Pluisje, verhoogde nierwaardes

[snorrebaard]

O Nina, ik lees het nu pas. Ik had dit niet verwacht! Het sleepte zo lang aan, op en af, zo dikwijls, en steeds kwam ze erdoor. En dan denk je dat het altijd wel goedkomt.
Maar met een tumor... dan heb je geen keuze. Verwijt jezelf niets, al wat je deed was omdat je zo intens van haar hield. En dat wist zij, wees maar zeker!!!

Toen ik mijn eerste eigen katertje verloren was door vergiftiging, was ik ook heel alleen, ik groette elke kat op straat om toch maar contact te hebben. Ik miste ook het gewicht van zijn zachte lijfje op mijn bed. Maar na een tijd kreeg ik het zalige gevoel van de inbeelding dat zijn lijfje tegen mij lag. Alsof hij er nog voor me was, en zijn herinnering zelfs fysisch bleef nazinderen.
Als je aan haar denkt, probeer haar dan als een soort gids te zien die je in je verdriet leidt.
Klinkt een beetje als een priester ofzo, maar bij mij helpt het wel.

Vele katten kunnen alleen maar dromen van het leventje dat jij Snoet hebt gegeven. Wees daar maar fier op, en besef maar goed dat Snoet het gevoeld heeft.

Van alle katten op dit forum voel ik ook een speciale band met Snoet (en ook Bowie) omdat jij (en Rik) me goed gesteund hebt met Mieke. Vanmorgen heb ik nog aan Snoet gedacht, omdat Mieke ook van iets geschrokken was, ze stond stijf van de schrik en kroop overal weg en at de hele dag niet, maar ik moest gaan werken en haar alleen laten. Net zoals Snoet toen schrok van de bel.

Sterkte!! Alles komt goed, zelfs na het verlies van Snoet, wanneer zij en jij jullie nieuwe plekje hebben gevonden.

[Nina1967]

Ben vanmiddag naar het crematorium gegaan en werd heel vriendelijk ontvangen en intensief begeleid wat heel fijn was....
Heb Snoet geknuffeld, ze was koel maar wel zacht en haar vachtje was zo zacht en rook nog zo naar haar....Na het afscheid heb ik haar naar de ruimte gedragen waar ze gecremeerd zou worden en heb nog een pootafdrukje laten maken...ook nog een plukje van haar vachtje afgeknipt.

Je mag haar ook op de plaat leggen en zien hoe ze de oven ingaat (mensen doen dit vaak omdat ze toch bang zijn dat het dier toch niet individueel gecremeerd wordt) maar ik heb daar vanaf gezien, dat kon ik niet. Heb haar een laatste keer geknuffeld, een roos bij haar neergelegd en weg gegaan.

Het was een prachtig centrum met fijne rustgevende muziek en ik heb een urntje uitgezocht, met naamplaatje en haar na 1.5 uur mee kunnen nemen naar huis...

Eenmaal thuis ben ik wel ingestort en heb een paar uur op de bank gelegen....want er staat geen Snoetje meer bij thuiskomst voor de deur..ik hoor haar niet meer de trap op en aflopen...ze ligt niet meer boven op de leuning van de bank....de deuk van haar lijfje op de leuning en de haren, ik heb alles zo gelaten, het ruikt ook nog zo naar haar...

En weer de tranen, ik weet echt niet hoe ik het hier uit kan houden, het is zo moeilijk wanneer je alleen bent, met alleen het verdriet wat zo intens is dat mijn hele lichaam pijn doet...

Adriana, bedankt voor je steun, daardoor had ik besloten om toch te gaan, en ik ben zo blij dat ik er op een of andere manier toch bij haar ben geweest en haar weer zo snel bij me heb...

Dian, dank je wel voor je berichtje, bij jou is het ook nog zo vers....hoe gaat het nu?
Snorrebaard, klinkt helemaal niet raar, ik hoop dat ze ergens nog bij me is en mij hoort....en lief wat je hebt geschreven....
Annet, dank je wel...heb je inmiddels gemaild....

Rik, Samantha en alle andere lieve poezenpersoneeltjes...ik blijf hier gewoon meeschrijven, wanneer ik kan helpen etc.....zal kijken of ik met mijn verdriet bij een ander topic terecht kan....

[Dinky]

Je zou een in memoriam kunnen schrijven onder het forum kopje afscheid

[Adriana]

gelukkig lees ik dat het gistermiddag een rustig en warm afscheid is geworden. je kon haar meenemen en nu is alles afgerond. en rest het gemis en verdriet. en wennen aan een leven en huis zonder..

het komt vaak voor dat wanneer personeeltjes een lastige of plotselinge inslaapbeslissing moeten nemen, ze erna bang zijn dat het te vroeg was. jouw lieve nina had weinig tot geen kwaliteit van leven meer en er is altijd de dierenarts die weet en ziet.
die paar extra dagen waren een hel geworden, ben ik bang..
denk dat je met al je zorg en betrokkenheid niet beter had kunnen doen.

hoop dat je snel de draad weer op kunt pakken en dat mooie herinneringen het verdriet een beetje gaan verdringen. bijna 18 jaar is een prachtige leeftijd en niet iedereen gegeven..
hoop dat het je lukt dezer dagen met haar in memoriam aan de slag te gaan. dat kan al helpen om mooie herinneringen naar boven te halen en wat meer afstand te krijgen.

[dclizzy]

@nina. Wat een dag he gisteren..
Knap dat je toch gegaan bent. En fijn dat je zo begeleid bent. Ik had mijn partner die mij kon mee nemen en op mij in kon praten ( die zat ook te huilen hoor) Maar zo helemaal alleen. Dapper!!
Je zal snoet altijd meenemen in gedachte.Ik heb het nog steeds over mijn hond of over diverse katten uit mijn jeugd. Die zitten in je ondanks het al decenia geleden is. Dat maakt niet uit . Daar heb je tegen zitten praten , snotteren , liefde van gehad. Daar hield je inmens van..

EN inderdaad lizzy was ook koel maar als je je hand op haar legde of knuffelde nam dat meteen je warmte aan. Het afscheid nemen heeft mij wel goed gedaan. Gewoon nog even in alle rust.
Lizzy rook toch wel een beetje naar een nierpatientje en dat luchtje zit nog in haar mandje. Het is toch wel een sterk luchtje

En dat staat nog gewoon op het nachtkastje snachts. ( overdag kan ik het al op een ander plekje zetten) Ik heb nog we het verlammende gevoel van de laatste weken in mijn lijf als ik aan Lizzy denk.
Tevens is het ook heel onwerkelijk . Soms is het net of het intensive jaar niet geweest is.
Soms hoor ik haar brommen. En wat @snorrebaard zei.

Oeps wij hadden al een paar jaar last. Dat er heel soms op het voeteneinde heel zacht en voorzichtig werd gelopen 3 stapjes , Dan kijken we allebei over de rand van het donsdek en dan geven we mijn vorige generatie katten maar de schuld. Een peter-wollie-snoetje-, banjer-pikka-moppie-lotje En dat gebeurt nu weer. heel zacht. ( verklaar me maar voor gek hoor. Eigenlijk kan dat niet want lizzy was niet subtiel die jumpte gewoon over het bed in 2 sprongen boven op je buik

Ik heb wel dat ik nu op filmpjes zie hoe ziek ze was. En daar kijk ik na. Om het dan weer een plekje te geven. Maar ben ook al zover om die filmpjes op een stick te zetten en alleen naar de foto's te kijken van de eerste maanden. Omdat er daar nog een heel vrolijk poesje aan de wandel is. En dat was de dame waar ik zo verliefd op was geworden in het asiel. En ik niet altijd alleen het idee wilt houden van een poes die hard weg rent omdat ik weer met medicijnen achter haar aanliep . En dan word ik kwaad omdat ik maar zo kort van haar heb mogen genieten. en dat ze pas 10 was en al zo ziek .

Maar nu ik jou verslag lees. (jij typt het zelfde als ik) lopen iedere keer de tranen over mijn wangen. Dat zie je de hele dag , dus mijn partner kwam thuis en die zei wat is er met jou EN ik janken van er is weer een poesje overleden op het forum !!! En dan komt echt alle verdriet wat ik toch wegdruk eruit.


Wij hebben hier de volgende discussie. er zit een poes van 13 en 1 maand in een asiel in Denbosh. chai vind het een gaaf beestje om te zien.
Maar mijn vriend wilt niet. Hij zegt we hebben afgelopen jaar amper tijd voor elkaar gehad. Hij vind het verraad. En ook Omdat alle tijd in de poes is gaan zitten. ( ook van hem hoor) hij wilt het het gaat goed en het gaat niet goed gebeuren even niet meer. Kan het niet aan. En ondanks ik diverse keren pd naar het poesje kijk. En al een keer gebeld heb voor info. Eigenlijk ook bang bent dat ik over een jaar of 1.5 weer in de ziekenboeg zit. En dan valt het verlammende gevoel over me.

Maar moet je zon dametje dan laten zitten omdat ze 13 is... zucht. dilemma . Zit daar zielig in een hokje terwijl het hier lekker op de bank kan liggen.

[Rik]

Haha... ik zag op Facebook (van DCO) gisteren ook "Patiënt in het zonnetje" Belle met haar nestje. De kleintjes waren al via Dierentehuis Den Bosch herplaatst dus dacht ik laat ik eens kijken op Dierentehuis Den Bosch en.... daar zie ik dus Chai op de eerste pagina staan

Ik dacht, in een dierentehuis zitten ze wel met meerdere op een kamertje (dus ook in Den Bosch) maar als je dan inderdaad het filmpje van Chai ziet... Nee... dat lijkt me niet leuk voor lange termijn. Maar Chai kan dan ook niet echt samen met andere katten.

(ze noemen asiels tegenwoordig dus ook dierentehuizen?)

Belle (de moeder van het nestje) gaat binnenkort naar Stichting Dierenthuis in Almere. Dat lijkt me dan een veel fijnere verblijfplaats.


(Edit: Aj... niet doen Rik Geen sites bekijken met poezen die een huis zoeken. Je hebt er thuis nog eentje zitten die dat niet zo leuk vindt)

[Featherr]

Nina natuurlijk blijf je gewoon. Je hoort hier ook gewoon hoor
Rik, 666 berichten Viel me op!

Misty, ik weet het niet hoor.. D'r natvoer gaat amper op en brokjes zijn ook niet veel. Hopelijk is het gewoon een tijdelijk dipje. Kieskeurig? Jazeker, gister kreeg ze renal kip die ze nog niet zo vaak gehad heeft en die at ze bijna helemaal leeg..
Maar er zijn geen 100 smaken in de omloop!
Hopelijk kan ik het opvangen met brokjes, maar ook daar at ze maar 24 gram van. Ugh.

[Rik]

Oei... dan nog maar even snel een berichtje... dan ben ik die 666 voorbij

Ja, van RC renal zijn volgens mij maar drie smaakjes. Kip, Tonijn en Rund. Volgens mij hebben ze bij mijn DA maar 2 smaakjes (Kip en Tonijn). Dat moet ik nog eens even bekijken. Bowy at in het begin de "proef"-zakjes smakelijk op. Daarna liet ze de hele RC een hele tijd staan. Lustte ze totaal niet meer. Uiteindelijk dacht ik... die zakjes moeten toch een keer op dus nog een keer geprobeerd (we waren 3 maanden verder). En jawel... de kip lustte ze wel weer (en de tonijn liet ze weer staan). Nu eet ze beide weer (al 6 maanden). Weliswaar laat ze de laatste hapjes in haar bakje liggen, tegen de rand (tot ze echt honger heeft). Als ze straks weer genoeg heeft van de RC dan gaan we weer naar de patétjes van Integra of Beaphar.

Paar weken geleden een stuk koolvis uit de vriezer gehaald. Kort aan de kook... nou... dan weet je het wel... dan staat er dus een luid mauwende bowy onder het fornuis. Daar doet ze nog steeds een moord voor. Dat gaat toch echt helemaal op

Als Misty gisteren gewoon een zakje op heeft en dan nog 24 gram brokjes dan kan ze nu natuurlijk een wat mindere dag hebben.

[Featherr]

Normaal at ze 2 zakjes en 30 gram.. echt zo balen. We gaan nu over op een nieuwe voermethode. 1x per dag natvoer ipv 2x. En dan maar meer brokjes. Als ze dat doet..

[Nina1967]

Wat een lieve berichten weer.....het is pas 2 dagen geleden en om mij heen interesseert het niemand meer. "Het is toch maar een kat en geen mense he"....vreselijk...en ik blijf maar huilen.
Moet vannacht werken en besloten te gaan, ik slaap 's nachts toch niet...dan ga ik even in op jullie berichtjes dikke knuffel

[snorrebaard]

"Het is toch maar een kat en geen mense he"... Mensen die zoiets zeggen hebben geen greintje empathie. Niet voor jou, en niet voor een dier. Als ik zoiets hoor klasseer ik ze meteen verticaal. Ik zal het niet laten merken maar voor mij overschrijden ze onomkeerbaar een grens, en intern laat ik ze vallen als een baksteen. Helaas is de meerderheid van de mensen zo.

Kom maar naar hier om lotgenoten te vinden. Zij begrijpen hoe je je voelt. En dat je poes een persoon is. Alleen een beetje anders. Ja, inderdaad: anders: liever, trouwer, onschuldiger, kwetsbaarder, aanhankelijker, zuiverder.

Ik kan het nog niet geloven, het is zo plots gebeurd. Je zat met hetzelfde dilemma als ik: tandjes laten behandelen of niet. En dan denk je nu: was het dat maar. Toen had je haar nog en had ze nog een kans.

[Nina1967]

@ Featherr he wat vervelend nu....hoop dat ze snel weer meer gaat eten!!!! De renal kip van RC? Snoet vond de rund (natvoer) heel erg lekker, de tonijn iets minder...

@ Dian en Snorrebaard, ik pb jullie even, misschien worden mijn trieste berichtjes een beetje storend voor de rest anders...

[Featherr]

Ja. De rc variant. De hills is ondertussen ook al niet meer lekker. Ugh. Maar goed. We husselen smaken en bieden constant brokjes aan. Ik maak dr ook echt wakker want anders eet ze helemaal niet.
Oh en. Trieste berichtjes mogen gewoon hoor. Ik weet alleen niet zo goed hoe ik moet reageren. Behalve je elke keer knuffelen maar dat ga je ook zat zijn

[Rik]

Maak je maar geen zorgen over "trieste" berichten, Nina. Daar is dit forum ook voor. Het delen van lief en leed. En zeker als je dingen van je af kunt schrijven dan moet je dat zeker doen. Ik heb geen idee wat jullie doormaken bij zo'n verlies. Het is te lang geleden in mijn jeugd. Ik kan me alleen nog herinneren toen Bowy 4 dagen bij de DA lag dat ik haar thuis ook overal "zag" en elke keer weer verwachtte dat ze om het hoekje zat. Maar dat staat in schril contrast met wat jullie doormaken met een permanent verlies. Ik hoop dat je wat afleiding kunt vinden en snel over die ergste pijn heen geraakt en het verlies daarna een plaatsje kan geven.

[Nina1967]

Dank je wel Rik, lief van je....

Weet je waar ik maar over blijf malen....toen de da haar onderzocht had, ging ze snel weer haar mandje in en dat deed ze anders nooit, bleef altijd rustig liggen...dan denk ik, ze voelde het misschien wel aankomen en wilde naar huis.....toen de da haar er weer uithaalde voor het eerste prikje wilde ze steeds van de tafel af springen en keek met hele grote angstige ogen.....dat blijft maar door mijn hoofd gaan.
Het liefst had ik haar weer mee naar huis genomen maar mijn verstand heeft het over genomen.

Ik heb er nog wel een kwartier of zo met de da over gepraat maar hij vond dat dit de juiste beslissing was en dat ik aan haar dacht en niet aan mijzelf....maar toch blijf ik me maar schuldig voelen

Had ik haar nog wel een paar mooie dagen moeten geven? Maar de da zei dat het dan nog veel moeilijker wordt....of thuis laten inslapen? maar ze is bang voor vreemden en dan had ik haar onder het bed vandaan moeten halen en dat had ook veel stress opgeleverd. Blijf maar malen....