Pluisje, verhoogde nierwaardes

[puksji]

Simba had ook bloedarmoede. En wat er aan infuus in ging, plaste ze er net zo hard weer uit.

De anaboleninjectie werkte bij haar de eerste 3 maanden heel goed, het gaf haar echt een oppepper. Je merkte het ook als die uitgewerkt was. Ze kreeg dan ook steeds een vitamineninjectie.

[patiani-guusje]

Heel verdrietig nieuws, Patiaan is er niet meer..

[Cerna]

Heel veel sterkte! Ik stuur je een PB.

[Femmel]

Enorm veel sterkte met dit grote verlies.

Dag lieve Patiaan.

[margali]

Dag Patiani, rust maar zacht ....

[Welpie]

Ik denk aan je!!!!

[maij]

Sodeju dat had ik niet verwacht... poef die komt recht in maag binnen...
Jeetje wat raar dat zoiets toch zo onverwacht kan komen...

Ik wens je heel heel heel veel sterkte met het verwerken van dit verlies.
Het zal het beste zijn voor Pantiaan... hij heeft geen pijn meer,hoeft niet meer te lijden en kan daar boven gaan genieten en jou stiekum een beetje in de gaten houden... Maar goed dat maakt het voor jou niet makkelijker...
Bij deze een enorme knuffel en een schouder om op te huilen...

Dag lieve Pantiaan doe je de groeten aan Kaya?

[maij]

Vandaag naar de DA geweest...
We kregen een compliment over hoe Binki eruit zag... heel goed dus... doorgaan zoals we nu doen is het advies en we hebben een kalium pilletje meegekregen omdat hij na het infuus soms wat inkakt... Positief nieuws dus en begin jan. gaan we weer voor controle en bloedprikken.
Heb met Binki afgesproken dat we er voor gaan en dat we niet eerder naar de DA willen dan deze afspraak...

[kansarmedieren]

Heel verdrietig nieuws, Patiaan is er niet meer..

Het komt toch nog onverwacht, ik hoopte zo dat het beter zou gaan. Veel sterkte het is elke keer een groot verdriet.

[kansarmedieren]

Vandaag naar de DA geweest...
We kregen een compliment over hoe Binki eruit zag... heel goed dus... doorgaan zoals we nu doen is het advies en we hebben een kalium pilletje meegekregen omdat hij na het infuus soms wat inkakt... Positief nieuws dus en begin jan. gaan we weer voor controle en bloedprikken.
Heb met Binki afgesproken dat we er voor gaan en dat we niet eerder naar de DA willen dan deze afspraak...

Goed zo houd de moed erin.

[puksji]

Heel verdrietig nieuws, Patiaan is er niet meer..

*slik*

PB

[Adriana]

je hebt er alles aan gedaan wat je maar kon en wens je veel sterkte..

[patiani-guusje]

Dank jullie voor jullie lieve woorden en meeleven. Gister was een hele moeilijke dag. En vandaag (de hemel huilt mee) en de komende tijd zal het gemis er zijn. Het is stil in huis, en de verzorging valt weg.
Was hij nog maar hier denk ik steeds.. maar ik had geen keus meer, Patiaan liet mij zien dat het genoeg was.
Vrijdagavond liep hij weer wat meer rond in huis. Zaterdag ochtend lag er een luid spinnende kat naast me toen ik wakker werd. Ik kreeg weer hoop, zou hij toch nog een tijdje stabiel blijven? Wel weer veel geslapen die dag, en eten ging wisselend, de ene keer wilde hij niets, de volgende keer een beetje.
Tegen de avond kwam hij zelf de huiskamer in en ging op mijn schoot liggen, wat hij al ruim een week niet heeft gedaan. Toen ik aan het koken was en mijn zoon en vriend aan een fiets aan het sleutelen waren nam hij ook een kijkje. Tekenen van hoop dus.
Zondagochtend zat Patiaan wel naast me op bed, maar spinde niet en zocht niet heel actief contact.
Liep wel mee naar de keuken zoals elke ochtend in zijn leven, maar wilde weer niet eten. De infusen vond hij de afgelopen dagen verschrikkelijk, en hij kroop erna ook weg, of liep van te voren al weg voor mij, uit angst, wat ik heel erg vond.
Zondag overdag heel veel slapen, in de slaapkamer, boven de verwarming. Kwam alleen om te plassen en ging dan weer terug naar zijn plekje. Ik zag weer heel duidelijk aan zijn oogjes dat hij zich helemaal niet lekker voelde.
Rond 6 uur s'avonds lag hij languit, en reageerde bijna niet op mijn aaien. Aphatisch. Tot er een kleine opleving kwam, hij opstond en weer ergens anders ging liggen. Ik werd bang...
s'avonds lag hij de laatste dagen in een mandje naast mijn bed, hij wilde niet meer naast me zoals voorheen. s'Nachts werd ik wakker en hij lag niet in zijn mandje. Ik ben hem gaan zoeken en vond hem uiteindelijk in een andere mand met wat dekens. Hij reageerde niet op mijn aaien, en ik dacht echt dit zijn zijn laatste uurtjes. Dus ben ik met een paar kussens van de bank op de grond naast hem gaan liggen, en legde mijn hand op hem, zodat hij voelde dat ik er was. Ik zei dat het goed was zo, ik van hem hield en hij mocht gaan. Maar dat deed hij niet. Wel wist ik toen al dat het tijd was.
De volgende ochtend lag hij weer in zijn eigen mandje, en heeft zich ook een poosje onder het bed verstopt. Hij liep niet achter me aan naar de keuken, reageerde niet op de andere dieren in huis, sliep, en de korte momenten dat hij even wakker was staarde hij voor zich uit.
Toen heb ik de moeilijkste beslissing ooit gemaakt, voor hem, ik moets hem laten gaan. Huilend heb ik de Da gebeld en ze zou om 11 uur komen.
De laatste uurtjes heb ik Patiaan met zijn mandje naast me op bed gelegd, en heb weer mijn hand bij hem gelegd, op zijn warme vacht. hij is een keer wakker geweest en heeft zich heel kort gewassen om daarna weer in te storten. zo hebben we gelegen tot de Da kwam.
Met zijn mandje heb ik hem naar de huiskamer gedragen, waar hij een opleving kreeg door de blaffende honden en de Da die binnenkwam. Dit maakte het extra moelijk. Ik nam hem op schoot, en hij legde zijn kopje op mijn schouder met zijn oogjes alweer dicht. Ik heb hem gezegd hoeveel ik van hem hou, en dat het goed is zo. Mijn zoon van 18 zat ernaast, en samen huilden we terwijl Patiaan zijn laatste prikje kreeg.
Vlak na het prikje kroop hij omhoog naar mijn borst, waar hij het liefst lag, kroop nog iets hoger, en gaf 3 kopjes in mijn gezicht, wat hij altijd deed toen hij zich nog goed voelde maar nu al dagen niet. zijn manier van afscheid denk ik... Hij is heel rustig in mijn armen in slaap gevallen, en we zijn nog een tijdje zo blijven zitten met hem. Zijn hartje klopte nog een tijdje door wat het extra moeilijk maakte.

We hebben hem uiteindelijk in de draagmand gelegd, zonder deksel zodat we nog naar hem konden kijken en konden aaien wanneer we dit wilden. Ook de honden en Guusje hebben zo de gelegenheid gekregen afscheid te nemen.
en dan komt het moment dat je hem hier over de drempel draagt op weg naar zijn laatste rustplaats, in de volkstuin, wetende dat hij hier nooit meer terug zal komen..
Samen met mijn broer heb ik hem begraven op de plek waar hij zijn laatste mooie zomer beleefde. Ik hoop dat hij zijn rust heeft nu, en weet dat er heel veel van hem gehouden is, en wij hem ontzettend zullen missen.....

[Cerna]

Och Natan, wat heb je dat mooi beschreven! Ja, Patiaan er werd van je gehouden, niet alleen in Almere maar ook op het forum! Met z'n allen hebben we voor je geknokt en een jaar extra hebben we je mogen geven. Helaas, langer heeft niet mogen zijn.

Hier ook heel veel tranen om jouw lieve Patiaan en vrees voor wat mij nog te wachten staat. Laat het nog heel lang mogen duren!

[margali]

Lieve Natan je heb gevochten voor wat je waard was. Patiani streed dapper met je mee. Ik heb naar alle foto's gekeken die ik in de afgelopen jaren van je kreeg, en uit alles blijkt hoe enorm sterk de band tussen Patiani en jou was. Hij heeft geweten dat hij veilig bij je was, en dat je van hem hield. Wat meer kan een kat zich wensen ....