Allereerst is hij met 2 weken als weesje langs de weg gevonden, samen met zijn broertje. Uiteindelijk bij mij terecht gekomen als een lief en superspeels makkelijk kitten bij mijn ander kat Borre. Borre is in 2012 ziek geworden en overleden (nog veel hulp van dit forum gehad toen). Jip was toen 3 en nog steeds heel speels en vrolijk en zeer sociaal naar andere katten. Geen schootkat, alleen soms. Wel altijd in een straal van een paar meter om me heen. Veel kroelen, maar op gepaste afstand. Wel altijd bang voor vreemden geweest , maar bij ons altijd relaxed en gelukkig. Hij leek Borre niet te missen toen die was overleden, maar hij zocht wel veel contact met zijn vriend de buurkat waarmee hij altijd uren de tuinen en straten afstruint. Een maand na het overlijden van Borre werd ons zoontje geboren. Dat was een grote shock voor hem. Ik werd de eerste maanden na de zwangerschap natuurlijk helemaal opgezogen in het moederschap. Dat was eigenlijk best sneu v oor hem, maar mijn vriend ving dat wel goed op. Eind 2013 kwam er een kitten op ons pad, een rood katertje wat later een vrouwtje bleek
. Dat leek destijds een goede bliksemafleider voor ons zoontje want die is dol op dieren en was steeds met jip bezig en die vindt dat afschuwelijk. En inderdaad, die 2 waren liefde op t eerste gezicht en de kitten is niet meer bij mijn zoontje weg te slaan. 2 kleine kleutertjes, echt schattig. Maar ondertussen begon Jip t hele huis onder te sproeien. Dat deed hij incidenteel door de jaren heen, maar dat heb ik altijd geaccepteerd omdat t natuurlijk gedrag voor hem is. En Biotex doet wonderen
.Maar nu een keer of 10 per dag op ongeveer 7 plekken in het huis. En ja, t is wel duidelijk voor wie de boodschap is. Zoontjes knuffels
, zijn gordijnen, de verwarming in de hal, een poef, de box. Het sproeien wordt steeds erger en vooral dat speelgoed vind ik zo erg. Echt vies. Ik draai nu 1 was extra per dag alleen om dingen te wassen die zijn ondergepist. Weekend stond ik in een winkel, ik ruik die lucht...over mijn handschoenen, schaamde me kapot :/.
Dus naar de dierenarts. Blaas goed, urine getest, echo om t leidingwerk te checken, alles goed. Het is dus wel duidelijk: Jippie is niet gelukkig. Hij heeft de laatste tijd ook steeds ruzie met een andere kat, een jonge kater van een heel stuk verderop die zijn territorium aan t uitbreiden is. De HA voorspelde weinig goeds, maar stelde voor om Vetadinon en Zylkene te geven. Dat is nu bijna een week geleden, het sproeien is nog verder uit de hand gelopen. Jip komt binnen en begint gelijk. Als ik m stop, loopt ie een rondje en probeert t weer. Vandaag had ik een tentje voor mijn zoontje opgezet, we zaten te lunchen en opeens zie ik zijn staart omhoog gaan en hup, daar gaat ie weer. Vindt t zielig, maar ook heeel irritant en vies. Ik heb in het verleden alles al geprobeerd: feliway, zilverfolie, +1 bak, +2 bakken, voederbakjes op de plekken.
Ik ben bijna zover dat ik herplaatsing overweeg en daar voel ik me heel schuldig over. Maarja, aan de andere kant, hij is hier niet meer gelukkig. Maar ergens anders wel? Wat zielig he? Ik weet echt niet wat ik moet doen. Nu mijn zoontje er is, kan ik t echt niet meer tolereren. En is t nog wel zulk 'natuurlijk gedrag' nu t zo uit de hand loopt? Heb een gedragskundige nog niet gevraagd, maarja, ik weet wel wat de oorzaak is.. En die kan ik niet veranderen.
Maar zou het inderdaad wel zien als laatste optie.
