Nut van controle nierwaarden

[Femmel]

Kan iemand mij vertellen wat het nut is van controle van de nierwaarden?

Onze Tieks krijgt nu bijna een jaar nierdieet en Semintra. Ze doet het prima, bakgedrag is goed, eet goed, drinkt goed. Al met al geen reden voor ongerustheid.

Nu besefte ik me pasgeleden dat de DA had gezegd na 6 maanden de nierwaarden weer te laten controleren.

Maar stel dat de nierwaarden toch achteruit zijn gegaan, wat dan? Wat kan ik nog toevoegen in de zorg voor haar?

Zolang het goed gaat houd ik haar liever stressvrij, ik denk dat dat belangrijker is dan te weten of haar nierfunctie stabiel is gebleven of achteruit is gegaan.

Ik ben benieuwd naar jullie ideeën hierover?



Verstuurd vanaf mijn SM-G901F met Tapatalk

[castratenkoor]

Ik ben dat met je eens. Als ze het goed doet en je houdt haar goed in de gaten, dan zou ik haar die stress besparen. Je geeft al alle goede zorg en ze doet het er goed op. Meten is weten, ja dat weet ik.

Toevallig heb ik afgelopen week een bloedonderzoek laten doen bij een van de katten. Thuis een lekker relaxt type. Daar flipte hij volledig. Op een gegeven moment stond de assistente mij te verbinden..........het bloed droop uit mijn vingers. Hij is in paniek op een gegeven moment onder mijn jas geschoten, zo mijn rug op. Gele shirt vol bloedvlekjes zag ik 's avonds toen hij de was in ging.

Ik had mijn redenen, te willen weten dat hij medisch gezien helemaal in orde is en gelukkig, de uitslagen zijn tot nu toe goed, volgende week woensdag de laatste uitslagen. In ieder geval geen enge ziektes, nieren, lever enz. werken goed.

Maar mijn mening is, als er geen redenen voor zijn, zou ik nu geen bloedonderzoek laten doen bij Tieks.

[Cerna]

Ook mee eens. Zolang het goed gaat (en dus stabiel is) zie ik geen reden voor bloedprikken behalve om je eigen nieuwsgierigheid te bevredigen.
Bij Noa heb ik twee jaar geen bloed laten controleren en toen ik ervan overtuigd was dat ze - gezien haar gedrag - wel onder de referentie moest zitten, heb ik het uit nieuwsgierigheid toch een keer laten doen en toen bleek alles nog hetzelfde als twee jaar ervoor (dus niet onder de referentie helaas).

Pas wanneer je ander gedrag opmerkt kun je laten prikken en dan - mocht het nodig zijn - infuus.

Sterkte met Tiki!

@ Dinie: één van de katten niet goed in orde?

[Rik]

Als de nierwaarden verslechterd zijn dan kan het zijn dat de Semintra niet goed werkt bij Tiki. Dat kan wel eens voorkomen. In dat geval kan er omgeschakeld worden naar een ander middel. Bij Bowy was de stress bij het tweede onderzoek echter zo groot dat ik na de omschakeling van Fortekor naar Semintra voorgenomen had haar dat niet meer aan te doen. Wat je wel zou kunnen doen is een urineonderzoek. Als je makkelijk met een julepel urine op kunt vangen (dat ging bij Bowy wonderwel perfect) dan kun je dat direct laten onderzoeken. Dan heb je in ieder geval een indicatie over het eiwitverlies in de urine en dichtheid.

Maar verder ben ik het met je eens. Het weten of die creat een paar punten (of zelfs dramatisch) gestegen is maakt voor de poes niets uit. Dat is meer iets voor onszelf. Je gaat vanzelf merken als ze zich misselijk begint te voelen.

[ErikPhilippus]

Ja, ik kan me hierbij aansluiten. Mijn ervaring is dat je als de intensieve zorg voor zo'n nierpatientje hebt, je na een tijdje het dier goed kunt 'lezen'. Ik merk aan Dali binnen no time of er iets aan scheelt, hoe hij zich voelt. Ik zie het vooral aan de oogopslag, en ook het eetgedrag is een belangrijke bron van informatie. En op basis daarvan neem ik dan actie, b.v. zelf onderhuids infuus (of cerenia) geven bij misselijkheid, verandering van spijs (of mirtazipine) als er een hobbeltje genomen moet worden met eten, etc. etc. En regelmatig hou ik even ruggespraak met de DA. Pas als er een goede reden voor is, zou ik bloedonderzoek laten doen - en zeker niet als routine-meting of ter bevrediging van nieuwsgierigheid.

Nu is Dali een zeer gemakkelijke patient: als ik 'm vasthoud en zachtjes tegen 'm praat, is er zonder noemenswaardige problemen zo een buisje bloed bij 'm afgenomen. Laatst moest de bloeddruk gemeten worden, en dan laat ik het geriatrisch profiel gelijk meenemen omdat het zo gemakkelijk gaat. En dan komt eruit dat de behandeling aanslaat, en er een verbetering is. Dat is fijn en geeft een opluchting, maar het is en blijft een moment-opname.

Dus als bloedprikken een drama is, zou ik me inderdaad primair laten leiden door het waarneembare gedrag. En wat Rik zegt vind ik een goed advies: zelf urine opvangen is meestal niet zo'n probleem, en geeft in ieder geval een indicatie van de actuele toestand van de nieren (en in hoeverre Semintra of Fortekor aanslaat).

Groetjes,
Erik + bengalenfamilie

[Femmel]

Dankjewel allemaal voor de antwoorden!

Tiki haar bijnaam is niet voor niets Tikipanieki. Ze heeft enorm veel stress in de auto en bij de dierenarts.

Maar ik vind het fijn te weten dat ik niet iets essentieels over het hoofd zie. [THUMBS UP SIGN]

Allemaal veel succes met jullie nierfaalkatjes!

Verstuurd vanaf mijn SM-G901F met Tapatalk

[Gittje]

Toevallig heb ik afgelopen week een bloedonderzoek laten doen bij een van de katten. Thuis een lekker relaxt type. Daar flipte hij volledig. Op een gegeven moment stond de assistente mij te verbinden...

Wij hebben net hetzelfde mee gemaakt met onze zenkat Simba. Verschrikkelijk was dat!

Opgelucht hier te lezen dat je niet om de X aantal maanden de kat door dezelfde stress moet jagen om de cijfers te kennen zolang z'n gedrag normaal is.

Weer iets bijgeleerd

[SweetSanna]

Als je alles goed in de gaten houdt en er geen gedragsverandering is, zou ik nog niet zo snel naar de DA gaan. Met mijn nierpatiëntje ging alles prima, maar inderdaad ter controle even een bloedonderzoekje laten doen (wilde alleen urine maar ze moesten toch echt bloed hebben, oke dan)... Bloedwaardes waren top zei de DA! Maar sindsdien eet ze super slecht en wilde ze de eerste paar dagen na het onderzoekje bij de DA ook niet meer drinken. Drinken doet ze inmiddels allang weer, brokjes eet ze nog steeds niet, natvoer gaat er wel weer in.

Ik heb mij voorgenomen om niet nog een keer "ter controle een bloedonderzoekje" te doen. Dit was zoveel stress voor haar dat ik nu nog steeds zit te hannissen met haar voer. Ik houd haar goed in de gaten en zodra ik wat merk, ga ik dan wel weer naar de DA. Ik zou eventueel ter controle haar urine langs brengen, maar de kat zelf breng ik alleen nog maar als het echt nodig is.