Plotseling heel bang/agressief naar beste maatje

[Sonnet]

Onze twee gecastreerde katers Kobus en Bunker van 4 en 4,5 jaar oud zijn vanaf het allereerste moment beste vriendjes geweest. Bunker van 4,5 jaar oud was er eerst, samen met zijn broertje. Broertje is helaas met 10 maanden oud overleden, en Bunker bleek echt niet alleen te kunnen zijn. Vrij snel is Kobus er dan ook bij gekomen, toen 12 weken oud. Bunker is een kruising Siamees/OK x Britse KH, Kobus is een Thai siamees.
Vanaf het eerste moment had het niet beter gekund, er is werkelijk waar nog nooit geblazen, gemept of wat dan ook, ze zitten al 4 jaar zo'n beetje aan elkaar vast gelijmd. Ze slapen altijd samen, liefst in een veel te klein mandje, er er wordt minstens 5x per dag tikkertje gespeeld waarbij ze door het huis rennen en iedere ronde van rol wisselen. Ze plassen zelfs tegelijk op dezelfde kattenbak, we grappen altijd dat het net twee tienermeisjes zijn die samen naar de wc gaan.

Sinds een paar dagen is dat echter helemaal over. Kobus doet heel angstig en tegelijk agressief tegen Bunker. Schijnbaar van het ene op het andere moment. Afgelopen vrijdag, nieuwjaarsdag, waren ze beiden wat stilletjes, wat we weten aan het vuurwerk van de dag/nacht ervoor. Maar niets heel vreemds. Die avond zijn we weg geweest, bij thuiskomst nog niets vreemds opgevallen. De volgende dag echter begon Kobus ineens te mauwen tegen Bunker, Kobus zat bij mijn vriend op schoot, mijn vriend knipte in zijn vingers zo van 'doe eens normaal' (Kobus heeft er een handje van om op luid volume tegen je te gaan 'praten' als je op de bank zit), en op dat moment schiet Kobus op Bunker af, geeft hem een mep en kruipt volgens onder de bank waar hij met ogen als schoteltjes naar Bunker bleef staren. Alsof er een leeuw in de huiskamer stond. Kobus bleef vervolgens mauwen iedere keer als Bunker in zijn gezichtsveld kwam. Niet het lage gegrom van een nijdige kat, maar echt piepen, met heel veel 'valse lucht' erbij. Kwam Bunker dichterbij dan blies Kobus (we hadden Kobus nooit eerder horen blazen). Bunker reageerde er zeker niet boos op, meer verbaasd, en telkens als Kobus blies of mauwde keek hij de andere kant op en ging oogjes knijpen. Totaal niet agressief dus. Bunker is trouwens de meeste katvriendelijke kat die er is, eigenlijk zijn er héél weinig dingen waar hij zich druk om maakt.
Die nacht wilde Bunker op bed springen, waar Kobus ook al lag, en weer haalde Kobus uit, grote schreeuw, en kroop vervolgens onder het bed. Bunker deed weer niets, Kobus bleef mauwen, en Bunker is de slaapkamer uitgelopen en beneden gaan slapen.
Zondag zelfde verhaal, de hele ochtend, Bunker gaat zijn gangetje, Kobus mauwt en kruipt weg. Hij loopt ook helemaal in elkaar gedoken, laag bij de grond, oren iets opzij en naar beneden, hele grote pupillen, geen dikke staart. De dikke staart is alleen op het moment dat hij Bunker een mep geeft. Het mauwen is heel hoog, hees, en een soort van hèh-hèh-hèh.
Die middag moesten we weg, en hebben we de tussendeur dicht gedaan, zodat ieder een helft van het huis had, ik wil ze niet zonder toezicht bij elkaar. Bij thuiskomst voorzichtig weer bij elkaar gelaten, ze leken allebei naar buiten te willen, toch maar samen laten gaan, daar is namelijk meer ruimte (afgezette tuin ca. 450 m2). Maar al snel weer gepiep van Kobus.... Bunker leek niet echt heel bang, maar wilde toch niet langs Kobus dit keer. Niet zo gek natuurlijk als je steeds een mep krijgt.
Zondagnacht Kobus op de slaapkamer gehouden met de deur dicht, Bunker de rest van het huis. Maandag de hele dag apart gehouden, ik werkte thuis maar kon niet de hele dag agentje spelen. S avonds toen we samen thuis waren weer bij elkaar gelaten, ging 30 minuten goed, zelfs samen gegeten met 1,5 meter ertussen en naast elkaar zitten wassen. Maar toen Bunker wilde spelen met zijn Cats Meow (bewegend speelding) ging het fout. Kobus ging voor het eerst weer meespelen, Bunker bleef al echt op 1 plek zitten, wel spelen, maar toen Kobus tegen Bunker botste ging het fout. Kobus gaf een grote schreeuw en mepte, alsof hij vermoord werd. Bunker was zich weer van geen kwaad bewust, deed een paar stappen terug en liep de kamer uit. Waarop Kobus hem voor het eerst achterna ging, dikke staart, schreeuwen, etc.. Maar weer apart gezet, ik vond het voor Bunker ook erg zielig.
Bunker blijft toenadering zoeken, maakt tsjirp geluidjes als hij Kobus ziet, kijkt de andere kant op, ogen knijpen, en oogt behoorlijk ontspannen zolang Kobus niet op hem af stuift. Hij loopt ook gewoon langs Kobus, eigenlijk doet hij of er niets aan de hand is. Hij heeft niet 1 keer terug gemept, geblazen of wat dan ook. Lijkt vooralsnog gelukkig ook niet bang.
Kobus wil, hoewel hij niet lijkt te kunnen kiezen tussen bang en boos, wel per sé in dezelfde ruimte zijn als Bunker. Als hij daar is reageert hij echter niet op aaien, wil geen snoepjes, speelgoed is niet interessant. Is hij apart dan is hij net zo overdreven aanhankelijk als altijd. Zet ik de deur tussen hen in op een kier zodat ze alleen kunnen neuzen dan doet Kobus heel vriendelijk, kopjes tegen de deur, tegen mijn benen, staart omhoog en blij. Echt bij elkaar en het is weer fout.

Er is veel gebeurt de laatste week, kerst was een drama voor de katten, de katten zaten in de keuken (aparte, kleine keuken met 1 uitgang) te schooien om stukjes vlees wat ik aan het schoonmaken was, toen mijn schoonouders binnenkwamen met hun hond. Wij wisten niet dat de hond mee zou komen, anders hadden we de katten al in een aparte kamer gedaan. Ze kunnen prima met honden, maar niet deze. Deze jaagt en is zo druk, springen, blaffen, rennen, dat ze gelijk in alle staten zijn. Vooral Kobus is er doodsbang voor. Ze kwamen via de keuken binnen, hond los en de katten konden nergens heen. Bunker heeft epilepsie, en kreeg die avond en de volgende ochtend gelijk 2 toevallen (na 5 maanden niets...). De zondag en maandag na kerst werd er beide dagen een enorme vuurwerkbom afgestoken in de fietsenstalling van de school direct naast ons huis (ca 10 meter van de huiskamer). Ook grote paniek. Ze zijn beiden niet benauwd van gewoon vuurwerk, maar dit was een ander verhaal, we waren blij dat de ramen er nog in zaten!! Bunker schrok ook erg, maar kalmeert snel. De 3 dagen erop moesten we beiden werken, en lange dagen, wat er toen is gebeurt kunnen we dus niet weten. Vrijdagochtend had Bunker weer een toeval, Bunker gaat dan eerst panisch rondrennen voor hij omvalt, en Kobus reageerde daar al vreemd op. Eromheen draaien, half dikke staart, doet hij normaal nooit. Normaal is hij juist heel lief, en wordt Bunker gelijk na een toeval door Kobus gewassen. Bunker is ook erg van slag normaal als hij na een toeval Kobus niet gelijk kan vinden.

De oorzaak is dan ook naar mijn idee een opstapeling van enge situaties, waar Bunker allemaal bij aanwezig was. Maar hoe lossen we het op? De één zegt zoveel mogelijk apart, de ander zegt bij elkaar laten. Gevoelsmatig zou ik denken dat veel bij elkaar ook weer sneller wennen is, maar aangezien Bunker er (nog) zo goed onder is wil ik ook voorkomen dat Bunker straks wel terug reageert of bang wordt.... Ze hebben nu wel terwijl ze apart zitten elkaars mandjes (of eigenlijk gezamenlijke mandjes, ze slapen er altijd samen in) en daar liggen ze gewoon in. Ook elkaars bakje is geen probleem, zelfs dezelfde kattenbak gebruiken ze gewoon.

[Sifra]

Je zou inderdaad denken dat er iets vervelends is voorgevallen in jullie afwezigheid. Dat kan een misverstand veroorzaakt hebben, waarbij Kobus misschien de vervelende gebeurtenis is gaan associëren met Bunker. Ik zou niet weten waar je op dit moment het beste aan doet, scheiden of bij elkaar houden. Misschien helpt het om een Feliwayverdamper in het stopcontact te steken of valeriaanspeelgoed te geven. Ik zou me kunnen voorstellen dat je de grootste stresskip tijdelijk Telizen geeft. Verder heb ik geen suggesties.

[Sonnet]

Feliway is besteld, de dierenwinkel hier had het helaas niet, heb ik vanmiddag al voor gekeken. Valeriaan doet Kobus niks, hij reageert ook niet op kattenkruid of silver vine, ooit eens een pakketje met alle 3 besteld, maar hij vond er niks aan. Het silver vine stokje was leuk om te apporteren, maar dat vindt hij van alle stokjes, sowieso alles wat hij kan dragen. Bunker is gek van alle 3, maar helaas lijkt ook al dat soort spul epileptische aanvallen op te wekken bij hem.
Bunker gedraagt zich heel normaal, behalve dat hij nu met een bocht om Kobus heen loopt lijkt hij niet gestresst, maar hij heeft de laatste week wel weer flinke toevallen, dus het zal toch wel effect op hem hebben...

We vinden trouwens net 1 van de katten van de buren in de tuin! Geen idee hoe lang die kat er al heeft gezeten, als het al een tijd is kan dat er ook mee te maken hebben misschien? Deze kat is al vaker in onze afgezette tuin terecht gekomen, de tuin is afgezet zodat onze katten er niet uit kunnen, de kat van de buren kan via een schuurtje met een flinke sprong wel de tuin in komen, maar er dus niet uit. Die kat heeft er vaker een dag ingezeten voor we erachter kwamen, is namelijk erg schuw. Kobus is nooit buiten onze tuin geweest en is dus ook absoluut geen vreemde katten gewend, hoewel hij heel blij wordt als hij via het raam een andere kat ziet. Misschien op af gelopen en tikken gekregen? De buren waren niet thuis, ga zo nog even langs, benieuwd of ze haar al een tijd kwijt waren. Als dat zo is zal het wel weer hommeles zijn, ze zijn het namelijk ab-so-luut niet eens met de afzetting van onze tuin, omdat hun kat er dan opgesloten kan raken in onze tuin....

[Rik]

Rare buren. Ze kunnen toch als eerste even bij jou aanbellen als ze hun kat kwijt zijn. Dan mogen ze blij zijn dat jij geen twee jachthonden in de tuin hebt lopen. Zo ken ik iemand die zijn kat is kwijtgeraakt.

Let ook even op het individuele gedrag van met name Kobus. Hoewel de kans dat het hier gaat om omgevingsfactoren gaat heel erg groot is (zeker met dat vuurwerk en een vreemde kat in de tuin) kun je een medische oorzaak niet direct 100% uitsluiten.

Ik hoop dat de Feliway snel wat rust brengt tussen die twee.

[Sonnet]

Kat van de buren hadden ze de avond ervoor nog gezien, maar ze hadden haar vrijdagavond ook al uit de tuin gehaald zeiden ze. Ze lopen dus gewoon mijn tuin in, ga maar eens sloten op de poort zetten... Weer gezeur over de netten op de schuttingen, hun oplossing is nu dat ik ook aan hun kant alles af ga zetten zodat hun katten (ze hebben er ook 2) niet meer over onze schutting komen. Wil ik best voor ze doen, als zij de materialen vergoeden, het is namelijk in totaal 18 meter en ik ben gekke henkie niet.


Kobus gaat nu trouwens wel echt boos en bazig doen tegen Bunker, ik heb het idee dat het uit angst begon, maar nu hij doorheeft dat Bunker echt niks terug doet hij nu denkt dat hij ook gewoon de baas kan spelen. Hij stopt overigens wel als we hem met lage stem toespreken of kort duidelijk zeggen "Kobus, UH!".

[Dorien66]

Jeetje, wat een narigheid! Ik sluit me aan bij Rik, dat het naar alle waarschijnlijkheid een opeenstapeling is van omgevingsfactoren.
Helaas heb ik niet echt een goed advies voor je, alleen dat ik - als ik jou was - je schoonouders zou verzoeken hun hond nooit meer mee te nemen. Echt helemaal nooit meer. Persoonlijk heb ik er de grootste moeite mee als mijn eigen dieren moeten 'wijken' voor een dier van een ander en al helemaal als het zo gaat zoals je beschreef.
En verder zou ik eens kijken of je het stukje waar de buurkat jullie tuin in kan springen niet toch wat beter af kunt schermen, zodat dat nooit meer kan gebeuren.

[Dorien66]

Weer gezeur over de netten op de schuttingen, hun oplossing is nu dat ik ook aan hun kant alles af ga zetten zodat hun katten (ze hebben er ook 2) niet meer over onze schutting komen. Wil ik best voor ze doen, als zij de materialen vergoeden, het is namelijk in totaal 18 meter en ik ben gekke henkie niet.

Oh, dit las ik pas nadat ik bovenstaand antwoord had getikt. Ik kreeg uit je eerste bericht de indruk dat het stukje kleiner was (via een schuurtje). En tja, enerzijds heb je gelijk, maar anderzijds... Jij zit nu met de narigheid.

[Sonnet]

Het is inderdaad alleen via het schuurtje, maar de kat springt op de schutting, van daar naar het schuurtje. Zouden we dus niet de hele schutting doen dan wandelt die kat zo over de schutting naar het schuurtje. De netten zijn schuin tegen de schutting bevestigd en de kat kan dus van hun kant wel boven op de schutting komen.

[Ilone]

Ik vind eigenlijk niet dat Sonnet ervoor moet zorgen dat de katten van de buren niet in hun tuin kunnen komen...Sonnet heeft er al voor gezorgd dat zijn/haar katten niet uit hun tuin kunnen, de buren horen dat voor hun katten te doen als ze het vervelend vinden dat ze in andermans tuin kunnen komen...Verantwoordelijkheid ligt bij het baasje zelf is mijn mening.

Zou de epilepsie ook niet voor onrust kunnen zorgen?

[Dorien66]

Ben ik wel met je eens hoor Ilone, maar goed, Sonnet zit nu met de gebakken peren. En omdat ik eerst dacht dat het maar om een kort stukje ging, dacht ik dat het redelijk makkelijk oplosbaar zou zijn.

[Sonnet]

Ik ben trouwens een haar

Wat betreft de epilepsie, Bunker heeft al tientallen toevallen gehad, en veel ergere dan nu, terwijl ze naast elkaar lagen te slapen, nooit een probleem geweest. Kobus zat er altijd naar te kijken, en hielp hem daarna met wassen. Ook het feit dat er overal pies ligt na zo'n aanval heeft Kobus nooit op gereageerd.

[Artemissy]

ik ben toch ook geneigd om even te laten kijken of de kat geen pijn heeft, misschien toch even langs de DA?

[Dinky]

Tja stel dat jij je tuin af zou schermen voor de buurkatten wie zegt dan dat er geen andere plaatsen zijn waar ze opgesloten kunnen raken? Daarnaast zijn er toch veel grotere gevaren dan opgesloten raken in de tuin van vriendelijke katten liefhebbende buren?

[Sonnet]

Kobus lijkt absoluut nergens last van te hebben, geen pijn, ik mag over zijn hele lijf voelen, optillen, etc. Hij is van het type extreem aanhankelijk, zo'n kat waar je alles mee kan doen, dus voelen aan zijn lijf is geen probleem. Ook eet, drinkt, plast en poept hij normaal, er is echt niks aan hem te zien. Als ik ook maar een heel klein beetje het idee had gehad dat het fysiek was hadden we al lang bij de Da gezeten!

Om nog even terug te komen op de hond, die wil ik inderdaad niet meer in huis hebben.... Sowieso vliegt die hond werkelijk alle kanten op, ook zonder katten, is niet rustig te krijgen, en ook al zitten de katten apart horen ze nog continue geblaf en geren. Mijn vriend is het er overigens niet mee eens, maar die zal nooit nee zeggen tegen zijn ouders.... Zijn ouders nemen de hond ook overal mee naar toe. Maar mocht de hond weer komen dan onder hele strikte voorwaarden, ook binnen aan de lijn, en ruime waarschuwing vooraf. Overigens zijn er hier vaker honden in huis, ik heb zelf een hondje, tot voor kort twee zelfs. Dit hondje woont echter bij mijn ouders, al vanaf voor de katten in huis kwamen, ik ging verder weg werken en zou minder thuis zijn. Onze hondjes logeerden al regelmatig bij mijn ouders, die hebben alle tijd en ruimte, en aangezien ze al op leeftijd waren zijn ze voornamelijk daar gaan wonen. Ze bleven echter heel regelmatig bij ons, en daar zijn de katten prima aan gewend. Bunker vindt honden helemaal niet eng, Kobus vindt vreemde honden wel spannend. Ons hondje is overigens 18 jaar oud, dus niet zo actief meer. De katten liggen gewoon tegen hem aan op de bank. Ook de hond van de (andere) buren is niet eng, die kunnen de (goed opgevoede) hond gewoon meenemen en de katten blijven er bij in de kamer.

[poezeloes]

Nou schoonouders of niet, die hond kwam er bij mij niet meer in! Zelfs niet aangelijnd.
Verder zou ik ook niet goed weten wat er aan de hand is tussen Kobus en Bunker... wel heel verevelend natuurlijk.
Helpt de feliway ?