Bloedarmoede

[Nathalievh]

Goedenavond,

Graag zou ik ons verhaal met jullie willen delen en jullie alvast willen bedanken voor het lezen ervan. Als jullie nog ideeën hebben of tips, dan zijn deze overigens zeer welkom.

Wij hebben een poes van 12 jaar, Boefje. Boefje heeft sinds kitten een voedselallergie, waarvoor exact hebben de dierenartsen nooit goed kunnen vaststellen. Ze eet daarom al jarenlang hypoallergeen voer en kreeg polaramine ernaast als medicatie. In januari van dit jaar begon Boefje minder goed te eten. We zijn bij de dierenarts geweest. Boefje haar zus is op 7 jarige leeftijd helaas overleden aan nierfalen, dus we waren daar ook bang voor bij haar. Uit de bloedonderzoeken kwam dat ze eigenlijk kerngezond was. Wel is ze geholpen aan haar gebit, ze had een rot kiesje. De echo gaf echter een verdikking in haar dikke darm op een lastige plek, men dacht aan een mogelijke tumor. We hebben daarom een doorverwijzing gevraagd.

Nieuwe bloedonderzoeken bij de specialisten leverden echter niets op. De echo gaf een iets vergrootte mild, niks aan haar darmen. We konden een milt punctie doen, maar Boefje at opeens weer goed en om haar niet onnodig te belasten hebben we dat even aangehouden. Boefje is zeer gevoelig voor stress, dus we houden daar rekening mee.

In juni at ze plots toch weer minder en uit de bloedonderzoeken bleek toen een bloedarmoede, ze had een hematocriet van 17. Ze kreeg medicatie, maar 2 dagen na het dierenartsbezoek verslechterde ze plotseling en zijn we met spoed naar de kliniek gereden. Haar hematocriet bleek ernstig gedaald t.o.v. 2 dagen ervoor, ze had nog maar 11 procent rode bloedcellen. Ze heeft een bloedtransfusie gehad, waarna ze 7 dagen in de kliniek moest blijven. Ze heeft bijwerkingen gehad van de transfusie, aan haar hart, vocht achter haar longen en in haar buikje en een neuszonde, omdat ze niet wilde eten. Wat een verdrietige tijd was dat. Na 7 dagen was haar hematocriet krap aan 24, maar ze mocht gelukkig mee naar huis met medicatie, ze was stabiel en in verband met de stress wilden ze Boefje in haar eigen omgeving laten herstellen. Binnen enkele dagen was haar ht helaas weer gezakt naar 16, waarop de prednoral is opgehoogd tot 2x1,5 pilletje per dag, een hele hoge dosis. Ze is gediagnosticeerd met primaire AIHA, waarbij haar eigen lichaam haar rode bloedcellen kapot maakt.

Haar bloedwaardes verbeteren sinds juni maar heel matig, soms zakt ze terug, soms blijft ze stil staan, dan weer ietsje omhoog, maar tot op heden is een ht van 24 het maximale, ondanks de hoge dosis prednoral. Wel gaven de testen meermaals een percentage van 4 procent jonge nieuwe rode bloedcellen, dus haar beenmerg maakte wel cellen aan.

Op dierenartsadvies krijgt ze sinds enkele weken atopica erbij en bouwen we de prednoral af (nu 2x1) in verband met kans op suikerziekte, nu ze al zo lang op die hoge dosis staat. Daarnaast werkte de prednoral onvoldoende, omdat ze na maanden op zo'n hoge dosis nog niet boven de 30 procent hematocriet zit.

Vandaag bleek uit de testen dat haar witte bloedcellen aanzienlijk zijn gedaald (kan bijwerking van atopica zijn), maar nog erger is dat haar percentage nieuwe rode bloedcellen nog maar 0.2 procent is, waar die vier weken geleden nog 4 procent was. Ook is haar glucose waarde verhoogd (15), dus ze zijn bang voor suikerziekte.

De specialisten weten niet meer wat ze moeten doen en waar dit door komt. Een optie is een beenmergpunctie, maar dit is heftig en zwaar en mocht ze ook een aanmaakprobleem hebben (aplastische anemie), dan wordt dit normaal gesproken behandeld met prednoral en dat krijgt ze al. Ik wil Boefje niet onnodig zo'n punctie laten doorstaan. Je kunt wel testen, maar je moet ook iets met de uitslagen kunnen doen vind ik.

Ik ben bang dat de atopica heeft gezorgd voor een laag percentage nieuwe jonge rode bloedcellen. Is iemand hier bekend mee of heeft iemand hier ervaring mee? Het staat niet als bijwerking vermeld, maar ik las in de studie naar atopica wel dat dit bij 1 kat die reeds bloedarmoede had gebeurd is.

Boefje staat onder behandeling van twee klinieken, waarvan 1 met specialisten en beide hebben geen idee hoe nu verder. Morgen wordt er een nieuw overleg gevoerd tussen de behandelend arts en een internist van een andere kliniek. Maar ik ben zo bang om mijn lieverd kwijt te raken aan deze vreselijke ziekte. Ik zoek hulp in alle hoeken en waar ik maar kan. Ze is zo lief en heeft deze ziekte niet verdiend. Ze krijgt alle kans om beter te worden en verdient dit ook. Ze is voor nu nog heel vrolijk en enthousiast, ze eet nu nog goed en drinkt goed. Heeft iemand misschien nog aanvullende informatie die nuttig kan zijn? Bijvoorbeeld qua oorzaak, medicatie of zelfs alternatieve geneeswijzen?

Bedankt voor het lezen van ons verhaal. Het is in ieder geval fijn om dit op digitaal papier te kunnen zetten.

Nathalie en Boefje

[marloes501]

Hoi Nathalie en Boefje.
Wat een heftig verhaal.
Ik kan je helaas niet helpen dmv ervaring, maar ik wens je heel veel sterkte.
Het is altijd lastig om te bepalen of je door moet gaan met zoeken naar genezing en herstel.
Soms is de zoektocht lang en stressvol maar met succes, maar soms helaas ook niet en moet je je lievert laten gaan.
Allebei moeilijke beslissingen.
Maar gelukkig is ze nog vrolijk en geniet van het leven op dit moment en hoop ik dat jullie nog een lange tijd van elkaar mogen genieten.

Sterkte!

[Anne]

Ik wou dat ik een duidelijk antwoord voor je had maar ik heb hier geen ervaring mee
Ik leef met jullie mee en hoop dat hier iemand gaat reageren die dit ook heeft meegemaakt met zijn of haar lieverd
Heel veel sterkte en wijsheid voor jullie!

[Nathalievh]

Bedankt voor jullie lieve berichtjes!

[Anne]

Hoe gaat het nu?

[Nathalievh]

Helaas gaat het niet goed. In het bloeduistrijkje waren geen nieuwe bloedcellen meer te zien, dus haar beenmerg maakt geen nieuwe jonge rode bloedcellen meer aan.

De vraag is nu eigenlijk of we een beenmergpunctie willen laten doen, maar twee artsen onafhankelijk van elkaar zeggen dat er een grote kans is dat de uitkomst waarschijnlijk niet goed is en dat de uitkomst niks zal veranderen aan de behandeling. Wel kunnen we mogelijk zo de antwoorden krijgen op de vragen die er zijn. En met name de vraag of het beenmerg nog enige activiteit vertoont en waar dit door komt.

Het is zo'n moeilijke keuze, je wilt geen optie onbenut laten. De andere kant is het belang van Boefje. Alle stress en de angst bij haar van de reis, de punctie, behandelingen, onderzoeken, wagenziekte, de pijn die er toch zal zijn etc. Mogelijke uitkomsten zouden bijvoorbeeld een ziekte in het beenmerg kunnen zijn, of dat het beenmerg uitgeput is. Dan schiet mijn hoofd meteen naar misschien kan chemo nog, of eventueel toch nog een transfusie (enorm risico is dit begreep ik), of een ander medicijn, stoppen met Atopica, eventueel epo, noem maar op. Maar hoe ver ga je, met Boefje haar belang voorop. Wordt ze daar dan gelukkig van, of alleen maar zieker en levert het meer stress op.

Elk sprankje hoop is er 1, maar we willen haar niet onnodig door behandelingen en onderzoeken laten gaan, omdat we weten wat dat met haar doet. Mocht ze in haar laatste weken of zelfs dagen zitten, dan vinden we het belangrijk dat ze die liefdevol en blij kan doorgaan en niet van onderzoekstafel en praktijk naar huis wordt gesleept en andersom.

Wie weet gebeurt er een wonder