Overgewicht bij katten (nieuwsbericht)

[Admin]

Blokje kaas is voor kat stapel hamburgers

UTRECHT – Te veel eten, te weinig bewegen. Met als gevolg een ware pandemie van obesitas. Onder gezelschapsdieren, welteverstaan. „De honden en katten die ik hier zie, zijn meestal twee keer te zwaar.”

Herhaaldelijk onderstreept dierenarts en specialist klinische voeding in opleiding Ronald Jan Corbee dat obesitas bij dieren een ernstig probleem is, een ziekte. Niet iets om lacherig over te doen. De laatste jaren zag Corbee het aantal te dikke dieren explosief stijgen.

Juist daarom organiseerde de Universiteitskliniek voor Gezelschapsdieren op 4 oktober een Dikke Dierendag. „We schatten dat zo’n 50 procent van de dieren overgewicht heeft. Vijf tot 8 procent is obees, serieus te zwaar. Mensen zijn zich onvoldoende bewust van het probleem. Met de Dikke Dierendag wilden we er meer aandacht voor vragen.”

Obesitas is –ook bij mensen– een welvaartsziekte, meent Corbee. „Er is een stuk gêne om erover te praten, zelfs bij dierenartsen. Kennelijk vinden ze het niet altijd makkelijk om dierenbezitters erop aan te spreken. Maar het gaat om een ziekte waar iets aan gedaan moet worden.”

Veel mensen onderschatten overgewicht bij hun huisdier, herkennen het ook niet. „Als een dier mager is, denkt men al snel dat-ie ziek is. Bij te dikke dieren wordt dat niet zo gezien. Een stevig dier is vast gezond, is de gedachte. Niet dus.”

Met alle gezondheidsrisico’s van dien. Want een obees dier kan –net als te dikke mensen– problemen krijgen met conditie, gewrichten, stofwisseling of suikerziekte.

Obesitas bij honden of katten is soms het gevolg van ziekte. Veel vaker ligt de oorzaak in een teveel aan voedsel in combinatie met gebrek aan beweging. Corbee: „Dieren zijn tegenwoordig onderdeel van het gezin, ook qua voeding. Wat veel mensen niet weten is dat een blokje kaas voor een kat qua energie hetzelfde is als wanneer jij drieënhalve hamburger eet.”

Komt een hond of kat eenmaal op Corbees obesitaspoli aan de Universiteitskliniek terecht, dan volgt een uitgebreide behandeling. „We wegen, kijken wat de conditie is. Dan doen we een inschatting van het ideale gewicht. Stap voor stap werken we vervolgens naar dat streefgewicht toe.”

In veel gevallen vraagt het een gedragsverandering bij het baasje. Die krijgt duidelijke instructies: elke dag zoveel gram voeding, zoveel minuten lopen, zo lang spelen. Dat is niet altijd eenvoudig, geeft Corbee toe. „Jouw eetgedrag en bewegingspatroon bepalen dat van de hond. Er is ooit onderzoek naar gedaan. Zonder te generaliseren, maar dikke eigenaren hebben vaak ook dikke honden.”

Bij katten ligt dat anders. Corpulente katten tref je vaak aan bij tweeverdieners. „Die zijn de hele dag weg, houden de kat binnen. Ze zetten een grote bak eten neer en denken dat het zo wel goed komt. Voor de kat ontbreekt elke stimulans om te bewegen en zijn natuurlijke gedrag te vertonen.”

Belangrijk is dieren bewust en beperkt te voeren. „Wat op de verpakking staat, is lang niet voor elk dier de juiste hoeveelheid. Kijk ook goed naar je hond of kat: je moet de ribben niet kunnen zien, maar ze wel gemakkelijk kunnen voelen. Dat is de ideale conditie.”

En de Dikke Dierendag? „Die was een succes. We kregen veel media-aandacht. Met een team van vier dierenartsen ontvingen we zo’n dertig katten en honden. We deden onderzoek, gaven advies. Mensen hebben dikwijls een verkeerd ideaalbeeld van hun huisdier. Met deze dag hebben we geprobeerd dat bij te stellen.”