Gizmo heeft een bloedvattumor, amputatie of niet?

[castratenkoor]

Jeannette, wat een rot-nieuws dat het dus wel kwaadaardig was.
Ik duim en hoop dat hij verder schoon zal blijven en dat jullie nog een mooie tijd samen hebben.
Sterkte en beterschap na deze flinke ingreep.

Ook sterkte met werken - ik snap dat je hoofd daar totaal niet naar staat.

[Adriana]

gatver Jeannette, wat een verdrietig nieuws.

laten we ons concentreren op de positieve kant: er is erg veel weggehaald en de lymfeklieren waren schoon.
er is kans dat er nog cellen in het bloed aanwezig zijn en ik dacht dat die via zijn afweersysteem konden worden opgeruimd.
met andere woorden: Gizmo is tumorvrij en er is een heel erg kleine kans dat ie ergens missch nog vieze cellen in zijn systeem heeft, maar de basis-ellende en bron is ruim en schoon weggehaald.

je hebt dus nu te maken met zijn voorspoedig herstel en zijn eigen weerstand, die moet afrekenen met die paar mogelijk nog aanwezige cellen.
je zou in Terneuzen kunnen vragen hoe groot de kans is dat die ergens nog onheil zouden kunnen veroorzaken, hoe lang ze zelfstandig in leven blijven en hoe je Gizmo's systeem kunt helpen om de cellen te vernietigen (waarvan het dus niet zeker is dat die er nog zijn en waarvan de bron dus ruim en schoon is weggehaald!)

en je kunt vragen in hoeveel vergelijkbare gevallen er nog ooit tumorgroei is teruggekomen..

en er is de vraag: hoe krijg je hem/houd je hem in topconditie?
haaksbarf is daarbij denk ik erg belangrijk want dat is levend voedsel met alle vits en enzymen en dat eet-ie goed, zij het s nachts...
ergens vóór de operatie heb je geschreven dat de dierenarts vond dat Gizmmo in topconditie was, dus dat is winst en draagt al bij tot zijn voorspoedige herstel. Tannetje zou kunnen meedenken over het 'schoonhouden en opruimen' door het eigen systeem, want let wel: er hoeft geen tumorgroei te worden geremd, maar het moet worden voorkomen.

kan me voorstellen dat je even stuk zit maar concentreer je op de positieve kant:
Gizmo is er nog en zonder tumor en met zeer ruime kansen op verder leven en nog een hele tijd bij je zijn!

[nellebel]

jeanette wat erg. wil het absolut niet uitvlakken, maar wat ik eruit haal (corrigeer me als het niet klopt), lijkt het wel alsof al het kwaadaardige is verwijderd? dat geeft op zich toch goede hoop. ook omdat hij zo goed opknapt. is er al gesproken over nazorg ofzo (weet uberhaupt niet of dat ook bij katten gebeurt bijv nabestraling?)
hopelijk kan tannetje je wat meer helpen.
op zich doet je mannetje het toch hartstikke goed, je mag trots op hem zijn hoor en dat ben je ook wel. dat het toch kwaadaardig was tekend toch niet zijn doodsvonnis, dat laat juist zien dat je er op tijd bij was, want de lymfen zijn schoon.
trouwens mbt eten, onze dreumessen eten eigenlijk ook voornamelij ks'nachts. in het begin maakte ik me best zorgen. kwam ik thuis van mijn werk, was er amper gegeten, maar s'morgens is de bak altijd leeg.
wat betreft metacam, tja weinig ervaring, mijn nellie heeft het gehad, ruim een half jaar (ik wist toen nog van niks, kwam niet hier en mijn kat had nog nooit iets gemankeerd). haar nieren ware nal slecht door het vele braken. toch hebben de nieren zich hersteld en na ee nhalf jaar mocht zelfs het nierdieet stoppen (ws kwam het puur door het vele braken dat de waardes afwijkend waren). ondanks de metacam dus. helaas bleek zij een maagtumor te hebben, maar bij haar heeft de metacam geen nadelige gevolgen gehad.
bij flippie kreeg ik op het laatst novacam, weet niet of dit net zo slecht is, maar dat was in haar laatste dagen.

[DaVinci]

Dank jullie wel voor de lieve berichten, dat geeft me steun. Natuurlijk moet ik naar de positieve kant kijken: die rottumor is weg, kan geen kwaad meer aanrichten. De lymfeklieren waren schoon, dus de kans dat alle rottigheid weg is, is vrij groot. Ik moet me nu gaan richten op het herstel van Gizmo en hem inderdaad in een zo goed mogelijke conditie houden. Over een paar weken heb ik nog een telefonisch overleg met Terneuzen, de dierenarts vertelde me gisteren dat ik ervoor kan kiezen om chemotherapie te geven... Dit om eventuele cellen die in zijn bloed zitten te vernietigen. Maar dit vind ik wel een hele zware opgave. Niet alleen de, let wel: eventuele, cellen worden vernietigd, maar ook alle andere sneldelende cellen. Bovendien moet ik dan iedere 3 tot 4 weken naar Terneuzen en dat 6 keer. Ik geloof niet dat ik Gizmo dat wil aandoen... Het geeft geen enkele garantie en hij wordt alleen maar doodziek. Morgen ga ik even met Tannetje overleggen wat zij hierin kan betekenen. Want ik ga liever 1x naar Otterlo (1,5 uur rijden), dan 6x naar Terneuzen (2 uur rijden). Voor zover ik het begreep vond de dierenarts de chemo ook niet noodzakelijk, maar een optie. Maar dit moet ik nog wel even goed met hem doorspreken natuurlijk.

Ik voel me eigenlijk beroerder door de discussie die met mijn vriend volgde, dan dat de tumor kwaadaardig bleek te zijn. Hij zei namelijk dat ik hem beter vorige week in had kunnen laten slapen, dan had ik wel verdriet gehad, maar was het daarna klaar. Nu maak ik het mezelf alleen maar moeilijker door het onvermijdelijke uit te stellen en me nog meer ellende op de hals te halen omdat nu blijkt dat de tumor kwaadaardig was. Ongelofelijk dat je dat soort dingen uit je strot krijgt op zo'n moment... Ik snap best dat HIJ zo denkt, maar IK NIET! Is het nou zo moeilijk om je eigen ideeën eventjes opzij te zetten en degene van wie je houdt en die verdriet heeft, te steunen? Ik begrijp werkelijk niet waarom hem dat niet lukt... Maar goed, dat terzijde...

Gisteravond werd Gizmo een soort van overmoedig. Hij sprong van de bank en keutelde wat rond. Hij wilde zelfs ontdeugend aan mijn plant knabbelen. Hij liep als een speer door de kamer! En toen wilde hij op de eettafel springen... Dat lukte niet, hij viel, en vluchtte twee trappen op naar zolder. Hij heeft zich aardig bezeerd, er waren ook twee plekjes op zijn wond open gegaan. De hechtingen zaten er gelukkig nog in. Sufferd! Even later ging het gelukkig weer. Heb hem een Buprecare injectie gegeven en na een poosje naar boven gebracht. Hij leek er gelukkig niet veel last meer van te hebben. Vannacht had hij weer wat Haaksbarf en brokjes gegeten en vanmorgen heeft hij ook de helft van zijn bakje leeg gegeten. En we hebben heerlijk uitgebreid gekroeld net...

Straks eerst naar de bedrijfsarts en dan werken, zal blij zijn als ik weer thuis ben!

[Adriana]

nee, chemotherapie op dit moment lijkt me met een kanon op een mug..
katten blijken goed tegen chemotherapie-behandelingen te kunnen en dat is niet te vergelijken met mensen aan de chemo.. maar lijkt me helemaal niet aan de orde.

rottig dat je vriend het nog even moest inwrijven.. voel met je mee..
een relatie moet tegen onheil/ellende kunnen, ik bedoel: je moet er voor elkaar zijn als het wat minder gaat.. elkaar opvangen en ondersteunen. en meeleven..
k denk dat je op dit moment meer liefde van Gizmo krijgt..

ik wens je snel een positieve blik en houding met betrekking tot Gizmo's herstel.
hij is er nog, is al weer stout en ondernemend, wil heerlijk met je kroelen en liep als een speer door de kamer.
er is werkelijk niemand die kan voorspellen of die tumor ooit en wanneer terugkomt. en het is onzin om ervan uit te gaan dat die tumor terugkomt en dat alles voor niets is geweest. de opmerking van je vriend slaat helemaal nergens op want Gizmo doet het na de operatie hardstikke goed en is levenslustig.
dus heeft geen pijn en geneest snel en voelt zich goed. (deze zin drie maal lezen, pse!)

vraag Tannetje ook even wat ze van de combi buprecare/metacam vindt en wat haar advies is. er zijn prima alternatieve pijnstillers die zij met succes heeft toegepast en er hoeft qua ontstekingsremmer echt geen middel meer te worden gegeven, want geen koorts, niet ziek en wond geneest prima.

het was in alle gevallen de juiste beslissing en het heeft goed uitgepakt.
tuurlijk weet je nu dat de tumor niet goedaardig was maar waarsch op tijd weggehaald en in ieder geval schone lymfeklieren. nu lekker genieten van Gizmo, lekker kroelen en knuffelen. binnenkort hechtingen eruit en dan vrolijk verder!
hoop dat je jezelf snel bij elkaar raapt en weer goed verder kunt!

[pearlsofpassion]

Wat vreselijk nieuws.
Ik had het eigenlijk echt niet verwacht...


Ik weet niet wat ze je juist allemaal uitgelegd hebben maar ik ga hier een klein stukje uitleg geven over kankercellen en tumoren wat ik uit mijn opleiding (biologie) heb opgestoken. Misschien dat je alles dan wat duidelijker kan plaatsen...

Kankercellen zijn cellen die niet meer gevoelig zijn voor de signalen van het lichaam. Ze luisteren niet meer als het lichaam aangeeft dat ze moeten stoppen met delen of afsterven. Ze blijven dus delen en alle daarbij ontstane cellen gedragen zich hetzelfde. Het is iets in de genetica in de cel die muteert (onder invloed van cancerogene stoffen of gewoon toeval) Ze kunnen zich vrij door het lichaam gaan bewegen als ze loskomen van de rest van de cellen (dan zijn ze kwaadaardig).
Zo'n groep cellen die dus blijven delen, vormen een tumor. Ofwel blijven ze mooi bij elkaar en dan is hij dus goedaardig. Ofwel splitst hij op en gaan de cellen rondzweven.
Deze kunnen dan gelijk waar in het lichaam terechtkomen en ook daar tumoren gaan vormen die dan weer hetzelfde doen. Afhankelijk van de plaats van de tumoren krijgt het dier klachten en is de tumor weg te halen of niet.

Chemotherapie speelt in op het delingsproces van die cellen waardoor deze vernietigd worden (en inderdaad ook de andere sneldelende cellen). Ze verschrompelen denk ik, maar ik ben daar niet helemaal zeker van.
Ze worden alleszins zo gestopt. Al is er nooit helemaal garantie dat het aanslaat en er niet eentje aan ontsnapt en weer helemaal opnieuw begint. Het is erg moeilijk om er vat op te krijgen en je moet natuurlijk ook niet overdrijven omdat je nog iets van het lichaam heel wil houden.

In die zin vind ik chemo een logische optie die je DA aanbied. Je weet niet of er kwaadaardige cellen rondhangen, en met een kleine chemokuur zou je die paar cellen die er misschien zijn zo goed als zeker kunnen elimineren.
Het is dan inderdaad wel preventief omdat je niet weet of het nodig is.
Maar ofwel is hij nu vrij van kwaadaardige cellen (en zijn ze nog niet erg ver geraakt), ofwel zitten ze wel al ergens is het wachten tot ze ergens gaan woekeren en afwachten waar dat dan is...
Ik weet niet hoe ingrijpend chemo bij katten is, maar Adriana zegt dat dat bij katten wel meevalt.
Ik begrijp ook wel dat je hem niet ten koste van alles in leven wil houden als dat veel ellende bij hem veroorzaakt. Maar ik denk dat de kans dat hij nog goed oud kan worden erg groot is als hij vrijwel zeker kankercelvrij gemaakt wordt. Door chemo dus.
Maar ook dit kan ik weer niet in jouw plaats beslissen natuurlijk.
Ik baal er echt van dat het kwaadaardig blijkt te zijn en de amputatie misschien niet afdoende...

Dat het immuunsysteem de cellen kan elimineren kan volgens mij niet want het zijn nog steeds lichaamseigen cellen en die worden niet aangevallen (gebeurd dat wel dan heb je een auto-immuunziekte). En een lichaam kan kanker niet zelf overwinnen net omdat het van binnenuit en niet van buitenaf komt.

[Anne]

Heel veel sterkte met dit alles,.
Ondanks al het slechte nieuws vind ik het herstel van Gizmo voortreffelijk gaan!!
Neem het dag voor dag, elke dag is er weer 1.
Gizmo is nu aan het herstellen en wennen zo zonder zijn poot.
Probeer het daar bij te houden, op de rest heb je geen invloed.
Dikke knuffel voor jouw dappere dodo

[Adriana]

thnx Valerie, ook weer wat geleerd.
wij hebben hier wel ervaring met kanker, een mastceltumor bij MoMo, maar daarvan zei men in Gouda: ruim wegsnijden en weg is weg.
6 behandelingen vind ik wel erg heftig en k vraag me een beetje af of dit nu in deze situatie/na deze ingreep ook nog nodig is. waarom niet ook ff naar Gouda gebeld voor een second opinion?

[nellebel]

vervelend hoe je vriend reageert. hij doet alsof gizmo nu dood gaat omdat het toch kwaadaardig was. wat een onzin, hij is nu toch schoon zover ze kunnen zien. je hebt goed gehandeld, dat zie je toch ook aan gizmo die weer soms lekker ondeugend is. dat tekend zijn kracht en daarom denk ik dat hij echt geen kanker meer heeft. anders zou hij mijns inziens niet zo snel herstellen. hij moet inderdaad eraan wennen dat hij niet meer alles kan hoe hij het vroeger deed en leren dingen anders te doen, en dat gaat met vallen en opstaan. maar je ziet nu toch geen zielig hoopje kat, maar een dappere strijder die nog steeds geniet van het leven, en dat heb jij hem terug gegeven.

[DaVinci]

Bedankt voor je uitgebreide info Valerie! Ik dacht eigenlijk dat het immuunsysteem wel ontspoorde cellen kan opruimen, met als voorwaarde natuurlijk een goed werkend immuunsysteem. Maar weet dat ook niet zeker... Tannetje kan me daar zeker goed over informeren denk ik. Ook een second opinion in Gouda vind ik geen slecht idee Adriana. Zo te lezen heb jij daar goede ervaringen opgedaan. Wat is trouwens een mastceltumor?

Voor de komende dagen laat ik het eventjes rusten en ga ik me richten op het herstel van Gizmo. Volgende week ga ik me eens verdiepen in wat nu precies een hemangiosarcoom is en wat rondbellen voor info. Ik wil goed beslagen ten ijs komen als ik telefonisch ga overleggen met Terneuzen. Zoals het er nu voor staat neig ik ernaar om, zoals Anne ook zegt, het hierbij te laten. Wel ga ik dan via de alternatieve weg Gizmo in topconditie brengen en houden. Leuk Anne: dappere dodo, dat is ie zeker!

Hoe Gizmo herstelt is werkelijk bewonderenswaardig, ik sta er elke dag versteld van! Gisteren heb ik hem naar beneden gehaald en op de bank gelegd. Eusie en Sara zaten bij de achterdeur en het was mooi weer dus even de achterdeur open gezet voor een frisse neus. Twee tellen later kijk ik op de bank, Gizmo weg! Zat ie buiten op z'n gemakkie! Beetje door de tuin hobbelen, overal aan snuffelen, beetje gras eten, onder de schutting doorloeren. De rest van de avond heeft ie liggen slapen, maar niet meer zo compleet van de wereld als voorgaande dagen. Gisteren heeft hij overdag ook twee keer zijn bakje leeg gegeten!

Goh, dat Gizmo een dappere strijder is klopt helemaal hoor Wendy! Werkelijk ongelofelijk hoe veerkrachtig katten zijn! Daar kan ik nog een voorbeeld aan nemen...

Mijn vriend is gelukkig ook weer bijgedraaid (ja, alweer... ). Gisteren zei hij dat hij het maar moeilijk vindt om Gizmo zo te zien met 3 pootjes en zijn nog kaalgeschoren kantje met operatiewond. Ik denk dat het nieuws dat de tumor kwaadaardig was ook hem rauw op zijn dak is gevallen. En hij kan dan heel bot en rationeel reageren, puur om zijn gevoel te verdringen. Want verdriet doet pijn en dat moet je te allen tijde voorkomen. Tenminste, dat vindt hij... Maar dat is een beetje mijn huis, tuin en keuken psychologie...

[Adriana]

hoe is het intussen met jou en met Gizmo? vandaag dacht ik hechtingen eruit...
t gaat eigenlijk hardstikke goed en ik hoop dat je zelf een beetje rust hebt..
want die mogelijk kans van missch enzovooorts moet nu toch niet je stemming verzieken..
vriendje al bijgedraaid? knuffels voor Gizmo en dapper dodo vind ik een prachtige kreet..

oeps, berichten gekruist..

een mastceltumor is een soort van kanker, die vaker bij honden voorkomt dan bij katzels. Mo had een klein plekje op zijn rug en we hebben verschrikkelijk moeten drammen bij dierenarts/5 om een biopt te laten nemen. want nee, even aanzien en missch bijtwondje en te klein voor biopt.
goden.zij.dank was mijn vriend erbij en die is van volle kracht vooruit en doen enz.
en een paar dagen later belde de andere dierenarts dat het kwaadaardig was (jawel... grrrmbl..) met een aantal verwijzingen en daar zat Gouda bij.
Mo is binnen de kortst mogelijke tijd daar de dag vóór kerstmis s morgens heel vroeg (omdat hij tussen de planning door moest) geopereerd en had een jaap van 10 cm in twee lagen over zijn rug. en ik kreeg een voorgevulde spuit temgesic (katten-morfine) mee. intussen heb ik veel contacten met Gouda gehad en heb daar reconstructies bij honden gezien van dezelfde dierenarts/chirurg: geweldig!!
zij doen heel veel op kankergebied, doen ook chemo en weten errrg veel en anders zoeken ze het uit. JT is ook een meester in bloed afnemen, niet scheren, beetje ontsmetten en nat maken en tsjak en gebeurd.. super-dracula! http://www.dierenkliniekkorteakkeren.nl ... fault.aspx
stuur ze een mailtje, je krijgt geheid en vrij snel een goed antwoord. dan heb je het van twee kanten want een advies van 6 chemo-behandelingen na een dergelijke amputatie met schone lymfeklieren vind ik een beetje heftig..

[pearlsofpassion]

Die laatste zin van Adriana ben ik het ook wel mee eens. Het is wel veel in een keer.
Ik zou ook eens overleggen hoe de kansen er nu voor staan en wat verstandig is.

Ik weet niet zeker dat het immuunsysteem geen verdwaalde cellen kan opsporen en doden. Misschien hebben ze wel een manier om uit te maken of de cellen nog reageren op het bevel om af te sterven en het gaat zowiezo om cellen die daar op die plaats niet moeten zijn. Dus het zou wel kunnen. In eerste instantie dacht ik van niet (maar was ook niet zeker), maar soms moet een mens al eens wat verder door denken.

[DaVinci]

De hechtingen mogen er volgende week vrijdag uit Adriana. Niet te geloven dat het nog maar een week geleden is...

Tja, ik vind chemo ook een beetje met een kanon op een mug schieten... Maar ik zal wel horen wat de achterliggende gedachte in Terneuzen is. De dierenarts gaf het ook aan als optie, niet als iets noodzakelijks. Meer als voorzorgsmaatregel. Dat stelt me wel gerust.

Gizmo is net weer lekker buiten geweest. Heb nog wat foto's gemaakt, je ziet echt een duidelijke verbetering!


Lekker ontspannen op de bank!




Lekker buiten!


Tijd voor een tuinman geloof ik...

[nellebel]

wauw wat heelt hij toch snel. hij lijkt zich al best goed te redden met 1 pootje minder. wat ben ik blij dat je hem niet hebt laten inslapen, kijk dat koppie toch.

[DaVinci]

Lief hè Wendy... Die gedachte heeft ook maar heel eventjes door mijn hoofd gespeeld hoor, maar voelde me er absoluut niet oké bij!

Gizmo is echt wel een speciaaltje hoor, op de één of andere manier staan we met elkaar in verbinding. Hij weet het precies als ik me rot voel, zoekt me dan altijd op en prrrt naar me met z'n koppie omhoog. Alsof ie zeggen wil dat ie me snapt... 's Morgens maakte hij me ook altijd wakker (niet altijd even leuk...). Dan aaide hij met z'n pootje over m'n neus of over m'n arm. Hij lag ook altijd naast me op bed of op het kleedje naast m'n bed te slapen. Dat mis ik wel heel erg omdat ie nu 's nacht op de logeerkamer ligt, maar misschien komt dat wel weer heel snel.