Ik zit met het volgende:
Ik heb een poes van iets meer dan 2 jaar oud die al een tijdje plas verliest tijdens het slapen. De ene keer zijn het een paar druppels en de andere keer wat grotere vlekken, maar nooit een hele plas. Plassen op de kattenbak gaat prima (geen miauwen of andere tekenen van pijn) en drinken doet ze ook goed.
Tijdens de eerste keer heb ik een kuur Novacam gehad waar ze goed op reageerde. Helaas kwamen de klachten vrij snel terug. Van de DA kreeg ik voor 1 week weer Novacam mee. De DA wilde ook graag een echo, dus dat hebben we gedaan. Op de echo was er niets te zien, alles was in orde. Vervolgens hebben ze haar urine opnieuw onderzocht en bleek dat er sprake was van een blaasontsteking. Ik moest de Novacam nog 1 week geven en daarnaast Cystease voor 2 weken. Tijdens deze kuurtjes was het plassen tijdens het slapen wisselend.
Aan het einde van de Cystease leek het weg te zijn, maar hier en daar nog wel wat druppels. Opnieuw urineonderzoek en toen bleek er opeens sprake te zijn van blaasgruis. Op advies overgestapt naar Royal Canin Urinary, hier een week over gedaan met mixen van het oude voer. Sinds vorige week maandag ontvangt ze dit voer en nu krijgt ze het zo’n 2 dagen voor de volle 100%.
Nu zie ik toch weer vlekken na het slapen. Inmiddels heb ik Incontistop van Sensipharm in huis gehaald, maar mijn poes is niet heel makkelijk in vreemde dingen eten en/of vergruisde pillen in natvoer of liquid snacks opeten.
Ik weet eigenlijk niet meer wat te doen! Zelf ruikt ze ook aan de vlekken urine na het slapen en ik kan mij voorstellen dat het voor haar ook niet prettig is. Ik zou voor haar (en voor ons) graag willen dat het wordt opgelost, maar ik vind eerlijk gezegd ook dat de DA elke keer weer wat anders zegt en doet waardoor mijn vertrouwen wat gekelderd is. De Incontistop wil ik nog een goede kans geven, maar wellicht dat iemand hier een gouden tip heeft
Achtergrondinformatie
2 jaar geleden hebben we onze poes uit een asiel geadopteerd. Als kitten is ze ziek geweest met het Limping Kitten Syndroom. Zij en haar broertjes waren wat kreupel hierdoor. Nadat ze beter waren, is onze poes bij ons geplaatst met de mededeling dat de kreupelheid over zou gaan. Echter is dat nooit gebeurd. Als ik haar symptomen op zoek, heeft het erg veel weg van cerebellaire ataxie. Bij de dierenarts besproken, maar omdat ze er geen last van heeft (met pijnstilling wordt het niet minder), hebben we er verder geen onderzoek aan besteed. Door veel te spelen met haar is het wel vooruit gegaan en we hebben allerlei krukjes en stoeltjes in huis staan zodat ze kan komen waar ze wil.
Alvast bedankt!
