16 jaar en ernstig nierfalen....hoe verder?

Forum voor alle vragen m.b.t. nierziekten (nierfalen/nierinsufficientie)
Gebruikersavatar
thunderfire26
Huiskat
Huiskat
Berichten: 31
Lid geworden op: 01 dec 2021 14:47

Re: 16 jaar en ernstig nierfalen....hoe verder?

Bericht door thunderfire26 »

Ben vanmorgen terug gebeld door waarnemer, eigen DA is op vakantie.
Geen blaastontsteking aangetoond, erg verdunde urine.

Deze meneer adviseerde mij ook om nog een keer bloed te laten prikken. Ik heb gevraagd wat de meerwaarde was (nierfunctie is toch slecht en veel stress voor hem). Dat je dan kan zien of hij aan het lijden is. Aangegeven dat is daar als het goed is zelf ook wel zicht op heb. Toen zei hij dat dat vaak niet zo is in dit soort gevallen. Dat mensen hun dieren vaak mishandelen, niet door slaan of schoppen maar met dit (langdurig medicamenteus behandelen?)
Niet het bericht waar je op zit te wachten om kwart over 9 's ochtends.....

Het heeft me heel erg aan het twijfelen gebracht.
Ben ik fout bezig? Speel ik mooi weer terwijl het misschien drama is. Moet ik hem dan toch nu(acuut) laten inslapen.
Met het niet op de bak gaan ben ik niet zo blij, maar hij plast wel netjes op zo'n matje. Ik heb me voorgenomen om zodra dat hij incontinent zou worden te stoppen. Is dit incontinent?
Ik denk dat ik volgende week maar een afspraak maak als m'n eigen DA er weer is. De dingen maar eens even doorspreken. Voor nu weet ik het in ieder geval even niet meer 😔

@Anne
Bedankt voor je bericht en tip! Ga ik zeker nog even naar kijken. Het is allicht nog te proberen.
Bowie (9) Piet 💫
Gebruikersavatar
Anne
Tijger
Tijger
Berichten: 5568
Lid geworden op: 14 jul 2006 20:39

Re: 16 jaar en ernstig nierfalen....hoe verder?

Bericht door Anne »

Oh dat is geen leuk begin vd dag Thunderfire

Aangezien jij je kat het beste kent kun jij zien of deze waarnemer gelijk heeft
Goed dat je dit straks met je eigen da gaat bespreken

Ik ben met onze Hummel* wel tever gegaan. Ik had mijn hoop gezet op rehmannia vd huisdierendokter, deze moesten alleen wel eerst 14 dagen gegeven worden voordat je resultaat zou zien
Achteraf is alles zo makkelijk
Hummel bleef hoge waardes houden, ook na spoelen
Ik heb haar met dwangvoeding, vochtinfuusjes en andere middeltjes waaronder de rehmannia nog twee weken bij mij gehouden totdat ze bloed ophoeste.
Geen moment wilde ze uitzich zelf eten
En dat bloeden kwam waarschijnlijk door ontstekingen in haar slokdarm wat een hoge ureum waarde kan veroorzaken
Zij is toen ingeslapen bij de da

Dus ik ben duidelijk te ver met haar doorgedokterd en ik heb mij voorgenomen het de volgende x heel anders te gaan doen

Maar dat zo'n waarnemer dat even tussen neus en lippen zegt, dat zal je wel rauw op je dak vallen
Zolang je poes nog wilt eten en plezier in het leven heeft zal het toch niet zo'n vaart lopen?

Sterkte in ieder geval

Bij hummel waren de plasjes ook heel groot, leken wel bakstenen v grit in de bakken
Misschien een optie om een extra bak erbij te zetten?
Laatst gewijzigd door Anne op 14 jun 2022 11:15, 1 keer totaal gewijzigd.
grt Anne, Happy 15 Joep 14 Hobbel 13 Polleke 12, Pluto 3 Louie 2 en Donna 1, Lora (hond) 1
en kipjes Kukel Kayla en Lucy


rust zacht alle engeltjes
Gebruikersavatar
nellebel
Tijger
Tijger
Berichten: 5434
Lid geworden op: 27 sep 2010 07:59
Locatie: venray

Re: 16 jaar en ernstig nierfalen....hoe verder?

Bericht door nellebel »

ook kort door de bocht om te zeggen dat je je kat mishandeld. jij kent je kat het beste en voelt/weet denk ik het beste wanneer hij niet meer in zijn hum is. dat gaat om meer dan alleen maar pijn zien. als hij niet meer zichzelf is, je het gevoel hebt dat hij niet meer geniet, dat hij geen plezier meer heeft in zijn leven. dan grijp je in. maar dat voelt je en weet je vaak diep van binnen echt wel. goed om even met je eigen DA te overleggen.
groetjes wendy en pootje van Guusje en Gijs. neusje van mijn engeltjes Nellie, Sjefke en wonder Flippie, en mijn allerkleinste engeltje Odie
Gebruikersavatar
Rik
Tijger
Tijger
Berichten: 7640
Lid geworden op: 24 mei 2014 02:30

Re: 16 jaar en ernstig nierfalen....hoe verder?

Bericht door Rik »

Dat was een (vervangende) dierenarts die aanstuurde op inslapen. Dat heb ik dit weekend ook gehad (met de hond van mijn tante). Daar sta je dan om 1:30 en zegt ze "hij heeft pijn, en hij heeft al heel lang pijn". Wij zijn echter in de overtuiging dat de artrose nu een fase ingegaan was dat de librela injectie niet voldoende onderdrukking meer gaf dus dat hij tot dit weekend geen echte pijn had. Maar zij bleef bij haar standpunt. Uiteindelijk toch moeten beslissen voor inslapen omdat hij nu inderdaad gewoon wel echt pijn had (we kunnen hem 'lezen' als geen ander). Maar het lijkt toch wel een soort benadering van dierenartsen te zijn ('bot en recht door de bocht') om baasjes te overtuigen tot inslapen en ze niet te lang door te laten gaan.
Grtz, Rik
Bono ♂ & Yuna ♀ ( † Bowy ♀ ) (Fotoalbum)
ErikPhilippus
Tijger
Tijger
Berichten: 1945
Lid geworden op: 20 okt 2015 14:28

Re: 16 jaar en ernstig nierfalen....hoe verder?

Bericht door ErikPhilippus »

Ik heb je hele verhaal nog eens gelezen, met een hoop zuchten van herkenning....
(misschien heb je het verhaal over nierfaler Dalí gelezen).

ik vind het zeer discutabel en onnodig kwetsend van die DA waarnemer om al jouw goede zorgen af te doen met 'mishandeling'. Onbegrijpelijk - zeker in een emotioneel moeilijke situatie waarin jij nu zit, zeg je zoiets gewoon niet. Ben een beetje plaatsvervangend boos.... Ik zou je op het hart willen binden: trek je er geen bal van aan.... En mijn gevoel bij jouw relaas is dat er geen reden is om acuut te euthaniseren. En ook nog een keer bloedprikken: daar zou ik ook m'n vraagtekens bij hebben.

Dat plassen naast de bak hoeft niks met nierfalen te maken te hebben, ook gezien de leeftijd van jouw nierpatientje. Urine is waterig zeg je (dus net als bij Dalí vrijwel kleurloos?) - dus waarschijnlijk wordt er veel gedronken en dus geplast. Wie weet zit er ook een afwijkend geurtje aan de urine, geen idee - maar het kan geen kwaad om de bak frequent helemaal schoon te maken, of eventueel nog een bak erbij te zetten.

Afgezien daarvan - de beslissing om je schat in te laten slapen is een hele moeilijke, in mijn ervaring één van de moeilijkste beslissingen in mijn hele leven. Zeker als je een lange periode van zorg(en) hebt gedeeld, ontstaat er een band, en is afscheid nemen iets wat je door je ziel snijdt. Ook bij mij konden hart en verstand het niet eens worden, en op een gegeven moment heb ik het Dalí zelf gevraagd, en heeft hij het zelf aangegeven (zo heb ik het althans ervaren).

Zowel bij Dalí en ook bij z'n broer Gaudí 2 jaar later, heb ik nog vaak gedacht: was ik niet te vroeg? Want ik had ze met de hele 'trukendoos' die ik in de jaren heb ontwikkeld, nog best een tijdje in leven kunnen houden. Ik weet niet wat wijsheid is in zo'n situatie, en je kan het ook niet weten. Het is haast onmogelijk, maar ik heb mezelf zoveel mogelijk weggecijferd, en zo eerlijk en puur mogelijk naar de kat gekeken, en m'n gevoel gevolgd. Wat ik wel weet is dat je beter wat te vroeg kunt zijn, dan te laat. Ze hebben absoluut niet geleden, en zijn na een leven van 16, resp 18 jaar vredig ingeslapen.

Sterkte, en veel wijsheid (met je verstand en met je hart) gewenst,
Erik
Gebruikersavatar
thunderfire26
Huiskat
Huiskat
Berichten: 31
Lid geworden op: 01 dec 2021 14:47

Re: 16 jaar en ernstig nierfalen....hoe verder?

Bericht door thunderfire26 »

Ik had gisteren een heel verhaal getypt, maar blijkbaar is het toch niet op de site terecht gekomen....

Anne, nellebel, Rik, ErikPhilippus - Allemaal heel erg bedankt voor jullie berichten en wijze woorden.

@Anne
Persoonlijk denk ik niet dat je te ver bent gegaan, maar dat voelt voor jou dus anders. Inderdaad goed naar je gevoel blijven luistere dan mocht je ooit nog een keer in een zelfde soort situatie terecht komen. (wat ik niet hoop)

@ Rik
Vervelend om te horen dat jij ook te maken hebt gehad met een DA met dezelfde soort instelling.... zo frustrerend
Begrip is gewoon zo belangrijk bij dit soort dingen. Ik snap dat DA's je ook willen adviseren en aan willen geven dat sommige dingen misschien niet meer zinvol zijn. Maar doe dat dan met tact en respect.

Lang verhaal kort....Of nou ja, niet zo kort.
Gisteren een goed gesprek gehad met een van mijn beste vrienden over de situatie. Piet had in de tussentijd nog een keer in de keuken geplast (over de boodschappen die ik nog niet had opgeruimd...)
En vandaag mijn gevoel/dilemma's ook met een collega besproken.
Op weg naar huis had ik echt zo iets van "zit hij nou gewoon te wachten totdat het klaar is"? Had van de week (ben de dagen even kwijt) ook al gezegd tegen hem dat het eigenlijk zo niet langer kan. En tegen hem gezegd dat het goed is en dat hij mag gaan als het z'n tijd is.
Eenmaal thuis netjes door hem begroet, lekker geknuffeld, veel kopjes gehad. En later merkte ineens op dat hij op tafel had geplast (weer over spullen heen, blij dat mn laptop er niet stond).
En toen kwam de realisatie toch nog een keer.... zo kan het eigenlijk niet.

Heb met de DA assistente gebeld en de situatie voorgelegd, gewoon om even te kunnen sparren. Ze begreep mijn verhaal en gaf aan dat zij lastig met 100% zekerheid er iets over zou kunnen zeggen. Maar aan de hand van het verhaal gaf ze mij wel gelijk dat euthanasie misschien toch wel de beste optie zou zijn.
Als hij nog lekker z'n ding doet, even aankijken nog. Maar ze gaf ook aan dat je zeker niet wilt dat hij straks zichzelf continu zou bevuilen en dat soort dingen. Dat hij echt zou gaan afzien. Een afspraak maken en daar nog een keer heen gaan was geen meerwaarde meer. We zouden toch op hetzelfde uitkomen. Dat bespaart hem in ieder geval nog een tripje naar daar. Met heel erg veel pijn in mijn hart besloten dat het goed is en een afspraak (onder optie) ingepland voor euthanasie volgende week.

Hart en hoofd zitten totaal niet op 1 lijn.
Rationeel kan ik alles goed weg zetten en relativeren. Emotioneel niet.
Ik heb ook ergens wel eens gelezen dat je moet kijken naar wat niet meer gaat ipv naar wat nog wel gaat. En daar zit wel een kern van waarheid in achteraf gezien. Eten gaat eigenlijk niet meer, alleen met medicatie. Zichzelf verzorgen gaat matig. Kattenbak gebruiken, dat is een probleem geworden. Ja hij doet z'n ding nog, maar ik merk de laatste paar weken dat dat ook stilletjes aan achteruit gaat. En aandacht, aandacht blijft hij vragen.

Heel veel tranen, er lijkt geen eind aan te komen. Het voelt niet eerlijk. Er is een schuldgevoel. Terwijl iedereen juist zegt dat ik dat niet moet hebben. Ik heb alles gedaan wat ik kon en ik hem hem daardoor nog mooie maanden kunnen geven.
Maar ik wil ook niet dat hij af gaat zien. Dat verdient hij niet. Hij heeft zo ontzettend veel voor mij gedaan de afgelopen jaren. Maar oh... wat is dit een k*t beslissing om te nemen zeg...
Bowie (9) Piet 💫
Gebruikersavatar
Anne
Tijger
Tijger
Berichten: 5568
Lid geworden op: 14 jul 2006 20:39

Re: 16 jaar en ernstig nierfalen....hoe verder?

Bericht door Anne »

Heel veel sterkte voor de emotionele achtbaan waar je nu in zit
De laatste loodjes zijn erg zwaar :-(
Geniet nog van jullie laatste dagen samen, ondanks de donkere wolk van afscheid die over je heen hangt
Dank zij jouw goede zorgen heeft hij nog een paar mooie maanden gehad
Ik hoop dat je je hier aan kunt vasthouden .
Schuldgevoelens zijn begrijpelijk, maar niet terecht
Heel lief dat je net zo goed voor hem wilt zorgen als hij voor jou gedaan heeft❤
Heel veel sterkte!
grt Anne, Happy 15 Joep 14 Hobbel 13 Polleke 12, Pluto 3 Louie 2 en Donna 1, Lora (hond) 1
en kipjes Kukel Kayla en Lucy


rust zacht alle engeltjes
Gebruikersavatar
thunderfire26
Huiskat
Huiskat
Berichten: 31
Lid geworden op: 01 dec 2021 14:47

Re: 16 jaar en ernstig nierfalen....hoe verder?

Bericht door thunderfire26 »

@Anne
Bedankt voor je bericht. En voor je steun en woorden de afgelopen periode. Dat heeft me goed gedaan.

De afgelopen dagen waren inderdaad zwaar. Het naderende einde continu in je achterhoofd. Ik had er bewust voor gekozen om het weekend ook niet continu thuis te gaan zitten. Want daar waren hij en ik echt niet beter van geworden. Maar je word geleefd.
Zondag heeft mijn beste vriendin afscheid van hem genomen. Ze had hem al een poosje niet gezien en gaf me gelijk. Dit was de beste beslissing.

Afgelopen nacht eigenlijk niet geslapen. Min of meer een bewuste keuze. Ik wilde bij hem zijn en stiekem had ik nog steeds de hoop dat hij zelf zou gaan. We hebben nog een mooi momentje gehad. Afgelopen vrijdag ook. Toen heeft hij nog een poosje bij mij op schoot gezeten, lekker in het zonnetje.

Een van mn beste vrienden is vanmorgen gekomen en toen begon het wachten. Het wegkijken van de klok in ieder geval. Een raar gevoel. Ergens wil je het niet, maar aan de andere kant had ik zo iets van "schiet nou maar op".

DA is gekomen en toen ging het snel.
Het duurde niet lang voordat hij sliep, minder dan 5 minuten. Hij overleed vrijwel direct bij het toedienen van de tweede spuit.
Ik ben continu bij hem gebleven, zoals ik had beloofd.
Hij was echt op. Het is goed zo. Hij heeft kneiterhard z'n best gedaan de afgelopen maanden. Alles gegeven, gestreden tot het einde.

Ik zag er enorm tegenop, maar ik heb mijn mening echt wel bij kunnen stellen wat euthanasie betreft. Ik ben nooit tegen geweest, begrijp me niet verkeerd. Maar een natuurlijk einde had gewoon echt mijn voorkeur.

Na zijn overlijden was er een soort rust. Dit was toch echt de juiste beslissing. Enorm moeilijk, maar wel beter zo. Hij had waarschijnlijk toch niet lang meer. Maar het echte lijden is hem bespaard gebleven. Voor mijn eigen geruststelling nog wat van die "quality of life" vragenlijsten in zitten vullen vanmorgen. Maar ook daar was het duidelijk, kwaliteit was er niet echt meer.

We hebben nog poot afdrukjes geprobeerd te maken (klei en waterverf) Ik had m'n twijfels over de waterverf, wat achteraf terecht bleek. Het blauw ging er niet helemaal meer af. Het is een soort inside joke geworden. Uiteindelijk heb ik de toe-beans opnieuw blauw geverfd van dat pootje, dat stond toch echt wel beter 😆
Ik heb hem zo kunnen neerleggen dat het leek alsof hij sliep en zo weer wakker zou kunnen worden. Zonnebloemen er bij. Heel mooi.
Daarna zijn we naar het dierencrematorium gegaan. Laatste afscheid en laatste foto's.

Dag Pier, vriendje-pientje.
Ik hou van je. Braaf zijn en we zien elkaar snel weer. Dat hebben we zo afgesproken. Ik zal naar je zoeken/uitkijken.
❤️

(Vrijdag kan ik zijn as ophalen)
Bowie (9) Piet 💫
Gebruikersavatar
Anne
Tijger
Tijger
Berichten: 5568
Lid geworden op: 14 jul 2006 20:39

Re: 16 jaar en ernstig nierfalen....hoe verder?

Bericht door Anne »

Gecondoleerd met het overlijden van jouw geliefde Piet
Wat heb je mooi opgeschreven hoe jullie laatste dagen zijn verlopen, heel rustig en gemoedelijk als ik het zo lees
Uiteraard is een natuurlijke dood "natuurlijker" maar hou in je achterhoofd dar het voor zieke dieren ook een lijdensweg is. Een lijdensweg die jij Piet uit al je liefde en opgebouwde vriendschap niet heb willen aandoen

Wat fijn dat jullie nog mooie momenten samen hebben beleefd
Hier kun je als je verdrietig bent en hem herdenkt mooi op terug kijken
Die momenten zijn goud waard

Fijn dat het inslapen zo voorspoedig ging en hij tot het bittere einde zich goed heeft gehouden, wat een bikkel :eboohoo: :eboohoo:

Ook fijn dat er nu rust bij jou is, al zal het verdriet rauw en overweldigend zijn
Ik wil je hierbij veel sterkte wensen, het valt nooit mee om afscheid te moeten nemen van hun die zo dierbaar voor ons waren, hun die altijd klaar voor ons stonden en ons bij hebben gestaan in bittere tijden
Hun lieve liefjes, zachte miauwtjes, hun bekommernis om ons
Dat gaat nooit vergeten worden
Ik weet zeker dat Piet nu door groene weides raast en wacht tot het moment komt dat jullie elkaar weer kunnen omarmen
Hij kijkt terug op een leven vol liefde, dankbaar voor de goede zorgen,
Vergeet dat niet, hij streed maar jij streed ook voor hem
Dat zal hij nooit vergeten
Nogmaals sterkte met dit moeilijk gemis

Rust zacht lieve Piet
grt Anne, Happy 15 Joep 14 Hobbel 13 Polleke 12, Pluto 3 Louie 2 en Donna 1, Lora (hond) 1
en kipjes Kukel Kayla en Lucy


rust zacht alle engeltjes
Gebruikersavatar
thunderfire26
Huiskat
Huiskat
Berichten: 31
Lid geworden op: 01 dec 2021 14:47

Re: 16 jaar en ernstig nierfalen....hoe verder?

Bericht door thunderfire26 »

Hart en hoofd zitten nog niet echt op 1 lijn. Ik weet heel goed waarom ik dit gedaan heb en dit het beste was wat ik nog voor hem kon doen. Maar diep in m'n hart...
Dat zal waarschijnlijk ook nog wel even duren.

Afgelopen dinsdag was het naar. De eerste dag na zijn overlijden. 's Morgens was er geen Piet die me kwam begroeten. Geen Piet op tafel die me aankeek. Geen medicijnen meer.
Die kwam hard binnen. Ik heb de hele dag af en aan zitten huilen.
Had toen ook nog een hele mooie kaart gekregen van mijn DA. Tranen natuurlijk, maar een mooi gebaar en een mooie tekst. Zelf ben ik vooral heel moe momenteel. Bijna alles kost moeite. Maar ik laat het maar gewoon gebeuren, het hoort ook bij rouwen.

Vandaag ben ik Piet op wezen halen. Een dagje eerder dan gepland, maar morgen kon het niet omdat de mw van het crematorium naar het ziekenhuis moet.
Het is zo fijn om hem weer terug thuis te hebben.
Zijn thuiskomst is gevierd met kipnuggets. Zijn meest favoriete ding aller tijden.
Ik heb er met mijn beste vrienden altijd grapjes over gemaakt. Dat hij zo naar de Mac kon om daar te werken.
"Ja.. ik ben Piet, ik ben 17 jaar oud. Waarom ik hier wil werken? Jullie kipnuggets zijn de shit"
Zou zo kunnen toch? xD
Wat je toch al niet voor je beesten over hebt. Ik had bijna aandelen kunnen nemen in kipnuggets van de Mac en chicken chunks van de frietboer.

Voorlopig is zijn plekje nog even een asblikje.
Maar hij krijgt over een poosje een heel mooi ander plekje. Ik laat een "urn" maken van glas/glas in lood door iemand die ik ken.

Het laatste hoofdstuk is tot een einde gekomen, het boek is uit.
Ik weet dan ook niet goed of ik hier nog iets moet posten. Misschien nog een keer een update? Ik kijk het wel even aan.

@Anne
Bedankt voor je lieve woorden. En die momentjes nemen ze mij niet meer af in ieder geval. Dat zijn de mooie dingen om te herinneren. Op een dag zal het allemaal wel z'n plekje hebben/op z'n plaats vallen.
Bowie (9) Piet 💫
Gebruikersavatar
Zotvanpoezen
Tijger
Tijger
Berichten: 1440
Lid geworden op: 19 sep 2018 16:19
Locatie: Pajottenland /Vlaams Brabant

Re: 16 jaar en ernstig nierfalen....hoe verder?

Bericht door Zotvanpoezen »

Helemaal afgesloten is dit hoofdstuk niet...
Er zijn nog de foto's, de herinneringen, de dromen over hem die blijven.
Zolang men aan hem denkt is hij niet helemaal weg...
Mijn overleden katjes zijn nog dagelijks bij mij, in mijn hart, op foto's aan de muur, in foto albums en op hun laatste rustplaats in de tuin.
Stilaan zal het verdriet draaglijker worden maar toch nog zelf na vele jaren weer intens opduiken.
Zoals ik al zei... onze sterretjes blijven voor altijd bij ons.
Heel veel sterkte.
viewtopic.php?f=5&t=32802fotoalbum (fotoalbum)

Kopje van Filou (9- 2011), Duvel (4-2012) en Froufrou (7-2015)
Gebruikersavatar
thunderfire26
Huiskat
Huiskat
Berichten: 31
Lid geworden op: 01 dec 2021 14:47

Re: 16 jaar en ernstig nierfalen....hoe verder?

Bericht door thunderfire26 »

@Zotvanpoezen
Bedankt voor je woorden😊
Het is inderdaad geen hoofdstuk wat volledig afgesloten is. Want hij maakt gewoon nog deel uit van mijn dagelijks leven op allerlei manieren. Maar ik had het meer op de posts hier.
Heel veel meer kan ik gevoelsmatig hier niet meer toevoegen. Het verhaal op het forum is klaar.
Bowie (9) Piet 💫
Gebruikersavatar
Synemios
Tijger
Tijger
Berichten: 5083
Lid geworden op: 29 jul 2010 04:51
Locatie: Delft
Contacteer:

Re: 16 jaar en ernstig nierfalen....hoe verder?

Bericht door Synemios »

Heel veel sterkte thunderfire.
Rust zacht lieve Piet.

@Rik, ook jij en je tante veel sterkte.
Luna & Lizzy(12) Timmy & Indy & Tommy(7)
*Sylvester, Nero, Mickey, Oscar
Groetjes, Denise
Time spent with cats is never wasted!
Gebruikersavatar
thunderfire26
Huiskat
Huiskat
Berichten: 31
Lid geworden op: 01 dec 2021 14:47

Re: 16 jaar en ernstig nierfalen....hoe verder?

Bericht door thunderfire26 »

@Synemios dankjewel!
Bowie (9) Piet 💫
Plaats reactie