Ik wil mijn herplaatste kat terug

[Poezemuisje]

Beste Leden van De Kattensite,
ik vraag jullie aandacht om dit even te lezen in de hoop dat ik wat hulp krijg... Lees alstublieft zonder vooroordelen. Wij hebben 5 jaar geleden een kitten in huis genomen van ongeveer 6weken jong die uit is gegroeid in een grote stoere kater met een enorme zwak voor mij ik denk dat hij me als 'moeder' of 'vriendinnetje' ziet door de liefdevolle verzorging, en ik voor hem.. Een hele hechte band hebben wij waar niemand tussen kan komen echte liefde... Vorig jaar hebben we het geluk mogen ervaren om in blijde verwachting te raken van een baby jaja er kwam een zusje, speelmaatje voor onze lieve kater we wilden hem niet zomaar in het diepe gooien en hebben tijdig alles klaar gemaakt zodat hij rustig aan een box etc zou wennen zijn hem zelfs wat ruwer gaan aaien want schijnt dat kinderen dat ook doen en hij dan niet schrikt.. De zwangerschap verliep moeizaam we liepen in het ziekenhuis omdat onze baby te klein naar aantal weken was zorgen zorgen zorgen heb je dan mijn laatste drukke dag op het werk zat erop hèhè eindelijk 16 weken om te genieten en om de kat en baby te laten wennen. Want kinderen is hij absoluut nog niet gewend! Dus savond lig ik met mijn poezevriend op de bank uit te rusten. En op dat moment ging het helemaal mis mijn placenta scheurde los en was letterlijk en figuurlijk aan het leeg bloeden om al niet te spreken wat er gebeurt als moeder en kind niet meer verbonden zijn tijdens de zwangerschap kind krijgt geen zuurstof en voeding en overlijd dan wat in ons geval godzijdank niet is gebeurt wel 6 weken te vroeg is ze met alle spoed ter wereld gebracht een heel klein prematuur kindje.. wat nog niks zelf kon door haar onrijpheid waar ze mee geboren moest worden en in leven moest worden gehouden mijn wereld stortte echt helemaal in wat een verdriet en ongeloof waarom moest dit gebeuren een heel groot zwart gat is er dan en kon ik echt niet meer voor mijn kat gaan. ik moest er helemaal zijn voor ons kind in het ziekenhuis de kat begon steeds meer aandacht te vragen omdat wij natuurlijk haast alle uren van de dag En avond in het ziekenhuis waren ik kon het niet meer opbrengen om ook mijn huishouden en kat draaiende te houden met zoveel liefde groot gebracht en met nog meer pijn en verdriet naar het dierentehuis gebracht ik kon echt niet meer. Oh wat miste ik m'n beestje er ging geen dag en nacht voorbij dat ik niet aan hem dacht en belde regelmatig met bibberende stem naar de verzorgers in het tehuis die vertelde elke keer luchtig dat het steeds beter ging en probeerde me gerust te stellen nu ik hoopte dat het zou slijten het gemis naar mijn kat maar dat slijt dus niet en ben bang dat het ook nooit slijt hij is nu een week bij nieuwe mensen die 2 kinderen hebben wat hij dus helemaal nog niet gewend is ik heb geprobeerd het dierentehuis mijn verhaal te vertellen aan die nieuwe mensen in wat voor situatie ik mijn kat heb moeten afstaan in de hoop dat ze begrip hebben voor wat er is gebeurt en mijn kat weer naar huis laten gaan omdat hij hier bij ons gelukkig is en wij van elkaar houden de verzorgster wil dit niet gaan vertellen en ook niet vragen of ze contact met ons willen opnemen simpel weg hij is geplaatst en de mensen hebben niets aan jou probleem zo werd het aan me verteld helaas voor jou.. Ze vertelde ook dat hun alleen in belang van het dier handelen en niet naar de mens kijken oke dat is ook het allerbeste maar toch klopt haar handelen niet want door deze gedachtengang word onze kat z'n eigen huis wat zn terretorium is met 'personeel' willens en wetens ontnomen omdat de nieuwe verzorgers niet mijn 'probleem' opgezadeld hoeven te worden dus dan word er naar mijn inzien gehandeld naar het belang van de nieuwe verzorgers die nu dus hoogst waarschijnlijk met een kat zitten die natuurlijk veel liever in z'n eigen bed slaapt, en niet naar het dier in deze zeer ingewikkelde kwestie ik vraag me echt af waarom de verzorgster in het tehuis niet mee werkt aan het naar huis helpen van mijn kat die doods benauwd is voor vreemde mensen. als de nieuwe verzorgers van mijn verhaal af weten zullen ze als ze ook van dieren houden hem z'n vertrouwde plekje terug geven. Ik hoop dat jullie misschien jullie mening willen geven of advies om mijn kat weer in z'n eigen omgeving bij z'n eigen mensen te kunnen brengen waar hij thuis is..

[castratenkoor]

Ik heb iets soortgelijks meegemaakt, maar dan met twee honden. Ik heb ze maanden vreselijk gemist en heb wel steeds info gevraagd en ook gekregen via het asiel.

Je zult het niet willen horen maar ik ben van mening dat je het welzijn van de kat en van de nieuwe eigenaars moet respecteren en de situatie moet laten zoals die is.
Het heeft mij ook meer dan een jaar vreselijk veel pijn gedaan en ik heb me erg schuldig gevoeld. maar de situatie was nou eenmaal dermate schrijnend op het moment van afstand doen dat ook ik toen niet anders kon.
Ik heb ze echter nooit proberen terug te eisen.

Ik zou als ik jou was je vriendelijker opstellen naar het asiel en tevreden zijn met informatie over het welzijn van de kat.
Dat zullen ze je heus wel geven, mits je je positief opstelt.
Ik ben bang dat je het asiel teveel als anti - jou bekijkt. Je kunt het beter zo zien: ze zijn pro - je kat.

Alleen als het niet lukt in zijn nieuwe woning heb je naar mijn mening reden te proberen hem terug te vragen. Of het asiel daaraan meewerkt is in jouw situatie nu de vraag geworden, omdat je je dwingend en eisend op bent gaan stellen.
Haal diep adem en bekijk de hele questie met je verstand - minder met emotie en hormonen.

Wat jij ziet als de kat zijn eigen omgeving, is voor de kat bovendien allang niet "eigen" meer.
Ik denk dat het asiel er goed aan doet het belang van de kat boven alles te stellen. Daar is het een asiel voor.

Accepteren is moeilijk, maar het is wel je eigen keuze geweest. Begrijp me niet verkeerd, ik kan absoluut begrip opbrengen voor je gevoel, je spijt en je pijn.

Toen de honden overleden heb ik daar ook netjes bericht van gekregen, ze zijn 14 en 15 geworden. Het is 17 jaar geleden dat ik afstand deed, er hangen nog steeds foto's van ze in mijn huiskamer.

[paasnini]

Ik begrijp ook je pijn en verdriet en het was toen ook veel verstandiger geweest om een tijdelijk onderkomen te zoeken aangezien de situatie niet zo zou blijven maar ja dat is achteraf.
Wees blij dat hij een nieuw huisje heeft gevonden, er zijn veel katten die het niet zo treffen.

Sterkte en hoop dat je van het kindje geniet.

[Poezemuisje]

Castratenkoor je bericht is inderdaad iets om over na te denken alleen ben ik dus bang dat hij het niet naar zn zin heeft omdat hij nu met 2 kinderen zit die 3 en 10 jaar zijn ben bang dat die kinderen hem misschien per ongeluk pijn zullen doen en hij als maar denkt wanneer ga ik naar huis. waarom zou dit dan zn thuis niet meer zijn voor hem denk je dat zijn geuren al uit dit huis kunnen zijn?
en ik vraag me af dat stel hij zou ergens in de omgeving geplaatst zijn en mag na verloop van tijd naar buiten zou het kunnen dat hij dan alsnog op zoek gaat daar ons? hij was erg terretoriaal door te sproeien bij de tuindeur en raam waar hij door naar binnen en buiten ging hij sproeide ook tegen zn lievelings boompje in de tuin waar hij vaak in de schaduw lag.

Paasnini ja dat heb ik aantal mensen in mn omgeving gevraagd maar die wilde het niet doen omdat hij dus sproeide en mn bank kapot krabt.. wat mij overigens een worst is nu!

[Poezemuisje]

ohja als die baasjes hem niet willen 'terug geven' dan begrijp ik dat natuurlijk maar het is natuurlijk te proberen........

[Cerna]

Ben het met Dinie (castratenkoor) eens. Ik kan niet precies uit je verhaal opmaken hoe lang de kat al weg is, maar na 2 à 3 maanden is jouw huis niet meer in zijn herinnering.
Na een verhuizing adviseert men ook altijd om de kat 6 weken binnen te houden zodat hij niet terug naar het oude huis zal lopen.

Ik voel met je mee want het lijkt me verschrikkelijk om een kat waar je zielsveel van houdt door omstandigheden waar je zelf niet voor gekozen hebt, af te moeten staan. En ik kan me je verdriet ook heel goed voorstellen.
Maar, ik adviseer je om het los te laten voor je eigen bestwil. Het is gebeurd en achteraf had het misschien anders opgelost kunnen worden (kat in pension? in het asiel aangeven dat het voor tijdelijk is (veel asiels hebben een pensionfunctie)?), maar je hebt afstand gedaan van je kat en daarmee was hij niet langer van jou, maar van het asiel.

En misschien wanneer je baby wat ouder is (fijn dat het allemaal goed gekomen is!), is er weer ruimte voor een nieuwe kat en ik weet zeker dat je van deze kat(ten?) net zoveel zult houden.

[Poezemuisje]

Meca dank je voor het bericht hij is ongeveer ja ruim 2 maanden nu weg en met onze baby is het tot nu toe helemaal goed gekomen maarja het blijft toch erg moeilijk en kan het me zo moeilijk voorstellen dat hij me nu vergeten is

[Poezemuisje]

haha sorry ik bedoelde Cerna Hoe kom ik nou weer bij meca heb volgens mij een nu ook nog eens een brilletje nodig haha

[nellebel]

heeft het asiel geen gastenboek? bij ons asiel wel. hierop lees je ook vaak contact tussen oude en nieuwe baas, als iemand bijv door allergie afstand moest doen. die treffen dan via het gastenboek de nieuwe eigenaar en kunnen zo zelf contact leggen.

[castratenkoor]

Castratenkoor je bericht is inderdaad iets om over na te denken alleen ben ik dus bang dat hij het niet naar zn zin heeft omdat hij nu met 2 kinderen zit die 3 en 10 jaar zijn ben bang dat die kinderen hem misschien per ongeluk pijn zullen doen en hij als maar denkt wanneer ga ik naar huis. waarom zou dit dan zn thuis niet meer zijn voor hem denk je dat zijn geuren al uit dit huis kunnen zijn?
en ik vraag me af dat stel hij zou ergens in de omgeving geplaatst zijn en mag na verloop van tijd naar buiten zou het kunnen dat hij dan alsnog op zoek gaat daar ons? hij was erg terretoriaal door te sproeien bij de tuindeur en raam waar hij door naar binnen en buiten ging hij sproeide ook tegen zn lievelings boompje in de tuin waar hij vaak in de schaduw lag.

Paasnini ja dat heb ik aantal mensen in mn omgeving gevraagd maar die wilde het niet doen omdat hij dus sproeide en mn bank kapot krabt.. wat mij overigens een worst is nu!

Je voorziet in jouw beleving de kat van menselijke eigenschappen. Een kat ziet alleen de huidige situatie en "denkt" niet wanneer ga ik weer naar huis.
Je ziet het erg zwart-wit waarom zou het slecht gaan met hem met die kinderen daar.
Bovendien heb je zelf nu ook een kind. Dan zou het op den duur met jouw kind toch ook slecht gaan in combi met de kat.
Het feit dat hij bij jou geen kinderen gewend was wil niet per sé betekenen dat het "dus" slecht gaat tussen hem en de kinderen bij zijn nieuwe thuis.

Mijn advies : laat het los en heb er vertrouwen in.

[Dinky]

Wat mij opvalt in jou verhaal is dat je er automatisch vanuit gaat dat jullie kater alleen bij jullie gelukkig zou kunnen zijn. Hoe graag we dit ook willen denken, over het algemeen kunnen ze ook bij anderen gelukkig zijn.
Weet ook niet wat de afspraken zijn geweest die je hebt gemaakt toen je hem daar bracht. Maar wanneer dit inderdaad gewoon afstand is geweest (waar het op lijkt) dan hebben ze het volste recht om hem te herplaatsen. En denk eens vanuit de mensen die hem nu in huis hebben en waarschijnlijk al helemaal verliefd op hem zijn. Hoe zou je het zelf vinden wanneer je een lieverd uit het asiel haalt en dan ineens te horen zou krijgen dat de oude eigenaar hem weer terug wil hebben?

Wat je wel zou kunnen doen is naar het asiel toe gaan en een andere lieve schat uitzoeken. Er zijn in het asiel namelijk genoeg andere lieverds die ook een warm huisje zoeken.

[BillyJean]

ook al is de reden toendertijd heel verdrietig geweest waardoor je de kat in het asiel hebt laten plaatsen, je kan er nu niet van uit gaan dat ie jullie mist. Het is een kat, geen mens. Waarom zouden die kinderen hem pijn doen, misschien wordt ie heerlijk geknuffeld en slaapt ie lekker op hun bedje 's nachts. Het is jammer hoe het is gelopen, maar ga voor een nieuwe kat die een gouden mandje zoekt en laat deze zitten waar ie zit.

[achtpuntzes]

hoi,

het komt misschien hard over, maar je hebt een beslissing gemaakt die nou eenmaal gevolgen heeft gehad, en je kan wat gebeurd is nou eenmaal niet terugdraaien.

ik zit zelf bij een dierenasiel, en het gebeurt wel eens vaker dat iemand spijt heeft na het terugbrengen van hun huisdier, maar als het dier in kwestie eenmaal herplaatst is, kan je toch echt niet het beest ineens zomaar gaan terughalen.

dus probeer te accepteren dat wat je wil (het terugkrijgen van je kat) niet mogelijk is, en ga er maar van uit dat je kat wel goed terecht is gekomen.

en misschien dat een ander huisdier de pijn wat kan verzachten...

[Poezemuisje]

ja de reden waarom ik denk dat hij bij ons gelukkiger is dat hij eerde in het tehuis is geweest maar dan in het pension we wilden gaan backpacken in afrika maar dat was wel een reis van 3weken niemand wilde zolang op hem passen want was in de vakantietijd dus begon aan hun pension te denken had hier wel sterke twijfels over een goede vriendin liep toen dertijd stage daar in het asiel en heeft me toen over de streep getrokken.. mijn moeder hield contact hoe het ging nou eerste dagen was hij niet lief naar de mevrouw en blaasde en beet als ze met haar hand in het hokje ging om hem te aaien en eten te geven nou dan zit je niet lekker op vakantie als je dat weet nog 2dagen verder ging het helemaal niet meer goed hij wilde leek het ook niet meer eten dus wij zijn direct uit afrika naar nederland terug gekomen om hem op te halen echt een hele reis geweest maar ik laat hem natuurlijk niet zitten die vakantie kon me verder ook gestolen worden dus hij is precies een week in het pension geweest we zijn hem de volgende dag gelijk gaan halen we bleken een half uur te vroeg en kregen via een intercom te horen dat we buiten moesten wachten voor de deur nouja oke we wachten wel -waarom mochten we niet even bij de balie wachten waar een bank staat.. betaal per slot toch ook een bedrag aan hun wel met de hoop dat mijn kat goed onder gebracht word. we mochten naar binnen om hem te halen ik liep achter de mevrouw en hoorde hem tekeer gaan tot hij zag wie er achter haar stond hij ging eerlijk waar door het dolle hij was zoo blij niet normaal die kopjes werden echt kopstoten hij was zo blij dat ze zelfs zei nou nou als dat geen echte liefde is haha thuis ging hij wel een uur door met knuffelen wist haast niet wat ik mee maakte haha daarom denk ik dat hij liever bij mij is... moest overigens wel de volle 3 weken betalen vast mede de reservering.. maar werd niks over gezegd ook niet naar gevraagd wel vroeg ik naar zn voer hij had natuurlijk niet in een week voor 3 weken opgegeten maar dat was wel op omdat dat verdeeld werd over alle katten oke gun het ze van harte hier ook niks van gezegd maar voor ons geen fijne ervaring geweest en ook niet voor de kat blijkbaar hij was echt heel erg blij en had me echt gemist..

kinderen ja die heb ik nu ook maar dat is een baby en zei slaapt drinkt poept en slaapt dan weer de kinden waar hij nu bij is zijn 3 en 10 jaar deze kat heeft echt een aparte aanpak nodig in de jaren door weet ik hoe ik ermee om moet gaan hoe hij benadert moet worden en en wat wel en niet werkt een kind van 3 begrijpt dat niet en ben daarom bang dat hij zich bedreigd gaat voelen door dat voor hem nu nog vreemde kind..

ik heb op hun site ook een berichtje in het gastenboek geplaatst met de vraag aan de nieuwe baasjes hoe het gaat en of ze mij een mail willen sturen diezelfde dag nog had een verzorgster uit het asiel een berichtje gestuurd dat ik naar haar een mail kon sturen heb ik gedaan en heb mijn situatie uitgelegd en dat ik hem graag terug wil en misschien dat zei dan mijn situatie wilde voorleggen aan de mensen kort gezegd.
kreeg hierop geen antwoord meer dus ben naar het asiel geweest en vroeg of ik met iemand kon praten de verzorgster met wie ik mailde kwam naar me toe en ik was helaas overmand door emoties en heb daar heel erg hard gehuild ik kon mn verdriet niet meer inhouden ik heb alle lof voor het dierentehuis echt hoor alle mensen die daar werken en helpen doen echt hun best maar ze was zo keihard tegen me echt ze had er allemaal helemaal geen zin in zei ze en helaas voor jou en het is hun probleem helemaal niet vond ze op de manier waarop ze dat ook nog eens zei echt ze was niet aardig mijn enige vraag was dus of ze het wilde vertellen en wat die baasjes dan ermee doen is echt helemaal aan hun snap ik duidelijk goed zei wilde het dus niet doen dus ik zei dan moet ik ze op een andere manier zoeken via internet of een advertentie nou ze zei gelijk nou moet je me niet gaan bedreigen want dan is het helemaal snel klaar terwijl ik dat helemaal niet zo bedoelde.. alleen maar om hun mn verhaal te vertellen ik hoef hun adres helemaal niet ofzo alleen mijn verhaal waarom he zo liep en dat hij welkom thuis is verder niks wat hun doen is aan hun heb ik echt begrip voor.
degene met wie ik sprak was echt onvriendelijk en druk met der lichaamstaal ze voelde zich volgens mij ook inderdaad misschien wel bedreigd voelde omdat ik in alle mails heb gezegd dat hij terug mag komen en zei daar niet op in ging en ik daar ineens persoonlijk stond.. wil hun echt niet in een slecht daglicht zetten maar ze was gewoon echt ovriendelijk en ze heeft ook toen ik thuis was gelijk mn gastenboek bericht verwijderd waarin stond of de nieuwe baasjes een mail wilde sturen.


een nieuwe kat een gouden mandje geven kan ik echt nog lang niet over mn hart verkrijgen voelt heel erg als verraad naar hem toe... daarbij is ook nog eens het geval dat mijn man in het asiel een verklaring moest teken waarin wij de eerste -10 jaar dacht ik- geen nieuwe kat uit het asiel mogen nemen er was eigenlijk geen plek voor de kat maar op aan dringen van hem dat de nood echt zo hoog was mocht hij toch daar blijven moest wel 100 euro ter plekken voor betaald worden dus ook dat nog eens net of ik hem 'verkocht' heb en een nieuwe ga halen dat gaat tegen mn gevoel in

[pearlsofpassion]

Als jouw kindje opgroeit, weet ze ook nog niet hoe ze met de kat om moet gaan. Dan moet ze dat ook leren, net als de kinderen daar. En een kind van 10 kan wel heel lief zijn.

Ik begrijp je ervaring in het pension, maar dat is nu niet meer aan de orde. Hij heeft in tussentijd al wekenlang in het asiel gezeten, dus die periode dat hij blij zou zijn om jullie terug te zijn is voorbij. Als hij nu bij jullie zou komen, zou hij ook weer moeten wennen, net als bij de nieuwe mensen. En veel kans dat hij door het verblijf in het asiel ook verandert is, dus dat je hem niet meer zo perfect kent als voorheen.
Hij begint nu zijn nieuwe leven, na die weken in het asiel. En dat kan net zo goed bij die mensen als bij jullie. Als jullie eerst waren geweest om hem terug te halen, had je hem misschien wel meegekregen, maar nu hij al bij die nieuwe mensen woont, is het toch voor zijn bestwil dat ze hem niet terug gaan halen? Dat is toch logisch?
Het is toch niet het beste voor hem dat hij zomaar terug zou moeten verhuizen?
Ik begrijp trouwens ook wel dat het asiel daar zelfs niet voor zou staan springen. Je hebt hem tenslotte afgestaan, en ookal kunnen ze wel geloven dat de situatie nu anders zou zijn, wie weet hoe lang dat dan weer duurt? Door een dier af te staan verlies je natuurlijk wat vertrouwen van het asiel. Stel je in hun plaats, das niet zo vreemd.
Na je ervaring in het pension, snap ik eigenlijk niet dat je hem naar het asiel gebracht hebt. Moet echt zijn dat je er geen andere oplossing voor zag, maar dat moet je dan ook toegeven. Je hebt toen echt afstand van hem gedaan om hem een kans te geven op een ander leven, dus geef hem die dan ook. Anders had je tijdelijke opvang moeten zoeken. Asiel is nog erger dan pension, dus die ervaring met het pension is in mijn ogen geen excuus om hem dan maar af te staan.

Weet je trouwens of de kat wel ongelukkig is bij de nieuwe mensen?
Als het echt niet klikt, zullen ze de kat wel terugbrengen naar het asiel. Niemand wil een kat waarmee het niet klikt. Zolang dat niet gebeurt, gaat het blijkbaar goed in zijn nieuwe thuis of krijgt hij de kans zich aan te passen. Als de mensen hem de tijd geven die hij nodig heeft, is dat alleen maar een positief teken over deze mensen.
Ik vind het heel normaal dat de mensen niet reageren als je aangeeft hem terug te willen. Je wil toch in contact komen met iemand die je kat wil gaan proberen afnemen? Ik heb ook een katje uit het asiel en ik moest er al nadat we hem mee in de auto namen niet aan denken dat we heb zouden hebben moeten teruggeven. Je kiest hem, neemt hem mee en staat er vanaf dat ogenblik helemaal achter. Vanaf dat ogenblik ga je van die kat houden.

Ik zou je dus erbij neerleggen en misschien voorzichtig in het asiel vragen of ze je iets kunnen laten weten, moest hij terugkomen.

Het spijt me als dit alles hard klinkt. Ik vind je geen slecht baasje of zo, ik ken je situatie te weinig. Maar het lijkt me dat je alles enkel vanuit je eigen standpunt bekijkt, dus probeer het ook eens aan de andere kant te bekijken.
Het is super spijtig, wat er gebeurt is, en dat je je kat kwijt bent. Echt, daar heb ik zeker medelijden met je. Maar het is wel het gevolg van je eigen beslissing. En daar kan niets meer aan veranderd worden, hoe spijtig ook.
De volgende keer maak je vast niet meer dezelfde fout...

Sterkte ermee. Iedereen hier weet dat het moeilijk voor je moet zijn.