Ik vraag graag wat advies betreft mijn nieuwe kat. Drie weken geleden heb ik haar opgehaald bij haar oude baasje. Ze is 9 jaar en erg angstig voor vreemde mensen. Aangezien ze al wat ouder en erg schuw is vond ik het zielig om haar naar het asiel te laten gaan en dus heb ik de zorg op mij genomen. Ze kende mij nog niet, dus ook ik ben vreemd voor haar. Bij haar oude baasje was ze altijd aanhankelijk. Hij knuffelde veel met haar en ze babbelde er lustig op los. Echter had hij niet veel bezoek en zodra er mensen over de vloer kwamen vloog de kat de kledingkast in. Een behoorlijk eenkennig beestje dus.
Ik had alle gaten en spleten in mijn huis goed dicht gestopt. Verstop hoekjes gemaakt en kartonnen dozen neergezet. Zodra ik haar uit haar reismandje liet kroop ze door een spleet van 2cm hopla achter mijn keukenblok. Juist...die had ik niet aan zien komen. De eerste twee dagen is ze er niet achter vandaan gekomen. Daarna is ze langzaam 's nachts begonnen met eten en drinken en ging ze ook netjes naar de kattenbak. Ik heb de eerste twee weken alle apparatuur in huis uitgelaten en het zo stil mogelijk voor haar gehouden. Ik heb ook veel tegen haar gepraat zodat ze aan mijn stem gewend kon raken. Maar desondanks hoorde of zag ik haar nooit. Inmiddels kruipt ze ook overdag (zodra ik weg ben) uit haar verstopplekje om te eten en wat rond te lopen. Afgelopen nacht heb ik een nachtje op de bank geslapen om te zien wat ze 's nachts allemaal uitspookt. Zodra ik het licht uit doe komt ze tevoorschijn en banjert ze door het huis heen. Trapje op, trapje af, snuffelen onder de tafel, smikkelen van haar eten. Maar zodra ze mijn aanwezigheid merkt schiet ze er vandoor en verdwijnt weer in de spleet.
Ik heb haar nu drie weken en ik begin inmiddels een beetje ten einde raad te worden. Ze lijkt steeds meer en meer aan het huis gewend te raken maar ze blijft ontzettend angstig voor mij. Ik heb nog geen enkel contact met haar kunnen maken. Aangezien ze bij haar oude baasje wel heel erg aanhankelijk was, weet ik dat het in haar zit. Maar hoe krijg ik haar over die drempel heen? Moet ik de spleet bij mijn keukenblok dicht gaan maken zodat ze zich daar niet meer kan verstoppen? Dat wil ik het liefst vermijden omdat die plek voor haar nu nog haar veilige plekje is. Maar het zou fijn zijn als ze ergens zou zitten waar het makkelijker is om contact met haar te maken en ze aan mijn aanwezigheid kan wennen. Of moet ik geduld blijven hebben en hopen dat ze vanzelf in gaat zien dat ik echt niet zo eng ben als dat ze denkt. Ik hoop dat iemand een goede tip voor mij heeft!
Als ik het zo lees begint ze wel steeds meer het huis te verkennen wat in elk geval een goed teken is
Een asiel geeft bij zo'n angstige kat nog wel eens een bench mee om de kat in te doen. Op die manier kan de kat niet gelijk helemaal wegkruipen en is er makkelijker contact mee te maken. Misschien dat je daarmee het proces zou kunnen versnellen maar daar heb ik zelf geen ervaring mee.
Ik weet eigenlijk niet goed wat het beste is. Zelf heb ik mijn kat (wel uit het asiel) gewoon z'n gang laten gaan de eerste maand, heb alleen goed gelet op het eet-, drink- en ontlastpatroon. Hij heeft twee weken onder de bank gezeten, daarna ging hij ook het huis verkennen waar wij bij waren.
Zelf zou ik afwachten, maar wel proberen contact te maken. Ik zou naast de spleet gaan zitten (of in de buurt daarvan), geen oogcontact maken en op rustige toon praten. Heel veel praten. En lekkere dingen aanbieden (favoriete natvoer, misschien kattensnoepjes enz.). Zoals ik het lees lijken de ontwikkelingen niet stil te staan, maar gewoon heel langzaam te gaan. Ik denk dat je katje veel tijd nodig heeft om je te vertrouwen.
Met diervriendelijke groeten,
Maaike
Klik hier voor het fotoalbum van Mickey* (26-02-1999, 04-11-2014), Pippi (15-03-2011) en Tommy (11-02-2013).
Dank jullie wel voor de antwoorden! Het is mijn eerste kat, dus voor mij ook allemaal nieuw. Mijn gevoel zegt inderdaad ook dat ik het rustig af moet wachten en niets moet forceren. Ze maakt kleine stapjes vooruit en is gelukkig nieuwsgierig naar het huis, dus hopelijk op den duur ook naar mij. Ik breng deze week nog een aantal nachtjes op de bank door. Wellicht dat ze me durft te benaderen als ik slaap. Het is in ieder geval een maanden projectje wat ik in huis heb gehaald, maar des te leuker om vooruitgang te boeken en haar langzaam te zien opbloeien
allereerst complimenten voor je inzet en geduld!!! wat heel goed is, is dat je op de bank slaapt, dan kan ze s nachts ongestoord jouw aanwezigheid en geur verkennen. je kunt natuurlijk op deze weg voortgaan en met heel veel geduld haar aan je laten wennen. heel veel praten, zodat ze je stemgeluid leert (her) kennen. gebruik het voer als lokmiddel, dus alleen eten geven dmv voeren. leg lekker voer vlakbij de uitgang van haar schuilplaats en ga zelf op afstand zitten en rustig praten. geduld-geduld-geduld... als ze eenmaal iets durft eten terwijl jij op afstand zit heb je al 1 punt gescoord. proberen dus alleen eten geven waar je bij bent zodat ze eten aan jou koppelt. ga rustig je gangetje door het huis, zonder plotselinge of harde geluiden maar speel ook geen stilletje; ze moet aan jouw geluiden gaan wennen en dat gaat ook lukken! maar ik kan zo nog een heel boek volschrijven met tips; ik heb veel ervaring met zulke bangerdjes. maar het beste, echt het allerbeste is om haar minstens 2 weken in een bench (kleed er half over) te houden (met slaapbak en kattenbak ), die op een rustige veilige plek staat. dan kun je heel veel contact maken (zonder de bench te openen) en heeft zij een veilige, kleine ruimte om te wennen. veel mensen vinden dat zielig maar echt, het is voor zulke katten veel geruststellender om zo vertrouwd te raken in een eigen kleine territorium. ze heeft nu zelf dat kleine, veilige plekje gekozen maar is niet erg comfortabel en wat als ze naar de bak moet maar niet durft...? wat als ze klem komt te zitten of iets gaat mankeren? er is een kans dat ze dit vluchtplekje voor altijd zal blijven zoeken zodra ze iets eng vindt.
nog een tip: pas heel goed op met deuren en ramen (visite..?); zolang zo n katje nog bang is, kan ze zomaar (onbedoeld) ontsnappen uit je huis en dan ben je pas echt in de problemen...
Hoop dat je mijn tips ziet zitten, houdt moed want dit beloont zich uiteindelijk zeker!
mocht je meer hulp willen, stuur me een pb
ben het met detut eens behalve de bench. ik denk dat ik haar nu in dat kiertje zou laten nog even. dit omdat je wel vooruitgang merkt, en ik vrees dat wanneer je haar daar nu weghaalt en in de bench stopt je helemaal terug bij af bent en ze je nog minder vertrouwd. om te beginnen was dat misschien een idee geweest, maar je hebt haar al 3 weken. zou het nu niet meer doen. vooral veel tegen haar kletsen op lieve toon zodat ze aan je stem gewend raakt.
bij onze bangerd heb ik ook bewust mensen afgehouden. mijn neefje is dol op katten maar die mocht de eerste maand niet op bezoek komen hoe jammer voor hem ook. ik wilde dat onze bangerd gijs helemaal kon wennen. en als er dan toch iemand kwam (mijn schoonouders komen iedere week lunchen) dan had ik met hun afgesproken dat ze hem negeren. hij zat altijd onder het fornuis gekropen en dan linksaf achter de keuknkastjes. hier mocht van mij nooit iemand met de neus op de grond onder het fornuis gaan liggen. alleen ik of mijn man. gijs wende zo vrij snel aan ons, maar vreemden dat hefet heel lang geduurd. en nu nog. alleen mensen die hem negeren, dan loopt meneertje gewoon voorbij (aaien ofzo lukt echt niet, maar hoef van mij ook niet als hij niet wil) , maar als er mensen zijn die iets van hem willen en naar hem toe gaan dan is hij weg. ik leg dan ook uit dat ik dat niet wil. hij woont bij ons het is zijn huisje en daar moeten ze respecet voor hebben. de moeders hebben hem al kunnen aaien omdat hij zelf naar hun toe liep. als pa tegen hem kletst gaat hij kroelen op de grond, maar schoonpapa is taboe. (maar die blijft harde geluiden maken tegen de katten, altijd al gedaan ook bij mijn vorige katten, de .....)
groetjes wendy en pootje van Guusje en Gijs. neusje van mijn engeltjes Nellie, Sjefke en wonder Flippie, en mijn allerkleinste engeltje Odie
Ik heb ook zo'n angsthaas gehad.. (in mijn foto-album staat het hele verhaal in dagboekvorm). Ze was 8 toen ze bij mij kwam.
Het heeft maanden geduurd voordat ze zich een beetje op d'r gemak begon te voelen. Ook zij verstopte zich in het begin heel lang achter de bank, en zat helemaal verstijfd van angst de hele dag in dezelfde positie. Ik heb toen een hele grote hondenbench voor haar neergezet, waardoor ik wel met haar contact kon maken (dat lukte niet toen ze verkrampt achter de bank zat), en zodat ze niet tot 's nachts hoefde te wachten voordat ze naar de kattenbak kon (kattenbak stond ook in bench + etens/drinkensbakje) (overdag ging ze nooit naar de kattenbak, en at/dronk ze niets; durfde ze gewoon niet). Heel de dag je plas/poep ophouden is natuurlijk ook niet echt gezond.
In de bench leerde ze zich ontspannen. Ze voelde zich er veilig (maar dat komt denk ik ook omdat ik het vermoeden heb dat ze bij de cattery waar ik haar vandaan heb, de laatste maanden voordat ze bij mij kwam ze in een kennel leefde van 2 bij 1,5 m!! (cattery was ook een honden- en kattenkennel. Haar leven/leefruimte was dus zeeeeer bekrompen)). Doordat ze in de bench zat, konden we contact met haar maken; dwz aaien (vond ze heel lekker!) en spelen met haar (met stokjes met speeltjes eraan), waardoor ze haar angst een beetje vergat.
Na een tijdje kwam ze zelf uit de bench, eerst 's avonds laat, en later steeds vroeger op de avond.
Met heel veel geduld en liefde is ze van een angstige kat veranderd in een hele lieve kroelpoes die steeds ons gezelschap opzoekt. Ze geniet nu van het leven; is vrolijk, speels en veel zelfverzekerder geworden. Heeft wel bijna een jaar geduurd....
Liefs van Mariska
Kopstootje van Tarzan
Bekijk de foto's van Brit Robijntje en vorige vriendjes Gaudi^, Sjaak* en Sem* hier
er is zoiets als een feromonenverstuiver en dat heet feliway (dierenarts, dierenspzaak en medpets zie onder). die steek je in het stopcontact en die verspreidt rustgevende stofjes. ze had al angst voor vreemden en haar is nu het allerverschrikkelijkste overkomen, weg van haar geliefde baasje en in een totaal ander huis, andere luchtjes, ander baasje, brrrrrrrrrrrrrr....
erg lief dat je je over haar hebt ontfermd en het woord geduld is hier al een aantal malen langsgekomen. gelukkig plast en poept ze op de kattenbak en eet en drinkt. alleen van jou moet ze nog niet veel hebben... ze zal rouwen om het verlies van haar vorige baas en bij katzels kan dat veel stress geven..
gelukkig verkent ze het huis en raakt gaandeweg vertrouwd met haar nieuwe omgeving.
je kunt ook een keer een half uurtje plat op de grond gaan liggen, zodat ze bij je neus kan. katten willen neus/neus-contact, zodat ze haar geurtje ook bij jou kan aanbrengen..
je zult zien dat ze je komt besnuffelen en kennis komt maken en met een paar keer herhalen zal ze je wat beter gaan accepteren, hoop/denk ik..
groetjes van Adriana en prrrrts van Enzo, Maks&Bolle, van Miesje en van (i.m.) MoMo
Super bedankt voor de uitgebreide tips allemaal! Ik heb een plan de campagne bedacht. De komende nachten blijf ik op de bank slapen en ga ik het liggen op de grond en het voeren uitproberen. Zodra ik het licht uitdoe komt ze tevoorschijn om te eten. Ik ga dan op de grond liggen en zet haar bakje voer dicht in mijn buurt. Hopelijk komt ze dan vanzelf aan mij snuffelen. Mocht dit na een aantal nachten nog steeds niet gebeuren dan heb ik een manier bedacht om haar op een subtiele manier achter het keukenblok vandaan te halen. Normaal hoort er een grote kast bij die spleet te staan. Zodra ze eruit is en beneden rond snuffelt schuif ik de kast ervoor. Dan kan ze zich daar niet meer verstoppen. Is ook een minder traumatische werkwijze dan haar geforceerd daar achter vandaan halen. Mijn bovenburen hebben maar liefst vijf mooie britse korthaar katten en inderdaad ook een bench die ze mij uit willen lenen. Dan ga ik de bench neerzetten en hopelijk gaat ze dan op die manier wennen. Ondanks dat die plek op dit moment haar veilige plekje is kan ze zich niet voor eeuwig daar blijven verstoppen. Ik kan haar namelijk op geen enkele manier zien nu. Zelfs niet als ik door de spleet heen kijk. Ze kruipt namelijk via die spleet naar een wat holler stukje waar mijn wasbak zit. Dus mocht ze iets gaan mankeren is het onmogelijk om bij haar te komen. Ik hou jullie op de hoogte!
