Ik ben 19 en woon nog bij mijn moeder. Ze kreeg een vriend en sinds een jaar woont zijn poes bij ons (Bella). Ze trok erg naar mij toe en ik ben echt haar baasje. Ze zit altijd op mijn kamer en gaat naar beneden om te eten en voor de kattenbak maar is verder altijd bij mij. Alleen, ik heb een vriend en in het weekend ben ik altijd bij hem (door mijn thuissituatie voelen we ons allebei prettiger bij hem). Bella mist mij altijd in het weekend en is minder vrolijk als ik weg ben.
Nou heeft mijn tante heel katten en eentje had kittens gekregen. We dachten dat het misschien een mooie kans was om een vriendje voor Bella te nemen. Wel wisten we dat Bella niet de makkelijkste kat is en niet altijd even aardig doet naar andere dieren maar we hoopten dat ze toch gewend zou raken aan hem en zo een vriendje zou hebben. Ze is 5 dus al ietsje ouder dan de kitten van 10 weken maar ze is altijd nog best speels dus we dachten niet per se dat het een probleem zou zijn.
Nu is de kitten er een week en we hebben een klein huis en ze niet echt geïsoleerd. We hebben ze voorzichtig laten ontmoeten en Bella deed soms een beetje blazen naar de kleine en soms slaan maar het viel mee. De eerste nacht konden ze bij elkaar komen maar de tweede dag reageerde Bella al wat minder goed en hebben we 's nachts de deur dichtgedaan. Het vervelende was dat ik al een tijd geleden had gepland om een paar dagen weg te gaan met hemelvaart en dat vond ik erg spannend. Toch zei mijn moeder dat het goed ging tussen de twee en ze stuurde zelfs een video dat de kleine erg dichtbij kwam en Bella niks deed.
Nu ik terug ben heb ik het idee dat Bella toch weer wat slechter reageert op de kleine. Ik denk dat dit misschien jaloezie is vanwege mij. Het goede nieuws is wel dat de kitten juist erg nieuwsgierig is en het geen probleem vind dat Bella uitvalt naar hem. Hij blijft naar haar toe gaan en wilt steeds spelen. Alleen Bella heeft duidelijk nog grenzen en de kitten blijft op haar afkomen wat ze nog niet kan tolereren. We hielden ze steeds even uit elkaar en dan weer even bij elkaar maar ik las dat het beter is om ze wel bij elkaar te doen zodat ze sneller kunnen wennen. Maar hoe langer de kitten bij Bella is, hoe chagrijniger ze wordt. Ik weet niet wat het beste is, ze steeds bij elkaar laten en Bella haar grenzen laten aangeven of ze toch soms even uit elkaar te halen. Ik ben bang dat als de kitten urenlang naar haar blijft rennen dat ze op een gegeven moment echt gaat aanvallen. Ik heb ook geprobeerd met ze te spelen op het zelfde moment maar Bella blijft naar de kleine kijken. Snoepjes werken wel maar ik kan haar niet de hele tijd alleen maar snoepjes blijven voeren.
Ik weet dat het misschien ook niet gaat werken en als het echt niet gaat kunnen we hem altijd terug brengen maar ik heb wel hoop dat het kan werken. Ik heb heel veel verhalen gelezen van oude en jonge katten bij elkaar en moeilijke katten die toch ook vriendjes worden met de nieuwkomer. Ik wil eerst alles proberen want ik denk echt dat het kan werken. Ik dacht misschien dat het een idee was om ergens een hordeur of iets te plaatsen, dat ze elkaar wel zien en samen kunnen eten maar elkaar niet kunnen aanraken. Is dat een idee?
Heel lang verhaal maar ik hoop dat jullie wat advies kunnen geven
En geen negatieve reacties aub, ik ben al gestresst genoeg
