Wij zijn Wendy en Joost en hebben twee katten (dames), Jill en Lisa. De twee konden het, af en toe een kleine bitch-fight daargelaten, prima met elkaar vinden. Het zijn binnen-katten en komen zo nu en dan alleen in de tuin (alleen als we er zelf zicht op hebben).
Een paar maanden geleden is de rust wreed verstoord. Mijn neefje van 2 heeft een trauma opgelopen van een hond en is sinds dat moment panisch voor alles met een staart... Toen mijn zus met man, dochter en zoontje langskwamen ontstond er een rare situatie. Als de katten de woonkamer binnen kwamen, begon mijn neefje te gillen en huilen (dat kan hij tegelijk
) en mijn nichtje wilde de dames aaien. De dames gingen dan uiteindelijk maar naar boven, omdat ze die combi maar niets vonden. Als we tussendoor gingen kijken bij de dames was er niets aan de hand. Vlak voor mn zus wegging zijn we nog een keer bij de dames gaan kijken en toen was Jill aan het grommen, blazen en mauwen naar Lisa. Later op de avond keerde de rust weder.Sinds dat moment gebeurt het regelmatig dat het gedrag terugkomt bij zowel kinderen die we over de vloer krijgen, als bij mijn schoonmoeder (niet altijd).
Vandaag kwamen we terug van een nachtje buiten de deur slapen en mn schoonouders zijn gister langs geweest om de dames te verzorgen. Bij thuiskomst lagen er nog brokjes (gebeurt anders nooit, ze hebben ieder een eigen CatMate C3000) en Lisa was niet beneden. Lisa bleek in een hoekje op zolder te zitten, waar ze, naar later bleek, al enige tijd had gezeten, aangezien ze er een drol had gelegd die al hard was geworden. Ook had ze in bad geplast (wat we erg waardeerden, wetende op welke andere plekken ze dit had kunnen doen).
Toen we met Lisa beneden kwamen, begon Jill gelijk weer met grommen en blazen en Lisa begon te jammeren. We hebben de tuindeur open gezet, zodat ze ook even van het heerlijke weer konden genieten. Het duurde wel even voor ze allebei tegelijk buiten waren, maar dat ging op een gegeven moment ook weer fout. We hebben ze afzonderlijk gerust gesteld en aandacht gegeven, maar ze waren wel overmatig alert. Op een gegeven moment konden ze weer normaal langs elkaar lopen in de kamer en snuffelde met een accepterend likje aan elkaar, maar niet op de relaxe manier als normaal. Nu zitten ze allebei in de tuin op het gras en het gaat alweer een tijdje goed. Daarvoor hebben we ze ook beloond met een dosis aandacht
We zijn er wel bang voor dat de huidige rust niet heel lang zal duren en blijkbaar hebben ze toch een soort van trauma opgelopen van het bezoek van mn neefje.
Heeft iemand ervaring met een dergelijke situatie en wat kunnen we het beste doen om de ouder situatie/sfeer terug te krijgen (als dit al helemaal mogelijk is)?
Groeten Joost
.