Helaas zijn we zaterdag avond erachter gekomen dat onze lieve Yuki chronisch nierfalen heeft. Het is een Ragdoll, die vergeleken met andere ragdolls, maar ook andere rassen altijd een kleine kat is geweest. Altijd aan de lichte kant geweest en altijd heel veel gedronken en geplast. Ik heb hem toen ik nog in Turkije studeerde van een persoon gekocht die zelfstandig Ragdolls fokte. Hij was nog maar 6 a 7 weken oud toen ik hem kreeg en helaas was toen het enige wat we wisten dat we een kat wilden, en voor de rest wisten we niet dat een kitten minimaal 3 maanden oud moet zijn e.d.. Dat er testen gedaan moest worden, waar er op gelet moest worden. Toen we hem kregen was hij zeer licht, had problemen in zijn oren en ogen, het was dus een zieke kitten. Maar voor de rest, als we de fokker moesten geloven was hij gezond.. behalve dat de moeder, omdat Yuki de laatste geboren kitten was, niet veel aandacht heeft gegeven.
Ik heb hem toen de eerste dag meteen naar een dierenarts gebracht, ze vonden hem gezond, behalve dat hij dus te licht was en de problemen in zijn oren en ogen. We kregen medicijnen en druppels mee. Hij had heel vaak diarree omdat hij heel veel water dronk. De eerste weken/maanden hebben we hem zeer vaak naar de dierenarts moeten brengen, en hoe vaak wel niet we hebben aangegeven dat hij veel minder dan andere katten at, dat hij langzaam aankwam en dat hij echt nonstop water drinkt. Ze vonden dat top, hij moest veel drinken omdat water belangrijk is voor kittens.. we kregen wat medicijnen mee tegen zijn diarree, voor de rest vonden ze hem er gezond uitzien.
Hij leek gezond te zijn. Hij was speels, hij was altijd met ons, hij sliep en slaapt nog altijd met ons, hij at 50 gram per dag droogvroeg + een beetje natvoer. 2 jaar lang heeft hij altijd exact 29 a 30 dagen gedaan over 1.5 kilo droogvoer, dat was gewoon de standaard. 2 jaar lang heb ik in Turkije aan zoveel dierenartsen gevraagd en Yuki langs gebracht omdat niemand echt wat deed,. Zo vaak aangeven dat hij heel veel water drinkt en veel plast, weinig aankomt. Ik vroeg zelfs een keer of mss een bloedtest een idee zou zijn maar dat was niet nodig. Had ik het maar geforceerd..
En dan afgelopen augustus voordat ik naar Nederland terug zou verhuizen werd hij ziek, hij plaste nonstop en kwam ook bloed bij zijn urine. We zijn direct naar een dierenarts gegaan, ze hebben toen met de echo gekeken naar zijn nieren e.d.. Ze zeiden dat alles gewoon goed was. Yuki kreeg een paar injecties, paar medicijnen die ik een week lang aan hem moest geven. Hij gaf toen een keer over waardoor ik hem meteen naar een andere dierenarts heb gebracht omdat die op dat moment dichtsbij was, zij gaven hem ook een paar spuiten en ik zou niet weten wat. Daarna zijn we met Yuki naar Nederland gekomen. Ik ben zo boos op me zelf, ik had verstandiger moeten wezen en niet elke dierenarts vertrouwen.
Nu zijn we al 4 maanden terug en sinds we terug zijn is Yuki minder gaan eten, hij van 3.5kg geleidelijk naar 2.8kg afgevallen. Ik ben nog 2-2.5 maanden terug toen hij nog rond de 3~kg was naar de dierenarts geweest hier. Maar omdat Yuki de reis heel stressvol heeft meegemaakt, en het verhuizen een grote verandering was, hebben we toen zijn lusteloosheid en zijn gewichtsverlies hieraan gelinkt. Wss heeft dit het ook wel versnelt.. en hoe dom ben ik wel niet geweest om toen niet aangegeven te hebben dat hij wel heel veel drinkt en veel plast, toen er werd gevraagd of hij voldoende drinkte zei ik alleen ja. De dierenarts vond hem gezond en vond dat hij veels te jong is (nu 2.5 jaar oud ) om een serieuze ziekte te hebben. Maar nu ik heb gelezen dat het niet normaal is om te zien dat je kat water drinkt, en wij zagen hem minstens 10 keer per dag water drinken, kan ik het niet geloven dat de artsen in Turkije niet hebben verdacht.
Afgelopen week stopte hij zo goed als met eten en zaterdag gaf hij het eten wat hij had gegeten over. lk ben meteen naar de spoed ziekenhuis in Utrecht gegaan. Het eerste wat ze hebben gedaan was een bloedonderzoek, en ja.. Yuki was ziek. Zijn creatinine waarde was boven de 600, zijn nieren werkten dus niet meer (goed). Ze zeiden of dat hij meteen aan het infuus moest, of onderhuids infuus of inslapen. Ik kon het niet geloven en vroeg of het echt zo serieus was, en ze zeiden ja. Zo pijnlijk was het, ik kon mijn trainen niet tegen houden en sindsdien ben ik helemaal kapot en lijkt het alsof het leven niks meer betekent. Ik ging eerst voor onderhuids infuus omdat de kosten anders heel hoog zouden zijn en helaas ben ik nog steeds werkloos wat niet helpt, ze hebben het geprobeerd maar Yuki wilde het niet. Daarna heb ik hem naar huis meegenomen en besloten om te wachten op mijn eigen dierenarts die pas aanstaande donderdag weer open gaat. Zondag liet mijn hart het niet meer toe, heb ik geld geleend en hem meteen naar het ziekenhuis gebracht en met het infuus begonnen. Toen zei de arts weer dat inslapen ook een optie is.. maar gisteren nog een gesprek met de arts gehad, hij heeft mij verteld dat inslapen nu nog niet nodig is maar dat Yuki hierdoor wel dood zal gaan, en hoe lang hij zal leven kon hij niet zeggen maar niet heel lang. Vandaag werd ik gebeld dat ik hem mocht ophalen, hij heeft nu 48 uur infuus gehad en ziet er nu wel wat beter uit. Omdat de kosten heel snel oplopen was nog een dag helaas geen optie. Voor 2 dagen infuus en een paar onderzoeken heb ik 1000 euro betaald, ongelovelijk. Niet dat geld belangrijk is, als ik het aankon zou ik alles wat ik heb uitgeven. Ze hebben vanochtend weer een bloedonderzoek gedaan en zijn creatine waarde is van 6xx~ naar 534 gedaald en de ureum waarde is 35 mmol/l. Nog steeds heel hoog dus. Ze hebben gisteren met de echo naar zijn nieren gekeken en hij is dus hoogstwaarschijnlijk met een afwijking geboren wat duidelijk te zien was. Het is niet zo erg als ze dachten maar het was er wel en zijn nieren hebben het nooit goed gedaan.
Donderdag ga ik meteen naar de dierenarts en gaan we kijken hoe we verder moeten. Als hij weer aan de infuus moet zal ik het doen. Inslapen kan ik niet aan denken, hij ziet er nog oke uit.. en hij is nog zo jong, zo klein, hij rent nog, hij speelt nog. We houden zielsveel van onze kat en we zijn er zo kapot door.. vooral omdat we in Turkije dus nooit juist zijn geholpen.. ik kan het niet geloven dat ze terwijl ze met de echo ernaar hebben gekeken, niks hebben gezien of gezegd. Ik zit nog vol ongeloof.
Hij is nu weer thuis, ik heb een '' cerenia 16mg tablet '' meegekregen die ik 1 x per dag moet geven. Voor de rest is mij vertelt dat het momenteel niet uitmaakt wat voor voer ik hem geef, nat of droog, speciale voer of niet, het belangrijkste is dus dat hij aankomt. Ik heb geen idee of ik het tablet met het eten moet geven, voor het eten of na het eten.
Ik zou niet weten hoe ik verder moet totdat ik mijn dierenarts spreek, maar dat is pas donderdag. Normaal geef ik hem Orijen merk brokjes zonder graan en natvoer zonder graan. Normaal heeft hij 24/7 brokjes en eet hij wanneer hij wilt. Waar hij 1 maand deed over 1.5 kilo.. heeft hij de afgelopen maanden 2 maanden over gedaan
.Wat is het meest verstandige en wat kan ik nog meer doen om hem te helpen en ervoor te zorgen dat het beter gaat. Dierenartsen vertrouwen durf ik niet meer, al heb ik veel meer vertrouwen in mijn dierenarts hier in Nederland dan alle dierenartsen in Turkije, heb ik meer vertrouwen in de ervaring van anderen. In tranen uitbarsten is het enige wat we al 3 dagen doen, we eten niet, slapen niet, liggen maar in bed, wat niks helpt. We willen daarmee ophouden en met gezond verstand Yuki helpen en hem moet liefde behandelen, het beste doen en als het moet met liefde laten gaan.
Niervoer ontlast de nieren ivm aangepaste eiwitten en normaal voer is nu te zwaar voor de nieren
