Wij hebben onze twee oude heren (16 jaar) twee jaar geleden geadopteerd.
1 van hen bleek (achteraf) niet helemaal (of helemaal niet) zindelijk te zijn.
Het asiel zei in eertse instantie dat het blaasgruis was..en veel later hoorde we dat de vorige eigenaar afstand had gedaan wegens onzindelijkheid van 1 van hen.
Maar goed. We waren al verliefd dus we zijn vrolijk verder gegaan met speciale voeding etc.
Een plasje hier en daar werd met liefde opgeruimd.
Maar... het begint nu echt de spuigaten uit te lopen. Niets is mer veilig en ik lig 3 ker per dag op mijn knieen de kamer rond te sniffelen met het 1 of andere schoonmaak middeltje.
Hij heeft absoluut geen blaasgruis (meer) en geen blaasontsteking.
Aan aandacht echt geen gebrek. En zijn relatie met zijn broer is al 16 jaar goed.
Het is trouwens ook meer sproeien: Hoog op de achterpoten, staart omhoog, trillen van de staart...en daar gaat weer een printer, dvd speler, bank, gordijn etc.
Straffen doe ik uiteraard niet, snapt hij toch geen moer van. Hij doet het ook als ik zit te kijken!
Ik denk niet dat hij het verschil tussen huis en tuin ziet!
Uiteraard is wegdoen geen optie! Ze zouden hier oud worden..en beloofd is beloofd.
Hij is een onzettend, aanhankelijke knuffelkont maar dit is echt heel frusterend.
Gister de bank eruit gegooid, was niet meer te doen. Als het nou op 1 of 2 plekken was kan ik daar mee leven, maar zoals gezegd is het elke dag weer een speurtocht.)
Kan ik hier nog iets mee?
Ps. Ze hebben drie kattenbakken, waarvan er 1 nauwelijks word gebruikt. En ze kunnen de hele dag en nacht de tuin in.
Help!!
als ik het nu wat hoger aanbreng waar hij niet direct bij kan????
)
En als ik dit zo lees gaat dat helemaal goed komen. Deden meer baasje dat maar i.p.v gelijk naar het asiel brengen omdat hun kan onzindelijk is (ge)worden
)