Eind van de zomer begon mijn 9-jarige gecastreerde binnenkater opeens veelvuldig haarballen uit te braken (normaal deed hij dat 1 keer per jaar). Soms zat er in het braaksel ook veel/ bijna alleen voedsel, dus dat vond ik wel zorgwekkend, maar verder was zijn gedrag en eet/drinklust en ontlasting helemaal normaal. Een vroegere vriendin van mij is dierenarts en kon ik appen. Zij zei op basis van mijn verhaal dat zijn maag waarschijnlijk geirriteerd was maar verder wsl. niets ernstigs.
Deze periode duurde 2 a 3 weken lang, en hij braakte soms 2 dagen achter elkaar, dan weer 2 dagen niet. Ik ben haarbalpasta gaan gebruiken en dat leek te helpen (of er zat gewoon geen haar meer in zijn maag
). Toch heeft hij sindsdien af en toe nog overgegeven; de laatste keer was ongeveer 3 weken geleden en opeens weer 3 dagen achter elkaar. En het was toen ook niet zo veel haar, vooral voer (had toen wel net een paar dagen geen haarbalpasta gegeven). Ook hoestte hij naar mijn idee in die periode weer wat meer en dit leek nu ook getriggerd te worden tijdens het spelen. Ik besloot maar eens naar mijn eigen dierenarts te gaan. Zij hoorde niets aan zijn longen, aan zijn hart wel een lichte ruis (had hij eerder bij de dierenarts ook), maar ze sloot eigenlijk uit dat het hoesten van zijn hart kwam. Verder had hij lichte verhoging (37 graden). Maar dat kon ook van de stress komen zei ze (hij is nogal gestresst naar en bij de dierenarts).
Ze gaf eigenlijk 2 scenario's: longworm of astma/ bronchitis. Op longworm testen was makkelijk, dus dat heb ik gedaan en was negatief. Op astma/bronchitis testen vereist echter een röntgenfoto... en DA zei dat dat voor hem waarschijnlijk een zeer stressvolle situatie is, dus dat ik me moest afvragen wat erger is; het middel of de kwaal.
De afgelopen 3 dagen ben ik veel thuis en heb ik hem weer 3 keer zien/horen hoesten (maar ik weet dat hij ook vrij geluidsloos kan hoesten, misschien is het veel vaker). Meestal duurt het ongeveer 10 seconden en verder lijkt hij zich helemaal normaal te voelen. Maar ik vind het iedere keer weer enorm zielig. Maar als hij een rontgenfoto moet is dat ook enorm zielig en waarschijnlijk niet eens te doen omdat hij zich te veel gaat verzetten. En onder narcose is weer een risico omdat hij dus (in ieder geval in stress situaties) lichte hartruis heeft. Dus.... ik zit nogal in een dilemma... wanneer hak ik de knoop door en doe ik die rontgenfoto. Hebben jullie hier ideeen over? Wat zijn jullie ervaringen met röntgenfoto's überhaupt?
Dat het hoesten ook nu nog een verband met haarballen heeft, sluit ik overigens nog steeds niet uit. Opvallend is wel dat het hoesten de laatste tijd meestal 's ochtends vroeg gebeurt, terwijl hij rustig op bed ligt (ik laat hem sinds de zomer bewust bij me slapen om hem in de gaten te kunnen houden). Het braken gebeurde ook altijd op dat tijdstip (+/- 10 uur na de laatste maaltijd)... alsof hij na een paar uur op dat bed liggen, last van zijn maag (en longen?) krijgt.
