Zelda

[Zelda998]

Hallo,

Ik ben nieuw hier en zou graag de mening en ervaring horen van ervaren kattenbaasjes.

Ongeveer een maand geleden vonden m'n vriend en ik tegenover ons appartement een kitten van 5 weken. Waarschijnlijk van de zwerfkatten in de buurt. Ze zat vast langs de Demer en had er duidelijk al even gezeten. Drijfnat van de regen, graatmager en onderkoeld. Toen we haar daar vonden was ze met andere woorden meer dood dan levend. We hebben haar uiteraard onmiddellijk binnen genomen, gedroogd en warm gemaakt. Na een bezoekje aan de dierenarts en wat krachtvoer later zag ze er al heel wat beter uit. Ze was nog zwak maar in haar oogjes zag je terug een sprankeltje hoop. We gaven haar de naam Zelda, maar hebben echter meteen gezegd dat we er nog eens goed zouden over moeten nadenken of we haar wel gingen houden.

Vier weken hebben we voor het hummeltje gezorgd. Ze begon aan ons gehecht te geraken, maar hield niet zo van geaaid worden. Spinnen en kopjes geven kon ze wel als de beste. Ze zag ons echter als soortgenootjes waarmee we wild kon spelen. Bijten en krabben, maar nooit echt slecht bedoeld. Omdat het een wilde kat was kregen we wel wat schrik dat ze het niet zou afleren, dat we haar niet tam zouden krijgen. Daarnaast wonen we op een appartement en spijtig genoeg kozen we voor een dure leren zetel bij de verhuis (we wonen nog maar 6 maanden samen). Toen ze dit weekend de zetel als klimpaal begon te gebruiken en ik wel verplicht was haar in de gang en slaapkamer te zetten, kregen we het gevoel dat een appartement misschien niet de beste omgeving voor haar was. Ze kan haar energie hier niet kwijt + ze had geen soortgenootjes om te leren wat "aardig" spelen is. We besloten dus om een nieuwe thuis voor haar te zoeken.

We zijn op zoek gegaan naar een asiel met een no-kill principe. Daar werd ze meteen ondergebracht bij een leeftijdsgenootje. Deze week gaan we er nog eens een kijkje nemen. De mensen van het asiel waren heel vriendelijk. Het probleem is nu, we missen haar enorm! Eigenlijk hebben we nog wel een kamer die we voor haar kunnen inrichten. 't is een tweekamerappartement en wie weet vinden we wel ergens een hoes om over de zetel te trekken. Ik las op het forum ook dat een kitten eigenlijk veel braver is met een vriendje erbij. Dus als we haar en haar leeftijdgenootje nu eens gewoon in huis halen? Lijkt jullie dit een goed idee? Valt een wilde kitten wel tam te maken (hoeft geen schootkat te zijn)? En kunnen 2 katten wel op een appartement?

We gaan er sowieso tijdens ons bezoek aan het asiel met de eigenaars over praten, maar ik wil ook graag jullie mening horen. Ik ben geen fan van overhaaste beslissingen. Stel dat we beslissen haar ginder te laten, ga ik wel het asiel verder steunen want ze heeft me wel bewust gemaakt van het zwerfkattenprobleem.

[ayla]

Hi! En welkom!

Wat gaat zo'n hummel snel in je hart zitten hè. Super dat jullie je over het kleintje ontfermd hebben.

Ik zou er voor gaan! Zeker met een goed gesocialiseerd kitten erbij en geduld komt dit vast goed.

2 kittens kunnen prima op een appartement, zelf ook jaren gehad.

[castratenkoor]

Ik zou er ook voor gaan, haar in huis te nemen met een goed gesocialiseerd ander kitten. Daar ga je veel plezier aan hebben. Juist met slechte - start - katjes kun je een heel bijzondere band opbouwen.

[Zelda998]

Ja hé, had niet gedacht dat het zo moeilijk zou zijn, maar ze laat ons niet meer los. En ik die dacht nooit een kat te moeten hebben. Ben sowieso wel altijd een dierenvriend geweest.

Dus jullie denken dat als ze nu verder opgroeit met een meer gesocialiseerde kat dat de kans erin zit dat ze zelf ook wel wat tammer wordt? De dierenarts schatte haar wel al 9 à 10 weken, nu dus 10 à 11. Tot welke leeftijd leren ze zo'n dingen nog aan?

[Adriana]

Ik las op het forum ook dat een kitten eigenlijk veel braver is met een vriendje erbij. Dus als we haar en haar leeftijdgenootje nu eens gewoon in huis halen? Lijkt jullie dit een goed idee? Valt een wilde kitten wel tam te maken (hoeft geen schootkat te zijn)? En kunnen 2 katten wel op een appartement?.

er zijn mooie grand foulards voor over stoelen of banken en desnoods koop je een paar meter mooie stof, legt er twee zomen in en klaar grand foulard!
en ja, tuurlijk kunnen twee katten op een appartement en ik ben blij dat je overweegt als/als om je zwervertje een maatje te geven.
dat scheelt aanzienlijk in vernielen en ze leren zo veel van elkaar. een goed gesocialiseerd maatje kan je zwervertje door voorbeeldgedrag erg veel leren, dat kunnen mensen niet want het voorbeeldgedrag wordt niet begrepen en mensen spreken geen kats.
wel vanaf begin twee kattenbakken op verschillende plaatsen en dat kunnen ook hobbykratten of zo zijn, die zijn kleiner en de meeste katzels hebben sowieso een hekel aan kappen en deksels..

dus doen en je huis wordt een stuk vrolijker met twee bengels. en na hun tweede/derde verjaardag zijn ze al stukken rustiger hoor!
en mocht je een balkon hebben, dat wel goed beveiligen want katten kunnen niet vliegen!
veel succes met je overwegingen en hoop dat je ze binnenkort een heerlijk thuis gaat bieden!

op je laatste vraag terug te komen: ze leren altijd van soortgenoten, hoe oud ze ook zijn..
hier heb ik een kater met traumaverleden en twee goed gesocialiseerde broertjes en daar zit 5 jaar tussen. en Enzo neemt nog zo veel over van de broertjes.. hij zal nooit helemaal angstenvrij worden maar is al zo veel bijgetrokken en kwam hier toen-ie al vijf was.. dus ja, je zwervertje zal enorm opknappen van een lief vriendje!

[castratenkoor]

Socialiseren is meest tot zo'n 16 weken. Maar katten blijven leren en als jullie haar het tempo laten bepalen is er meestal veel te winnen.

Helemaal makkelijk zal ze misschien niet worden - dat van veel factoren af.
Ik heb altijd slecht gesocialiseerde kittens opgevangen en er nog een aantal nu volwassen in huis.
Teun b.v. is 5 jaar en een kat die erg op zichzelf is. Hij was tot voor kort alleen op zolder te knuffelen. Maar de laatste tijd komt hij ook beneden naar me toe voor uitgebreid knuffelen. Dus zelfs na 5 jaar is er nog vooruitgang. ik moet het initiatief altijd van hem uit laten gaan.

Rik is 4 jaar en een jong van een zwerfpoes. Hij kan geknuffeld worden ook als ik naar hem toe ga, maar optillen is absoluut niet mogelijk, dan lig je open. Hij is wat onberekenbaar, als de geur hem niet aanstaat kan hij opeens uithalen.
Maar over het algemeen is hij heel aanhankelijk en knuffelig. Zit ook veel gezellig bij me.

[Cerna]

Ik heb ooit een verwilderd kitten samen met de brandweer uit een riool gered. Hij was toen een week of 6 en ik heb nog nooit zo'n sociale kat gehad! Vreemde mensen bleef hij zijn hele leven eng vinden, dan verdween hij naar zijn verstopplekje, maar hij was verschrikkelijk aanhalig (toen hij op latere leeftijd een keer naar de universiteitskliniek van Utrecht moest voor een groot onderzoek, vond hij het geweldig. Alle studenten kwamen om even met de stethoscoop te luisteren (en konden vervolgens niets horen door zijn gespin)). Pillen geven was lastig, dan veranderde hij weer in een wilde kat (maar dat zegt niets want ik heb nu goed gesocialiseerde katten die ook niet te pillen zijn. Dus dat is maar karakterafhankelijk). Maar hij was vriendjes met alle 5 andere katten (dat is vrij uniek) en iedere nieuweling werd door hem met open poten ontvangen.
Wel had hij de neiging om te willen ontsnappen en dan kwam de verwilderde oorsprong weer even boven.

Hij is inmiddels al ruim 9 jaar dood, maar wat mis ik mijn Shura! http://www.dekattensite.nl/phpBB2/viewt ... 30#p598228

[Cari]

Wat goed dat jullie haar meegenomen hebben, zonder jullie was ze zeker dood gegaan.
Dat ze zo wild is, heeft waarschijnlijk niet te maken met dat ze van straat komt, maar zal gewoon haar pittige karakter zijn. Ze is niet bang voor jullie, want dan zou ze niet zo ruw met jullie spelen.
Als je haar wilt nemen, heeft ze inderdaad sowieso een vriendje nodig en dan wel eentje die tegen haar opgewassen is. Dat je haar naar het asiel hebt gebracht is heel gunstig, want dan kunnen ze daar kijken met welk ander kitten ze graag optrekt. Je moet dan wel bereid zijn ze samen het hele appartement te geven en voldoende speelmogelijkheden. In ieder geval een plafond-hoge krabpaal.

[Zelda998]

Wat een leuke reacties allemaal. Hebben we zeker wat aan!
Voor m'n vriend is het al zo goed als een uitgemaakte zaak ondertussen. Hij mist haar te hard.

We gaan woensdagvoormiddag naar het asiel om eens met de mensen daar te gaan praten. Hopelijk heeft ze ondertussen al een leuk vriendje gevonden. We zijn ook al aan het uitkijken geweest voor een grote krabpaal. Wat raden jullie nog aan om haar bezig te houden? Waar hebben jullie goede ervaringen mee?

[Cerna]

Hangt ervan af wat je er aan wilt uitgeven. Ik ben helemaal enthousiast over catwalk-kratzbaume, maar die zijn erg duur (kunnen echter 20 jaar mee!). Ga eens kijken op Zooplus (banner bovenaan de pagina) en er is een speciaal topic over krabpalen: http://www.dekattensite.nl/phpBB2/viewt ... immeubelen.

Plafondhoge krabpaal (met bevestiging tegen het plafond) raad ik ook aan)

[Cyamytha]

Stokjes met een touwtje er aan met veertjes, of een muisje...
Balletjes, trappelzakjes. Verzin het maar.

Die van mij wordt helemaal dol van papieren zakjes, die je bij de groentenboer krijgt bijvoorbeeld

[Nikki2309]

Speelgoed hoeft niet duur te zijn. Mijn kater word helemaal gek als hij een wattenstaafje ziet. Daar speelt hij heel graag mee en mijn poes speelt graag met een balletje aluminiumfolie.

Hengels zijn hier bij beide favoriet evenals het laserlampje

[ayla]

Een touwtje hier vast gemaakt aan de kruk...
Knuffel met valeriaan.

Ow en plastic tasjes!! ( Altijd hengsel van doorknippen )

Een doosje om in te liggen ipc dure mandjes...

Maar beste speelgoed: broertje

[castratenkoor]

Koker van wc - rol, zijn ze ook gek op. Dichtbindertjes van vuilniszakken.

[Zelda998]

Heb inderdaad gemerkt dat duur speelgoed niet altijd nodig is.
Zelda speelt hier nog een liefst met een bolletje krantenpapier omhult met bruine tape. Dat glijdt goed.

We zijn haar trouwens vandaag terug gaan halen, samen met haar nieuwe vriendje. Nu ja, vriendje, voorlopig zit ze hem heel de tijd te jennen terwijl hij in een hoekje zit. Nog bang van de nieuwe omgeving. Zelda was wel blij ons terug te zien. Naar de dierenarts blies ze heel de tijd, maar toen ik bij haar kooitje kwam was ze meteen nieuwsgierig en kwam ze zelf naar het deurtje. Daarnet heeft ze me 5 minuten kopjes zitten geven zonder meteen met m'n handen te willen spelen. Hopelijk blijft dat zo, maar het is wel een pittige dame. De dierenarts vermoede dat het een heel dominante is door de manier waarop ze met de anderen omging. Ben wel benieuwd wat de volgende dagen gaan geven. Tips om haar verder op te voeden zijn altijd welkom.