Ik heb al een stuk van mijn verhaal gedaan in de voorstel ronde, alsook in een topic betreffende een opvangpoes bij me.
Nu open ik even apart topic, omdat ik wel eens specifiek wil weten wanneer is teveel, teveel en wanneer is het te klein?
Ik woon op een appartement, gelijkvloers, maar kunnen niet buiten, wegens geen tuin (nuja, halve meter ter lengte van ramen living, niet af te spannen en mag ook niet van huisbaas) en de baan waarlangs ik woon is gewoon superdruk, veel dode katten per jaar, wil ik gewoon niet, bovenop kattenhaters, broodfokker honden in de buurt, veel zwerfkatten, noem maar op, vind het niet ideaal.
De juiste oppervlakte zal ik straks doorgeven, kan mijn vriend beter zeggen dan ik (of ik zoek het ff op in huurcontract).
De leefruimte en keuken zijn één geheel, dan heb ik nog een smalle lange gang, badkamer, toilet en 2 slaapkamers, waarvan de grootste van mijn 12-jarige zoon.
De poezen mogen in principe overal komen, behalve nu er kleintjes in opvang zijn, is alleen de slaapkamer van zoon off-limits, gezien die niet helemaal kittenproof is, grote poezen mogen er wel komen.
Ik was in eerste instantie voorzien op de opvangdame houden, gezien er gewoon een klik was tussen haar, Ragnar, zoon en het paste gewoon in huis. Het leek dik oké.
Daarna kreeg ik te horen dat ik eigenlijk niet in aanmerking kwam voor eender welke poes te adopteren, wegens te klein wonen.
Doch, voor mijn Ragnar zoek ik zowiezo een poes te houden, ze heeft al solo-kat gedrag en ik ben invalide, ik kan niet eeuwig vervangpoes spelen en hoop toch van harte dat ze ruim over de 10j leeftijd heen gaat
Mijn vriend heeft via kennissen een kitten bij hem gekregen, hij had verhaal gedaan dat de opvangdame (en geen enkele kat) zou mogen blijven en hij dat zo zielig vond voor Ragnar en mij en we eigenlijk toch dringend een poesje bij zochten, gezien het voor jonge katten tot anderhalf jaar leeftijd nog goed te doen is om er een kat bij te zetten, maar naderhand steeds moeilijker wordt (voor zover ik info erover kan vinden toch, eens helemaal IN dat solo gedrag, zou het wel es kunnen dat er nooit nog een andere kat bij kan en dan zou ook Ragnar hier niet meer gelukkig blijven als ik geen vervangpoes meer kan spelen wegens ziekte).
Hij had er niet bij stil gestaan dat het voor de opvang toch nog ter discussie kon staan dat de opvangdame wel of niet zou mogen blijven.
Alzo heeft hij gewoon de kitten aangenomen.
Die deed 't bij hem thuis helemaal niet goed, zo bang.
Dus dag nadien zat die bij mij en eerste dag dat DA zat, ben ik er ook gelijk mee geweest, diertje in orde laten zetten. Volgende visite krijgt ze chip en herhaalvaccin en op leeftijd 5 à 6 maanden wordt ze bij mij steriel gemaakt;
Alzo ben ik ook uitgegaan van een dynamiek van 3 poezen die zouden blijven.
Beetje mezelf in die sfeer gezet eigenlijk, meer onbewust, want ergens was ik er niet op voorzien dat ook maar één poes van de opvang bij me zou mogen blijven.
Zo, dit verhaal is al lang geworden.
Nu goed, nu is de vraag, wanneer weet je dat het te klein is?
Ik zou uiteraard niet over het aantal van 3 heen gaan, daar is het écht wel ook te klein voor, ik moet wel realistisch blijven.
Maar momenteel wonen er hier 5 poezebeestjes en dat gaat wel best. Moet ik wat vaker schoonmaken en het is altijd wat stoffig in huis, maar dat is meer ongemak voor mij dan dat de dieren er last van hebben.
Alle 5 mogen nu in alle kamers, behalve die van de zoon (vind ze niet kittenproof genoeg, wil dat stap voor stap doen).
Ze hebben 2 piekspeelmomenten en dan mogen ze door zowel de gang, badkamer, mijn kamer als de leefruimte rennen en spelen, ze geven dat heel goed aan wat ze zelf willen.
Tot nu toe gaan ze alle 5 graag hoog, dus heb ik ook één hoge krabpaal, een middelhoge en enkele kleintjes, plus ze mogen bovenop de kooi (een tweedehands frettenkooi, lekker leuk spelen voor hen), bovenop de kasten, kortom, ze racen hier meer 'boven' mijn hoofd, dan wel op de grond.
Er worden nog loopplankjes bij gemaakt, vriend heeft zich een boor aangeschaft, plankjes had ik al. Zal zowat een sprint parcours worden voor binnen-katten. Ook op mijn slaapkamer ga ik dat maken, zodat ze overal wel wat te spelen hebben.
Ik zie tot nu toe geen ongelukkige katten.
Ze hebben ruimte zat om alle 5 gescheiden te liggen als ze dat willen, ze zitten hier namelijk ook met 5 en dat werkt momenteel wel.
Uiteraard, kittens worden grote poezen.
Maar voor zover ik hier heb kunnen meelezen, denk ik dan, als het met 3 kittens (nu 13 weken ongeveer) en 2 jong volwassen poezen goed gaat, zou het met een aantal kleiner als dat, maar dan volwassen, heus ook prima werken.
Anders had ik nu al problemen moeten ondervinden? (ruimte te krap en bange en gefrustreerde poezen, dan hangen ze in elkaar, gaan ze ongelukkig worden, verandering gedrag edm of constant confrontaties tussen poezen onderling... maar dat zie ik hier niet, ze kunnen prima confrontatie aangaan, is ruimte voor, maar is ook ruimte voor om elkaar effectief uit de weg te gaan voor zo lang ze dat zelf zouden willen, ze worden niet gedwongen op een klein stuk op elkaars lip te zitten).
Ik heb een beetje 't gevoel dat de opvang met mijn voeten aan't rammelen is.
En als ik naar de poezen kijk, zie ik poezen die zelf helemaal perfect aangeven waar ze willen zijn, wanneer ze daar willen zijn, of ze iets nodig hebben of niet, aandacht vragen, noem maar op.
Wat is jullie insteek hierin?
Indien gewenst, neem ik wel eens overzicht foto's hoe het nu bij me thuis eruit ziet, al is dat wat drukker nu, omdat alles nog dicht gemaakt is voor de kittens en er nog een grote bench in het midden van de ruimte staat, wat bedrukkend overkomt, maar zij vinden dat niet erg, is gewoon het zoveelste speel attribuut erbij (achja, alles is leuk om op en in te spelen he :P ).
Ik weet het zelf even niet meer en begin zo langzamerhand aan mezelf en mijn gevoel en dergelijke te twijfelen en of ik ze nog wel alle 5 op een rijtje heb (mijn vijzen, niet mijn poezen :P ).
En net of ik alleen maar in eigenbelang zou handelen en niet in het welzijn van de dieren.
Ook hoor ik nu in één keer dat poezen eigenlijk niet horen om bij andere poezen te wonen en eigenlijk niet zo sociaal zijn. Dat in een groep poezen altijd wel wat conflicten voor vallen en vaak poezen steeds meer en meer uit elkaar zijn dan wel dicht bij elkaar hangen.
Dus, naarmate ze ouder worden, zouden ze meer en meer verkiezen niet in elkaars buurt te zijn, tegenovergestelde dus van wat men zegt over aanschaf kitten: zorg voor speelkameraadje.
Zeggen ze nu, eigenlijk hoeft dat niet per se, want katten gaan met de tijd zowiezo niet naar elkaar toe trekken, maar net uit elkaar.
Groepen poezen werken ook niet??
Dit vind ik zo gek klinken...
Ik lees vaak net het tegenovergestelde?
En ook van opvangcentra zie ik meer en meer dat ze poezen in één grote groep proberen te houden, omdat de poezen dat zelf vragen en ze ook vaak dicht bij elkaar liggen, veel poezels op één grote hoop en ze dat allemaal lekker prima vinden, gezellig dicht bij elkaar.
Maar opvang zegt nu: 3 volwassen poezen (toekomstgericht denken, Freya wordt ook groot he), dat gaat conflict geven, want die willen elk eigen plaatsje en gaan minder en minder met elkaar spelen en dan moet ik aandacht over 3 verspreiden en ze kunnen dan ver genoeg uit elkaar, want daar zou het te klein voor zijn..
Is dat zo?
Is er meer risico op conflict met 3 poezen?
En zeker omdat het een kitten is en je nu nog niet weet wat over een jaar het karakter van die poes zal zijn?
Is het ook zo dat het zowiezo terug op conflict uitdraait?
Nu is opvangdame vrede aan het sluiten met Freya en omgekeerd, ze vinden elkaar nog wel beetje eng hoor, ik noem ze bang en banger haha, past perfect hihi.
Maar... Eens die vrede gesloten hebben en lekker met elkaar spelen, mag ik dan na, pakweg een jaar, weer conflict verwachten omdat de kitten dan volwassen is en 'haar plek gaat opeisen'??
En waarom zou het wél conflict geven met de volwassen Freya en de opvangdame, maar niet de opvangdame en mijn Ragnar (die ook nog niet volgroeid is) of Ragnar en Freya?
Ik wil het wel eens graag op een rijtje en heb nu zoveel vragen en zoveel twijfels!!
