Kitten stress

[TheLittleRebel]

Ik ben net nieuw op dit forum maar ik zoek advies en hoop nu niet dat ik het hele forum over mij heen krijg.

Ik zal het verhaal kort samen vatten
Na mijzelf goed verdiept te hebben in opvoeding, voeding, verzekering en noem het maar op ging ik rondkijken voor een kitten.

Sinds een ruime week heb ik nu een kitten in huis. Uiteindelijk een kitten gevonden en gekocht via marktplaats waar met de dame besproken werd dat ik de kitten rond 8/9 weken mocht ophalen.
Ik werd via de app op de hoogte gehouden met filmpjes en fotos. Hier was ik super enthousiast over. Maar daar kwam het bericht, de kittens kunnen vanaf 7 weken opgehaald worden en ze dienen uiterlijk op die datum opgehaald te worden. ( de precieze datum dat ze 7 weken werd) Met 7 weken is zij dus bij mij komen wonen.
Bij de vraag of ik misschien enkele dagen later kon werd mij verteld dat het niet mogelijk was en dat ze het weekend weg ging.
Hals overkop vrij geregeld van het werk ( extra dagen zodat ik er rustig voor de kitten kon zijn)

Moeders heb ik alleen gezien via fotos/filmpjes en de kitten zag ik pas voor het eerst toen ik haar ging ophalen. ( eerder kon niet want Corona)

Met de kitten gaat alles goed, ze eet/drinkt goed en ze gaat netjes naar de bak. Eerste 2 nachten slapen met gepiep omdat ze toen alleen in de gang sliep maar na de 3e nacht waar ik haar de ruimte van de woonkamer en hal gaf ging alles goed. Ze slaapt veel maar heeft ook ontzettend veel energie. Ze rent door het huis, hangt in de gordijnen (inmiddels er af gehaald), krabt aan alles (waar ik haar dan zonder schreeuwen vanaf haal en haar pootjes op de krabpaal druk) ondanks de verschillende speeltjes en speelmomenten die wij samen hebben. De keuze die ik heb gemaakt voor 1 kitten komt uit mijn verleden waar ik altijd maar 1 kat heb gehad en dat ging altijd goed. Daarnaast gaf de dame van wie de kitten komt aan dat de kitten niet echt samen speelde met de andere kittens.

Maar nu komt mijn dilemma, ik merk dat iedereen het om mij heen allemaal heel leuk en schattig vind maar ik zelf juist niet. Ik heb het hele huis kittenproof gemaakt en ben op alles voorbereid. Maar alles staat in het teken van kittenstress, ik ga dan ook soms met tegenzin naar huis (als ik even uurtje ben weg geweest voor een boodschapje) en ben ook blij als ik 's avonds naar bed toe ga. Ik ben moe, slaap slecht, heb stressplekken en zelfs na jaren weer eens een paniekaanval gehad.

Overleg al gehad met de mensen om mij heen die dan zeggen stel je niet aan, komt goed en geef het tijd.

Ik voel me ontzettend slecht en een naar mens en wil niet meteen de handdoek in de ring gooien maar wat kan ik doen?

[Rik]

Welkom. Op zich krijg je het forum niet over je heen hoor, als je een kitten op marktplaats koopt. Maar we hadden je wel kunnen waarschuwen. Ik weet ook niet wat je voor je kitten betaald hebt maar je bent altijd vele malen duurder uit uiteindelijk dan een kitten uit het asiel (met de entingen, chippen en castratie e.d.). Waarschijnlijk ben je dus een broodfokker tegen gekomen.

Dan je gevoel. Tsja, dat herken ik dus helemaal niet. Ik kan niet wachten tot ik naar huis mag naar mijn katjes Weet je een beetje wat daar aan ten grondslag ligt? Heb je stress van je kitten? Kun je zeggen waarom? Je zou juist lekker moeten kunnen genieten van zo'n rakker.

Ja, je normale routine ligt eventjes een beetje compleet overhoop maar dat gaat ook wel weer wennen. Hier slapen de katten ook vanaf het begin op mijn slaapkamer. Nooit last van de gehad (alleen dat ze 's-morgen rond een bepaalde tijd eten moeten hebben anders sjeesen ze over mijn bed).

Maar probeer anders eens met iemand te praten over waar je kittenstress vandaan komt want een kitten hoort eigenlijk geen stress te geven (anders dan zijn ondeugende zelf zijn).

[TheLittleRebel]

Fijn dat ik niet meteen aangevallen word vanwege de keuze om een kitten via marktplaats te kopen.
Ik heb geen hoog bedrag betaald(70euro) en ze is wel ontwormd, ik kreeg ook de tabletten mee voor in de 8e week. Betreffende de inentingen ect wist ik dat deze voor mijn eigen rekening waren en omdat die vanaf 9 weken gegeven mochten worden had ik ook al een afspraak gemaakt met de DA. Voor de gezondheidscheck en inentingen en heb ik een verzekering genomen voor extra kosten.

Ik heb ook via het asiel gekeken voor kittens maar daar werd je verplicht tot het adopteren van 2 kittens, enkele kittens worden niet geplaatst.

Het gevoel wat jij beschrijft heb ik dus niet, komt dit nog? Ik kan niet met trots zeggen dit is mijn kleine fluffbal. Ik heb bijna het gevoel dat ik voor iemands anders haar kitten verzorg ( terwijl ik dit tiep voel ik mij in en in slecht)
Die enthousiaste klik die ik had toen ik fotos en filmpjes kreeg is verdwenen en een emotionele band met de kitten heb ik nog niet. En daar schrik ik zelf ook ontzettend van.

Een normale routine heb ik wel meteen geprobeerd in te stellen. Op een bepaalde tijd krijgt zij haar eten en drinken, ik zet de balkon deur dan even een half uurtje open zodat ze hier met toezicht op kan rondlopen en snuffelen, we hebben flinke speelmomenten met allerlei speeltjes en ook s avonds doen wij deze routine.

Ze mag op alle kamers behalve mijn slaapkamer, ik ben van nature een lichte slaper en zie mijn slaapkamer dan ook als mijn plekje om tot rust te komen. Vandaar dat ze niet bij mij slaapt.

Ik heb al met veel mensen gesproken ( ouders, vrienden) die katten ervaring hebben en dan krijg ik alleen maar antwoorden zoals zeur niet, stel je niet aan, komt wel goed en het went wel.

[marloes501]

Welkom op dit forum.
Ik herken je verhaal van kittenstress.
Ik heb vanaf begin december een nieuw kitten in huis en ik moet zeggen dat de eerste maand mij heel zwaar is gevallen.
En ik kan je uit eigen ervaring zeggen dat je je niet aanstelt!
Je hebt een grote verantwoordelijkheid op je genomen door een kitten in huis te halen, je moet volledig aan elkaar wennen, en je wereld staat helemaal op zijn kop.
Je kitten wil de wereld verkennen en is vol energie, wil waarschijnlijk alle aandacht als jij moe thuiskomt van je werk, en jij bent gespannen en bang omdat je geen idee hebt wat je nu weer gaat aantreffen.
Dit geeft allemaal heel erg veel stress.
En ik kan je zeggen dat ik meermaals getwijfeld heb of het wel een goed idee was om een kitten te nemen.
De eerste maand kost zo veel energie en geeft zo veel spanning dat het nog niet opweegt tegen wat je van het kitten terug krijgt.
Je hebt nog geen band ontwikkeld met het kitten en het kost je bergen energie.

Ik kan je uit ervaring zeggen dat het over een paar weken echt langzaam beter zal gaan, geloof mij dat is echt zo.
Wat mijn kitten enorm heeft geholpen is een mega grote klimpaal, eentje van de grond tot het plafond.
Hier kan zij in klimmen en gek doen maar heeft zij ook haar eigen plekje om de wereld te overzien.
Ik kan je heel sterk aanraden te overwegen er eentje te kopen.
En verder: geef jezelf de tijd om te wennen en een band op te bouwen, dit kost flink wat tijd.

Ik merkte dat ik na een maand of 2 een beetje een band kreeg.
Nu, bijna 6 maanden verder zou ik haar voor geen goud meer willen missen.
Maar die eerste maand was echt niet leuk, maar nu is dat bijna alweer helemaal vergeten.

En dat zal ook bij jou gebeuren, ook je kitten en jij gaan steeds meer aan elkaar wennen, uiteindelijk ontstaat er een band en zal de spanning afnemen, kun je je meer en meer ontspannen en dan ga je ook van je kitten genieten.

Heel veel sterkte en schrijf hier op het forum vooral lekker van je af.

[TheLittleRebel]

Momenteel ben ik thuis maar ik ga vanaf morgen (dinsdag) weer aan het werk.

Iemand zei al tegen mij dan sluit je haar toch overdag op in de gang waar ze dan alles heeft en dan als je thuiskomt weet je zeker dat er niets stuk is. En dat ik dat dan ook maar s'nachts moest doen. Dat lijkt mij ook geen optie of is dat om te starten wel goed?

Mijn moeder had al gezegd dan kom ik de aankomende dagen wel tussen de middag een uurtje of 2 langs in je huisje om bij haar te zijn.

Ze heeft een hele mooie krabpaal staan niet zo een grote zoals jij beschrijft maar wel een flinke.

Momenteel voelt het bijna alsof ik een soort indringertje in huis heb en dat mijn fijne veilige huisje niet meer bestaat.

[kittentjes]

Ik snap je verhaal zeker, maar ik weet wel en jij dus ook, dat 7 weken echt veel te vroeg is om weg te gaan van de moeder ZEKER als dit kitten alleen is. Ik zou je dan ook echt adviseren koop er toch snel 1 kitten bij. Hij heeft dit zo nodig en zal jou en je huis meer met rust laten en leren wat wel en niet kan. Jouw kitten is zo jong die kent geen grenzen en zal ze van jou niet leren. ..
Als je echt een kat alleen wil zou je beter een oudere kat kunnen kiezen. Ik denk dat in jouw geval dit je veel minder stress zal bezorgen.

Misschien is zelfs de beste optie dit te jongen kitten te herplaatsen bij iemand die al een kitten heeft....

Verstuurd vanaf mijn SM-A600FN met Tapatalk

[Anne]

Ik ben het geheel met Kittentjes eens.Je hebt je goed ingelezen zeg je, maar kennelijk heb je dan toch het stukje gemist dat kittens niet alleen te horen geplaatst. En met 7 weken is echt te vroeg en is vragen om gedragsproblemen later
Neem er een kitten bij of herplaats je kitten

Nee een kitten opsluiten is geen goed idee.
Ik vind dit echt zielig

[marloes501]

Persoonlijk zou ik haar zeker niet opsluiten.
ze is vol energie en zal deze kwijt moeten, als je haar gaat opsluiten in een kleinere ruimte zal de frustratie toenemen en zullen de vernielingen alleen maar toe nemen.
misschien is het een idee om alles weg te halen waar ze echt absoluut niet aan mag zitten, en voor lief te nemen dat je misschien een andere bank/spullen moet kopen als ze over een paar jaar rustiger is.
of gewoon voor lief nemen dat er dan maar gekrapt word aan je spullen.
Het is natuurlijk niet leuk, maar je kitten zal toch zijn energie kwijt moeten.
(En voor je het vergeet; er zijn ook planten zie zeer zeer giftig zijn en waar je zeker niet van wil dat jou kitten daar aan gaat zitten, zoals bv Lelies heel berucht zijn, en al menig kat het leven heeft gekost)

Super lief dat je moeder een paar uurtjes per dag wil langskomen.
zolang de krappaal die je hebt maar genoeg mogelijkheden heeft om echt flink in te klimmen is het goed, maakt ze ook gebruik van de paal?

Het is goed om te overwegen of het mogelijk is er een 2e kitten bij te nemen, dan kunnen ze samen spelen en hun energie op elkaar afreageren, al weet je natuurlijk nooit of dat echt goed gaat en kan ook dat weer stress geven.
Je kunt inderdaad ook overwegen dit kitten weg te doen en te gaan voor een volwassen kat, deze zijn een stuk rustiger, slapen veel meer en geven waarschijnlijk (en stuk)minder stress.

Het is een lastige fase waarin je telkens moet evalueren, wat is wel en wat is niet acceptabel, maar een nieuw kitten/kat/poes, hoe lief en hoe gewenst ook, mag nooit ten kosten gaan van je eigen (geestelijk)gezondheid.
En hoewel ik denk dat kittenstress op zich wel normaal is, zijn er wel grenzen aan wat voor jou acceptabel en goed is.
Er zijn momenten dat even moet doorzetten als de situatie lastig en moeilijk is, maar er zijn ook situaties die te lastig zijn en dan is het dapper en goed om te zeggen dat het juist niet gaat, en dat je maatregelen neem om jezelf te beschermen,( het kitten misschien weg doet en kijkt of een volwassen kat beter bij jou situatie past).

sterkte.

[TheLittleRebel]

Ik zelf was het er ook niet mee eens dat de kitten met 7 weken al bij mij kwam wonen. Met de verkoopster was ook 8/9 weken afgesproken maar dit werd zonder aankondiging vervroegd. Ik kreeg letterlijk het bericht dat is de uiterste datum dat je haar kan ophalen. ( ik werd dus eigelijk met mijn rug tegen de muur gezet)

Alle dingen zoals gordijnen ect waar ze niet aan mag komen heb ik al weg gehaald. Planten heb ik enkele in huis en die zijn kat vriendelijk ( ik heb een hekel aan lelies dus dat was een mooie bonus)

Het nemen van een 2e kitten is geen optie helaas. Daarnaast gaf de verkoopster ook aan dat de kitten niet echt speelde met de andere kittens.

Opsluiten vond ik ook geen optie want dat zou ik zelf ook geen prettig idee vinden. Van de krabpaal maakt ze zeker gebruik en dat probeer ik ook zo goed mogelijk te stimuleren met spelen

[Zotvanpoezen]

Ik wil niemand veroordelen, maar ik vind het echt "raar" wat je voelt. Ik ben net het tegenovergestelde
Al mijn katjes zijn vondelingen en waren amper 5 weken oud (met uitzondering Duvel, die was 5 maanden) toen ze ziek, vuil en uitgedroogd bij mij terechtkwamen, maar ik durfde mijn huis niet uit omdat ik altijd bij mijn nieuwe kitten wou zijn. Als ik moest werken haastte ik me steeds naar huis om de kleine nieuweling te verzorgen en te vermaken... Zelf al braken ze mijn kot af! En de laatste nieuwkomer is van in het begin een moeilijk ADHD katje (nu na 5 jaar nog) en toch kan ik haar niet missen

[marloes501]

Het blijft moeilijk.
iedereen reageert weer anders.
Uiteindelijk kan alleen jij bepalen of dit ook goed is voor jou, en als het goed is voor jou is het ook goed voor het kitten.
Als jij het gevoel hebt dat het teveel word dan is dat zo.
Dan zijn er 2 mogelijkheden, je gaat kijken wat jij en je kitten nodig hebt om te zorgen dat het kitten kan blijven, of je kijkt wat er moet gebeuren om het kitten en ander huisje te geven.
Maar als ik het zo lees heb ik het gevoel dat je aangeeft dat je bijna aan je tax zit van wat je kunt hebben (slecht slapen, stressplekken en een paniekaanval).
Luister naar jezelf dat is het aller belangrijkste.
Ik denk zelf dat met de loop van de tijd het waarschijnlijk wel beter zal gaan en de stress iets minder word, maar de vraag is of jij het gevoel hebt dat je zoveel reserve hebt om tot die tijd door te komen.

Veel sterkte.

[Rik]

Hoewel ik me ook totaal niet kan vinden in jouw gevoel kan ik me het wel voorstellen. Laat je ook niet gek maken door je omgeving die zeggen dat je je niet aan moet stellen. Het is gewoon iets waar jij mee zit en andere kunnen zich hier blijkbaar niets bij voorstellen en veroordelen het dan. Dat lijkt me dan alleen maar meer stress te geven "O, ik MOET direct van zo'n kitten houden". Er zijn mensen die nét iets anders in elkaar zitten.

Ik hoop dat het gevoel wel snel bij je komt. Probeer een beetje los te laten van "dit moet" of "dat moet". Probeer zelf te rationaliseren waar de stress vandaan komt en in hoeverre die terecht is. Dan nog kan het zijn dat je rationeel ziet dat je geen stress zou moeten hebben, maar die toch hebt. Dat kan. Hopelijk wordt dat snel wat minder. En als het toch niet lukt... Je bent echt geen slecht of naar mens als je besluit voor je kitten een ander adres te zoeken. Je bent pas een slecht mens als je je kitten dumpt in het bos.

[TheLittleRebel]

Het geeft ook zeker meer stress als mensen zeggen joh kijk nou naar haar hoe lief, hoe kan je daar nou niet meteen een klik mee hebben, hoe kan je daar nou niet van houden

Maar ook de opmerkingen waarvan ik absoluut weet dat ze
uit een goed hart komen, die ik toegestopt krijg.
Je weet toch dat 7 weken te vroeg is, er moet een tweede kitten bij of je weet dat er gedragsproblemen kunnen ontstaan geven stress.

En ik weet dat bepaalde dingen moeten wennen en groeien.
Echter is alles zo in een wervelstorm gegaan dat ik er misschien door overweldigd ben of er toch nog niet helemaal klaar en voorbereid was.

Ik wil niet zomaar de handen in de lucht gooien en zeggen nou dit werkt niet weg ermee. Ik wil zeker er alles aan doen om dit te laten werken maar heb wel met mijzelf afgesproken dat als dit niet gaat ik moet denken aan wat goed voor mij is en wat goed is voor de kitten.
En als dat blijkt dat ik op zoek moet naar een ander huisje voor haar dan ga ik op zoek naar een paleis voor haar.
Een kitten zomaar dumpen zou ik absoluut niet doen.

[Zotvanpoezen]

Je hebt alvast een goed hart, en als je daarnaar luistert zal je zelf wel kunnen uitmaken wat het beste is voor jou EN de kitten

[Russian mob]

Ik begrijp je gevoel wel hoor. Bijna 2 jr geleden heb ik voor het eerst 2 kittens van 13 weken in huis gehaald. Die zijn 2 en 3 weken na het inslapen van mijn oude kat (volwassen herplaatser) gekomen. Qua gezelschap en leven in huis zou ik het niet anders doen, maar ik weet niet of ik nogmaals de drukte van kittens op m’n nek zal halen. Ik had uiteindelijk ook de pech dat ze giardia hebben gekregen en dus de hele dag aan het schoonmaken en dwangvoederen was. Gelukkig was het na 2 kuren wel onder controle. Ik zat in ieder geval niet op al die stress te wachten na de intensieve zorg voor m’n oude kat.

Verder heb ik heus wel van ze genoten hoor, maar ik was blij toen ze van hyper naar gewoon lekker speels gingen. Een jaar later nog een hyperkitten opgevangen van een week of 12/13 (ook met 7/8 weken uit het nest) en voor mezelf de conclusie getrokken dat ik van een volwassen herplaatser veel gelukkiger wordt. Hoewel het best goed ging tussen hun, was het verschil in energie toch echt een dingetje voor mij en mijn katten. Dus weer stress. Mijn jongens worden deze zomer 2 en zijn heerlijk nu. Het kitten is nu ook bijna 1jr en recent weer terug naar z’n baasjes. Die is na initiële solo kitten problemen hardstikke fijn kidsproof opgedroogd en de trotse muizenjager van het huis.

Dus ja, het komt goed en die hyperkittentijd is uiteindelijk zo voorbij. Dan wil je die flufbal nooit meer missen. Niet iedereen is gek op kittens en de bijbehorende drukte. Laat je niet gek maken met je eigen onnodige schuldgevoelens. Als je het echt niet uithoudt met een kitten, zitten er genoeg leuke volwassen katten in het asiel die ook een goed huisje zoeken.