Kaaktumor

[Adriana]

hoi Nina, heel veel sterkte nu en naast alle verdriet moet het toch rustig voelen. je hebt haar veel ergs bespaard door haar tijdig een zacht einde te gunnen en te geven. maar het blijft een vreselijk moeilijke beslissing en dapper dat je hebt doorgezet voor haar. (en welkom op het Forum..)

[Ria]

Hai lieve mensen,

Nina, ik wil je condoleren met het grote verlies. Wat doet dit pijn, hè! Het is heel moedig van je, dat je hebt durven beslissen in het belang van het dier.
Binnenkort sta ik, net als jij, Sanne voor dezelfde moeilijke beslissing. En katten zijn echte bikkels..ze laten niet zien, wanneer ze pijn hebben. Saartje doet het op dit moment (nog) behoorlijk goed. Ze eet graag en nog best veel.(alleen zachte vismousse, die ik soms wat verdun met water, zodat ze het beter weg kan krijgen). Ik denk, dat het haar "voordeel" (wrang, hoor!) nu is, dat de tumor diep in de onderkaak zit en niet in haar mond, waardoor ze redelijk goed kan blijven eten. Maar af en toe zie ik toch, dat ze wat moeite krijgt met slikken en ze kwijlt veel. Ook bij haar groeit de tumor zichtbaar. Vorige week heb ik in een soort paniek de dierenarts gebeld, omdat ik bang was, dat ze misschien zou kunnen stikken. Zij stelde me gerust, de tumor zit diep en voor in de kaak, dus dit zal niet gebeuren. Maar vroeg of laat komt er een keerpunt....
Sanne, de dierenarts bereidde me ook al een beetje voor op de mogelijkheid van bloedingen in of uit de mond; dat gebeurt omdat de oppervlaktehuid wordt uitgerekt door de tumorgroei en alles in de mond en kaak uiteindelijk wordt aangetast. Zij ziet/ zag dit regelmatig in de praktijk.
Nina en Sanne, het moment te kiezen om je dier in te laten slapen is inderdaad nooit het juiste en het zal nooit goed voelen, omdat je als mens ingrijpt (noodzakelijkerwijs om erger lijden te voorkomen). Ik denk, dat mijn hart uit mijn lijf gerukt zal worden als het zover is en ik moet beslissen!!!
Onderwijl probeer ik me toch, geestelijk en spiritueel, voor te bereiden op het naderend afscheid, in de hoop ik de klap enigszins op te kunnen vangen, maar of dat gaat lukken.....
Sanne en Nina, heel veel sterkte en alle andere mensen, allemaal heel erg bedankt voor jullie lieve aandacht!
Groeten,
Ria

[castratenkoor]

Ook ik heb gisteravond de onmenselijk moeilijke beslissing moeten nemen. Mijn Fritz had geen tumor maar 6/4 een hersenbloeding gehad. Hij had heel veel pijn, te oordelen aan de razendsnelle ademhaling en het al vaker genoemde rare loeiharde gespin. We hebben hem nog 1 dag thuis gehad maar ondanks pijnstilling was het leven ondraaglijk geworden.
We hebben hem gisteravond laten inslapen, op mijn schoot.
Maar lieve mensen.....wat doet het een pijn dit verdriet en verlies.
Hij kon echt niet verder, zijn linkervoorpoot was verlamd en niet meer doorbloed.
Pijnstilling, bloedverdunners en oppeppers, het heeft helaas niet meer mogen baten.

Ben er kapot van. Had amper de tijd aan het idee te wennen, zo snel ging dat opeens.
6/4 was hij de hele dag prima, at goed. Om 17 uur stortte hij voor mijn ogen neer en ging
rondjes draaien.

Afscheid nemen doet pijn - maar voor Fritz was dit de enig juiste keuzen.

Moge hij rusten in vrede en zonder pijn en ongemakken.

Sterkte lieve mensen voor wie het nog niet zo ver is - het is al vaker gezegd, volg je gevoel en let goed op het gedrag van de kat.

Dinie

[Ilone]

Jeetje wat een narigheid in dit topic
Allemaal heel veel sterkte!

[ninus]

Dank voor alle lieve woorden, ik had dit forum al eerder moeten leren kennen, je zit toch als je zo'n diagnose krijgt in je eentje te malen. Ik las ergens nog een prachtig gedichtje, over inslapen en wanneer dan, dus ik wilde dat toch even delen, het hielp mij namelijk bij de beslissing

Als 2 grote ogen je vragen
Help me, want ik voel me niet zo fijn
Mag je dan
Terwijl je weet; dit is het einde
Egoïstisch zijn?
Als je van de arts hoort
Dit komt nooit meer goed
ook al heeft ze geen pijn
Mag je dan
Omdat je haar niet wilt missen
Egoïstisch zijn?
Als 2 lieve groene ogen
Zich sluiten gaan voorgoed
En je zonder haar naar huis toe moet
met tranen in de ogen en een hart vol pijn,
Dan probeer je jezelf te overtuigen
Dit is het beste
Ik mag niet egoïstisch zijn!
Vele jaren was je bij me
Elke dag samen was een feest
En al die fijne dagen
Ben jij nooit egoïstisch geweest...

Sterkte met het verwerken danwel de beslissing, ik denk aan jullie!

[castratenkoor]

Mooi gedicht - het bevestigt ook mijn keuze van woensdag.
Maar pijn doet het absoluut.

Dinie

[Nyncke]

Om te beginnen, heel veel sterkte de komende tijd.

Het is zo moeilijk om " de juiste keuze " te maken.
Ik heb 1x de moeilijk beslissing moeten nemen voor mijn ierse setter pupje van toen krap 9 maanden.
Ik werd verscheurd door verdriet en twijfel en boosheid.

Het goede moment is als je ziet dat het niet meer kan ( ik bedoel: eerlijk kijken )
Maar dan weet je het ook, wanneer het tijd is.

[Ria]

Lieve kattenvrienden,

Het valt me zo zwaar dit te vertellen, maar maandagmorgen hebben we Saartje in laten slapen. Vanaf vorige week vrijdag is het bergafwaarts gegaan. Ze wilde zich alleen nog maar verstoppen in de kledingkast (waar ik inmiddels ook een nestje had gebouwd), kwam er 's morgens niet meer uit, ging nog wel even naar buiten, maar zat er als een zielig hoopje bij, en het eten ging zo ontzettend moeizaam. Ze wilde wel, maar kreeg het steeds moeilijker door haar keel. Met 2 pootjes probeerde ze dan na een paar hapjes het eten weg te duwen.(ik had het al heel dun gemaakt, maar dat mocht niet meer baten) Ze kreeg haar mondje niet meer dicht, heel veel kwijl, en ze kreeg het ook niet meer open ( ik zag op een gegeven moment, dat ze wilde geeuwen en dat lukte totaal niet, want die tumor zat natuurlijk in weg.) Met lede ogen en bloedend hart (alles in me huilde, als ik haar zo zag) hebben we dit aangezien en zondag besloten, haar in te laten slapen.
Maandagochtend de dierenarts gebeld en we mochten meteen komen. Ik denk precies op tijd, want net voor we van huis af gingen kwam er al slijm met bloed uit haar mondje en toen wist ik zeker, dat we de juist beslissing hadden genomen. We denken nu, dat de tumor de laatste dagen ook haar mondje, slijmvlies etc. is gaan aantasten.
Ik heb haar tot het laatste moment op mijn schoot gehad en mee naar huis genomen. Gisteravond hebben we haar begraven in onze tuin.
Jullie begrijpen, ik ben er kapot van . Na 32 uur niet geslapen te hebben heb ik maandagavond gekrijst, gejammerd, gebruld; alles kwam er in een klap uit, de zorgen, die ik om haar heb gehad, het verdriet om het verlies, maar ook de verdrongen angst over de timing....wanneer moet ik nu beslissen, het probleem, dat ik in de eerste mail aan jullie voorgelegd heb. Ik was zo bang hiervoor, maar kan nu zeggen, dat het precies op het juiste moment is gebeurd. Het verliep zoals velen van jullie zeiden, je voelt het juiste moment vanzelf aan.
We zijn wel verbijsterd over het feit, dat het op het laatst zo snel ging. Ik denk, dat Saartje zich zo lang mogelijk sterk en groot heeft willen houden (katten eigen) en ze wilde ook zo graag leven, maar nu ging het niet meer.
Ik ben in diepe rouw, maar ook dankbaar, dat we tijdig hebben kunnen ingrijpen om haar verder lijden te besparen.
Ik wil jullie allemaal nogmaals bedanken voor alle aandacht, die jullie mij en Saartje heb geschonken. Dat is voor mij van onschatbare waarde geweest.
Vriendelijke groeten,
Ria

[Anne82]

Ik lees dit topic nu en de tranen schieten me in de ogen.... Wat een nare berichten... Ik wil jullie allemaal heel erg veel sterkte wensen met het verlies!! Ik heb het zelf nog nooit meegemaakt dat ik een kat heb verloren, maar kan me alleen maar indenken hoe enorm zwaar en verdrietig het zal zijn!! Ik wens jullie heel veel sterkte!!!!

[Ilone]

Ria heel veel sterkte.
Het is de juiste keuze geweest, maar pijn zal het altijd blijven doen.
Gelukkig heeft ze nu geen pijn meer.
Sterkte.

[Adriana]

dag Ria, heel veel sterkte de komende tijd met het verliezen van jullie lieve Saartje.
hoe sterker de binding is die je hebt met een huisdier hoe groter vaak het gemis.
over een tijdje komen alle goeie momenten en herinneringen
maar het blijft altijd verdrietig afscheid te moeten nemen,
k wou ook dat ze het eeuwige leven hadden maar op een moment moet je ze laten gaan.
je hebt nu een dierbaar plekje in je tuin en heel erg veel verdriet
en ik wens je de komende tijd veel sterkte.

[ninus]

Dag Ria, veel sterkte met het verlies van Saartje. Ik weet hoe het voelt. Maar fijn dat je toch het gevoel hebt dat je haar op het juiste moment hebt laten gaan, laatste mooie en lieve wat je voor haar kon doen en dat heb je gedaan. Dat dat maar wat houvast mag geven, in prent het mezelf ook steeds in. Verder heb ik wat foto's laten uitvergroten zodat ik 'r nog steeds kan zien, dat helpt mij ook. Ik hoop dat jij ook wat manieren vindt om met dit verlies om te gaan want het is en blijft een verschrikking. Maar Saar heeft nu rust en geen pijn meer, dat is al een beetje troost lijkt me voor een baas die veel van haar Saar houdt.

Veel sterkte Ria!

Nina

[Umimeis]

Veel sterkte met het verlies van jouw Saartje.
De tranen sprongen in m'n ogen toen ik las dat je haar had in laten slapen.
Ja, op een gegeven moment moet je je lieve beestjes laten gaan.
Maar ze is nu ergens waar ze geen pijn meer heeft en waar ze lekker met andere katten kan spelen en over jou/jullie kan waken.

[castratenkoor]

Ria heel veel sterkte met het verlies van Saartje.
Ik weet hoe het voelt.
Ik ben nog steeds in diepe rouw en denk Fritz steeds te horen of te zien.
Ik heb inmiddels een mooie foto van het aan de muur.
Ik durfde in de winkel niet te kijken hoe hij geworden was, bang daar te gaan huilen.
Een heel speciaal plekje in mijn hart zal hij altijd houden.

Voor jou zal dat net zo zijn voor Saar, in je hart leeft ze door.
Saar en Fritz zijn nu vriendjes in de kattenhemel.

Sterkte met de leegte en het gemis!!!

Dinie

[Dafpoetser]

Hoi Ria,

Heel veel sterkte de komende tijd.

Het gemis, en verdriet om Saartje geeft aan hoe dol je op haar was, en vice versa.
Ik hoop dat je weet dat je voor Saartje hebt gedaan wat in je macht lag, en dat is je uiterste best!

Liefs,

Rob.