Ik zit met een dilemma waar ik niet uitkom

Voor vragen die betrekking hebben op één of meerdere katten nadat deze pas in huis is/zijn. Plaats GEEN oproepjes!
Plaats reactie
Olliejuultjeolaf
Huiskat
Huiskat
Berichten: 34
Lid geworden op: 03 nov 2019 11:54

Ik zit met een dilemma waar ik niet uitkom

Bericht door Olliejuultjeolaf »

Op 8 juni van dit jaar kwamen Ollie en Juultje bij mij wonen. Twee kittens, broer en zus. Het was fantastisch. Ik kwam net een beetje uit een groot, diep dal gekropen met o.a. een ernstige depressie. Maar Ollie en Juultje waren meteen goed. Het scheelde misschien ook dat ik ze al vanaf de geboorte groot heb zien worden: ze waren bij mijn zusje geboren. En omdat moederpoes 3,5 week na de geboorte werd overreden, werd dat contact alleen maar hechter.
Toen ze bij mij kwamen, voelden ze zich meteen thuis. Binnen een week gingen ze, zodra ik riep "Gaan jullie mee?", mee naar boven en sliepen ze bij mij op bed. Ik kon alles met ze doen. Ik heb wel vaker katten gehad, maar nog nooit die band zoals ik met Ollie en Juultje had. Ze waren samen ook echt 2 handen op 1 buik.
Ik ging eind augustus 2 weken op vakantie, en kon alleen maar denken: was ik maar thuis. Ik was nog nooit zo blij om na 2 weken vakantie weer naar huis te gaan.

Op 9 oktober van dit jaar echter, sloeg het noodlot keihard toe. Ondanks dat ik niet direct aan de weg woon, en de weg die het dichtstbij is, rustig is, werd Ollie doodgereden. Ik was, en ben, er zó kapot van. Nog elke dag huil ik. Bij bijna alles wat ik doe, komen er herinneringen naar boven. Het voelt als een hele grote fout.

Juutlje is de eerste paar dagen wat van slag geweest, maar ze wist zich verrassend snel te herpakken. Maar van altijd een broer te hebben die met haar speelde, en stoeide, had ze ineens alleen maar mij. En ondanks dat ik op dit momenteel veel thuis ben, zijn er momenten dat ik van huis ben, en dan is ze alleen. Ze kwam voorheen samen met Ollie ook buiten de tuin, maar dat durf ik nu niet meer aan. Dat betekent dat ze wel via het kattenluikje in de tuin kan, maar niet verder. Haar leefwereld is dus ineens beperkt geworden.
Ik vond, en vind, dat heel erg lastig. Ik had een week na Ollies dood, contact met de DA, die ook een zwerfdierenopvang heeft. Er bleek op dat moment een situatie te zijn waarbij er 3 kittens waren, een moederpoes, en een (vermoedelijke) vader. Ze wilden moeder/vader graag samen plaatsen, 2 kittens ook, en dan zou er 1 overblijven. Omdat Juultje ook nog een kitten is, zou dat een match kunnen zijn.
Ik ben toen gaan kijken. Olaf sprong eruit, maar het knaagde. Want Ollie. Uiteindelijk ben ik nog 2 keer gaan kijken en heb ik Olaf uiteindelijk meegenomen. Het is echt een lieverd. Maar...

Ik had het er heel erg moeilijk mee. Juultje kwam niet meer op schoot. Olaf wel. Juultje accepteerde Olaf vrij snel redelijk, maar het was allemaal wel anders. Ik miste Ollie ontzettend en kon heel erg moeilijk omgaan met weer een kleine kitten erbij, de energie die anders was, Juultje die ook óók kwijt leek. Daarbij kwam dat Olaf vanaf dag 1 diarree had. Ik had zoveel stress: opruimen, schoonmaken, uiteindelijk allebei apart eten geven. Ik voelde me ongekend schuldig naar Juultje toe, maar ook naar Olaf. Want hij voelde zich totaal thuis bij mij, en ik kon er niet van genieten, omdat er zoveel stress en verdriet was.
Twee weken geleden bleef het met de diarree slechter gaan en bood de DA aan om hem tijdelijk terug te halen: ze konden verder onderzoek doen, hem daar goed in de gaten houden. En ik kreeg rust. Ik heb me er zó schuldig om gevoeld, en nog.

Ondertussen knaagt het al 2 weken: wat wil ik? Wil ik Olaf wel echt? Wat is het beste voor Juultje? Ik kan het niet over mijn hart verkrijgen zo'n lief klein beestje af te wijzen, maar ondertussen is hij al langer weg, dan dat hij hier is geweest. Maar ik had hem beloofd dat hij terug mocht komen.
Met Juultje gaat het op dit moment goed, maar als ik delen van de dag weg ben, en soms zelfs een dag, dan breekt mijn hart. Dan is ze helemaal alleen. Voor háár wil ik Olaf terug. Maar ik weet niet of ik het nu al aankan. Ik weet ook niet of zij er wel echt op zit te wachten. Al waren er soms wel momenten dat ze hem opzocht, en ze voorzichtig speelden samen.

Nu weet ik dat niemand de keuze voor mij kan maken, maar misschien zijn er mensen die iets herkennen? Kunnen zeggen hoe zij er destijds mee om zijn gegaan? Wat verstandig is?
kittentjes

Re: Ik zit met een dilemma waar ik niet uitkom

Bericht door kittentjes »

Wat ontzettend verdrietig.
Ik heb geen ervaring met jouw situatie maar vroeg me af of juultje wel met Olaf speelde in de tijd dat hij bij jullie was? Zag je dat ze echt wat aan elkaar hadden? Ik denk als je antwoord ja is, je haar er wel een groot plezier mee doet.
Voor Olaf is een ander plekje wellicht niet erg als hij weer bij een leuk ander katje komt. Maar tegenover Juul is de vraag of je haar meer plezier doet met een maatje dan jezelf.
Ook lees ik enorm veel verdriet bij je bericht, begrijpelijk, ik denk dat je moet proberen het echt tijd te geven en Olaf een kans te geven los van hoe gehecht je was aan je eerste katje. Hoe moeilijk ook.

Verstuurd vanaf mijn SM-A600FN met Tapatalk

Olliejuultjeolaf
Huiskat
Huiskat
Berichten: 34
Lid geworden op: 03 nov 2019 11:54

Re: Ik zit met een dilemma waar ik niet uitkom

Bericht door Olliejuultjeolaf »

Dankjewel voor je reactie. Het was in het begin wat grommen, maar gaandeweg werd er wel voorzichtig een poging tot spelen gedaan. Dus ik denk dat je gelijk hebt, voor Juultje zal het fijn zijn. Hopelijk knapt Olaf op, dan kan ik er misschien ook beter van genieten.
Gebruikersavatar
Anne
Tijger
Tijger
Berichten: 5568
Lid geworden op: 14 jul 2006 20:39

Re: Ik zit met een dilemma waar ik niet uitkom

Bericht door Anne »

Ik zelf denk dat het goed voor Juultje is om Olaf weer terug te halen. Omdat ze samen is opgegroeid is ze al socialer dan een kitten die alleen opgroeit en kittens kunnen het beste met hun tweetjes ergens geplaatst worden om sociale vermogens te creeren.
Heel veel sterkte alsnog met je verdriet, ik ben helaas ook poezen kwijt geraakt aan de weg en toen onze tuin catproof afgezet. Daar ben ik elke dag nog blij om want het is niet alleen de weg maar ook het gevaar van kattenhaters of kinderen die kattekwaad uithalen.
Ik hoop dat je je gauw weer beter voelt, persoonlijk helpt nieuw leven mij altijd het best in rouwperiodes, maar je moet wel door je verdriet heen op je eigen manier en daar is niks mis mee. Voelt het voor jou als verraad naar Ollie als je van Olaf geniet?
grt Anne, Happy 15 Joep 14 Hobbel 13 Polleke 12, Pluto 3 Louie 2 en Donna 1, Lora (hond) 1
en kipjes Kukel Kayla en Lucy


rust zacht alle engeltjes
Plaats reactie