Ik post niet veel op dit forum (echte meelezer hier xD), maar wil toch graag jullie mening hierover weten.
Ik heb twee gecastreerde katten, Vixey van bijna 1 en Dusty van bijna 2. In principe gaat het goed tussen die twee, maar Dusty heeft periodes waarin ze enorm "saggo" is. Ik heb nu 3x ongeveer een week drama in huis gehad. Dusty gromt en blaast dan naar Vix en de eerste dag van zo'n week ook naar ons. Ze lijkt dan extreem onzeker en wat bang. Vixey wil alleen spelen en is ook best dom (leert heel traag en geeft nergens om, blijft dus ook toenadering zoeken als ze wil spelen zelfs na 5 klappen, al doet ze dit wel op een onderdanige manier) dus blijft vaak wel toenadering zoeken om vervolgens een klap te krijgen en versuft te blijven zitten met een "maar wat deed ik dan" uitdrukking. Als dit altijd zo zou zijn had ik ze uit elkaar gehaald, maar het zijn dus echt korte periodes en vaak gevolgd op een stress moment (na castratie van Vix, na naar buiten gaan aan het tuigje, bouwvakkers die in huis waren [ze is wat bang voor grote directe mannen die door huis banjeren]).
Nu heb ik de tuin zodanig afgezet dat ze ook los meemogen. Ze vinden het allebei prachtig maar net als aan het tuigje merk ik dat Dusty het erg eng en spannend vind. Vix mag echt niet in de buurt komen en met elk geluidje schiet ze naar binnen. Ons geeft ze echter wel dan gewoon kopjes tussendoor.
Nu wil ik haar dit plezier niet afnemen, maar na zo'n buitenmomentje is ze echt heel gemeen naar Vix. Die mag niet in de buurt komen en wordt soms in haar rug gegrepen als Vix het blazen negeerd (alleen bij eten geven).
Heel verhaal zo xD maar hebben jullie misschien tips om Dusty minder onzeker te maken? Het lijk soms alsof ze wat "autistisch" is. Ik weet dat je dat niet echt kan vergelijken, maar als zij uit haar ritme gehaal wordt of er veranderd iets krijgt ze zo'n "bui" en reageert ze ook angstig. Terwijl tegelijk merk je dat ze nieuwe dingen leuk vind en erg nieuwsgierig is. Ze is overigens wel extreem slim. Ze leert heel snel (twee keer commando zitten uitgelegd en ze kon het, na 2x pas eten geven als ze stil was heeft ze nooit meer gemauwd om eten etc)
Even ter verduideljjking: voor en na die periodes zijn het echt twee vriendinnetjes die samen spelen, dicht bij elkaar liggen en als Vix haar hoofd aanbied wordt ze vaak door Dust gewassen. Ze spelen dan ook heel lief, geen grommen/blazen en wisselend ene aanvallen en andere aanvallen. Initiatief komt dan ook ene keer van Dusty en andere keer van Vix. Dus ik zou gewoon willen dat we Dusty van die buien af kunnen helpen zodat ze altijd lekker met zn 2e kunnen genieten
Dit zijn foto's van het samen slapen en na het samen spelen met de doos, dus zoals ze zijn buiten haar buien. Dusty is de grijze.
En een paar foto's van het buitenspelen gisteren. Dusty wilde eerst niet uit de deuropening komen (was eergister zodanig geschrokken van een geluid bij de buren dat buiten weer heel eng was) en dit was ook het dichste bij dat Vix mocht komen. Tenzij er natuurlijk een vogel in de heg zit, dan vergeet Dusty haar angst volledig en tolereerd Vix ook veel dichterbij om gelijk te blazen en naar binnen te schieten als de vogel weg is. Later ging ze wel naar buiten, maar wel enkel langs de randen zoals de foto met de muur.
