Gizmo heeft een bloedvattumor, amputatie of niet?

[castratenkoor]

Hmmm jammer dat die vriend je niet meer op een positieve manier steun.
Die redenatioe doet me denken aan een paar jaar geleden. Ik was overstuur en zat te huilen
op mijn werk omdat mijn kat Kees plotseling was overleden, viel gewoon opeens dood neer.
Ja Dinie zegt ze , dat weet je als je aan dieren begint - die gaan nou eenmaal eerder dood dan jij......

Beetje hetzelfde gevoel, ga geen relaties aan met mens of dier als je geen verdriet wilt hebben.

Sterkte met je relatie, je vriend en je beslissing met Gizmo. En wat je ook besluit, blijf in jezelf geloven.

[pearlsofpassion]

Het komt mij allemaal zo bekend voor...

Ooit gaat die vriend van jou nog last krijgen en eens serieus spijt hebben van zijn 'rationele' keuzes. Ooit komen de emoties er toch doorheen, want wat je voelt is belangrijker dan wat je vind dat het beste is in het leven. Ooit gaat hij zichzelf tegenkomen. Dat kan ik hem voorspellen.
Ik hoop voor hem dat het dan niets is dat hij niet meer terug kan draaien...

[DaVinci]

Fijn om jullie reacties te lezen, bedankt!

Deze passeerde gisteren inderdaad ook:

Ja Dinie zegt ze , dat weet je als je aan dieren begint - die gaan nou eenmaal eerder dood dan jij......

Maar wat mij betreft gaat het daar helemaal niet om. Als Gizmo helemaal geen kans op genezing had gehad, had ik een operatie echt never nooit niet overwogen! Dan had ik zijn verdere tijd zo comfortabel mogelijk gemaakt en de juiste beslissing op het juiste moment genomen, maar ook met heel veel verdriet. Het besef dat je huisdieren eerder gaan dan jij, dat is een vaststaand feit, maar dat wil niet zeggen dat het geen verdriet doet!

Ooit gaat die vriend van jou nog last krijgen en eens serieus spijt hebben van zijn 'rationele' keuzes. Ooit komen de emoties er toch doorheen, want wat je voelt is belangrijker dan wat je vind dat het beste is in het leven. Ooit gaat hij zichzelf tegenkomen. Dat kan ik hem voorspellen.

Dat heb ik ook al eens tegen hem gezegd en ik schijn de zoveelste te zijn. Hij vindt dat allemaal belachelijke flauwekul en gelooft daar niet in. Terwijl ik echt wel aan hem merk dat ook hij een gevoelig mens is, maar hij accepteert dat deel van zichzelf niet denk ik. Waarschijnlijk te bang om weer teleurgesteld of gekwetst te worden, ik weet het ook niet.

Maar goed, vandaag hebben we er weer over gesproken en hij zegt nog steeds dat hij het er niet mee eens is maar begrijpt wel waarom ik daar wel voor kies. Ik denk eigenlijk dat hij gewoon heel bezorgd is om mij, hoe kom ik die periode na de operatie door? Hoe gaat het met mij als blijkt dat het toch uitgezaaid is en er niks meer aan te doen is? En stiekem denk ik toch ook dat hij heel erg tegen de operatie aankijkt en om Gizmo straks op 3 pootjes te zien hobbelen. Ik kijk er zelf ook heel erg tegenop, vooral de dag van de operatie en de eerste dagen daarna, tot hij gewend is aan 3 pootjes. Daarna begint het gewenningsproces pas voor mij denk ik. Ik heb mijn vriend ook gezegd dat ik het echt nodig heb dat hij me steunt al is hij het niet eens met mijn beslissing. Ik zal zijn steun keihard nodig hebben na de operatie. En niet dat hij zegt, als ik het moeilijk heb, jij hebt gekozen voor die operatie, bekijk het maar. Dat soort dingen zijn wel heel moeilijk voor hem, genegenheid tonen zeg maar. Een arm om je heen, een schouder om op uit te huilen, een aai over je bol, een kus. Niet dat hij dat allemaal niet doet hoor, maar op momenten dat ik het emotioneel erg moeilijk heb, lijkt hij helemaal dicht te slaan...

Goh, nou begint het op een therapeutische sessie te lijken... Maar soms moet je ff je ei kwijt en dan helpt het al om het even op te schrijven...

Dus, ik blijf bij mijn beslissing om te opereren, maar jeetje, wat kijk ik er tegenop!

[DaVinci]

De afspraak is gemaakt, donderdag 6 oktober wordt Gizmo geopereerd. Hij mag een nachtje blijven, dus vrijdagochtend ga ik hem weer ophalen.

Ik heb Tannetje Koning gebeld en zij heeft me verteld hoe ik hem zo goed mogelijk kan voorbereiden en nabehandelen.

Pfff, ik vind het wel berespannend hoor...

[Cerna]

Hoi Jeannette! Ik lees je berichten over Gizmo nu pas.
Foei, je krijgt het wel voor je kiezen zeg. Maar hartstikke goed dat je besloten hebt om Gizmo een kans te geven; ik zou hetzelfde gedaan hebben. En de zorgen om "wat daarna", zijn heel herkenbaar. Dat heb ik vorig jaar met Noa gehad, Noa die geen zacht voer lust en al haar tanden en kiezen zou kwijtraken. Slapeloze nachten heb ik gehad, maar achteraf viel het gelukkig allemaal mee (tenminste de eerste week, daarna deed de Metacam zijn destructieve werk).

Ik heb gelukkig geen ervaring met zulke ingrijpende operaties, maar katten zijn zo sterk en hebben zo'n levenslust, die slaan zich er wel doorheen.
Lekker warm, rustig plekje (waarschijnlijk bench?), lekkere hapjes, veel aandacht en dan zul je zien dat het herstel heel snel zal gaan.

Jammer dat je vriend er zo rationeel over denkt. Hij weet toch niet wat Gizmo's levenskansen zijn?! Ik vraag me af wat hij zou doen wanneer het zijn kind zou zijn? Zou hij dan ook geen voorstander zijn van behandeling? Of maakt hij een duidelijk onderscheid tussen "het is maar een kat" en een mens?
Ik hoop met jou dat hij je wel zal steunen en dat Gizmo weer snel zal opknappen en vooral dat de tumor niet kwaadaardig zal zijn.

Ik begrijp dat het met Eusie ook weer helemaal goed is? Heb nog vaak aan hem gedacht. Wat een gemartel was dat om hem weer aan het eten te krijgen!

Ik wens je voor 6 oktober hééél veel sterkte en houd je ons op de hoogte?!

[Adriana]

jeetje, de kogel is door de kerk. wat fijn dat Tannetje Koning heeft meegedacht en ongetwijfeld goeie tips heeft gegeven.
vrijdag heb je hem weer bij je in huis en dan gaan we nog een paar daagjes duimen voor een goeie uitslag van het biopt,
hardstikke dapper hoor en ik hoop dat er thuis wat meer waardering komt voor dat je je gevoel en overtuiging hebt gevolgd.

[DaVinci]

Hoi Annet!

Slapeloze nachten heb ik ook... Ik hoop maar dat hij snel opknapt na de operatie en weer rondhobbelt in huis. Telkens als ik er aan denk dat hij straks 3 pootjes heeft, breekt mijn hart...

Hij hoeft niet in een bench van de dierenarts. Dus hij mag in de logeerkamer, daar kan hij lekker op het matras slapen dat ik op de grond heb gelegd. En verwennen ga ik hem zeker!

Mijn vriend is zowat 180 graden gedraaid. Ik denk dat zijn "rationele" beredenering toch geleid werd door zijn gevoel. Zorgen om hoe dat straks moet met Gizmo als hij 3 pootjes heeft, of ik dat wel trek, etc. Hij heeft ook niet zo'n band als ik met m'n poezels, ik deel al 13 jaar lief en leed met ze. Mijn vriend is ruim 3 jaar geleden bij ons komen wonen. Hij houdt wel van ze, maar op een andere manier dan ik.

Met Eusie gaat het helemaal goed! Na ruim 2 weken dwangvoeren ging hij zelf weer stukje bij beetje eten. Hij krijgt nu Chinese kruiden (via Tannetje Koning) voor zijn snelle schildklier en het gaat super! Hij krijgt ze nu zo'n 3 a 4 maanden, die andere natuurgeneeskundige middelen werkten toch niet krachtig genoeg. Ik heb zijn schildklierwaarde nog niet laten checken, als dit gedoe met Gizmo achter de rug is, gaan we dat maar weer es laten doen. Maar hij is weer lekker op gewicht, niet meer zo heel schichtig en een stuk rustiger.

Ik houd jullie zeker op de hoogte van Gizmo! Zal jullie steun hard genoeg nodig hebben!

Thanks Adriana! We gaan maar duimen tot ze blauw zien! Tannetje heeft gezegd dat als het kwaadaardig mocht zijn en eventueel uitgezaaid, ze met Chinese kruiden de tumor rustig kan houden. Dan moet ik wel naar Otterlo toe. We wachten af...

[nellebel]

spannende dagen, maar nog even en die vreselijke kanker is hopelijk uit zijn lijfje, dan kan het herstel beginnen.
Vriendje is gelukkig al wat bijgedraaid. hier is ook zo'n koele kikker, maar toen ons nelleke overleed kwam zijn spirituele aard ineens naar boven. hij wilde naar een medium, gisteren wilde hij naar de kerk om de katten te laten zegenen.!!!!

[Ilone]

Ooh da's lief Wendy

Beslissing heeft even wat voeten in de aarde gehad, maar fijn dat je besloten hebt om Gizmo toch een kans te geven! En nog fijner dat je vriend is bijgedraaid
Dat wordt duimen en nagels bijten donderdag, maar dan vrijdag weer lekker thuis en goed verzorgen. Maar als ik zo lees zit het met de goede verzorging wel goed

[DaVinci]

Nou Wendy, dat is wel een hele ommekeer! Dat zie ik hier nog niet gebeuren... Maar gelukkig steunt hij me wel, dat is alles wat ik vraag...

Dat nagelbijten is al begonnen hoor Ilone... Kijk er zo tegenop, heb er echt de zenuwen van, brrr...

[Adriana]

we kunnen ons daar alles bij voorstellen, nagels bijten, stenen in je maag..
maar je hebt het ook goed op een rijtje en als je hem ooit wilt redden en wilt proberen om nog een tijd bij je te houden, dan is dit de enige weg.
gelukkig dat je nu wel gesteund wordt thuis, dat geeft wat meer rust.
en toch.. heel vaak als alles achter de rug is en je terugkijkt en stel dat het relatief goed is gegaan, dan zou je beetje kunnen glimlachen..
maar dat je er tegen opziet als een berg, tja, dat zouden we allemaal wel hebben, denk ik...
was het alvast maar achter de rug! intussen zullen we duimen voor een goeie uitslag, duim/duim

[nellebel]

de duimen draaien hier ook op volle toeren. komende dagen even lekekr verwennen en genieten en dan 1 dag spanning. daarna is hij weer lekker bij je thuis.

[Anne]

Hoi Annet!

Slapeloze nachten heb ik ook... Ik hoop maar dat hij snel opknapt na de operatie en weer rondhobbelt in huis. Telkens als ik er aan denk dat hij straks 3 pootjes heeft, breekt mijn hart...

Hij hoeft niet in een bench van de dierenarts. Dus hij mag in de logeerkamer, daar kan hij lekker op het matras slapen dat ik op de grond heb gelegd. En verwennen ga ik hem zeker!

Mijn vriend is zowat 180 graden gedraaid. Ik denk dat zijn "rationele" beredenering toch geleid werd door zijn gevoel. Zorgen om hoe dat straks moet met Gizmo als hij 3 pootjes heeft, of ik dat wel trek, etc. Hij heeft ook niet zo'n band als ik met m'n poezels, ik deel al 13 jaar lief en leed met ze. Mijn vriend is ruim 3 jaar geleden bij ons komen wonen. Hij houdt wel van ze, maar op een andere manier dan ik.

Met Eusie gaat het helemaal goed! Na ruim 2 weken dwangvoeren ging hij zelf weer stukje bij beetje eten. Hij krijgt nu Chinese kruiden (via Tannetje Koning) voor zijn snelle schildklier en het gaat super! Hij krijgt ze nu zo'n 3 a 4 maanden, die andere natuurgeneeskundige middelen werkten toch niet krachtig genoeg. Ik heb zijn schildklierwaarde nog niet laten checken, als dit gedoe met Gizmo achter de rug is, gaan we dat maar weer es laten doen. Maar hij is weer lekker op gewicht, niet meer zo heel schichtig en een stuk rustiger.

Ik houd jullie zeker op de hoogte van Gizmo! Zal jullie steun hard genoeg nodig hebben!

Thanks Adriana! We gaan maar duimen tot ze blauw zien! Tannetje heeft gezegd dat als het kwaadaardig mocht zijn en eventueel uitgezaaid, ze met Chinese kruiden de tumor rustig kan houden. Dan moet ik wel naar Otterlo toe. We wachten af...

Laat het los en accepteer het zoals het is. Jouw kat voelt heel goed jouw stemming aan en al je stress om hem terwijl dieren zelf veel nuchterder zijn. Dieren in het wild raken ook weleens een poot kwijt en die leren daarmee te leven, zonder emotionele toestanden (dat is dan ook menselijk)
Straks probeert hij zich nog groot te houden voor jou en misschien heb jij het er moeilijkermee dan hem.
Dat rond hobbelen is mooi, maar kan wel een tijdje duren. Onze Destin* maakte per dag 1 rondje en moest daar verder de hele dag van bijkomen. Hij had een traumatisch ongeluk meegemaakt en dat heeft jouw kat gelukkig niet.
Ik duim voor jullie, kan me voorstellen dat het erg spannend is, maar nogmaals, probeer voor je poes dapper te zijn en ondersteun hem straks zoveel als het maar kan.
Ik kan je alleen nog aanraden om iets van plastic op het matras te leggen en iets met jouw geur wat hem gerust stelt. Plastic helpt om het lekken te voorkomen ( wondvocht)
En misschien kun je hem een plekje geven waar hij graag ligt? Zodat hij zich niet helemaal afsgeloten voelt?
Ik duim voor jullie

[DaVinci]

Inderdaad Adriana, was het maar vast achter de rug! En dan het liefst een paar weken verder... Hopelijk kan ik er dan inderdaad om glimlachen en denken heb ik me daar nou zo druk om gemaakt...

Dank je wel Wendy! Ik ga hem zeker verwennen! Al komen ze hier nooit wat te kort hoor...

Je hebt gelijk Anne, Gizmo krijgt echt wel wat mee van mijn stress. Dat heb ik begin dit jaar wel gemerkt met Eusie toen hij niet wilde eten. Maar gelukkig ben ik een stuk rustiger nu en heb ik het denk ik redelijk geaccepteerd... Het punt is dat ik altijd teveel en te snel wil. Als het bijvoorbeeld net zo met Gizmo gaat als met jouw Destin, dat ie 1 rondje maakt en daar een hele dag van moet bijkomen, ga ik me al weer gek lopen maken van de zorgen: hij zal toch niet ziek zijn, gaat het wel goed, hoort dit wel, etc, etc. Daar moet ik heel erg voor gaan waken...
Wacht 'es even, ben jij degene die een kat had waarvan zijn pootje geamputeerd moest worden maar die zo'n vrijbuiter was dat het niet goed ging met het kapje wat hij om moest? En dat je toen, om hem te eren, een kat met 3 poten uit het asiel hebt geadopteerd? Op de eerste pagina van dit topic vertelt iemand me dat, weet even niet meer wie. Dat verhaal raakte me heel erg...

Waarschijnlijk hoeft Gizmo geen kapje om, hij krijgt binnenwaartse hechtingen en aan de hechtingen die hij nu heeft van het biopt nemen heeft hij ook nauwelijks aan gezeten. Alleen de eerste dag aan gelikt, maar daarna niet meer.

Hij is trouwens graag op de logeerkamer, daar ligt hij vaak samen met zijn broertje Eusie op het matras. Toen hij zo ziek was van de bloedarmoede vorige week lag hij daar ook lekker rustig. Normaal gesproken is de deur dicht, toen Eusie ziek was lag hij daar ook voor de rust. Dus het is eigenlijk meer een ziekenboeg dan een logeerkamer... Mocht het matras of het dekbed vies worden is dat niet zo erg, er slaapt toch nooit iemand in dat bed. Ik heb daar wel alvast een t-shirt van mezelf neergelegd, dat geef ik donderdag ook mee naar de dierenkliniek. Als hij daar dan 's nachts blijft heeft hij in ieder geval mijn geur om zich heen, misschien werkt dat geruststellend.
En als hij weer thuis is en op de logeerkamer is, ga ik natuurlijk heel vaak naar hem toe om even bij hem te zitten/liggen.

Dank jullie wel weer voor de lieve berichtjes, echt fijn om dat even te lezen! Het stelt me ook gerust, fijn!

[Adriana]

je kunt er in ieder geval van uitgaan dat er in Terneuzen uitermate kundige en ervaren chirurgen zijn en dat ze alle apparatuur in huis hebben voor zo goed mogelijke narcose en bijkomen en monitoren. en dat is bij andere niet gespecialiseerde klinieken soms nog wel eens anders... inwendige hechtingen in twee lagen met speciale knopen, die kreeg MoMo ook na zijn tumoroperatie.
op de terugweg zal hij heus wel rustig zijn en het is jammer dat je er kennelijk alleen naar toe en weer terug moet rijden.
en wonden bij katten genezen heel erg snel, dat zal je verbazen.
houdt even je andere katzels in de gaten, ze moeten hem na de operatie met de rare luchtjes wel gelijk accepteren en herkennen.. en probeer over de operatie heen te kijken, naar een hopelijk goeie uitslag.
missch kun je proberen je nu al voor te stellen dat hij dus een voorpootje mist en Gizmo, dat is voor het goeie doel hoor!