Ik wil mijn herplaatste kat terug

[Poezemuisje]

trouwens jullie reactie's zijn erg goed ik zou naar andere toe precies hetzelfde zeggen! maar nu ik er zelf in zit is het opeens allemaal anders en is het net of niemand me begrijpt ik ben soms echt bang dat ik hier nooit over heen kom misschien moet ik toch nog eens het asiel bellen maar dan met de vraag of z'n nieuwe baasjes een foto ofzo kunnen sturen als het zo goed gaat daar dan ben ik denk ik wat geruster en kan ik er misschien beter afscheid van nemen

[Dinky]

Ik kan mij vanuit het oogpunt van het asiel goed voorstellen dat ze niet happig zullen zijn om informatie te gaan winnen wanneer je zelf zo enorm aangeeft hem terug te willen hebben. Bovendien beleven ze nu de drukste maanden van het jaar waardoor ze weinig tijd over hebben voor zulke verzoeken.

En de ervaring met een week in het asiel is iets heel anders dan dat hij in een nieuw huisje is geplaatst. Heb zelf een poes uit het asiel die daar is afgestaan omdat een gezinslid (kind) daar een allergie bleek te hebben. Wat ik zag in het asiel was ze enorm bang, weggekropen en hield ze haar plas op waardoor ze blaasgruis ontwikkelde door de stress. Zodra ze hier in huis kwam en ze na 2 dagen aardig gewend was bleken we een enorme knuffelpoes te hebben aangeschaft die het hier enorm naar haar zin heeft (wat ze in het asiel duidelijk niet had, kon haar daar echt niet aaien zo bang was ze daar).

Wel erg spijtig dat ze dan ook nog het bericht uit het gastenboek verwijderen Maar blijkbaar zijn ze bang geworden dat je met alle geweld wilt achterhalen waar hij zit om hem daar weer weg te halen. Door in elk bericht naar het asiel toe te vermelden dat hij welkom thuis is wordt zoiets wel gesuggereerd namelijk.

[jojo]

Je hoeft mij niet te overtuigen dat je er heel erg mee zit en erg verdrietig van bent. Dit blijkt uit je woorden die je hier schrijft en uit het gebrek aan interpunctie in je tekst. En ik geloof je echt dat je er erg verdrietig van bent.

Je kat heeft een tweede kans in een nieuw gezin via een asiel waarvan ik tussen de regels door lees dat zij hun verantwoording in het juist herplaatsen serieus nemen.

Je zoekt naar een manier om dit achter je te kunnen laten, alleen, niemand kan jouw ongerustheid wegnemen. Dat kan alleen jij zelf. Door jezelf te vergeven.
Huil goed uit, praat/schrijf het van je af, en neem je tijd om tot jezelf te komen. Stop met het te projecteren op de kat en de nieuwe omgeving want dat gaat heus wel goed. Iedereen met een beetje hart voor dieren is overtuigd dat hij/zij als enige het allerbeste weet hoe je het eigen dier verzorgen moet. Maar, dat is je eigen beleving. De realiteit is dat dieren die bij mensen wonen die van ze houden, het nagenoeg altijd heel erg goed doen in hun nieuwe omgeving.

Ik wens je sterkte met het verwerken. En ik wens je megaveel geluk met je kindje!

[artemis]

Ik woon in België maar is er in NL dan geen wetgeving hieromtrent?

In B is bv. wettelijk voorzien dat vanaf wanneer een dier in een asiel terechtkomt (gevonden of geplaatst), het na 45 dagen niet meer teruggeclaimd kan worden (indien reeds herplaatst) door het oude baasje. Dit om ook de adoptant te beschermen die volledig te goeder trouw heeft gehandeld. Wie zou er anders een kat of hond uit een asiel willen halen als er een theoretische kans 'blijft' bestaan dat het oude baasje ze terug wil?

Is er in NL geen wettelijke bepaling?

Poezemuisje,
Is het mogelijk om te schrijven met gebruik van punten, komma's, hoofdletters, alinea's en spaties?
Een tekst leest - voor mij althans - nogal moeilijk zonder.... zeker een tekst van die lengte.

Veel sterkte!

[achtpuntzes]

misschien moet ik toch nog eens het asiel bellen maar dan met de vraag of z'n nieuwe baasjes een foto ofzo kunnen sturen als het zo goed gaat daar dan ben ik denk ik wat geruster en kan ik er misschien beter afscheid van nemen

ik denk dat je dat beter niet kunt doen. het beste is loslaten, hoe moeilijk dat ook is.

[Dinky]

Ik woon in België maar is er in NL dan geen wetgeving hieromtrent?

In B is bv. wettelijk voorzien dat vanaf wanneer een dier in een asiel terechtkomt (gevonden of geplaatst), het na 45 dagen niet meer teruggeclaimd kan worden (indien reeds herplaatst) door het oude baasje. Dit om ook de adoptant te beschermen die volledig te goeder trouw heeft gehandeld. Wie zou er anders een kat of hond uit een asiel willen halen als er een theoretische kans 'blijft' bestaan dat het oude baasje ze terug wil?

Is er in NL geen wettelijke bepaling?

Bij het asiel waar ik Dinky weg heb gehaald geldt een 14 dagen termijn, daarna kan de kat bij een ander worden geplaatst. Weet niet hoe het wettelijk zit verder maar zal ook vast 14 dagen zijn. Soms plaatst een asiel een kat al binnen die 14 dagen maar dan blijft die termijn van 14 dagen gelden. Daarna geldt dat de nieuwe eigenaar de rechtmatige eigenaar is.

[artemis]

In B kunnen katten ook al binnen die 45 dagen herplaatst worden hoor, maar bij een gevonden kat weet het nieuwe baasje dan dat ze tot 45 dagen na registratie in het asiel kan opgeëist worden door het oude baasje. En dat komt bij vondelingen/verloren gelopen katten nogal eens voor. Afstandskatten is mogelijk een ander verhaal, dan moet je als afstaander ook iets tekenen..

14 dagen vind ik wel kort voor een kat die bv vermist is geraakt en waarvan je zoekacties kan aantonen.

[Poezemuisje]

ja sorry inderdaad een groot gebrek aan interpunctie komt denk ik omdat ik niet achter een echte pc zit maar het typ op een iphone, met een touchscreen en heb niet echt overzicht op de tekst beetje lastig inderdaad sorry.. zal er even op letten.


Hij was ook een hele grote knuffelkat naar ons toe en ik hoop dat hij dat naar hun ook gaat worden,
Ik heb echt niet met mijn volle verstand gehandeld.
Door wat er is gebeurt denk ik dat ik zeker een depressie heb gehad ofzo, Ik zou hem anders nooit weg doen.
Maar zag geen andere weg meer, heb gelezen dat er vrouwen zijn die in een postnatale depressie komen het afreageren op man of baby, terwijl zei juist zoveel van die personen houden.
Denk ik dat ik dat ook heb gehad maar dan naar de kat toe ofzo.. klinkt wel erg raar, weet ik
maar kan niks anders bedenken waarom hij mij teveel werd.
En nu het thuis allemaal goed gaat het komt allemaal naar boven met de angsten ooh jee als hij het maar naar zn zin heeft.

En stel nou dat het een misplaatsing word en het niet goed gaat,
want dat kan natuurlijk ook nog gebeuren.
Hij is gecastreerd maar sproeide toch nog volgens de da is dat om zijn terretorium af te bakenen nou deed ie dat dus ook tegen de bank en mijn gordijnen bij het raam.
Maakte dat schoon met ecodor omdat het anders wel egr tegek ging worden want ruikt niet bepaalt lekker natuurlijk.
Als meneer op de bank wilde om al liggend de vogeltjes te bestuderen in de tuin ging dat gepaard met eerst flinke klauwen in de bank te zetten (ontzettend hard krabben alsof het de krabpaal was) en dan lekker op de bank.
Ja dat vond ik ook minder en heb zo'n spray geprobeert 'keep away' ofzo maar hielp niet dus dan maar kleedje erover heen als er bezoek kwam en hem zn gang laten gang.
Heb het altijd toe gelaten toen hij kitten was omdat hij dat deed als we thuis kwamen en dan blij was, vond het niet op zn plaats om te straffen als hij juist blij was en een paal er naast gezet.
Ging niet over ja pech dacht ik dan moet je maar geen kat nemen hahaha.
Ik weet niet of hun daar ook zo van gediend zijn, er waren namelijk zat mensen die me voor gek verklaarde dat ik dat allemaal toeliet...
Nou ben best benieuwd of hij dat daar ook gaat doen.

[Robijn]

misschien moet ik toch nog eens het asiel bellen maar dan met de vraag of z'n nieuwe baasjes een foto ofzo kunnen sturen als het zo goed gaat daar dan ben ik denk ik wat geruster en kan ik er misschien beter afscheid van nemen

Ik begrijp je heel goed. Ik denk dat als ik in jouw schoenen stond, bovenstaande reactie ook goed uit mijn mond zou kunnen komen... In het begin luister je meer naar je gevoel dan naar je verstand, want het is inderdaad het beste om alles gewoon te laten rusten, zoals Achtpuntzes adviseert; maar ja.. makkelijker gezegd dan gedaan..
Het asiel kan misschien jouw e-mail adres aan de nieuwe eigenaars geven..? Maar als het asiel dit niet wil doen, wat ik verwacht, óf de nieuwe eigenaars nemen geen contact met jou op, dan zul je dit toch uiteindelijk moeten accepteren, maar dan heb je in ieder geval wel alles gedaan wat je kon doen, en kun je eindelijk aan je 'rouw'verwerking gaan beginnen.
Sterkte!

[Poezemuisje]

Ja het asiel heeft mijn gegevens voor de nieuwe mensen, het is inderdaad aan hun om te bepalen wat daarmee gebeurt.

Het is inderdaad een rouwverwerking mijn 'gezin'is uiteen gevallen door mijn handelen,

dankjewel

[jojo]

Geeft niks hoor, die punten en komma´s denk ik er wel bij

Kan heel goed wat je zegt, dat je misschien hebt gehandeld uit depressie oid. Verslik je niet in zwangerschapshormonen, die zijn heftiger en intenser dan je van te voren had kunnen vermoeden vrees ik.

Maar ik zeg je, en goed bedoeld, je maakt je zorgen om dingen die je los moet laten. Wat je schrijft is precies wat ik bedoelde in mijn vorige berichtje; jij weet als beste wat er nodig is voor deze kat om gelukkig te zijn. Da´s jouw beleving, zo voel jij dat. Dat is niet hetzelfde als de realiteit. Lees maar eens rond hier op het forum, en verbaas je over de hoeveelheid mensen die met liefde hun bankstel laten verkloten door hun katten, of in de gordijnen laten hangen. Want de kat gaat voor materiële zaken. Er zijn meer mensen die er zo over denken dan jij misschien denkt.

Ik wens je nog een keertje sterkte want dat kun je wel gebruiken!

[Poezemuisje]

haha oke jojo

ik moet wel zeggen dat door jullie reactie's ik er nu toch wat geruster op ben geworden,
die mensen zullen immers niet zomaar voor een 'asielkat' gaan toch?
Als hij terug word geplaats in het asiel omdat het om wat voor reden niet gaat in zn nieuwe huis,
zal ik zeker aan geven dat hij bij ons met alle liefde meer dan welkom is.
Misschien mag hij dan met ons weer mee wie weet...

Van sommige reactie's barstte ik in tranen uit omdat dat de woorden waren die ik echt even nodig had bij het verwerken, en mij weer in de realiteit brachten om niet naar mezelf te kijken maar naar de situatie van hem. want heb hem zelf uit huis geplaatst...

Zit echt midden in het rouwproces eerst het gemis daarna de 'woede' op mezelf en nu door alle reactie's toch wat meer vrede mee gekregen en kan het nu denk ik wat makkelijker loslaten.
Ik zie mezelf nu als een kat die een rare sprong heeft gemaakt in een rare situatie..
Nu rest mij alleen nog maar om te hopen dat hij het fijn heeft dat gun ik hem echt met heel mn hart.
En wie weet staat hij over 2 maanden wel opeens weer op de stoep is hij toch zn 'huis' terug gaan zoeken ja je weet maar nooit met die gekke beesten tenslotte hoor je dat wel vaker...

Iedereen super bedankt voor jullie eerlijke antwoorden, dat had ik heel erg nodig bij dit verwerkingsproces.
Als er wat verandert in de situatie zal ik nog is een berichtje plaatsen misschien dan wel met een nieuwe lieverd.

[artemis]

Ik denk dat mensen die voor een volwassen asielkat gaan een groot hart voor dieren hebben. En ook dat er een 'klik' is als je daar kiest voor een welbepaalde kat.

Hopelijk brengt de tijd je nog meer berusting.
Nogmaals sterkte!

[Poezemuisje]

Dank je wel ja dat denk ik eigenlijk ook wel hoop dat hij een gouden mandje heeft!
verdient deze lieverd helemaal!

[jennli]

Hoi poezemuisje. Hoogzwanger, hormonaal etc lees ik je verhaal. Kan me enorm goed voorstellen welk gemis je voelt. Het is ook niet niks allemaal. Ik sluit me helemaal aan bij de steunende woorden van Jojo. Vergeef t jezelf en probeer met volle teugen te genieten van je huidige gezinnetje. Jouw kat verdient een warm gezin, maar heeft dat wellicht ook wel. Wij hebben ook vier katten uit het dierenasiel en die zijn en worden heerlijk verwend.

Je zit nu in een rouwproces. Gun jezelf de tijd te verwerken en los te laten. Sterkte!