Had tumor bij eerdere diagnose nog weggehaald kunnen worden?

[Nina1967]

Afgelopen dinsdagochtend heb ik mijn lieve Snoetje in moeten laten slapen, ze zou in september 18 worden.
Sinds eind januari was er chronisch nierfalen geconstateerd, waarvoor ze medicijnen en dieet kreeg.
Ook had ze last van tandsteen, maar toen aangezien haar waardes zo hoog waren, was het beter om daar voorlopig niets aan te doen (ivm belasting van haar niertjes)

In februari is er nog naar gekeken, en half mei heb ik een seniorenonderzoek laten doen en gevraagd eens goed in haar bek te kijken. De uitslagen waren goed, haar waardes waren mooi gedaald.
In haar bek was niets te zien, alleen wat rode randjes bij haar tandvlees.

Toch weer een tijd getwijfeld, ze leek er helemaal niet veel last van te hebben.
Nu begon ze zo'n week of 2 geleden te kwijlen en dit werd de laatste week duidelijk erger.
Ook hield ze de hele tijd haar bekje een stukje open.
Ze had wel eetlust, maar deed er langer over haar bakje leeg te eten en had veel slaap. 's Ochtends was ze wel actief en at ze, laat in de middag ook weer.
Weer naar de da, want dat kwijlen werd erger in plaats van minder, was vastbesloten om dan toch haar gebit maar te laten reinigen, dat kwijlen vond ik ook zielig, ze likte het ook niet meer weg van haar lijfje.

Toen ik daar dinsdag kwam, keek de da en zei gelijk.....ze heeft een tumor onder haar tong, een snelgroeiende agressieve en harde tumor...zo groot dat ze haar bekje niet meer dicht kan doen. En al haar tandjes zitten los.
De prognose was slecht, niets meer aan te doen en ze was ook uitgedroogd van het kwijlen. (en al nierfalen dus dat is extra slecht)

Advies euthanasie, wa ik gelijk heb gedaan...hoeveel pijn moet ze niet gehad hebben en ze was nog zo vrolijk en dat maakt het zo moeilijk. Wel afgevallen weer, nu tot 2.5 kg, minder kunnen eten en duidelijk zwakker, dus ik moest het wel doen, voor haar...
En ik had nog wel vaak gevoeld maar aan de buitenkant voelde je het niet, en binnenin liet ze niet toe.
Dit had ik nooit verwacht..

Dit artikel gelezen:
http://www.kankerbijdieren.nl/plaveiselcel-carcinoom

En nu vraag ik me af of ik had moeten aandringen op een biopsie/foto ??? als ik er op tijd was bijgeweest had ik het misschien nog met een kleine ingreep kunnen laten verwijderen??

Ergens anders heb ik wel weer gelezen dat ook bij een beginnende tumor de halve onderkaak verwijderd wordt dus daar was ik wel weer een beetje door gerustgesteld, want dat zou ik haar niet meer hebben aangedaan.
Maar uit dat eerste artikel blijkt dat weer niet, dus twijfel....

Wat denken jullie?

[Adriana]

kan me voorstellen dat je vol twijfels zit. bovendien met een onomkeerbare situatie.
je lieve snoetje had chronisch nierfalen in stadium 2/3 (?) van de vier stadia.
en dan ook nog plaveiselcel-carcinoom onder haar tong en dat is een slechte plek.
het blijkt een agressieve en snelgroeiende kankersoort te zijn en heel lastig om in een beginstadium te ontdekken.
stel dat in een vroeg stadium duidelijk was geworden dat ze naast haar nierfalen op haar 17e ook kanker had...
en je was onmiddellijk doorverwezen naar een dierenarts/oncoloog...
dan had je een heel lastig dilemma gehad:
een radicale en zware (?) operatie en behoorlijke verminking in combinatie met haar nierfalen?
chemo in combinatie met haar nierfalen was denk ik ook al heel belastend, maar ik ben geen doorgeleerde oncoloog en heb die (ervarings)kennis niet.

het was nooit 'een kleine ingreep' geweest en of ze die zou overleven en daarvan zou herstellen met haar stadium van nierfalen en op die leeftijd was nog zeer de vraag.
als je wilt dan stuur ik je de gegevens van de dierenarts/oncoloog, die deze tekst waarschijnlijk heeft geschreven per pb.
op basis van de strekking van bijna het hele artikel zou je denken dat het vrijwel altijd te laat wordt ontdekt omdat het heel lastig is het in een heel erg vroeg stadium, wanneer er eigenlijk nog geen klachten zijn, te zien.
ook dan zijn de behandelingsmogelijkheden want eigenlijk alleen chemo, beperkt, want radicale chirurgie wordt toch wel als on-ethisch beschouwd.
je krijgt dan te maken met de levenskwaliteit van het geopereerde dier.. op die leeftijd mèt chronisch nierfalen..?

je put hoop uit dat ene zinnetje maar als je het artikel leest dan is dat zinnetje niet voor niets zo voorzichtig gesteld en niet duidelijk is of dat dan in een vroeg stadium via chemo nog te 'genezen' valt..
maar dat zou je met een mailtje naar de kliniek in Gouda wel kunnen vragen.. anders blijf je twijfels houden..

[Nina1967]

Hallo Adrianan,

Dank je wel voor je uitgebreide en snelle reaktie, ben er erg blij mee.

Ik heb niet te horen gekregen of het plaveiselcelcarcinoom is, maar het komt wel overeen met de symptomen. Ga het volgende week nog even navragen..

Ik zit er enorm mee omdat, nu ik terug denk, ze in mei ook pijn aangaf aan de linker kant van haar bekje, wanneer ze kopjes gaf en met haar bekje tegen me aanschuurde, deed ze dat alleen rechts...wanneer ik dan langs haar tandjes links wreef trok gelijk weg en ze had duidelijk pijn.

Daarom had ik toen ook specifiek gevraagd om uitgebreid te kijken. Maar het kan natuurlijk dat het ontstoken tandvlees pijn deed. En ik geloof ook dat er niets te zien was. Maar dan lees ik uit de tekst van het artikel dat de eigenaren bijna altijd te laat zijn met het na laten kijken en dat het anders met een lichte ingreep verholpen kan worden....en dan denk ik....als het dan meestal begint met ontstoken tandvlees en die tumoren zoveel voorkomen...waarom voor de zekerheid het bloed niet laten testen en een biopt of iets dergelijks.....
En dan voel ik me zelf schuldig...dat ik niets aan het gebit heb laten doen, had er nog over getwijfeld, dan was het misschien wel eerder ontdekt?

Een zware ingreep had ik haar niet meer aangedaan, maar in de tekst komt het over alsof het in het beginstadium een lichte ingreep is. Maar in een ander artikel wordt juist gezegd dat ook bij een kleine tumor de halve kaak verwijderd wordt.
Wat is het dan...dat is mjn gedachtengang.

Dat er nu niets meer aan gedaan kon worden is overduidelijk. Maar ik blijf denken, wat nou als ik toen aangedrongen had op nader onderzoek...

Wanneer je mij die gegevens per pb stuurt, ga ik toch even informeren denk ik....al is het alleen maar om in de toekomst met een ander katje voorbereid te zijn...

[Adriana]

..Maar dan lees ik uit de tekst van het artikel dat de eigenaren bijna altijd te laat zijn met het na laten kijken en dat het anders met een lichte ingreep verholpen kan worden....en dan denk ik.....

..een lichte ingreep zou het nooit zijn geweest, want narcose overleven, verminking en discutabele kwaliteit van leven.. in combi met hoge leeftijd en chronisch nierfalen..
en ik weet niet of chemo te combineren is met chronisch nierfalen..
het is AR van http://www.dierenkliniekkorteakkeren.nl en mijn ervaring is dat ze inhoudelijke, korte, zakelijke mails, ook 'niet klanten' altijd wel beantwoorden.

en misschien zinvol om hun antwoord over de behandelmogelijkheden hier in dit topic ook even te vermelden voor latere naslag..

[kansarmedieren]

Er staat ook in het artikel dat het lastig is om in begin stadia het verschil te zien tussen een gewone ontsteking of het begin van een tumor. Maak je geen verwijten niemand kan hier iets aan doen je kan moeilijk bij elke ontsteking in de bek een biopt laten nemen. En met haar nierfalen was chemo of een zware operatie ook uit gesloten lijkt mij, en zoals je dierenarts voorstelde de halve kaak weghalen lijkt me helemaal geen optie. Dat zou ik bij een verder gezonde jongere kat nog niet laten doen dat ga je een dier toch niet aandoen. Het is ook omstreden staat ook in het artikel. Probeer het los te laten geen verwijten rouw om het verlies van Snoetje ze heeft een goed leven gehad en het was klaar.

[Dinky]

Begrijpelijk dat je nu zoekt naar 'wat als' maar in alle gevallen loop je tegen het feit aan dat ze op leeftijd was in combinatie met nierfalen waardoor er nog weinig mogelijk is. Alleen narcose is dan al een heel groot risico en het is maar de vraag of de kwaliteit van leven dan echt zoveel verbeterd en voor hoe lang.
*knuffel*

[Nina1967]

Dank jullie wel voor de reakties....

Ja ik was erg geschrokken door de tekst omdat er zo duidelijk staat dat het jammer is dat "de mensen het huisdier meestal te laat aanbieden" maar ja, hoe kom je er dan inderdaad bijtijds achter....door elke week de bek goed te inspecteren, las ik dan weer ergens anders. Maar haar pillen was al onmogelijk, en ik denk dat wanneer het wel had gekund, ik dan ook niet weet waar ik naar moet kijken...want wanneer wij het zien, dan is het al groot en dus te laat.

En ontstoken tandvlees komt zo vreselijk vaak voor, en inderdaad...om dan steeds een biopt te nemen is onmogelijk en ook niet iets wat je je dier wilt aandoen. Maar bloedonderzoek misschien? Geen idee of dat had gekund. Morgen ga ik bellen naar de praktijk en vragen voor een gesprek omdat ik nog best veel vragen heb. En evt die gespecialiseerde kliniek mailen. Dank je wel Adriana voor de info en wanneer ik antwoord heb zal ik het plaatsen.

Hieronder nog een stukje wat ik gevonden heb, iets meer uitgebreid. Voor Snoet was inderdaad ook een beperkte ingreep te veel geweest, dat besef ik me wel....maar die regel (onderstreept) over een "beperkte" ingreep laat me niet los....hoe beperkt dan? En daaronder het stukje van een andere kliniek over dat ook dan nog een best grote ingreep is. En bestralen en chemo werkt niet bij een tumor in de bek.
Hieronder beide stukjes:

"mond- of orale tumoren
Het plaveiselcelcarcinoom is de meest voorkomende tumor in de mondholte van de kat. Deze vorm van kanker komt met name voor bij katten met een leeftijd vanaf 11-12 jaar en wordt in gelijke mate gezien bij alle rassen. De tumor zit vaak aan de basis, dus de onderzijde, van de tong. De tumor kan echter ook op andere plaatsen in het slijmvlies van de mond optreden, waarbij het tandvlees en het kaakbot kan zijn aangetast. De symptomen, die kunnen variëren afhankelijk van de plaats in de mond en de uitgebreidheid van de tumor, zijn: wel of niet met bloed gemengd speekselverlies, moeilijk slikken, slechte adem, losse tanden of kiezen, niet meer willen eten en uiteindelijk gewichtverlies.
(dit had Snoet dus allemaal)

In het beginstadium lijkt deze tumor op een plaatselijke ontsteking van het mondslijmvlies of het tandvlees. Het verschil met een “gewone” ontsteking, bijvoorbeeld als gevolg van een tandprobleem, is dan op het oog moeilijk te herkennen. In een wat later stadium gaat de kanker gepaard met weefselverlies en breidt zich agressief in de omgeving uit. Hierbij kan ook een verdikking van een deel van het kaakbot optreden. Uitzaaiingen treden meestal niet tot laat in de ontwikkeling van deze ziekte op, maar kauwproblemen, bijkomende ontstekingen en pijn leiden bij bijna al de patiënten tot de beslissing euthanasie. Helaas worden katten meestal in een te laat stadium van de ziekte bij de dierenarts aangeboden voor onderzoek. De tumor is dan al te groot voor verwijdering door middel van een beperkte chirurgische ingreep. Radicale kaakamputatie bij de kat wordt door steeds meer deskundigen gezien als een ingreep die leidt tot veel ongemak voor het dier en ethisch niet is te verantwoorden. Inmiddels lijkt steeds duidelijker te worden dat ook de behandeling door middel van chemotherapie en/of bestraling in zo’n vergevorderd stadium niet meer effectief is. Dit in tegenstelling tot bijvoorbeeld hetzelfde type tumor, bij de neusspiegel van de kat. Vroegtijdig ontdekken van plaveiselcelcarcinomen in de mondholte van katten kan het begin zijn van een succesvolle behandeling voor de kat."

Hier een ander stukje van dierenkliniek Noorwijkerhout, waarin dan juist weer staat dat ook een beperkte ingreep best groot is...

"Waardoor
loopt een kat meer kans een plaveiselcelcarcinoom in de bek te ontwikkelen?
a.Het dragen van een vlooienband.
b.Rokende huisgenoten.

Hoe zijn de prognose en behandeling?

De prognose is, vooral vanwege de locatie van deze zeer kwaadaardige tumor, slecht.

De behandelingen (zoals chemo- en radiotherapie), die bij de kat in geval van het plaveiselcelcarcinoom van de huid goede resultaten geven, werken niet bij het plaveiselcelcarcinoom in de bek.

Alleen als de tumor in de onderkaak zit en nog heel klein is, is de overlevingsduur lang als de kleine tumor met een groot deel van de onderkaak wordt verwijderd.

Als de kat nog in staat is voldoende te eten, dan kan met een NSAID pijnstiller het moment van inslapen een tijdje worden uitgesteld."

Het verdriet wordt voorlopig alleen nog maar erger, ik weet ook dat het alleenwonen en geen andere dieren hebben, het nog verergert. Het huis is zo verschrikkelijk leeg......
Heb de dag na de crematie nog een droom gehad dat ze kwam knuffelen en daarna dwars door de muur weer wegliep....zo vreemd. En dan wakker worden en ze is er niet meer...

[Nina1967]

Ik weet nu dat ik Snoet niet meer kon redden...en dank jullie allemaal om mij hier nog even op te wijzen, want heb mezelf wel verwijten gemaakt.
Vroeger hadden we thuis 4 katten, waarvan er 1 hetzelfde heeft gehad, ook die tumor op dezelfde plek. Nou was dat in de jaren 70 dus sowieso niet te behandelen, maar wanneer ik weer een poes neem die ook tandvleesontsteking krijgt, (en geen nierfalen heeft) wil ik weten wat ik kan doen om dit te voorkomen (wanneer mogelijk en zonder een halve kaak te moeten verwijderen)...zal de info hier delen ...

Wist trouwens niet dat vlooienbanden zo schadelijk zijn....nu heeft Snoet deze nooit omgehad, ze heeft nog nooit vlooien gehad ook, maar toch....

[Featherr]

Lees al die dingen toch niet. Er verandert helemaal niks aan. En als je hoort dat het misschien nog wel behandelt had kunnen worden doe je jezelf er echt alleen maar pijn mee.
Ik weet hoe moeilijk de vragen zijn, 1,5 jaar later heb ik nog steeds 'wat als' moment over mijn nierkat Minnie. Die had een flinke ontsteking in d'r onderkaak + nierfalen.
Operatie zou zwaar zijn, haar nieren zouden een flinke klap krijgen en dan was het nog maar de vraag hoe ze zou genezen + hoe lang ze zou overleven.
Dus hebben we haar ook laten inslapen.
Ik denk nog steeds 'wat als' maar als ik dit ga bespreken met de dierenarts en ga horen 'ja, operatie had wel gekund hoor want...'

Dat zei de dierenarts ook, 'we kunnen haar opereren, haar nieren zouden het misschien aankunnen en misschien leeft ze nog een half jaar.' Maar dat zijn heel veel misschiens en dat ga jij ook krijgen. Misschien had je haar kunnen laten opereren, misschien was ze wel goed genezen, misschien had ze dan nog een paar maanden bij je kunnen zijn.
Maar misschien had je haar laten opereren en was het helemaal fout gelopen, misschien hadden haar nieren dan wel zo'n flinke klap gehad en misschien was ze dan helemaal niet meer maanden bij je. Dan had ze een hele zware revalidatie gehad en dan was het nog maar de vraag hoe het met haar nierfalen zou zijn gegaan.
Ze viel al af hé, net als Gizmo woog ze steeds minder. En ook dat is echt wel een teken dat ze in de laatste fase zitten..

Je hebt het beste gedaan voor haar. Daar zal je je bij moeten neerleggen. Hoe moeilijk dat ook is!

[Adriana]

Ik weet nu dat ik Snoet niet meer kon redden...en dank jullie allemaal om mij hier nog even op te wijzen, want heb mezelf wel verwijten gemaakt. .

k hoop dat je een heel klein beetje acceptatie gaat krijgen met het afronden van het leven van je lieve snoetje.
helaas, helaas onze lieve katzels hebben niet het eeuwige leven, net zo min als wij dat hebben..
en omdat wij doorgaans langer leven, overleven wij dus een aantal lieverds, die we dan verder ons hele leven mee in ons hart dragen.

acceptatie is een belangrijk moment in rouwverwerking en het is logisch dat je opstandig bent.
maar je hebt er alles aan gedaan en een dappere beslissing genomen, in het belang van je lieve snoet trouwens...
vreselijk leeg huis en je wordt dus iedere keer weer geconfronteerd met het verlies.. mede daarom hoop ik dat je binnenkort beetje open staat voor zoeken naar een ander maatje.

er zijn geen regels voor de periode van rouwen, iedereen doet dat op eigen manier met eigen vormen en/of rituelen,
het enige criterium is dat je je zelf er goed bij voelt, je leven met je verdriet weer oppakt en met prachtige herinneringen aan een lang leven met je snoetje, weer verder gaat..

[Nina1967]

@ Samantha
Je hebt gelijk, ik denk dat het ook een onderdeel van het rouwproces is...ik dacht dat ze alleen ontstoken tandvlees had (buiten het nierfalen) en dan is ze ineens weg....zoals jij met Minnie(dacht ik) en dan ga je overal over twijfelen...nou ja, hoef ik jou natuurlijk niet te vertellen....kan me voorstellen dat je af en toe nog steeds een twijfel hebt....

@ Adriana
Dank je wel voor je lieve bericht en je hebt gelijk....de da zei gisteren in het gesprek dat hij opgelucht was dat ik haar gelijk liet inslapen....

Snoet had geen pleiveiselcelcarinoom maar een osteosarcoma, botkanker....het was keihard en niet operabel met een kleine ingreep en ook niet in een vroegtijdig stadium te zien geweest, in mei was er inderdaad nog niets te zien. (Ik heb foto's van haar van 25 juni en daar had ze haar bekje gewoon nog dicht, is echt ontzettend snel gegaan...prednison e.d. werken niet om deze tumoren af te remmen).
Hij had nog even overwogen om de bovenste kiezen evt te kunnen verwijderen zodat ze haar bekje weer kon sluiten en dan niet meer door het kwijlen zou uitdrogen, de uitdroging dan met een infuus te behandelen. Had en klein uitstel opgeleverd, de tumor was zeer snelgroeiend...

Maar vanwege haar leeftijd en vooral het nierfalen was dat niet aan te raden...en ik wilde dat haar niet aandoen, kan me nu weer herinneren dat we het daar over hadden gehad en vandaar ook mijn beslissing het niet meer uit te stellen.
Erge pijn had ze nog niet (waarschijnlijk) maar het veroorzaakte wel veel ongemak....tanden en kiezen los, tong niet meer goed naar buiten kunnen doen, uitdroging door kwijlen etc. En mijn dappere Snoet maar door eten...ze had nog trek, maar at duidelijk moeizamer, langzamer, ik gaf haar wel 8 x per dag kleinere porties,...en 5 dagen ervoor at ze nog als een tijger, kun je nagaan hoe snel het is gegroeid

Hij zei dat ze het wat betreft het nierfalen heel goed deed....en dan hieraan moeten overlijden, het is zo zuur. Maar goed, de beslissing met nierfalen nemen is ook niet makkelijk, want dan is het moment vaak nog moeilijker te bepalen. Het afvallen de laatste week was niet vanwege het nierfalen, maar vanwege de kanker.

Hij zei ook nog dat het niet nodig is om bij nierfaalkatten een gebitsreiniging te doen (in geval van ontstoken tandvlees en tandsteen), omdat het in zijn ervaring zo is dat het heel snel weer terugkomt door het nierfalen en het dan niet opweegt tegen het risico. (zeker bij oudere katten in een hogere fase van het nierfalen niet verstandig)

Het is nog zo moeilijk...een week is niet zo lang...had vorige week wel gewerkt en gisteren na het gesprek moest ik nog naar de garage en dan voel ik me tijdelijk wat beter...maar af en toe nog flinke huilbuien vanwege de enorme leegte en het intense gemis..

Ga nu de arts niet mailen omdat het niet om pleiveiselcelcarconoom gaat, maar wanneer ik me wat beter ga voelen doe ik het alsnog, omdat het toch wel belangrijk is dit bijtijds vast te kunnen stellen.
Je kunt niet alles voorkomen en misschien hoort dit daar gewoon bij, maar naar aanleiding van hun artikel roept dat toch deze vraag op. Zal het dan hier posten (denk volgende week)

Knuffel Nina

[Rik]

Het is wel wel fijn dat je nu duidelijkheid hebt over wat het nu echt is geweest. Het zal in ieder geval het gevoel van "wat als" iets doen afnemen.

Ik vraag me wel af of je al weet wat er onder een "kleine ingreep" verstaan wordt als er pleiveiselcelcarinoom onder de tong wordt ontdekt, en dan op tijd? Kunnen ze de tong dan nog redden? Of zou die er toch af moeten? Ik vraag me af of zo'n "beperkte ingreep" bij katten van 18 dan toch niet erg groot is.

[Dinky]

In de laatste alinea staat dat ze daar nog achteraan gaat Rik

Wel 'fijn' om te weten dat je echt niets voor haar had kunnen doen. Geeft toch een stukje rust lijkt mij.

[Nina1967]

@ Rik
Ja moet daar nog achteraan....en dan post ik het hier...
Bij een kaaktumor kan de halve kaak verwijderd worden maar is wel omstreden en denk niet dat ik haar dat had aangedaan...(onder de tong en niet aan de onderkant van de tong) en bij een tumor op de tong kan er weinig worden gedaan, ik heb alleen nog maar gelezen dat er dan tot inslapen wordt over gegaan of misschien chemo? Weet inmiddels wel dat bij een plaveiselcelcarcinoom in de onderkaak bestralen en chemo geen effect heeft, daarom wilde ik ook zo graag weten hoe je er dan eerder achter komt. Tenzij je elke week met je dier naar de da gaat lijkt mij dat onmogelijk, maar ik ga er zeker naar informeren en ook wat ze onder een beperkte ingreep verstaan. Want de halve kaak verwijderen vind ik niet echt beperkt...


@ Rik en Dinky
Ik weet wel dat de da er 100% achterstond en dat voelt wel fijn, maar accepteren kan ik het nog niet...het zal wel even duren voordat ik die beelden uit mijn hoofd heb en de leuke herinneringen gaan overheersen...het is nog maar anderhalve week geleden en mis haar overal in huis, ben er echt kapot van.

[Adriana]

als ik naar de titel van je topic kijk, dan is het antwoord: nee. ... drie dubbel néé..!
want dat doe je een dier toch niet aan?
en hoezo dan wel.. opdat het dier in die gebrekkige staat nog wat langer in iemands omgeving kan blijven.. ?
zo'n hoge prijs?

k denk dat er geen dierenarts is Nederland te vinden is, die deze ingreep bij een kat zal uitvoeren.
in alle teksten kom ik versluierende en verzachtende kreten tegen met voornamelijk de kapstok 'onethisch', maar daar had kunnen/moeten (m.i.) staan 'hoogst dieronvriendelijk' vanuit het dier geredeneerd.
vanuit zo'n baasje geredeneerd kan ik het ook wel invullen, maar dat staat nogal hard.

we hebben die discussies af en toe op het forum.. tot hoever ga je en wanneer stop je met behandelen?
wat is levenskwaliteit.. hier is dat erg duidelijk, een zware operatie, veel pijn en vooral heel veel ongemak voor het betreffende dier.

de meesten van ons zouden willen dat hun dieren ongeveer het eeuwige leven hebben zodat je niet wordt geconfronteerd met het verlies van je lieverds, maar zo is het niet geregeld.
leven gaat af en toe van 'au' en dat is lastig en pijnlijk maar hoort erbij. bij de ene trouwens meer en vaker dan bij de ander..

gelukkig ben je zo dapper geweest om aansluitend aan de diagnose de inslaapbeslissing te nemen, ook al omdat het eigenlijk al niet meer ging. dat vond ik moedig en eigenlijk de enige weg en blijkbaar was de dierenarts, die je nog een paar dagen had willen geven, opgelucht. want het ging om snoetje en haar levenskwaliteit en daar was weinig meer van over.
en nee, ze was niet te redden geweest, niet toen en niet in het begin als iemand toen die diagnose al had kunnen stellen. ook jij niet en je hebt echt niks over het hoofd gezien..
en vergeet niet dat ze ook al nierfalen had en dat is slopend op die leeftijd..
hoop dat je gaandeweg wat acceptatie gaat krijgen en wennen doet het nooit. ze zal altijd weer je gedachten in springen met hoop ik de gelukkige momenten en dan zul je dankbaar zijn dat je haar zo lang om je heen gehad hebt...