Opa Yoki 17,5 is nu officieel een nierfaler

[castratenkoor]

Dapper besluit. Afscheid nemen blijft altijd zo moeilijk - hoe en wat er verder ook eromheen plaats vindt. Het is definitief en onomkeerbaar. Je wilt niet te overhaast te werk gaan en je wilt geen onnodig lijden. HET moment - voor jou en voor Yoki is vanmiddag aangebroken. Ik hoop dat het net zo rustig en vredig zal gaan als met Bob.

Ik zal aan jullie denken niet alleen om half twee - de hele dag. Precies een maand na Bob.

[ErikPhilippus]

Ja, ik denk ook een moedig, maar juist besluit. Ik hoop dat de overgang rustig en waardig zal verlopen, ik zal aan jullie denken. Alvast een voorspoedige reis gewenst naar de regenboog, Yoki. Door de brief van Dalí weten we dat het daar een katten-paradijs is. En ook fijn dat je die foto's hebt gedeeld, Mariska.

Lieve groet, kus voor Yoki
Erik

[pinguin]

Sterkte vandaag

Verstuurd vanaf mijn SM-G930F met Tapatalk

[nellebel]

Sterkte vandaag en daarna. Yoki, lieverd, goede reis jongen.

Verstuurd vanaf mijn GM 5 d met Tapatalk

[Cyamytha]

Ik vond inderdaad de opmerking van Erik ook heel erg passend! Dat sloeg de spijker op zn kop!

Heel veel sterkte vandaag en komende periode. Ik vind dat je je heel dapper hebt gehouden.

Onze Karels en alle andere lieverds die van ons weg zijn, staan hem op te wachten om Yoki’s volgende reis heel aangenaam te maken.

[Dinky]

Sterkte met het laten gaan van yoki.
Vaarwel Yoki, je zult gemist worden

[Rik]

Sterkte, en een knuffel voor Yoki.

[ErikPhilippus]

Even voor half twee ben ik naar het kapelletje gegaan hier in het dorp.



De kaars vooraan is voor Yoki, ik heb 'm goede reis gewenst.
Erik

[castratenkoor]

Wat een prachtig en bijzonder gebaar Erik!

[Cyamytha]

Mooi gebaar Erik! Echt heel bijzonder

[Lieselotje]

Mooi! We hebben hier allemaal, denk ik, om half 2 aan Yoki gedacht.


Verstuurd vanaf mijn LG-D855 met Tapatalk

[Yo16Ka16No11]

Wat een bijzonder mooi gebaar Erik. Bob, zegt net ook 'wat ontroerend'

Jullie allemaal heel erg bedankt voor jullie steun en medeleven voor Yoki!

[Yo16Ka16No11]

Ik zou willen zeggen 'hij is rustig heengegaan', maar die vlieger gaat niet echt op. Toch denk ik niet dat Yoki er iets van heeft meegekregen en ik heb het niet als traumatiserend ervaren, maar raar was het wel.

Het leek alsof we in een scene van de tv serie Allo Allo waren binnengelopen. Als eerste kwamen we aangereden in één van de meest asociale stukken van Almelo, op een soort van klein industrieterrein zat de praktijk. Een klein oud (zeker dik in de 70)wat krommig mannetje begroet ons en ik dacht misschien een vrijwilliger die ons opvangt, het bleek de dierenarts. Een handgeschreven kopietje moet ik invullen met mijn gegevens en van Yoki zodat hij dit kan (let wel) faxen naar mijn dierenarts....alles ademde een sfeer uit van minimaal 25 jaar terug.

We gaan de behandelkamer in en er zit een even oud vrouwtje die hem assisteert (zijn vrouw). Beide bezonder vriendelijk en ergens wat aandoenlijk. Na alles gehoord en gelezen te hebben onderzoekt hij Yoki nog even en staat volledig achter het besluit. Normaal euthaniseert hij met een spuit in het hart, maar hij voelt mijn weerstand....dus zijn vrouw zou de dodelijke injectie in de ader geven....want daar was zij beter in. Ik geef aan dat het misschien verstandig is om er wat onder te leggen, omdat Yoki heeft vastgehouden en waarschijnlijk urine of ontlasting laat lopen. Oja, denkt hij....goed idee, zo gezegd zo gedaan.

Na het slaapmiddel achterpoot spier...geef ik Yoki een rustig signaal om lekker te gaan liggen...dit doet hij en al aaiend en pratend valt hij rustig in slaap....duurde in tegenstelling tot Karel best lang. Hij slaapt diep. Mevrouw wil op zoek naar een ader in de hals, maar ik geef aan....dat gaat niet lukken....beter pootje. Na koppie links koppie rechts komt ze erachter dat ze geen ader kan vinden. Dus pootje...met trillende handen van ouderdom raakt ze wel een ader, maar schiet eruit. Ze excuseert zich meerdere malen...ik geef aan niet nodig...en ze begint opnieuw kloppen/voelen pootje....lees aan haar gezicht af 'verdorie, waar zit die ader. Maar uiteindelijk ze heeft hem en spuit de vloeistof in.

Praten en knuffelen met Yoki....laat maar los jongen, het is goed, i love you en onthou we gaan elkaar weer zien etc........maar......Yoki houdt niet op met ademhalen en hartje blijft kloppen....duurde een eeuwigheid. Op een zeker moment liet hij wel wat urine lopen. Toen dachten we ' nu gaat hij', maar het hartje bleef kloppen. Net op tijd, vlak voordat we wanhopig werden, grijpt het oude mannetje in. Hij ging hem toch nog een spuit in zijn hartje zetten. Ik zeg prima, maar dan loop ik even weg en Bob bleef erbij. Toen was het gelukkig dat hij direct overleed, zijn staart werd dik, liet meer urine lopen en maakte nog een paar keelgeluiden met bewegend bekkie terwijl hij dood was (lucht dat ontsnapt). Bijzonder lieve mensen waren het, mevrouw aaide Yoki ook en zette mij een doos Kleenex voor de neus, maar het was ook bijzonder raar!

[Yo16Ka16No11]

Daarna Yoki mee naar huis, Nora heeft op 2 momenten bij de mand gesnuffeld en ging toen weer het dakterras op. Om half vijf waren we bij de Breborgh in Bentelo (crematorium). Vorig jaar Karel. Hier zal Yoki tot dinsdag verblijven in de koelcel. Daar aangekomen worden weer vriendelijk ontvangen op dat mooie plekje. Bob zet Yoki op de weegschaal waar een mooi kleed overheen ligt in een sfeervol kamerje. In de mand waarin wij hem hadden liggen woog hij nog maar 3, 2 kg. Ze vraagt of hij daarin moet blijven of in een doos. Ik geef aan in de doos en ik leg hem daarin.....met kartonnen doos woog hij nog maar 2,65 kg....wat betekent dan hij zonder doos niet meer als 2,5 kg nog woog. Afgelopen woe. woog hij nog 3,55 kg....in 3 dagen 1 kg. eraf.
Dit was voor mij de allerlaatste bevestiging dat het echt zo goed is!

Ik ga hem godsgruwelijk missen met zijn markante karakter, zijn vocaliteit en communiseren, het handig gebruik maken van mijn lichaam om ergens op te springen of te klauteren of het plezierige meereizen in mijn nek, ook zijn cadeautjes in de vorm van speelgoedmuizen, die hij voor mijn voeten of op het bed legde, mij op gezette tijden laten pauzeren door pontificaal op mijn toetsenbord te gaan liggen, sjeesen door het huis, de enorme vrijages en op schoot springen en letterlijk op zijn zij laten vallen om eens uitgebreid te genieten en zijn niet te bevredigen nieuwsgierigheid.

Maar mijn god, wat is het goed zo en wat voel ik mij dankbaar voor zijn oneindige liefde die hij al die jaren met me gedeeld heeft.

Het is stil in huis!

[Eleonore]

Oef, ik las gisteren je topic en nu net je bericht. Ik voel met je mee, ik weet nog zo goed hoe het was toen ik afscheid moest nemen van mijn vorige kat. Dat ging ook ongeveer zo, wat een verdrietig moment is dat dan.

Gelukkig nemen ze je de mooie momenten nooit meer af.

Heel veel sterkte gewenst.