Het is echt een zware week geweest. Ik vind het jammer dat ik haar de laatste maand zoveel stress bezorgt heb met de introductie van Nanou.
Ik zei altijd dat ik nooit m'n poezen wou buiten laten, ik had teveel schrik dat er iets erg zou gebeuren. Uiteindelijk zijn we verhuisd naar het platteland, langs een fijne boerenwegen en enkel velden rond ons. Wie had er ooit gedacht dat zelfs deze rustige omgeving gevaarlijk zou zijn voor m'n poezen.
Het doet pijn om filou te zien. Hij gaat op de plaatsen liggen die normaal Missy haar vaste slaapplaatsen zijn. Wanneer ik naar hem kijk zie ik ze als kitten elkaar wassen, vorige week elkaar wassen, zie ik hoe de ene bovenop de kattebak zat terwijl de andere erin zat, samen achter elkaar crossen in de tuin.. Het waren twee handen op 1 buik
Ik denk dat Filou echt eenzaam zal zijn zonder haar, ze waren beste maatjes. Ik hoop dat de introductie tussen Nanou en Filou beter zal gaan zodat hij toch een maatje heeft wanneer wij gaan werken zijn. Al ben ik bang dat dit voor Nanou teveel gevraagd zal zijn.
M'n vriend vroeg me om me te focussen op de introductie tussen filou en Nanou, zodat alles wat Missy heeft opgebouwd niet voor niets is geweest.
Het doet pijn, ik mis ze zo hard. Ik dacht bij het ontwaken dat ik haar hoorde spinnen, maar dat kon niet
Ze was echt speciaal.. Niemand zal haar ooit kunnen vervangen
.
