens echoscopie bleek dat hij verschillende vergrotenlymfenknopen had en zijn alvleesklier was fiks ontstoken. Ook zagen ze iets bij de lever wat ze niet vertrouwden. Het hartje klopte iets te snel en zijn oppervlakkige snelle ademhaling was ook een teken dat hij pijn had. Het was zo vreselijk allemaal. Mijn lieve diertje bleef me aanlojken terwijl mijn zusje en ik hem aaiden en geruststelden. Hij heeft nog nooit in zijn leven boos gedaan en ook nu terwijl hij op zijn rug moest liggen en er niks van snapte, liet hij het toe...
de dierenarts stuurde voorzichtig aan op euthanasie, omdat de prognose niet heel goed was. Hij zou aan de sondevoeding moeten en medicatie en dan zou de ontsteking kunnen worden opgelost alleen dan zat hij nog steeds met de hoge bloeddruk en het schildklierprobleem.
Hij lag daar zo zielig en apathisch... ik heb besloten tot euthanasie. Het was zo'n hartverscheurend moeilijke beslissing en ik kan er nu maar geen vrede mee krijgen. Het is zo snel achteruit gegaan, een week geleden had ik hier nog niets van vermoed. Ik had hem beloofd alles te doen zodat hij beter zou worden en voelt alsof ik hem heb opgegeven. Maar hij had zoveel pijn. Ik kon het niet aanzien dat hij zo leed. Zo'n lief diertje. Ik voel me zo verscheurd van binnen. Heb ik het juiste gedaan? Ik mis hem zo verschrikkelijk. Mijn beste vriendje.. ineens weg..
rogue84
Kitten
Berichten: 3
Lid geworden op: 23 apr 2017 19:18

Re: wat is er toch met mijn Sam? :(

Bericht door rogue84 »

Bedankt voor de reacties! Ik ben maandagochtend naar de DA gegaan om naar het belje te laten kijken. Ik had goede hoop dat het zoiets kleins was en op te lossen was. Maar er was niets te zien. Wel vonden ze zijn buik raar dik terwijl hij verder wel wat vermagerd was. Ook vond ik hem meer stressvol bij de dierenarts en hij reageerde heel extreem toen ze zijn temperatuur anaal opnamen. Klagelijk miauwen en daarna hijgen met de mond open en tong naar buiten. Zo naar om te zien... Ze vermoedden vocht in zijn buik en dat is niet goed. Afspraak gemaakt voor de volgende dag bij een andere dierenarts die echo's kan maken. Toen ik echter maandagmiddag thuis kwam uit mijn werk was het goed mis. Hij had ongelijke pupillen, een scheef koppie en hij ademde heel snel. Hij kon nauwelijks lopen en leek in de war. Waarschijnlijk een hersenbloeding gehad... :'( Ik was zo in paniek omdat hij duidelijk leed dat ik naar de spoeddierenarts ben gegaan s avonds. Die vond het er niet goed uit zien. Vermoedde FIP virus. Hij kreeg prednison en een soort opiaat voor de pijn. Hij zou dan vannacht lekker slapen. Sammy viel niet in slaap, werd juist alert en kreeg weer honger. Hij begon weer te spinnen. Leek wel een beetje in een ander wereldje door de medicijnen ws.
Dinsdagochtend naar de dierenkliniek in Hattem. Tijdens echoscopie bleek dat hij verschillende vergrotenlymfenknopen had en zijn alvleesklier was fiks ontstoken. Ook zagen ze iets bij de lever wat ze niet vertrouwden. Het hartje klopte iets te snel en zijn oppervlakkige snelle ademhaling was ook een teken dat hij pijn had. Het was zo vreselijk allemaal. Mijn lieve diertje bleef me aanlojken terwijl mijn zusje en ik hem aaiden en geruststelden. Hij heeft nog nooit in zijn leven boos gedaan en ook nu terwijl hij op zijn rug moest liggen en er niks van snapte, liet hij het toe...
de dierenarts stuurde voorzichtig aan op euthanasie, omdat de prognose niet heel goed was. Hij zou aan de sondevoeding moeten en medicatie en dan zou de ontsteking kunnen worden opgelost alleen dan zat hij nog steeds met de hoge bloeddruk en het schildklierprobleem.
Hij lag daar zo zielig en apathisch... ik heb besloten tot euthanasie. Het was zo'n hartverscheurend moeilijke beslissing en ik kan er nu maar geen vrede mee krijgen. Het is zo snel achteruit gegaan, een week geleden had ik hier nog niets van vermoed. Ik had hem beloofd alles te doen zodat hij beter zou worden en voelt alsof ik hem heb opgegeven. Maar hij had zoveel pijn. Ik kon het niet aanzien dat hij zo leed. Zo'n lief diertje. Ik voel me zo verscheurd van binnen. Heb ik het juiste gedaan? Ik mis hem zo verschrikkelijk. Mijn beste vriendje.. ineens weg..
Gebruikersavatar
castratenkoor
Tijger
Tijger
Berichten: 9309
Lid geworden op: 07 mar 2010 09:59
Locatie: prov.Utrecht
Contacteer:

Re: wat is er toch met mijn Sam? :(

Bericht door castratenkoor »

Ik ben ervan overtuigd dat je de enige juiste beslissing hebt genomen. Houden van is ook los kunnen laten. Je besluit was gebaseerd op liefde. Je hebt alles nog uit de kast getrokken om hem te laten onderzoeken. De prognose was belabberd en hem langer laten lijden zou niet in zijn belang geweest zijn.

Sterkte met de leegte die hij achterlaat. Als de ergste snijdende pijn wat is gesleten kun je je vasthouden aan de mooie herinneringen. En aan de wetenschap dat je hem een mooi leven hebt gegeven. Een tweede kans na een hard leven op straat. Wees trots op jezelf!
6-koppig-koor+knagers BasJipWilmaWanda
**KeesFritzGuusSjaakBramJoepThijsTimoBobDouweBolle**
Teun '09 Rik+Maks '10 Luuk '13 Teske '14 Clarie '16
ErikPhilippus
Tijger
Tijger
Berichten: 1945
Lid geworden op: 20 okt 2015 14:28

Re: wat is er toch met mijn Sam? :(

Bericht door ErikPhilippus »

Ik heb niets toe te voegen aan de woorden van Dinie, anders dan dat ik je ook van mijn kant heel veel sterkte wil wensen in deze moeilijke en verdrietige tijd.

Rust zacht Sam.
Groet,
Erik
Gebruikersavatar
Dinky
Tijger
Tijger
Berichten: 6803
Lid geworden op: 12 jul 2012 11:26

Re: wat is er toch met mijn Sam? :(

Bericht door Dinky »

Veel sterkte met het verlies van je Sam.
Ook ik denk dat je de juiste keuze hebt gemaakt in het belang van Sam ;-)
Iza 2 augustus 2022
Jop 24 juli 2022

Foto album

Dinky (2 juli 2006 - 14 september 2022)
Gebruikersavatar
Rik
Tijger
Tijger
Berichten: 7640
Lid geworden op: 24 mei 2014 02:30

Re: wat is er toch met mijn Sam? :(

Bericht door Rik »

Ja, je hebt het beste gedaan. Het lijkt een opeenstapeling van problemen. En daarbovenop had hij pijn. En dan is het inderdaad ook liefde om hem te laten gaan (hoeveel pijn het jou ook doet).

Heel veel sterkte.

Rust zacht Sam.
Grtz, Rik
Bono ♂ & Yuna ♀ ( † Bowy ♀ ) (Fotoalbum)
Gebruikersavatar
Anne
Tijger
Tijger
Berichten: 5568
Lid geworden op: 14 jul 2006 20:39

Re: wat is er toch met mijn Sam? :(

Bericht door Anne »

Heel veel sterkte met het plotselinge gemis van Sam
Ik vind ook dat je er goed aan hebt gedaan, tenslotte was hij er erg aan toe en je hebt hem verder lijden bespaard

rust zacht Sam
grt Anne, Happy 15 Joep 14 Hobbel 13 Polleke 12, Pluto 3 Louie 2 en Donna 1, Lora (hond) 1
en kipjes Kukel Kayla en Lucy


rust zacht alle engeltjes
Lopke

Re: wat is er toch met mijn Sam? :(

Bericht door Lopke »

Veel sterkte met het verlies van Sam....
ik kan me alleen maar aansluiten aan de woorden die al zijn gezegd, laten gaan voor het leed te groot wordt, is een kunst, die ook houden van is.
RIP Sam
Gebruikersavatar
nellebel
Tijger
Tijger
Berichten: 5434
Lid geworden op: 27 sep 2010 07:59
Locatie: venray

Re: wat is er toch met mijn Sam? :(

Bericht door nellebel »

Heel veel sterkte met het verlies van Sam

Verstuurd vanaf mijn GM 5 d met Tapatalk
groetjes wendy en pootje van Guusje en Gijs. neusje van mijn engeltjes Nellie, Sjefke en wonder Flippie, en mijn allerkleinste engeltje Odie
Lopke

Re: wat is er toch met mijn Sam? :(

Bericht door Lopke »

Het kan enorm helpen om op een later tijdstip nog een gesprek aan te gaan met de dierenarts.
Ze kunnen achteraf, je nog eens uitleggen wat er was, wat de prognose was.

Wij hebben jaren na dato nog eens een heel verhelderend gesprek gehad, over pup die we in hadden moeten laten slapen.
We waren zo opgelucht, dat de dierenarts ons vroeg....waarom zijn jullie niet eerder komen praten?

Een vriend van ons die dierenarts is, vertelt ook vaak van mensen die iedere dag of iedere week even bellen, omdat het gemis zo groot is.

Dus mocht je er last van blijven houden, bel hem op!
Het kan je enorm veel schelen.....
ErikPhilippus
Tijger
Tijger
Berichten: 1945
Lid geworden op: 20 okt 2015 14:28

Re: wat is er toch met mijn Sam? :(

Bericht door ErikPhilippus »

Mooie reactie... Een goede dierenarts zal daar zeker voor openstaan.
En daarnaast hebben we natuurlijk de luisterende oren op dit forum!
Plaats reactie