Kat weg doen ivm dwangstoornis?

[Chanelletjuh]

Hoi hoi iedereen!

Ik zit in een dilemma.
Ik heb sinds dinsdag eigenlijk gesloten om mijn kat weg te doen...
MAAR ik sta er maar 70% er achter (dus meere deels van wel en een beetje niet)

De reden dat ik haar wel wil doen, is omdat is depressief ben, een dwangstoornis heb en telkens maar alles afreageer op haar. Terwijl ik dat niet wil btw.

Ik kan het niet stoppen, wat ze ook doet, word ik ontzettend boos en ik ga dan schreeuwen tegen haar.
Dat wil ik dus niet want zij kan er niks aan doen!
Ik hou super veel van haar en ik ga haar natuurlijk ontzettend missen als ik haar weg doe...
Maar ik denk dat dit de enige oplossing is...?

Heb het ook al uitgelegd aan een paar familieleden en die begrijpen het wel, maar ik weet niet of ik er echt goed aan doe voor mijzelf.
Dat is dus mijn probleem!


Wat denken jullie? Gewoon weg doen zodat zij het beter heeft?
Of afwachten? (Loop namelijk al een jaar zo...vanwegen het overleiden van mijn moeder vorig jaar)

[Rik]

Maar ik denk dat dit de enige oplossing is...?
...
Dat is dus mijn probleem!

Uh. Ik kan heel goed begrijpen, als je zelf problemen hebt, dat je dat zo ziet.

Maar... is het niet beter om eerst hulp voor jezelf te zoeken? Met iemand (professioneel) hierover praten. Jij ziet haar wegdoen als de enige oplossing... maar jouw problemen blijven daardoor wel bestaan.

Ik denk dat het beter is aan die problemen te werken dan één van de gevolg-problemen op te lossen.

Als uiteindelijk jouw problemen niet of moeilijker op te lossen blijken kun je altijd deze stap nog overwegen.

(Bovenstaand zeg ik natuurlijk als buitenstaander en zonder kennis van ernst van de situatie. Maar misschien is het dan ook beter om eerst eens een professional te raadplegen.)

[Chanelletjuh]

Uh. Ik kan heel goed begrijpen, als je zelf problemen hebt, dat je dat zo ziet.

Maar... is het niet beter om eerst hulp voor jezelf te zoeken? Met iemand (professioneel) hierover praten. Jij ziet haar wegdoen als de enige oplossing... maar jouw problemen blijven daardoor wel bestaan.

Ik denk dat het beter is aan die problemen te werken dan één van de gevolg-problemen op te lossen.

Als uiteindelijk jouw problemen niet of moeilijker op te lossen blijken kun je altijd deze stap nog overwegen.

(Bovenstaand zeg ik natuurlijk als buitenstaander en zonder kennis van ernst van de situatie. Maar misschien is het dan ook beter om eerst eens een professional te raadplegen.)

Ik begrijp wat je bedoelt.
Ik krijg hulp, maar wanneer is de grote vraag.
Ik sta ingeschreven bij psyQ, op een lange wachtlijst, sta er al op sinds eind mei.
Heb eerst te horen gekregen dat ik optijd was, een maand kater dat er opeens veel mensen zijn die met zwangerschaps verlof zijn, en dat het nog zeker drie maanden of meer zal duren voordat ik aan de buurt ben.
Heb ze eergisteren gebeld van hoe en wat en ze zouden weer contact met mij opnemen.

Daarom zie ik dus geen andere uitweg..
Ik heb wel medicatie gekregen om het een beetje te onderdrukken, maar weet niet zeker of het gaat helpen...

[Rik]

Ja, dan zit je inderdaad met een dilemma.
Aan de ene kant kan ik me voorstellen dat een kat ook troost e.d. kan bieden. Hoe "leeg" wordt het als die weg is? Verergerd de boel dan niet?

Aan de andere kant is het natuurlijk ook niet goed als de kat werkt als een trigger voor bepaalde gevoelens en buien.

Het is natuurlijk ook aan jezelf hoe "makkelijk" je de kat af kan staan? Als je daar toch veel moeite mee zou hebben, is het dan ook mogelijk dat iemand hem tijdelijk (bijvoorbeeld 6 maanden) in huis kan nemen? Indien je er (relatief) minder moeite mee hebt dan is een nieuw mandje zoeken misschien wel het beste.

Als je de medicatie nét hebt gekregen dan zou ik zeker even een weekje of twee wachten om te kijken of het iets helpt.

(Dat is toch ook wat dat er zulke wachttijden zijn bij psyQ. Zijn er dan geen andere instellingen waar ze naartoe doorverwijzen waar die wachttijden korter zijn. Of zou dit een algemeen probleem in heel Nederland zijn.)

[nellebel]

Ik werk zelf in de psychiatrie. Dieren kunnen erg helend zijn in het herstel proces ze oordelen niet en houden onvoorwaardelijk van je tevens is bewezen dat er stoffen vrijkomen bij het aaien van dieren die je een prettig gevoel geven en het purren van een kat is goed voor de bloed druk. Ik snap dat je het nu voor haar doet en dat je haar geen pijn wilt doen. Maar spreek je nu niet vanuit de depressie. Ook misschien dat je vind dat jij niet goed voor haar bent. Ik ben bang als je straks op knapt je spijt krijgt of schuld gevoel. Denk er goed over na. Misschien tijdelijk even bij familie, maar je maatje weg doen waar je ook al je verdriet aan krijgt kunt zonder oordelen te krijgen is ook heftig. Ik denk dat je frustratie naar haar meer te maken heeft met schuldgevoel. Na het overlijden van je moeder geen plezier mogen hebben, verdrietig moeten zijn, en bang om nog van iemand te houden en kwijt te raken. Heel veel sterkte met je beslissing.
Heb ooit 1 x gelukkig iemand zijn hondje weer terug gekregen die hem ook in depressie had weg gedaan.

Verstuurd vanaf mijn GM 5 d met Tapatalk

[ErikPhilippus]

Ik vind het advies van Rik heel goed, daar zat ik zelf ook meteen aan te denken.
Kan je de kat ergens tijdelijk onderbrengen, en tegelijkertijd kijken of de medicatie aanslaat, en je misschien ook in aanmerking komt voor therapie.

Ik begrijp goed dat het vreselijk is als je tekeer gaat tegen je kat, terwijl die er niks aan kan doen, dan voel je je natuurlijk schuldig en verdrietig. Maar als je je kat nu uit huis plaatst, en waarschijnlijk nooit meer ziet - en over een tijdje, als je je hopelijk weer beter voelt, heb je niet meer de kans om het 'goed te maken' met je kat, en zal je de kat waarschijnlijk ook missen.

Je moet nu wel iets doen denk ik, maar zoek naar een oplossing die je ook weer (eventueel) terug kunt draaien.
Sterkte!

[Zotvanpoezen]

Ik sta ook achter Rik zijn idee. Je kat tijdelijk ergens plaatsen en ondertussen je laten verzorgen. Het is niet eerlijk om die arme kat dupe te laten zijn van ongecontroleerde driftbuien. Je kunt ze eventueel ook af en toe gaan bezoeken.

[Dinky]

Ik zou zeggen dat je 100% achter herplaatsing moet staan. Zeker omdat er ook veel liefde voor de kat uit je bericht spreekt.

Zijn het bepaalde situaties die je op de kat af reageert die je misschien kan voorkomen of verminderen?
En is er een optie dat je bij een andere aanbieder terecht kan voor hulp?

Je zou ook kunnen kijken hoe het gaat wanneer je de kat tijdelijk naar een pension stuurt wanneer je geen andere tijdelijke opvangplek weet. Ik zou in jouw situatie niet gelijk voor een definitieve herplaatsing kiezen.

[KleinDraakje]

Helemaal eens met Rik. Als je jouw kat gaat herplaatsen moet je 100% zeker weten dat dat de beste oplossing is. Een tijdelijk huisje is voor nu wellicht de beste oplossing maar helemaal weg zou ik nog niet doen.

[Yo16Ka16No11]

Ik vind dat je heel goed advies krijgt en hoop dat je het in overweging neemt! Wens je veel sterkte met je struggles.

[Chanelletjuh]

Ik werk zelf in de psychiatrie. Dieren kunnen erg helend zijn in het herstel proces ze oordelen niet en houden onvoorwaardelijk van je tevens is bewezen dat er stoffen vrijkomen bij het aaien van dieren die je een prettig gevoel geven en het purren van een kat is goed voor de bloed druk. Ik snap dat je het nu voor haar doet en dat je haar geen pijn wilt doen. Maar spreek je nu niet vanuit de depressie. Ook misschien dat je vind dat jij niet goed voor haar bent. Ik ben bang als je straks op knapt je spijt krijgt of schuld gevoel. Denk er goed over na. Misschien tijdelijk even bij familie, maar je maatje weg doen waar je ook al je verdriet aan krijgt kunt zonder oordelen te krijgen is ook heftig. Ik denk dat je frustratie naar haar meer te maken heeft met schuldgevoel. Na het overlijden van je moeder geen plezier mogen hebben, verdrietig moeten zijn, en bang om nog van iemand te houden en kwijt te raken. Heel veel sterkte met je beslissing.
Heb ooit 1 x gelukkig iemand zijn hondje weer terug gekregen die hem ook in depressie had weg gedaan.

Verstuurd vanaf mijn GM 5 d met Tapatalk

Ik vind het advies van Rik heel goed, daar zat ik zelf ook meteen aan te denken.
Kan je de kat ergens tijdelijk onderbrengen, en tegelijkertijd kijken of de medicatie aanslaat, en je misschien ook in aanmerking komt voor therapie.

Ik begrijp goed dat het vreselijk is als je tekeer gaat tegen je kat, terwijl die er niks aan kan doen, dan voel je je natuurlijk schuldig en verdrietig. Maar als je je kat nu uit huis plaatst, en waarschijnlijk nooit meer ziet - en over een tijdje, als je je hopelijk weer beter voelt, heb je niet meer de kans om het 'goed te maken' met je kat, en zal je de kat waarschijnlijk ook missen.

Je moet nu wel iets doen denk ik, maar zoek naar een oplossing die je ook weer (eventueel) terug kunt draaien.
Sterkte!

Ik sta ook achter Rik zijn idee. Je kat tijdelijk ergens plaatsen en ondertussen je laten verzorgen. Het is niet eerlijk om die arme kat dupe te laten zijn van ongecontroleerde driftbuien. Je kunt ze eventueel ook af en toe gaan bezoeken.

Ik zou zeggen dat je 100% achter herplaatsing moet staan. Zeker omdat er ook veel liefde voor de kat uit je bericht spreekt.

Zijn het bepaalde situaties die je op de kat af reageert die je misschien kan voorkomen of verminderen?
En is er een optie dat je bij een andere aanbieder terecht kan voor hulp?

Je zou ook kunnen kijken hoe het gaat wanneer je de kat tijdelijk naar een pension stuurt wanneer je geen andere tijdelijke opvangplek weet. Ik zou in jouw situatie niet gelijk voor een definitieve herplaatsing kiezen.

Helemaal eens met Rik. Als je jouw kat gaat herplaatsen moet je 100% zeker weten dat dat de beste oplossing is. Een tijdelijk huisje is voor nu wellicht de beste oplossing maar helemaal weg zou ik nog niet doen.

Ik vind dat je heel goed advies krijgt en hoop dat je het in overweging neemt! Wens je veel sterkte met je struggles.

Ja, dan zit je inderdaad met een dilemma.
Aan de ene kant kan ik me voorstellen dat een kat ook troost e.d. kan bieden. Hoe "leeg" wordt het als die weg is? Verergerd de boel dan niet?

Aan de andere kant is het natuurlijk ook niet goed als de kat werkt als een trigger voor bepaalde gevoelens en buien.

Het is natuurlijk ook aan jezelf hoe "makkelijk" je de kat af kan staan? Als je daar toch veel moeite mee zou hebben, is het dan ook mogelijk dat iemand hem tijdelijk (bijvoorbeeld 6 maanden) in huis kan nemen? Indien je er (relatief) minder moeite mee hebt dan is een nieuw mandje zoeken misschien wel het beste.

Als je de medicatie nét hebt gekregen dan zou ik zeker even een weekje of twee wachten om te kijken of het iets helpt.

(Dat is toch ook wat dat er zulke wachttijden zijn bij psyQ. Zijn er dan geen andere instellingen waar ze naartoe doorverwijzen waar die wachttijden korter zijn. Of zou dit een algemeen probleem in heel Nederland zijn.)

Bedankt voor jullie berichtjes!
Helaas ken ik niemand die haar misschien tijdelijk in huis kan nemen.
Ook geld voor een dieren pensioen heb ik niet...
Ik vindt het zo erg lastig?
Ik sta er zo’n beetje 70% er achter, en 30% denk ik dat ik het moet proberen om het los te laten die driftbuien.

Ik ga altijd tegen haar tekeer als ze iets doet wat ik niet wil.
Tegen mij aan staan, met haar neus tegen men been, de kraan aflikken, op tafel, bij mij op de bank komen kruipen, gaan lopen krabben aan het behang en de banken, en dat ze telkens overal op klimt wat dus biet mag.
Ze is een erg moeilijke kat, vreselijk eigenwijs.. ook wel leuk en lief hoor.
Heb de afgelopen maand ook een andere kat weg gedaan zodat die rust heeft, en ze heeft het nu heerlijk bij haar nieuwe huisje, veel liefde en aandacht.

Dat wil ik chanel ook aanbieden... maar door die woede, verdriet, dwang... wil ik haar niet eens aanraken of knuffelen! Tenzij ik echt naar buiten moet, bvb bij familie eten.
Anders niets...

Ik vind het zo vreselijk....

En de wachtijden zijn abnormaal, ze weten hoe ik er mee zit.. en wat ik allemaal al heb gedacht, zelfmoord en dergelijke....

[KiwiNL]

Ze is een erg moeilijke kat, vreselijk eigenwijs.. ook wel leuk en lief hoor.

Als ik lees wat ze allemaal doet lijkt het me geen 'erg moeilijke' kat. Ze is gewoon een kat. Katten zijn nu eenmaal eigenwijs en doen nu eenmaal dingen die hun personeel minder leuk vindt.

[Fotokonijn]

Klopt, katten zijn stronteigenwijs, dat is het leuke ervan.

[KleinDraakje]

Ze klinkt niet echt als een moeilijk geval. Als ze nu alleen is en hiervoor een maatje had dan is ze wellicht alleen. Dan gaat ze aandacht bij jou vragen. Speel je wel eens met haar met een hengeltje bijvoorbeeld? Elke dag 10 minuutjes samen spelen voorkomt al een heleboel ongewenst gedrag. Heb je ook genoeg dingen waar ze wel aan mag krabben? Zet eens een krabpaal of mandje naast de bank en zet haar daarop als ze het doet. Verder komt ze gewoon aaitjes en knuffeltjes bij je halen, daar vind ik niks geks aan

[Chanelletjuh]

Ze klinkt niet echt als een moeilijk geval. Als ze nu alleen is en hiervoor een maatje had dan is ze wellicht alleen. Dan gaat ze aandacht bij jou vragen. Speel je wel eens met haar met een hengeltje bijvoorbeeld? Elke dag 10 minuutjes samen spelen voorkomt al een heleboel ongewenst gedrag. Heb je ook genoeg dingen waar ze wel aan mag krabben? Zet eens een krabpaal of mandje naast de bank en zet haar daarop als ze het doet. Verder komt ze gewoon aaitjes en knuffeltjes bij je halen, daar vind ik niks geks aan

Ja ze heeft dingen waar ze gewoon lekker aan mag krabben, twee grote planken zacht hout, lekker voor de nageltjes, en ern gugantische krabton.
En ze had een maatje, maar die heb ik een ander huisje gegeven juist omdat die geen rust had. Een oudere poes van bijna 11.
Nu heb ik haar nog, speel wel met haar, maak haar dan expres erg moe zodat ze dan lekker kan slapen, dan doet ze ook minder veel dingen die niet mogen.