Wel of geen tweede kat erbij?

[Rogue1987]

Hallo allemaal,

Ik ben nieuw hier ( zie voorstel topic ) en zou graag mijn huidige dilemma aan jullie voorleggen. Sinds twee maanden woon ik op mezelf, iets waar ik lang op gewacht heb omdat ik van mijn moeder nooit een kat in huis mocht. Nu heb ik met mijn ex vriend samengewoond jaren terug en hadden we toen wel twee katers uit het asiel.
Maar ja toen het uitging was ik die ook kwijt omdat ze bij hem bleven. Maar ik vond het toen altijd al erg leuk om er twee te hebben. Ja het is wat meer werk maar ze hadden echt veel aan elkaar en ondanks dat ze elkaar niet kenden vanuit het asiel ging het altijd goed.
Nu ik op mezelf woonde besloot ik er dus ook twee te nemen. Eerst had ik mijn huidige gecastreerde kater Jaime uitgezocht, een beestje dat mishandeld was door zijn eigenaar omdat ze hem zonder pardon op straat smeten met een te strakke halsband waardoor hij niet kon eten of drinken.
Hij heeft nu nog een litteken onder zijn kin. Hij is opgevangen door een aardig stel dat een jaar bezig is geweest hem gezond te krijgen. Hij was ziek. Zijn paspoort hebben ze nooit van die mensen gehad. Nu hij gezond was wilden ze dat hij een goed huisje kreeg en ik werd meteen verliefd op hem dus heb hem gereserveerd. Jaime woonde daar met drie andere opvang katten in huis en een hondje. Hij kon met alle drie de katten heel goed overweg, een ervan was zijn maatje zelfs.

En toen, kwam Kai. Een schattig katertje van anderhalf die ik ook via MP gevonden had. Wezen kijken en meteen verliefd op hem, hij was echt zo lief en kwam meteen bij me knuffelen. Iets wat hij nooit deed. Ik dacht dat het een mooie match voor Jaime zou zijn ( die trouwens 8 jaar is ). Een dag na mijn verhuizing zou ik beide katten op gaan halen zodat ze allebei in een nieuw territorium kwamen ( om eventueel gezeur te voorkomen). Eerst haalde we Kai op, die doodsbang onder de verwarming kroop en er niet onder vandaan kwam.
Toen kwam Jaime, die uit zijn reismand sprong, op de stoel ging liggen en nergens last van had. Hij keek niet naar Kai om. Toen ze kennis maakten blies Jaime naar hem. Dat bleef een tijdje zo maar was na vier dagen over. Hij heeft nooit naar Kai uitgehaald. Kai was na een week niet bang meer en kroop uit zijn schulp, en het lieve katje waar ik zo gek op was veranderde in een ondeugend boefje dat Jaime maar wat graag besloop en wilde stoeien/vechten. Dat gebeurde aardig vaak. Jaime's vacht viel uit en ik kon niet goed zien of hij er nou last van had of niet.
Hij plaste niet naast de bak en at gewoon normaal. Zelf begon hij ook wel eens met Kai uit te dagen. Nu besef ik dat ze de rangorde aan het bepalen waren. Maar na bijna drie weken trok ik het niet meer. Het gaf mij zoveel stress. Achteraf was het ook dom, meteen twee vreemde katten nemen na een stressvolle verhuizing. Ik had gewoon met Jaime moeten beginnen en maanden erna een tweede moeten nemen. Maar ja daar doe ik nu niks meer aan.
Dus na bijna drie weken toch besloten om Kai terug te brengen.

Maar sindsdien zit mijn super sociale kat dus helemaal alleen en daar heb ik het moeilijk mee. Mocht hij nou geen andere katten dulden dan was er niks aan de hand, maar ik blijf twijfelen omdat hij wel vriendjes had in zijn vorige huis en ook Kai meestal leuk leek te vinden. Sinds Kai weg is merk ik wel dat zijn vacht veel mooier is geworden ( maar kan ook zijn omdat hij nu helemaal gewend is en geen verhuisstress meer heeft ), ook merk ik niet dat hij hem mist. Twee tellen nadat Kai weg was lag hij lekker te spelen op de grond.
Ik voelde me opgelucht toen Kai weg was maar ook schuldig naar Jaime toe. Ik deed Kai weg voor mezelf, of Jaime hem wel of niet leuk vond dat kon ik niet goed inschatten. Ik spreek helaas geen kattentaal.

Nu ik er bijna twee en een halve maand woon blijf ik maar met die knoop in mijn maag zitten als ik thuis kom van mijn werk en Jaime me weer eens onderaan de trap luid mauwend staat op te wachten. Volgens mij vind hij het niks om de hele dag alleen thuis te zitten. Maar dat is pure projectie natuurlijk. Soms ligt hij gewoon boven te snurken als ik thuis kom van een kort bezoekje aan mijn moeder.
Over het algemeen komt hij best happy over, hij speelt heel graag en heel veel. Ik speel dus ook de halve dag met hem als ik thuis ben.
Hij krijgt alle aandacht die hij maar wil en slaapt s'avonds lekker aan mijn voeteneind. Hij vernielt geen meubels, sproeit nooit en kan sinds kort lekker op het afgezette balkon. Daar zit hij zo uren op om voor zich uit te staren. Ik ben eigenlijk buiten werk om altijd thuis. Aangezien ik uitzendwerk doe, zijn mijn tijden nogal wisselend. De ene week werk ik 20 uur de andere bijna 30. Maar nooit echt 40. Dus hij is niet zo heel veel alleen thuis. Hij komt om in het speelgoed en heeft een mooie hoge krabpaal, plus een paar kleine. Hij krijgt vers vlees en vis plus brokjes en een zakje natvoer als hij wil. Het is best een verwend nest, maar vond dat hij dat wel verdiend had na wat hij meegemaakt heeft. Heb meer geld aan hem uitgegeven dan aan mezelf de laatste maanden. Mijn moeder vind ook dat ik veel te veel tut met hem, en dat is waarschijnlijk ook zo. Ik maak me snel teveel zorgen. Een stuk ervan is ook schuldgevoel, omdat ik achteraf gewild had dat ik Kai had gehouden. Het zou goed gekomen zijn met die twee.

Maar goed wat moet ik nu doen? Ik ga over vier weken een nachtje weg en dan zit hij dus alleen. Iets waar ik me nu al rot over voel. Ook ga ik in Januari vier dagen naar Madrid. Zit nog te twijfelen wat ik dan met hem ga doen. Wat doen jullie met je katten als je zo kort weg gaat?

Anyway, ik heb al een tijdje een leuke kater op het oog op MP. Eentje van 2 jaar oud, die super lief schijnt te zijn. Hij woont hier om de hoek. Ik zit eraan te denken om vandaag even bij hem te gaan kijken wat voor kat het is. Mensen raden me vaak aan om een kitten te nemen omdat oudere katten die makkelijker tolereren maar eerlijk gezegd zit ik daar helemaal niet op te wachten. Zo'n kleine druktemaker in huis. Jaime is over het algemeen rustig, maar zoals gezegd: hij speelt wel echt heel veel. Op zich zou een iets oudere kitten kunnen. Maar ik ga liever voor een kat van 2 jaar. Je leest zoveel verschillende verhalen over twee katten samen zetten.
Dat ze in aparte kamers moeten ( dat gaat hier in huis niet zo makkelijk ) voor ze elkaar zien. Dat als je een mannetje hebt, je een jong vrouwtje moet nemen. Ik heb het idee dat Jaime echt wel me de meeste katten over weg zal kunnen, hij is helemaal niet dominant en enorm makkelijk. Maar ondanks dat hij happy lijkt blijft die twijfel aan me knagen. Voor hetzelfde geld brengt een tweede weer superveel stress met zich mee en gaat het niet goed. Het is nu zo lekker rustig hier in huis.
Wat zouden jullie doen in deze situatie? Wel een erbij of niet? En wat voor een. Sorry voor het lange verhaal maar wil alles goed duidelijk maken.

Alvast bedankt voor het meedenken.

[Yo16Ka16No11]

Mmm, ik snap je schuldgevoel...maar denk dat je dit projecteert op Jaime. Zoals je hem beschrijft lijkt hij me niet ongelukkig te zijn. Aan de andere kant moet je ook gehoor geven aan je eigen behoeft en dat is dat je graag voor twee katten wilt gaan. Zou Kai nog een optie zijn, nu je gestabiliseerd bent? Of kan je zijn maatje uit de opvang adopteren?

Mijn katten liet ik vroeger gewoon thuis en kwam er dagelijks iemand langs voor de zorg en knuffels. Een kat is naar mijn idee altijd het gelukkigst in zijn eigen omgeving. Nu ik er één aardig op leeftijd heb, in de gaten gehouden moet worden met voldoende eten en zonodig gestimuleerd en dagelijks medicatie krijgt, breng ik ze beide naar een opvang. In deze opvang krijgen ze hun eigen verblijf met buitenverblijf en is de verzorgster een vrouw met al jaren lang bezieling voor de zorg en opvang van katten. Tevens is ze kattengedragstherapeute. Weet niet waar je woont, maar zoiets zou een optie kunnen zijn https://kattenkeet.nl/

[Rogue1987]

Hoi Mariska,

Dank je voor je reactie!
Ja dat zou goed kunnen hoor, dat ik mijn eigen schuldgevoel op hem projecteer. dat weet ik eigenlijk wel zeker. Nee Kai is al geadopteerd door iemand anders dus dat is geen optie meer, denk ook niet dat die vrouw hem terug zou geven aan me, ze had er weinig begrip voor dat ik hem terug bracht.
Jaime's maatje is nog niet gezond volgens zijn vorige baasjes ( geen opvang trouwens maar gewoon een gezin ).

Ben trouwens toch gisteren wezen kijken bij dat andere katertje, ze belde me terug. Wat een poppie, zo magertjes en klein vergeleken bij die van mij. Hij woont nu in een huis met 4 andere katten en daar zit hij een half jaar. Hij komt uit Roemenie en is enorm getraumatiseerd geweest in het begin, van zijn reis en hoe hij behandeld was. Nu merk je daar niks meer van.
Hij is van de 5 katten die ze heeft de grootste knuffel. Hij wilde ook al graag bij me om kopjes te geven en tegen mijn hand te tikken ( iets dat hij niet zo snel doet volgens haar ). Eigenlijk wil ze hem graag houden, zo lief is hij, maar ze heeft drie kinderen ( waarvan 2 klein ) dus kan me voorstellen dat het te druk is.

Ik vond wel dat hij wat harrewarrig was met de oudste kat van de groep, de patriarch. Ze lagen wat te rollen en te meppen. Volgens haar doet hij dat nu een tijdje, ze denkt dat het een strijd is om de macht in huis. Toen ik het zag kreeg ik alweer flashbacks naar toen ik die tweede nog had. Dat deden ze bij mij dus ook en ik werd daar super onrustig van.
Nu moet ik wel zeggen dat het ook een heel onrustig huis is zo, met twee drukke kinderen en een hele hoop katten. En hij is net pas gecastreerd. Als hij hier komt en ook met Jaime wil knokken/stoeien om de macht word ik daar niet blij van.

Het was wel echt een super lieve vrouw trouwens, ze bood aan dat ik nog meerdere keren mocht komen kijken en er gewoon rustig over na moest denken.
Heb ook al mijn twijfels op tafel gelegd, open en eerlijk. Ze snapte me heel goed, gelukkig. Je moet zo'n keuze ook niet zomaar even maken, en goed nadenken over wat jij wil en wat je kat wil, zei ze.

Toen ik thuis kwam was ik zo blij om weer in mijn rustige huisje te kunnen komen waar mijn lieve schat op me zat te wachten.
Vol interesse want ik had de geur van 4 katten op me. Op zich denk ik dat die kleine goed bij hem kan passen, mits hij niet te dominant is. Dat ga ik wel zien bij mijn volgende bezoeken.

Ga het rustig aan doen. Lijkt me voor de kat ook fijn, als hij dan wel hier komt dat hij mij alvast wat beter kent. Ze zei wel dat hij speciaal voer kreeg omdat zijn darmen wat onrustig leken, hij had in het begin bloed erin zitten, maar de dierenarts kon niks vinden en nu eet hij gewoon voer en is het bloed weg. Ze denken dat het door de stress van de reis kwam. Ik snap dat eigenlijk ook niet, waarom mensen dieren importeren en ze die hele vliegreis laten maken als de asiels hier al overvol zitten.

Maar goed, ik twijfel dus rustig verder. Nieuwe kat is trouwens 2 jaar. Op een ander forum raden ze me aan dat niet te doen omdat het te jong is. Maar toen hij niet stoeide met die ene wilde hij vooral onze aandacht. Hij leek verder wel rustig.

Besefte me vandaag trouwens dat ik helemaal geen paspoortje heb van Jaime. Wat ik vreemd vind want zijn vorige baasjes zeiden dat zijn oorspronkelijke eigenaar dat niet mee wilde geven, dus hadden ze het niet. Maar zij zijn meerdere keren met hem bij de dierenarts geweest, dan moet hij toch een paspoort hebben? Dat maken ze dan toch sowieso aan? Vond het ineens wel vreemd. Hoe weet ik nou eigenlijk dat mijn beest gezond is? Op goed vertrouwen?

Ik heb heel dom misschien, maar gewoon aangenomen dat het waar was wat ze zeiden. Ze leken echt heel veel hart voor Jaime te hebben en waren een jaar bezig geweest hem gezond te krijgen. Maar er waren wel meer dingen in hun verhaal die niet klopten, zo zeiden ze dat mijn beest niet speels zou zijn.
Nou dat is dus niet zo.
Ook zou hij helemaal niet naar buiten hoeven ( terwijl het oorspronkelijk wel een buitenkat is ) en heeft hij dus twee weken beneden aan de trap zitten mauwen om naar buiten te mogen voor hij accepteerde dat het niet anders was. Dus ja nu betwijfel ik of ze wel eerlijk waren. Toch maar even met Jaime langs de DA voor een consult?

Ga er ook geen tweede bij halen als ik niet weet of Jaime wel helemaal gezond is.
Dus maar even die mensen appen vandaag.

De kattenkeet is helaas wat ver weg voor mij, maar zou anders zeker een optie zijn. Vooral omdat Jaime zich vrij snel aanpast. Dat vrouwtje van gisteren zei dat ik Jaime ook wel bij haar mocht brengen als ik op vakantie ga, dat vond ik heel lief maar weet niet of hij dat leuk vind met 5 andere katten en drie kinderen.
Ze zei ook dat ik het gewoon 2 weken of langer mag proberen met die kleine, als het niet gaat dat ik hem dan alsnog terug breng.
Tja ik denk er nog even over na. Haar zoon werkt trouwens in het asiel bij ons vlakbij dus misschien ook daar maar eens gaan kijken. Al zijn bijna alle katten daar wel buitenkatten.
Bedankt voor het meedenken!

[Yo16Ka16No11]

Eerlijk gezegd raad ik je op basis wat je schrijft een tweede kat af. Als je van jezelf weet dat je er niet tegen kan als er gestreden wordt om het territorium, je aandacht of voer...kan je het beter bij één kat houden. En al helemaal wanneer het om katers gaat. Dit is de natuur en ga je niets aan kunnen veranderen. Het is een zegen wanneer katten naar verloop van tijd elkaar gaan gedogen. Dit is niet vanzelfsprekend en heeft tijd nodig met 9 van de 10 keer in het begin met aardig wat strijd.

Ps. als je 4 dgn. weggaat en Jaime plaatst bij 5 vreemde katten en 3 kinderen, ga je hem geen plezier meedoen. Zeer waarschijnlijk dat je hem gefrustreerd terug krijgt.

[Rogue1987]

Nou ja op dat moment kon ik er niet tegen omdat ik net verhuisd was en bol stond van de stress. Nu zou dat wellicht anders zijn als ik in mijn hoofd accepteer dat dit normaal katten gedrag is. Daar twijfelde ik toen dus ook aan, 2 maanden terug. Nu ik weet dat het gewoon is, zou ik me daar makkelijker bij neer kunnen leggen. Maar goed, ik zeg al, ik denk er nog even over na en ga gewoon wat vaker bij dat kleine mannetje kijken en dan zie ik wel hoe het voelt. Ik beslis nu nog niks.

Nee dat hij daar ging logeren leek mij ook al geen geweldig plan, maar het was wel heel lief dat ze het aanbood vond ik. Zo'n druk huis ga ik hem niet aandoen. Hij ligt nu lekker te snurken onder een dekentje op bed. Dat deed hij eerst nooit, hij moest niks van dekentjes weten maar toen ik hem net toedekte bleef hij eronder liggen. Blijkbaar zijn ze nu wel leuk.

[nellebel]

ik zou eerst goed nadenken doe je het echt voor je kat of voor jezelf. klinkt als voor jezelf. niks mis mee, maar dan zou ik me wel anders voorbereiden. Als je kat tekenen vertoond van eenzaamheid is het een oplossing. als je kat gelukkig is zo en je "verplicht" hem voor jou plezier te wennen aan een vreemde zal dat meer tijd en introductie kosten. ik hou sowieso niet van MP om daar dieren te kopen. geloof die verhalen nooit zo. standaard zijn ze allemaal plotseling allergisch geworden enz. maar goed dat is jouw keuze. wel moet je je afvragen wat als het niet gaat? bij een asiel kun je hierover afspraken maken. kan dat hier ook? je wilt straks niet weer een kat op MP moeten zetten omdat het niet klikt. hoe komt deze vrouw trouwens aan deze kat? en 4 of 5 is dat zo'n verschil. sorry maar wordt altijd wat wantrouwend van zulke verhalen. hij is de liefste van de groep maar waarom moet hij dan weg?

[Rogue1987]

Ja ik denk er ook goed over na. Heel goed zelfs. Lang en hard. Ik ben zo'n twijfelaar altijd dat ik alles heel goed moet overwegen.
Ik doe het eigenlijk het meest voor mijn kat. Van mij hoeft het niet perse, ik vind het op zich wel prima zo. Het is heerlijk rustig in huis, het scheelt zoveel stofzuigen en kosten aan eten en grit. Maar het lijkt me voor hem zo saai. Omdat hij gewend is aan meerdere katten. Dus zou het puur voor hem doen. Natuurlijk is het ook super gezellig, nog een in huis en ik zou net zoveel van hem houden als van Jaime. Hij is hartstikke welkom hier.

Wat zijn de precieze tekenen van eenzaamheid bij katten?
Mijne bijt de laatste tijd nogal vaak, minstens een paar keer per dag. Niet super hard maar wel bijten. Tijden het aaien en soms met spelen. Hij bijt niet door maar het valt op omdat hij het eerst nooit deed.

Deze vrouw heeft de kat via de stichting van opvangkatten uit Roemenie. Ze bood zichzelf aan als pleeggezin. Hij moet weg omdat ze het financieel al amper red met drie kinderen en vijf katten. Kan me dat wel voorstellen, en ze is natuurlijk ook verplicht om hem weg te geven. Hij is hier gekomen om een vast gezin te vinden, dat vind ik wel logisch.
Ja als het niet gaat mag ik hem terug brengen naar haar, dat hadden we al afgesproken. We wonen vlak bij elkaar dus een lange reis is gelukkig niet nodig. Ze is ook echt duidelijk gek op hem en vind het moeilijk hem weg te doen. Hij zou een paar weken blijven maar is er nu al een half jaar. Zal dit weekend vragen waarom. Ga sowieso nog wat meer vragen stellen, het was een beetje hectisch toen ik ging kijken ivm haar kleine kinderen dus hopen dat het volgende keer makkelijker communiceren is.

Bedankt voor je input trouwens.

[Yo16Ka16No11]

Niet lullig bedoeld, maar als je besluit er een tweede erbij te nemen....moet je rekening houden met minimaal een half jaar voordat beide kattten gesetteld zijn en er onderlinge harmonie is. Voor de gewenning en acceptatie zal je zelf een hoop tijd en aandacht aan beide moeten geven. Dit is niet iets wat je binnen drie weken kan beoordelen en daarmee doe je de nieuwe kat geen recht.

[nellebel]

oke, duidelijk je verhaal. nog 1 vraagje, ik wist niet dat zulke opvangen werkten via marktplaats? meestal werken ze toch samen met asielen dacht ik?.

[castratenkoor]

Niet lullig bedoeld, maar als je besluit er een tweede erbij te nemen....moet je rekening houden met minimaal een half jaar voordat beide kattten gesetteld zijn en er onderlinge harmonie is. Voor de gewenning en acceptatie zal je zelf een hoop tijd en aandacht aan beide moeten geven. Dit is niet iets wat je binnen drie weken kan beoordelen en daarmee doe je de nieuwe kat geen recht.

Mijn ervaring met het koppelen van volwassen katten is zelfs dat je er een jaar voor uit moet trekken. Je moet er vaak echt een hele lange adem voor hebben en heel veel geduld en tijd. Dat is niet te beoordelen binnen een maand.

[Rogue1987]

oke, duidelijk je verhaal. nog 1 vraagje, ik wist niet dat zulke opvangen werkten via marktplaats? meestal werken ze toch samen met asielen dacht ik?.

Ik zie heel vaak op MP katten staan via stichtingen die katten uit het buitenland halen. Mijn vorige kat Kaj kwam daar ook vandaan. Al zat die in een pension waar ze dus op MP een advertentie gezet hadden voor hem.

Maar ik ben wel voorzichtiger met MP geworden, en wantrouwig. Bij het asiel zijn ze open en eerlijk over hoe de kat is. Mijne zou volgens vorige eigenaar, op schoot willen ( nooit dus ), zelf zijn nagels eraf bijten en nooit ergens aan krabben ( je zou de bank moeten zien ), niet naar buiten hoeven ( ondanks dat hij van origine een buitenkat is en dus 2 weken aan de deur heeft staan krabben beneden voor hij accepteerde dat hij nu binnen woont ), en totaal niet van spelen houden. Nou hij wil de hele dag wel spelen. Oh en hij zou alles eten, nou er staat dus een giga pack voer boven dat hij echt niet lust. Heb meerdere merken moeten proberen tot ik er eindelijk een heb gevonden die hij lust. Dus ja er was een hoop niet waar en een mooi verkooppraatje.

Bij het asiel zijn ze oprecht eerlijk. De zoon van die vrouw met het katje via MP werkt in het asiel bij ons in de buurt, zal aan hem vragen of ik daar eens langs kan komen om te kijken.
Al zijn de meeste asielkatten buitenkatten bij ons asiel. Mijne kan alleen op het balkon.
Ik kijk elke dag op MP en blijf me verbazen hoeveel katten er weg moeten van een jaar of anderhalf. Wegens allergie. Jaja. Of ze zijn niet leuk meer nu ze nu volwassen zijn. Heb daar altijd erge moeite mee om dat te lezen. Die onverschilligheid voor een dier.

Ik heb op zich wel geduld om een half jaar te wachten als ik er een bij neem. Ga morgen nog eens kijken bij haar en de kleine en daarna nog een paar keer voordat ik iets beslis. Als ik hem te dominant vind neem ik hem niet. Mijne is dat namelijk niet en dan gaat hij heersen. Dan neem ik liever een oudere kat die wat rustiger is.

Ik vind het trouwens zo moeilijk te beoordelen of hij nou wel of niet behoefte heeft aan gezelschap. Waarom kan ik hem toch niet verstaan? Vind het zo lastig. Hoe merk je aan een kat dat hij een vriendje wil?

[Rogue1987]

Nou we zijn nu een half jaar verder en heb toch de knoop doorgehakt: er komt nog een tweede.
Maar wat voor een? Mannetje of vrouwtje? Kitten of volwassen kat? Ik kom niet helemaal uit. Jaime zit prima in zijn vacht maar ik merk aan hem dat hij af en toe best rusteloos is. Ook was er laatst een kat hier langs geweest van een buurvrouw en dat vond hij enorm interessant. Beetje blazen maar ook nieuwsgierig. Ik denk dat het goed voor hem zal zijn om een maatje te hebben. Bij zijn vorige baasje had hij een vriendinnetje, dus ik neig meer naar een vrouwtje. Ik ben al bij de asiels aan het kijken hier in de buurt ( omgeving Amsterdam ). Iemand nog tips?

[Baya]

Als je zelf een kater hebt zou ik gaan voor een poes..
Ik zou ook een beetje kijken naar zijn leeftijd en daarop basseren, maar zet ze niet gelijk bij elkaar laat ze eerst wennen aan de geur.