Welk eten geef ik onze kater met een tumor in de lever?

[Chris]

Ik heb vanavond in de avondwinkel nog een pak vanillevla gehaald maar hij wil het niet. Toen nog een zakje Whiskas geprakt en daar heeft hij een beetje van gegeten. Het rare is dat hij wel steeds enthousiast aan komt lopen als ik met eten in de weer ben maar nauwelijks eet. Ik las in het topic dat Ambertje over de Calo-Pet noemde (dank je wel Ambertje) dat een poes steeds uit de vijver wilde drinken, dat is hier ook zo. Meer dan anders drinkt Tyson liever in de tuin uit een bloempot dan het verse water uit zijn drinkbakje.

[Nyncke]

Mijn katten doen een morord voor alle restjes van wat ik net heb gegeten.

[Chris]

Ik heb vandaag de dierenarts gebeld want Tyson wil nog steeds nauwelijks eten. Ik heb net Prednison opgehaald, dosering is 5 mg per dag, volgens de DA zou hiermee de eetlust opgewekt kunnen worden. Probleem is dat mijn man het niet ziet zitten, hij is bang dat Tyson gaat lijden. Ik zou nog graag zien dat hij een beetje gaat eten, hij is nog steeds niet ziekelijk maar helemaal fit voelt hij zich niet, dat kan ik wel zien. Probleem is dat we natuurlijk niet kunnen vragen hoe hij zich voelt. Wat zouden jullie doen?

[Cari]

Dat blijft altijd heel moeilijk en is ook persoonlijk. De één stopt er eerder mee dan de ander. Jullie kennen je kat het beste en jullie zullen moeten beslissen wanneer je het opgeeft, daar kunnen wij niets over zeggen. Wanneer lijdt een kat? Ook dat is moeilijk te zeggen. De ene kat laat dat ook eerder merken dan de andere kat. Ik vind persoonlijk "niet helemaal fit zijn" nog geen reden om hem in te laten slapen. Ik heb het helaas al een paar keer moeten meemaken dat ik een kat moest laten gaan en die momenten waren niet precies voorspelbaar. Je bent geneigd vaak toch de grens nog even te verleggen, ik tenminste wel. Niet uit egoïstisch oogpunt, maar om het dier nog een dag op deze aardbol te gunnen. Wellicht ook in de vage hoop dat het vanzelf inslaapt en je die niet te maken beslissing dus niet hoeft te nemen. Ik zit zelf op dit moment ook met een leverpatiënt die niet meer te redden is. Zolang hij nog sterk aanvoelt, het op prijs stelt als hij geaaid wordt en opstaat om spinnend te gaan stempelen, mag hij van mij nog even verder. Mijn Barney heeft vandaag 2 plakjes ham op. Tot nu toe kwam hij net als Tyson ook steeds kijken wat er te eten viel, maar vond dan vervolgens haast nooit iets lekker genoeg om te proberen. Als ik nu met iets aankom, komt hij niet eens meer kijken. Ik dring sinds vanmiddag ook niet meer echt aan, want hij lijkt het vervelend te vinden. Als ik hem nú zou laten inslapen, zou het voelen alsof ik hem zijn leven ontneem. Als het gaat voelen als "verlossen", is voor mij het moment gekomen.
Maar nogmaals, het blijft de moeilijkste beslissing die je gedurende het hele leven van je kat moet nemen en je bent er nooit klaar voor.

[Chris]

Ik weet het, we hebben het ook al een paar keer meegemaakt. Soms denk je achteraf, we hebben te lang gewacht maar op het moment zelf is het vreselijk moeilijk om te bepalen wanneer het tijd is. We hebben Tyson net een eerste pilletje gegeven, duimen dat het een beetje helpen gaat. Cari, sterkte met Barney, ik voel erg met je mee.

Groetjes, Chris

[Kattenbella]

Chris en Cari, ik voel en leef met jullie mee.
Ik ga best ver met mijn katten. Ze leven door zolang ze nog eten en genieten. Soms waren ze echt mager. Ik heb het nog nooit meegemaakt dat ze niet langer dan 2 dagen niet aten.
Ze gingen vanzelf, wachtten zelfs als ik er even niet was.

Wil niet zeggen dat ik nooit een kat laat inslapen. Ik heb echt een doodzieke kat gehad die echt niet meer wilde en Perry die tijdens zijn operatie vol met kanker bleek te zitten.
Jullie voelen het beste aan wat ze nodig hebben!

Koppies van ons

[Nyncke]

Moeilijke keuze, ik heb die keuze met een heel jonge hond moeten maken...zeg ik achteraf, heb ik te lang gewacht...gehoopt dat er nog mooie dagen zouden komen, ff doortrekken naar de zomer zodat hij nog kan zwemmen en misschien wat extra spier opbouwt.

Hoop maar ook altijd wat egoisme....want later denk je, ondanks alles, ik kon hem nog niet missen. het deed me te veel pijn om hem te laten gaan.

Toch zou ik niet weten of ik een volgende keer een andere keuze zou maken, want je hoop houd je nog brandende.

Er komt een moment dat je het weet, voor je vriend is dat moment nu, daar kan ik geen raad in geven, het blijft een loodzware beslissing.
Veel sterkte, heel veel sterkte.

[Cari]

Chris, hoe is 't nu met Tyson?

[puck0906]

Ik heb zelf mijn 11 jaar oude poes in laten slapen op 30 oktober. Zij had een maagtumor ter grootte van de helft van haar maagje. Prednison is alleen maar uitstellen en dat vind ik niet ver. Een mens kan zeggen nu is het genoeg ik stop ermee maar een dier kan dit niet dus wij hebben ervoor gekozen voortijdig de stap te ondernemen zodat we zeker wisten dat ze nu nog niet echt pijn had. We merkten dat ze zich terug trok en minder at en dit waren de 1e voortekenen van pijn. Deze beslissing was de moeilijkste die ik in mijn leven gemaakt heb maar het voelt wel goed. We wisten dat ze niet lang meer te leven heeft en het idee dat ze niet heeft moeten lijden stelt mij gerust. Ik heb op internet een mooi gedicht gevonden wat de beslissing iets makkelijker maakte. Hopelijk heb jij er ook wat aan

Als twee ogen vragen help mij
Want ik voel me niet fijn,
Mag je dan, omdat je voelt dit is het einde, egoïstisch zijn?

Als je van de dierenarts hoort
Dit komt nooit meer goed,
En zij krijgt steeds meer pijn,
Mag je dan, omdat je haar niet kan missen, egoïstisch zijn?

Als twee trouwe ogen zich sluiten voorgoed
En je zonder haar naar huis toe moet,
Met een bandje in je hand en je hart vol pijn,
Dan probeer je jezelf te ovtuigen,
Ik mocht niet egoïstisch zijn

Al die tijd met zijn tweetjes
Elke dag samen was een feest
En in al die jaren, is zij zelf niet een keer egoïstisch geweest

[Chris]

Hoi Cari, wat lief dat je er naar vraagt. Tyson slikt nog steeds iedere dag 5 mg Prednison, nu 's morgens ipv 's avonds volgens de DA is dat beter. Hij eet redelijk goed, krijgt allerlei lekkere dingen (ik heb hem net nog wat plakjes rosbeef gegeven) en verder lijkt het goed te gaan (goed dus tussen aanhalingstekens). Ik let er erg op dat hij zich comfortabel blijft voelen. Vandaag is hij bijvoorbeeld een beetje rusteloos, loopt van binnen naar buiten, op de bank, van de bank maar nu zit hij gezellig naast me en luistert aandachtig omdat mijn man in de keuken met vleeswaren bezig is. Het enige dat mij sinds een week opvalt is dat hij opeens erg slecht is gaan zien. Dat wisselt ook, ik kan merken dat hij soms beter ziet dan andere keren en er zijn momenten bij dat ik denk dat hij praktisch blind is. Hij lijkt er weinig last van te hebben (dit hebben we toevallig al met twee katten meegemaakt en het verbaast mij steeds weer dat katten zo snel en goed met zo'n handicap overweg kunnen). Ik vraag me natuurlijk wel af, waardoor dit komt. Hoe is het met jouw Barney, ik heb net even gezocht op het forum maar kan niet zo snel vinden hoe het met hem is?

Groetjes, Chris

[Chris]

Hoi Puck, dank je wel voor het mooie gedicht. Ik vind het iets heel persoonlijks te bepalen dat het genoeg is geweest en het beter voor het dier is om het te laten gaan. In ons geval, of eigenlijk dat van Tyson, hebben we het over een kater die wel ernstig ziek is maar zich niet ernstig ziek gedraagt of lijkt te voelen. Als Prednison dan helpt om zijn eetlust terug te brengen en hij verder nog lijkt te genieten van de dagen dat hij er nog is, vind ik het gerechtvaardigd om hem deze medicijnen te geven. Maar, als het er op lijkt dat dit niet meer het geval is, zullen we hem helpen, absoluut en proberen niet egoistisch te zijn.

Groetjes, Chris

[Kattenbella]

Zolang je ziet dat hij zin in het leven heeft zou ik er ook voor gaan.
Als hij geniet is het goed.

[puck0906]

hoi CHris,

Ik bedoelde absoluut niet dat jullie egoistisch zijn hoor! Ik bedoelde alleen te zeggen dat op het moment dat een kat laat zien dat hij pijn heeft hij ook echt veel pijn heeft. Dat is wat de dierenarts zei. Als je helemaal niets merkt dan zou ik het ook niet kunnen maar bij ons trok ze zich al terug en ze at ook minder dus voor ons voelde de keuze goed maar je voelt zelf het beste hoe je beestje reageert. Je merkt zelf het beste of hij/zij last heeft. Heel veel sterkte met deze moeilijke keuze. Ik weet helaas uit ervaring hoe moeilijk het is.....

[Cari]

Wat fijn Chris, dat het relatief goed gaat met Tyson !
Ik denk dat je 'uitstel van executie' ook niet zo makkelijk moet bestempelen als egoïstisch. Als je dier ziek is en je houdt van dat dier, is het echt niet meer genieten. Het is niet voor je eigen plezier dat je het dier nog wilt houden, het is (zo zie ik dat in ieder geval) meer het idee dat je je in blijft zetten, "for better or for worse". Ik wil niemand persoonlijk aanspreken, maar soms is het vroegtijdig laten inslapen van een huisdier m.i. ook een vorm van gemak. Het wordt te lastig, te deprimerend..... Zolang een dier (of mens) nog zin heeft in 't leven, moet hij die kans krijgen, ook als dat meer tijd, moeite en geld kost. Je kat zal er mottig en mager uit gaan zien, niet meer de vrolijke Frans van weleer zijn, maar dat wil niet zeggen dat hij al dood wil. Prednison geeft slechts uitstel, maar dat doet ademen ook . Onze maatschappij is al teveel een "wergwerp'-maatschappij...
Als het niet meer gaat, gaat 't niet meer, maar zolang 't nog wel gaat, al is het dan wat minder.....dan blijf ik ervoor gaan

Met Barney gaat het ook wonderlijk goed. Hij heeft 3 keer (dus 6 weken) atibioticum en prednison injecties gehad. Afgelopen vrijdag had hij weer gemoeten, maar ik ben ermee gekapt. Niet alleen omdat ik dacht dat het zinloos was, maar zelfs omdat ik het idee had dat hij de dag voordat hij weer een injectie kreeg, iets beter met hem ging. De laatste keer dacht ik dat de prednison ging aanslaan en daarom ging ik nog een keer voor een nieuwe injectie. Hij ging vervolgens weer nog minder eten, dus dat was het niet.
Sinds eergisteren eet hij weer een paar brokjes (had hij al weken al niet meer gedaan) en over de hele dag in totaal ook weer iets meer dan voorheen.
Vanmorgen was ik in de keuken, keek naar buiten en zag daar: Barney! Voor 't eerst was hij door 2 kattenluiken heen naar buiten gestapt en stond heerlijk uit de vijver te drinken. Hij heeft nooit eerder naar buiten willen gaan. Even later zat hij bovenop de schutting, keek nog even om en verdween. Nee, niet voorgoed! Hij zit nu weer bij zijn maatjes op de vensterbank . Ik moet niet te blij zijn, dat besef ik wel, maar de wens is de vader van de gedachte, dus laat mij maar even...

[puck0906]

elke kant heeft natuurlijk zijn voors en tegens. Ik heb het uiteraard niet voor het geld of het gemak gedaan want ze heeft mij honderden euro's gekost alleen al om uit te vissen wat ze had. Iets wat ik zo weer zou doen en dat hoort er ook bij. Ik vind het gewoon moeilijk dat je niet weet of zo'n beestje last heeft. Mij is altijd verteld dat een dier pas laat zien dat hij/zij pijn heeft als het al echt heel slecht met hem/haar gaat dus toen mij poes zich terug begon te trekken, slechte vacht kreeg, minder at en dus sterk vermagerde was het voor mij genoeg. Ze had in het gunstigste geval nog een half jaar geleefd maar met hoeveel pijn? Dat weet niemand. Iedereen maakt zijn/haar eigen keuzes en dat is altijd goed wat je ook doet. Je doet het uit liefde voor je dier. Een mens kan zeggen stop er maar mee maar een dier nooit en je zal dus zelf die keuze moeten maken. IEdereen die ermee te maken heeft sterkte met deze keuze....