kater agressief naar kind en partner

[eefje81]

Hoi,

Wij hebben 2 katers en 1 poes, welke alle3 geholpen zijn.

Kater 1 is 10,5 jaar oud.
Kater 2 is 10 jaar oud.
Poes is 9,5 jaar oud.

In het verleden hebben ze nooit gedragsproblemen gehad, wel was het zo dat Kater 2 wat meer op zichzelf was dan de andere 2.

Tijdens mijn zwangerschap heeft hij gedurende korte periode wat zindelijkheidsproblemen gehad waardoor hij constant in de hal poepte, maar gelukkig is dit met veel liefde en aandacht weer overgegaan.

Na mn zwangerschap waren er geen problemen en hij is ook altijd erg lief geweest voor ons dochtertje.

1,5 week geleden is zijn gedrag beginnen te veranderen.
Hij kruipt bij iedere gelegenheid op schoot bij mijn man. Vind het eventjes prettig om geaaid/gekriebeld te worden en zonder enige waarschuwing begint hij te blazen, bijten, krabben.
Dit gedrag vertoont hij ook geregeld wanneer hij van de schoot af moet.

Nu wilden we hem wel even de tijd geven om te kijken wat er gaande is. In principe kunnen we hem overal aanraken, hij geeft niet op 1 bepaalde plek aan dat het niet goed is. Dus wij gaan niet uit van pijn.
Ontlasting is goed, hij eet en drinkt goed.

Echter is hij zo onbetrouwbaar als de pest aan het worden.
En met een dochtertje van 3 heb ik daar toch best wel moeite mee.

Iemand enig idee waar dit ineens vandaan kan komen?

[Ilone]

Is er recent iets veranderd in of om het huis, of in de gezinssituatie?
Is er iets voorgevallen anderhalve week geleden?

Ik moet zeggen, ik heb ook een onvoorspelbare kat, die ook uit het niets geirriteerd kan raken en hierdoor dan gaat blazen en soms uithaalt. Maar ik weet ondertussen aan zijn houding en bij welke acties hij zo gaat reageren, dus hou ik daar rekening mee. En kinderen kunnen bij hem juist alles doen.
Maar bij mij is Nozem volgens mij altijd zo geweest, en jij geeft aan dat het sinds kort is bij jullie.
Dus ja, niet geheel vergelijkbaar..

[eefje81]

In huis of de gezinssituatie is er niets veranderd.

Hooguit een paar sinterklaasknutselwerkjes van dochterlief


Er is ook niet voorgevallen, ze komen in deze periode van het jaar wel minder buiten, maar das al sinds begin oktober dat we dit minimaliseren. Als ze echt willen, kunnen ze wel naar buiten, want ons dametje die vraagt er wel soms om in de herfst/winter om even een frisse neus te gaan halen. Dit kan dan ook gewoon.

Naar mijzelf is ie nog niet agressief geweest, maar t grootste probleem is ook dat mijn man moeilijk 24 uur per dag op de bank kan gaan zitten voor meneertje

De enige dingen waarvoor hij uit zichzelf van schoot af gaat is om of te eten of om naar de bak te gaan, en drinken natuurlijk :P

Hij is nooit echt aanhankelijk geweest, en heeft dus ook altijd de afstand gekregen die hij zelf wilde hebben. Alleen als kitten heeft ie een korte periode gehad dat ie vrij veel bij mijn man wilde zitten.
Bij mij komt hij ook niet zitten, alleen bij mn man.

Hij komt oorspronkelijk uit het asiel, daar hebben we hem gehaald toen hij circa 2 maanden oud was. Wat we toen merkten was dat als we de folders uit de brievenbus haalde hij in elkaar dook en zich verstopte. Maar ook dit is met veel geduld en liefde uit zn systeem gegaan.

[eefje81]

Dochterlief weet ook dat ze altijd goed naar de poesjes moet luisteren en zich moet aanpassen aan wat ZIJ tegen haar "zeggen".

Ze mag ze dus gewoon aaien, zolang hun dat ook willen. Willen ze weg, dan MOET ze hun die ruimte geven en dat doet ze ook gewoon.
Daarbij komt dat ze ook het minste op heeft met deze kat, omdat ze met hem het minste kan.

Met onze rode kater (kater 1), kan ze vrijwel alles, daar loopt ze ook regelmatig mee rond te zeulen. En met het dametje (die wij NOOIT te pakken krijgen), kan zij ook alles doen.

Ons dametje hadden we effe een zwaar hoofd in, omdat haar vacht erg vreemd aan het doen was, erg dun aan het worden, nog stugger dan normaal, maar dit is weer helemaal bijgetrokken.

[Ilone]

Misschien heeft hij tóch ergens pijn.
Dat je overal aan kan zitten wil niet zeggen dat er geen pijn heerst
Kun je in zijn bek kijken? Wie weet heeft hij een slecht gebitje.
Gaat het plassen goed?

Vreemd he, dat kinderen heel vaak alles kunnen doen bij die beessies
Moeten wij hetzelfde eens proberen....krijgen we meteen een hengst! hihi

[eefje81]

Met het plassen hebben we nog geen onregelmatigheden opgemerkt.
Als ie moet poepen doet ie wel een duif na, maar dat doet ie al sinds kitten afaan. (klinkt wel leuk trouwens, hij koert dan zeg maar).

Gebit, als we daar naar willen kijken zijn we onze vingers kwijt ben ik bang.

Hij is ook erg agressief naar ALLE dierenartsen.
Altijd al geweest.
We hebben op den duur, toen hij tijdens mijn zwangerschap daar zat (diarree), een rekening gekregen van 5 pillentangetjes. En de dierenarts durfde hem na 1 week te logeren niet eens uit zn hokje te halen.
Ik doe het hokje open en hij klimt rustig op mn schouder. Dierenarts stak zn hand uit naar m om m te aaien en zn hand lag open.
Had daar toen 1 week niet gepoept, kwam thuis en ging gelijk lekker naar de bak.

Als we met m naar de dierenarts gaan is ie daarna gedurende 1 week niet meer aanspreekbaar. Stikchagarijning en niet benaderbaar. Altijd al geweest. Sinds 2,5 jaar belasten we hem daar ook niet meer mee.
Ontwormen doen we zelf. Inentingen krijgt ie niet meer dus.

[eefje81]

Dit is overigens in overleg met de dierenarts dat we daar niet meer komen met hem.

[Kattebeest]

Zijn agressieve gedrag zou dus ook een medische oorzaak kunnen hebben. Als je niet meer met hem naar de da gaat heeft hij waarschijnlijk ook geen seniorencheck gehad of ander onderzoek.

Moeilijk hoor, zou namelijk met hem naar de da gaan om medische aspecten uit te sluiten. Als er niets is voorgevallen bij jullie in het gezin of buiten moet de oorzaak toch in zijn gezondheid zitten.

[eefje81]

De enige verandering buitenshuis die ik kan bedenken zelf is dat ze weer goed op tijd zijn met het afsteken met vuurwerk.

Echter heeft hij daar (tot nu toe) nooit problemen mee gehad. Hij is degene die altijd voor het raam gaat zitten kijken.
De andere 2 zijn in geen velden of wegen meer te bekennen.

[eefje81]

Dit is trouwens de onrustzaaier

https://scontent-a-ams.xx.fbcdn.net/hph ... 7616_n.jpg

[eveline1982]

Ik heb een tijd kittens opgevangen. 1 kitten ging als 9 weken oude kitten weg en kwam met een half jaar weer terug. Ze zou ineens onzindelijk gedrag hebben vertoont en kreeg steeds vaker ruzie met de andere katten, ook mochten haar eigenaren haar niet meer tillen dan haalde ze hen open. Hier vertoonde ze zindelijk gedrag maar had er overduidelijk een hekel aan om opgetild te worden, dan werd het een felle tante. Toen ze toch, na kort (perongeluk) te hebben opgesloten gezeten, een plas had gedaan op ons bed ben ik naar de da gegaan. Ze bleek een enorme heftige blaasontsteking te hebben! Heel veel bloed en eiwitten in haar urine, arme beestje had dus toch (ondanks dat wij daar niks van merkte) heel veel pijn. Na een ab kuur en ontstekingremmers werd ze een hele andere poes, kwam lekker bij ons liggen en we mochten haar (nadat ze door had, dat het geen pijn meer deed) oppakken.

Is het mogelijk om hem met speciale kattenbak korrels (bij de da te halen) ergens op te sluiten tot hij een plas heeft gedaan? Als je dat naar de da brengt heeft hij geen stress en kan je alvast uitsluiten of het een blaasontsteking is. Als daar niks uitkomt raad ik toch een algeheel bloedonderzoek aan.

[eefje81]

Urine opvangen is inderdaad een goed idee, heeft hij ook geen stress verder van!

Dank je wel voor de tip!

Bloedonderzoek ben ik geen hele grote voorstander van omdat ik weet hoe fel hij is bij de dierenarts.
7 jaar geleden kon ik zelf naar de huisarts voor een tetanusprik, alleen maar omdat meneer een injectie moest krijgen en mij te pakken had.

[nellebel]

aangezien je dochtertje al 3 is denk ik niet dat het daarmee te maken heeft als er niets is veranderd. hij kent haar al 3 jaar.
denk toch dat het lichamelijk is dat hij pijn heeft en daarom op schoot kruipt. lekker warm en opgerold tegen de pijn. misschien juist bij jou man omdat die meer zit (even op mijn eigen situatie, als manlief laat thuis komt gaat hij zitten totdat hij gaat douchen haahha en ik blijf rondrennen en dit pakken dan dat pakken, ).
plasje opvangen is goed om te beginnen omdat de kat daar verder geen last van heeft.

[eefje81]

Ik heb mn oude dierenarts gebeld en Dixie zn verhaal van a tot z verteld.

In het verleden heeft Dixie last gehad van chronische diarree. Hij heeft toen diverse dieetvoedingen gekregen en uiteindelijk prednison, waarna het beterde. En na 3 jaar zijn we zelfs kunnen stoppen met de prednison. Het werd steeds moeilijker om hem de medicatie toe te dienen en wilden het eens zonder proberen. Toen hebben we ontdekt dat wanneer we iedere 3 a 4 weken een ander merk kattenvoer gaven de diarree uitbleef.
Dat stuk had ze indertijd nog meegekregen, omdat we toen nog bij haar kwamen. Daarna ben ik verhuisd en zijn de problemen pas echt begonnen met zijn houding naar dierenartsen. Te soft, zitten trutten met m en dat werkte niet voor hem.

Tijdens mijn zwangerschap, begon hij opnieuw met diarree klachten en ging hij in de hal poepen. Niet echt wenselijk met een kleine op komst. Dus uiteindelijk ermee hier naar een dierenarts met de opmerking naar de dierenarts dat we hem helaas wilden laten inslapen. Deze wilde dit niet doen en hem graag onderzoeken. De kosten voor de overnachtingen zouden op zijn kosten zijn. Eventuele medicatie voor onze kosten mocht hij niet ingeslapen worden.
Na 7 dagen werden we gebeld, dat we hem mochten komen ophalen, want hij vertikte het om daar te poepen. Dus hem gaan ophalen, die dierenarts durfde hem niet eens uit het hokje te halen. Zelf gedaan, niets aan de hand, de dierenarts wil m aaien en hij wordt compleet agressief naar hem toe en haalt zn hand volledig open. Wij kregen nog een rekening voor 4 pillentangen en de medicatie (geen idee meer wat). Thuis gelijk op de bak, weer diarree. Dus afgegeven, hij kon niets vinden.

Een paar weken geleden dan begon Dixie erg claimerig te worden naar mijn man toe. En zelfs agressief op het moment dat hij hem wilde verleggen of naar zijn zin verkeerd aanraakte. Daaraantegen kwam hij wel steeds bij hem op schoot liggen. Mn dochtertje was toen uit logeren. De week erna was ze weer terug thuis en Dixie bleef claimerig en agressief in zijn uitingen. De week daar weerop, ging hij ineens in bad liggen en kwam er eigenlijk alleen nog maar uit om te eten, drinken en de kattenbak te bezoeken. Dit heeft ie 2 weken volgehouden. In het bad, vonden we kleine zwarte spikkeltjes en bloedsporen. Maar konden geen bloed/wonden vinden daar waar we hem mochten aanraken, wel enorme korstplaaten op zn rug.

De laatste 2 weken mochten we hem weer helemaal aanraken en is zijn humeur iets beter geworden en is hij minder agressief in zijn uitingen. Zijn interesse is er weer om naar buiten te gaan, dus hij heeft ook die gelegenheid gekregen. Vervolgens vinden we in de badkuip (waar hij nog steeds zn rust zoekt) grotere bloedplekken, maar geen aantoonbare wonden. Totdat we hem die avond aantroffen met een openwond bij zn befje (onderkant bek). Netjes schoongemaakt met steriel gaas en gekookt water en na behandeld met peroxide (omdat ik nog een dieren-ehbo-tasje had liggen). De dag erop niets aan de hand en een normale Dixie, zoals we hem kenden. (geen idee hoe het toen was met de korsten op zn rug, omdat hij wel op afstand bleef, maar wel in de buurt van mensen).

Donderdag wilde hij niet naar binnen komen, maar uiteindelijk hebben we hem tegen het avondeten binnen weten te lokken met wat eten. Heel zn befje zat weer volledig onder opgedroogd bloed. Dus weer schoongemaakt, niets opgezet, geen aanwijzingen voor een duidelijke abcessen. Wel was ie erg aanhankelijk en kwam ie gelijk bij ons liggen op bed. Toen merkten we dat de korstplaten op zijn rug, bijna zijn gehele!!! rug bedekten. De stoute schoenen en handschoenen aangetrokken en hem onder de douche gezet en goed uitgespoeld. Het rook enorm naar ijzer/oud bloed. En er kwamen veel oude bloedresten uit zn vacht tevoorschijn.
Ook zn ontlasting is weer dunner aan het worden, nog geen echte diarree, maar hij hangt er tegenaan.

We merken dat hij nu effe iets prettiger in zn vel zit, maar zn humeur is erg wisselvallig, dus vandaag gebeld naar mn oude dierenarts in Zeeuws Vlaanderen. En een heel uitgebreidt gesprek gehad over ons Dikkertje. Haar lijkt het ook gezien zijn geschiedenis niet wenselijk om hem veel langer te laten kwakkelen. En bloedonderzoek zag ze zelf ook niet zitten, ze verwachte daar weinig mee te kunnen bereiken.

Vandaag hebben we hem dus laten inslapen

Bij binnenkomst deed ik netjes het deurtje uit zn mandje, maar hij kon ineens in een kwart stuk van zn mandje. Zover was ie ineengedoken.

Dus dierenarts zei al, laat m maar effe lekker zitten.
We doen straks de bovenkant van het mandje af. Deken over hem heen en dan krijgt ie eerst iets kalmerends.

Zo gezegd zo gedaan. Ze hielden m nog wel effe (met extra beschermende handschoenen) vast onder de deken. En als ze de deken en handschoenen niet aan hadden gehad, was er iemand gewond geweest van hun.

Hij is dus nog effe boos weggerend volop blazen en doen, half suf op de vensterbank gaan zitten. en na een minuutje kon ik m terug pakken.

Daarna is ie rustig ingeslapen.

Mn dochtertje toen we hadden verteld dat Dixie nu dood is.
"Maar dan is hij nu in de hemel. Ik ga m wel missen, maar we hebben nog 2 poesjes! En dan kan Dixie kijken vanuit de hemel naar ons. En spelen met Zappa!"

(Zappa was zn grootste vijand een enorme hond :P)

[jennli]

Wat sneu! Blijkt dus toch iets met zijn gezondheid aan de hand geweest te zijn. Klinkt een beetje als de eiwitallergie van een van onze katers. Heel veel sterkte met t verlies van Dixie.