Pleegmoeder tegen wil en dank.

[Hanna Abdullah]

Ik woon in Jordanie. Mijn man wilde katten. Ik niet. Ik hecht me heel erg aan dieren en als ze dood gaan, heb ik verdriet.
We hebben geen kinderen, dus uiteindelijk toch twee katten. We hebben voor een dierenarts in Amman, Jordanie, een zwangere poes uit Syrie opgevangen. Ze had het een en ander meegemaakt en wilde niet alleen gelaten worden. Wilde niet zogen zonder dat ik erbij was, of eten als ik er niet bij bleef. Ze kreeg drie katertjes. De oudste heeft een heel goed thuis gekregen. De jongste twee zijn bij ons gebleven. De moederpoes is weer terug naar de dierenarts gegaan, waar ze heel happy met andere katten leeft. Ze kon niet meer met haar jongen overweg, omdat het mannetjes zijn.
Al met al ben ik stapel op de katten. De kinderen in de straat heb ik ook bijgebracht dat er niet met stenen gegooid moet worden naar dieren. Dat is hier namelijk heel normaal.
De katers zijn eind juni twee jaar oud. Ze zijn niet gecastreerd. Mijn man wilde dat niet. Hij wilde graag met de oudste (een witte half lang harige met gouden ogen) een poes laten dekken. En hij heeft ook het vreemde idee dat katten zich dan geen "man" meer voelen.
Nu komt het: vorige week ben ik een week van huis geweest voor werk en bij thuiskomst blijkt dat hij het poesje van een vriend in huis heeft genomen. De vriend is naar Dubai vertrokken. Na doorvragen blijkt dat hij een nestje wil van onze kater en het poesje.
Het poesje is wit en heeft blauwe ogen. Ze is stokdoof. Ik kan alleen haar aandacht krijgen als ik hard op het oppervlak sla waar ze staat of ligt. Ik heb niet veel verstand van katten. Ik kan hier ook geen boeken kopen. Daarom ben ik op dit forum.
Volgens mij is ze 6 maanden oud. Ze is op dit moment krols, maar ze wil niets van mijn katers weten. (gelukkig!) Ik denk dat het helemaal niet goed is om haar nu zwanger te laten worden. Ze ziet er zo klein uit. Wat ze wel wil, is met mij kroelen.
Het is wel een heel verhaal, maar moet het ook even kwijt.

Vraag 1: Wanneer is een poesje voor het eerst krols. (Dan weet ik een beetje hoe oud ze kan zijn)

Vraag 2: Hoe lang duurt de krolsheid? (Dan weet ik wanneer ik met een gerust hart de deur uit kan gaan, zonder een dier op te moeten sluiten)

Vraag 3: Wanneer is het een goed moment om een poesje voor het eerst zwanger te laten worden? (Dan kan ik mijn man het een en ander uit zijn hoofd praten)

Vraag 4: Kunnen mijn katers ook nu nog gecastreerd worden? (Er zijn al genoeg straatkatten hier)

Hanna Abdullah

[Robijn]

Ik hou het kort...

1. Meestal als ze 6 maanden zijn. Kan ook wat vroeger, of wat later.
2. Meestal een kleine week.
3. Als ze een jaar zijn. Zes maanden is veel te jong! Hetzelfde als een meisje van 12 dan zwanger zou zijn...
4. Natuurlijk! Liefst zo snel mogelijk!! Valt me nog mee dat ze niet sproeien binnen. Als je van dieren houdt, zorg je dat je kat (kater of poes) met 6 maanden gecastreerd is.

Ik hoop dat jullie wel beseffen dat een nestje opvoeden heeeel veel werk is, en dat er ook gedacht is aan goede tehuizen, waar ze tijdig worden gecastreerd, aangezien er al genoeg katten zijn...
En dat jullie ze niet met 6 weken al wegdoen, want dat is veel te vroeg..., en kittens gaan op een gegeven moment steeds meer spelen (in de gordijnen hangen, over de bank racen, aan de planten knabbelen, etc.). Als je daar niet van gediend bent, kun je beter niet aan kittens beginnen...
Ik zou er nog even goed over nadenken, als ik jou was...

[Hanna Abdullah]

Bedankt voor je snelle antwoord.
Ik denk er zeker eerst heel goed over na.
De jongen uit het eerste nest heb ik ook opgevoed. Ze sproeien niet binnenshuis, alleen in geval van een soort stress. Soms komt er een vreemde kat door het keukenraam. Dat ruiken ze.
Ze doen hun behoefte buiten of gebruiken het Arabische toilet. Ze hebben geen kattenbak.
Ze luisteren naar hun naam en ze kennen een aantal woorden: Nee, voorzichtig, even wachten, enz.
De broertjes zijn heel close en ik ben bang dat dat verstoord gaat worden.
Mijn man heeft geen idee wat het is om een huisdier te hebben. Hij denkt dat alles alleen maar leuk is. De zorg en de opvoeding komt op mij neer.
Met jouw antwoorden heb ik nu tenminste goed argumenten. In dit geval hou ik mijn poot stijf, minstens het komende jaar.
Het is jammer dat ik nog erg afhankelijk van mijn man ben om ergens heen te gaan. Ik spreek nog niet goed Arabisch en Amman is heel groot. Ik weet niet waar de dierenarts is. Maar dat komt wel.
Hanna

[Robijn]

Beste Hanna, het feit dat je advies vraagt op dit forum geeft toch aan dat je betrokken bent bij je poezekindjes!
Ben in ieder geval blij dat je weet waar je aan begint, en dat je je man probeert te overtuigen dat dieren houden niet alleen leuk is, maar ook inhoudt dat je er zorgen van hebt, en ze veel geld kosten.
Ik hoop voor jou dat je snel Arabisch zult leren, en je je snel thuis zult voelen in een land dat zo verschilt van het vrije Nederland! Het zal wel een hele overgang zijn! Succes/Sterkte!

[Hanna Abdullah]

Vraag van mijn man: Als het poesje niet meer krols is, gaat de wil om te paren bij onze ene kater dan ook weg. (Mijn man heeft wat medelijden met hem, want hij mag van mij niet met het poesje paren)

Het poesje schijnt al twee weken krols te zijn. Hoop dat alles straks weer gewoon wordt, want ze schreeuwt heel hard, dat wil je niet weten. Komt natuurlijk ook nog bij dat ze doof is. Dove mensen praten ook heel hard, toch?

Onze katers heten Snowy en Garfield. De laatste is natuurlijk rood.

[Chiquita98]

Als ik jullie was zou ik jullie kater zo snel mogeljik laten castreren, want niks is zo zielig als een kater die wel wil maar niet kan. En fokken met een poesje wat genen heeft voor doofheid zou ik al helemaal niet doen.
Echt gewoon niet aan beginnen en volg je eigen gevoel!

[Hanna Abdullah]

Bedankt Thea, dit is ook eigenlijk hoe ik het voel. De katers laten castreren en geen nestje.
Hanna

[pearlsofpassion]

Nee, die drang gaat meestal niet over. Katers worden ook krols.
Als het de tijd van het jaar is willen ze een poes. Dan gaan ze op stap, roepen, zoeken en vechten met de andere katers die de poes ook willen.
Ik weet niet hoeveel kattenaids en leukemie bij jullie voorkomt, maar de kans dat je katers dat oplopen is dan ook reëel. Tijdens de gevechten.

Het is heel normaal dat dit soort gedrag vanaf de leeftijd van 2 jaar echt opkomt en ze erop uit trekken als de poezen krols worden. Normaal 2 keer per jaar. Dan kunnen ze maanden wegblijven, of, als er iets gebeurt, niet meer terugkomen.

Mijn kater ging vroeger 3 dagen weg, kwam een uurtje thuis eten en weer 3 dagen weg. Zo 3 maanden lang, en toen was ik het beu en heb hem (eindelijk) laten helpen.
Daarna bleef hij gewoon thuis en werd weer zijn eigen gelukkige zelf zoals hij als kitten was (dat was verdwenen, hij werd zelfs lichtjes aggressiever naar ons toe).
Nog een eigen ervaring: ik heb eens een ongecastreerde kater gevonden in de tuin die onder de abcessen zat. Van te vechten dus. Katten ontwikkelen daar bijna altijd abcessen van. Een bepaald abces was al enkele maanden oud en de etter was ondertussen zo dik dat hij er bijna niet meer uitkwam. Als zoiets in de bloedbaan komt is dat bloedvergiftiging en dodelijk. Een abces aan zijn staart was opengebarsten en er zat een groot gat.
Gevechten zijn zeker niet zonder gevaar...

In het wild is het leven van ongecastreerde katers erg hard. Enkel de dominantste en sterkste overleven en mogen hun genen doorzetten. Wet van de sterkste.
De rest komt niet aan de bak of overleeft het niet als ze het toch proberen. Zo gaat het bij de meeste katachtigen.
De natuur kan heel wreed zijn. En dat is exact de reden waarom wij onze huiskatten castreren.

Ik weet dat jij het ook niet wil, maar waarom wil je man eigenlijk bewust dove kittens kweken terwijl er perfect horende katten te veel op straat rondlopen? De kans dat ze doof zijn is volgens mij erg groot als de moeder doof is en de vader wit. Vele witte katten zijn drager voor genen van doofheid. Ik weet niet hoe zoiets vererft, maar als het simpelweg recessief vererft (wat logisch zou zijn), en je witte kater is drager, dan is de helft van de kittens uit deze combinatie doof.
Deze poes laten casteren om te zorgen dat de genen voor doofheid uit de populatie verdwijnen zou een logischere keuze zijn.

[Cerna]

Moeilijk, die Arabische cultuur is zo heel anders dan de onze en wanneer je aan de mannelijkheid komt.......... Tjaaa.
Toch zou ik proberen om je man over te halen de katers te laten castreren en wanneer je niet weet waar een dierenarts is, zijn ze dan ook nog nooit ingeënt?

Ik zou tegen mijn man zeggen dat het voor een kattenman niet uitmaakt wanneer hij gecastreerd is, dat hij dan nog net zoveel man is als daarvoor en dat hij zich eens zou moeten voorstellen hoe het voor hem zou zijn wanneer hij wel zin in sex heeft, maar geen vrouw in de buurt heeft of niet mag. Dat dat toch verschrikkelijk is (beetje overdrijven mag wel) en dat het dus zoveel fijner is voor de katers om die drang niet meer te hebben.

En voor het poesje geldt hetzelfde. Wanneer ze niet gedekt wordt (en ze is nu echt nog veel te jong!), wordt ze keer op keer krols en dat is geen lolletje.
En met een dove poes fokken is helemaal uit den boze want doofheid is erfelijk.
Wat zou je man dan met die kittens willen doen? Allemaal houden? Of weet hij er al liefhebbers voor?

Dat gooien naar zwerfkatten ken ik. In Jeruzalem in de Oude Stad zag ik het een keer gebeuren dat kleine Arabische jongetjes stenen gooiden naar kittens. Laaiend was ik en ik heb die jochies uitgescholden in het Engels (verstonden ze waarschijnlijk niets van), maar ik durfde de kittens niet mee te nemen want dan zou de moeder ze niet meer terug kunnen vinden. Dus wat er daarna mee gebeurd is........? Het is al ruim 30 jaar geleden, maar ik denk er nog wel eens aan.
Zwerfkatten is in het Middellandse Zeegebied en de Arabische wereld zo'n groot probleem; daar moeten er niet bewust nog meer van bij komen. Dus ik hoop dat je je man kunt overtuigen.

Succes!

[pearlsofpassion]

Volgens mij voelt een gecastreerde kater zich ongeveer als toen hij jong was en nog niet onder de hormonen.
Misschien kan je het zo aan je man voorstellen?
Open katers zijn wel degelijk gefrustreerd, dat merk je blijkbaar zelf ook aan je kater, en krolse poezen zullen er altijd in de buurt blijven. En die krolse poezen zijn voor een kater als naakte vrouwen voor een man, waar hij niet bij kan, maar die hij wel kan zien. Zelfs al een kater de poezen niet ziet, ruikt hij ze. Dag in dag uit, de hele tijd door. Hij kan niet wegkijken, hij wordt er de hele tijd mee geconfronteerd. En een kat krijg je niet uitgelegd waarom hij er niet bij kan, en dat hij niet mag, die wil gewoon bij die poezen komen.

Een gecastreerde kater, daarentegen, is al een jongen, die is zorgeloos en vrij en kan doen waar hij zelf zin in heeft. Maakt een jongen zich zorgen over zijn sexuele prestaties? Want dat is het enige waar die ballen voor dienen. Ook zonder is hij nog steeds mannelijk en nog steeds mans genoeg om voor zichzelf op te komen. Het wordt er geen watje door. Hij heeft gewoon niet meer die sexuele drang.
Er zijn maar weinig katers die vechten omdat ze dat leuk vinden. De meeste vechten over een poes, omdat hun hormonen en daartoe aanzetten.

Plastischer kan ik het niet uitleggen.

[Hanna Abdullah]

Lieve Valerie en Annet,
Wat ben ik blij met jullie hulp en steun en uitleg. Op deze manier zou ik het mijn man inderdaad kunnen bijbrengen.
@ Annet:De katers zijn wel ingeent. Mijn man heeft ze indertijd naar de dierenarts gebracht. En vandaag heeft hij me verteld dat de poes na een nest terug gaat naar de eigenaar en dat hij zelf eentje uit het nest wil houden in ieder geval.
Ik vind het onverantwoordelijk. We hebben twee katten en dat kost genoeg. Nog meer erbij kunnen we in de toekomst misschien niet eens betalen. Onze katten krijgen goed voer en af en toe gekookte vis, of kip of tonijn uit blik. Volgens de dierenarts is dat goed om dat af en toe te geven. En verder alleen water om te drinken. Geen melk ofzo. Ik had gelezen dat dat niet goed voor katten is.

Ik ga aan de slag met de castraties, want de jongste is inderdaad eens drie dagen weg geweest. Ik had geen leven. Ik slaap dan niet. Hij vecht ook wel eens, want soms heeft hij wondjes op zijn kop.
En geloof me, ik had nog nooit van kattenaids gehoord. Dat is wel een heel goed argument om te gebruiken.

Heel, heel hartelijk bedankt.
Hanna

[Hanna Abdullah]

Goed nieuws, al is het maar een kleine stap. Mijn man schrok van kattenaids. Ik mag nu in ieder geval de jongste (Garfield) laten castreren. Hij is veel meer een kerel dan Snowy en vecht ook. Snowy is een schijterd.
Dit is alvast gewonnen.
Snowy mag pas gecastreerd worden, als hij nakomelingen verwekt heeft. Dit gaat niet gebeuren, maar ik neem een stap tegelijk.

Misschien een domme vraag: Als een kater gecastreerd is, kun je dat zien? Zijn zijn ballen dan helemaal weg? Anders kan ik Snowy misschien stiekem laten castreren, dan heeft hij het misschien niet eens door.

We hebben een tamelijk slapeloos nacht achter de rug. Het poesje krijst verschrikkelijk. Mijn man wilde haar naar buiten zetten. Dat heb ik tegengehouden, want dan is ze een prooi voor alle katten uit de buurt. Mijn man vindt katten leuk, zolang ze geen herrie maken. "Mooi zo", dacht ik. Als ze zo blijft wil hij haar aan de vader van de eigenaar geven, want die woont in hetzelfde gebouw als wij.
Ik heb de halve nacht met het poesje omgetobd om haar stil te houden. Als ik haar rug aai, wordt ze stil. Misschien denkt ze wel dat ik een grote kater ben.
Om twee uur 's nachts hebben we haar in de gastenkamer gezet. Daar mag ze lekker lawaai maken. De jongens zijn 's nachts buiten en komen 's morgens pas terug.
Nou, wordt vervolgd. Ik laat het jullie weten hoe het afloopt.
Hanna

[nellebel]

Bij katers worden de balletjes uit het zakje gehaald, en dat blijft zitten. bij mijn DA wortd het geplakt en niet gehecht en zie je er niks van. ik weet eigenlijk niet of het bij katers normaals gesproken opvalt of er wel of geen balletjes in het zakje zitten. ik neem aan dta je man niet zo goed tussen zijn benen kijt of er nog wat in het zakje zit?
en zeg maar tegen je man dat die herrie en geschreeuw van de poes regelmatig terugkomt als hij haar niet laat helpen.

[Chiquita98]

Je man is het klassieke voorbeeld van hoe het nu juist niet moet. Pure onwetendheid. Tis eigenlijk heel zielig; de poes krijst omdat ze krols is en dan moet ze maar naar buiten. Hoe vaak dat ook hier in Nederland nog word gedaan
Vind het zo top van jou dat je er alles aan doet om deze katten te helpen. Als het stiekem zou doen dan gewoon doen. Maarja misschien gaat je man op een gegeven moment wel afvragen waarom er nog geen nazaten zijn. Ik bewonder je om je zorg voor je katten.

[Adriana]

Het poesje is wit en heeft blauwe ogen. Ze is stokdoof. Ik kan alleen haar aandacht krijgen als ik hard op het oppervlak sla waar ze staat of ligt.

ze hoort dus helemaal niks, voelt alleen trilling..
jeetje, wat een moeilijke situatie. gelukkig mag een van de katers geholpen worden en ik heb even bij mijn bengels gekeken, daar zie je bontlapjes en met een beetje fantasie zou je daar balletjes kunnen denken. maar geen knikkers meer.

witte poezen zeker met blauwe ogen zijn erg vaak doof en ook niet gezond. ze zijn erg vatbaar voor huidkanker en moeten eigenlijk vooral in de schaduw blijven (gezicht en oortjes) en ze worden doorgaans (uitzonderingen daar gelaten) niet oud.
en het is helemaal de vraag of ze die zwangerschap wel aankan! er is ook nog een behoorlijk formaatverschil begrijp ik.. dan ben je veel verder van huis want kleine kittens pleegmoederen is heel erg veel werk.