Kat in mijn bijzijn overleden aan ouderdom

Als je denkt dat er iets mis is met je kat, bel dan eerst even de dierenarts(assistente) voor advies. Want al zijn er op het forum veel mensen met ervaring, een juiste diagnose kan alleen gesteld worden door een dierenarts.
Plaats reactie
Bailey2004
Kitten
Berichten: 4
Lid geworden op: 17 jul 2015 12:43

Kat in mijn bijzijn overleden aan ouderdom

Bericht door Bailey2004 »

Beste lezer(s),

Ik wist niet zeker onder welke rubriek ik dit moest plaatsen (ik zag nergens een kopje 'overlijden' o.i.d.) dus ik hoop dat dit goed is.

Eergisteravond is mijn persje (poes) Bailey in mijn bijzijn overleden aan ouderdom (en wellicht ook ziekte) in mijn bijzijn, zonder een spuitje. Ze was 16,5 jaar oud. Ze is onder mijn hand aan een natuurlijke dood gestorven. Dit was ontzettend heftig en ik kamp met veel vragen en gedachten over haar dood.

Ik mis haar ontzettend en ik krijg het beeld van hoe zij is gestorven, en het voelen van haar laatste adem, niet uit mijn hoofd. Het doet me ontzettend pijn en hoop dat ze niet geleden heeft. Ik vraag mij af of ik het goed gedaan heb en heb veel schuldgevoelens, terwijl ik weet dat ik altijd goed voor haar heb gezorgd.

Ik had net een heel verhaal getypt over hoe het de laatste maanden (en op het laatste moment) is gegaan en hoe we hebben geprobeerd haar te helpen, maar dit is te lang voor een forum.

Graag zou ik met mensen willen praten/berichtjes sturen die een zelfde soort iets hebben meegemaakt, omdat ik echt geen idee heb hoe ik dit moet verwerken. Of alleen ervaringen lezen van mensen die dit ook hebben doorgemaakt (hoewel ik dit niemand toewens).

Mocht er iemand zijn, alvast bedankt!

S.
Gebruikersavatar
Pikachu
Poema
Poema
Berichten: 368
Lid geworden op: 28 mar 2019 14:02

Re: Kat in mijn bijzijn overleden aan ouderdom

Bericht door Pikachu »

Eerst en vooral wil ik je veel sterkte wensen :(

Ik heb zelf nog geen kat moeten afgeven, maar wel veel andere huisdieren (hondje en ratjes).

Mijn ervaring is dat je de eerste tijd inderdaad wel meer aan het moment van overlijden denkt, maar later ga je meer denken aan de leuke dingen. Dat beeld dat je nu hebt is heel vers, maar dat wordt ook een van de vele herinneringen, en de mooie momenten worden dan weer belangrijker in je hoofd.

Probeer het ook positief te zien. Zou je het anders hebben gewild, dat jij er bv niet bij was geweest en ze alleen was gestorven? Eigenlijk is het heel mooi dat ze op deze manier is kunnen gaan, ze voelde dat jij bij haar was, en dat is echt zoveel waard.

Ik heb bij een ratje gehad dat ik hem hoorde sterven (vanwege hartafwijking, waar hij medicatie voor kreeg), en ik heb hem toen nog uit de kooi kunnen halen en het heeft nog 5 minuten geduurd dat hij op mijn schoot lag en heel rustig is vertrokken. Ik vond dat toen eigenlijk heel mooi, dat hij niet alleen hoefde sterven en dat ik zag hoe rustig dit er voor hem aan toe ging.

Toen ik jonger was (17) heb ik mijn hondje bij de dierenarts moeten laten inslapen en vond dat op voorhand heel naar, maar achteraf was ik ook gewoon blij dat ik er voor hem geweest was. Het gaat op dat moment echt om het dier, dat hij weet dat je er voor hem bent. En nu zou ik er nog niet eens aan denken om er niet bij te zijn als een dier ingeslapen moet worden, ik wil het zelf ook zien gebeuren en ze vasthouden tot ze weg zijn.

Ik wil dus maar zeggen, bekijk het op die manier, jij bent erbij geweest in haar laatste momenten en dat is heel veel waard voor een dier. Het verdriet gaat natuurlijk niet weg, maar het slijt wel, en daarmee gaat ook die herinnering van het overlijden op den duur een herinnering worden waar je aan kan denken zonder meteen heel verdrietig te worden. Dat heeft alleen tijd nodig. Heel veel sterkte daarmee :(
Gebruikersavatar
Gula
Huiskat
Huiskat
Berichten: 98
Lid geworden op: 22 sep 2015 01:02

Re: Kat in mijn bijzijn overleden aan ouderdom

Bericht door Gula »

Heel heftig, mijn kat Momo(14 jr) is elf jaar geleden snachts overleden, terwijl ik z'n pootje vast hield. Momo was zes weken vermist geweest en kwam uitgehongerd en uitgedroogd terug met de dierenambulance, waarom ze hem niet naar de dierenarts hebben gebracht is mij nog steeds een raadsel, hij kwam dus alleen thuis om te sterven. Ik was te emotioneel en overrompeld om goed te kunnen reageren in deze situatie, ik denk nog vaak aan hem en hoe hij moet hebben geleden. Het moment dat z'n oogjes glazig werden... pff, traumatisch.
Bailey2004
Kitten
Berichten: 4
Lid geworden op: 17 jul 2015 12:43

Re: Kat in mijn bijzijn overleden aan ouderdom

Bericht door Bailey2004 »

Pikachu schreef: 26 sep 2020 22:48 Eerst en vooral wil ik je veel sterkte wensen :(

Ik heb zelf nog geen kat moeten afgeven, maar wel veel andere huisdieren (hondje en ratjes).

Mijn ervaring is dat je de eerste tijd inderdaad wel meer aan het moment van overlijden denkt, maar later ga je meer denken aan de leuke dingen. Dat beeld dat je nu hebt is heel vers, maar dat wordt ook een van de vele herinneringen, en de mooie momenten worden dan weer belangrijker in je hoofd.

Probeer het ook positief te zien. Zou je het anders hebben gewild, dat jij er bv niet bij was geweest en ze alleen was gestorven? Eigenlijk is het heel mooi dat ze op deze manier is kunnen gaan, ze voelde dat jij bij haar was, en dat is echt zoveel waard.

Ik heb bij een ratje gehad dat ik hem hoorde sterven (vanwege hartafwijking, waar hij medicatie voor kreeg), en ik heb hem toen nog uit de kooi kunnen halen en het heeft nog 5 minuten geduurd dat hij op mijn schoot lag en heel rustig is vertrokken. Ik vond dat toen eigenlijk heel mooi, dat hij niet alleen hoefde sterven en dat ik zag hoe rustig dit er voor hem aan toe ging.

Toen ik jonger was (17) heb ik mijn hondje bij de dierenarts moeten laten inslapen en vond dat op voorhand heel naar, maar achteraf was ik ook gewoon blij dat ik er voor hem geweest was. Het gaat op dat moment echt om het dier, dat hij weet dat je er voor hem bent. En nu zou ik er nog niet eens aan denken om er niet bij te zijn als een dier ingeslapen moet worden, ik wil het zelf ook zien gebeuren en ze vasthouden tot ze weg zijn.

Ik wil dus maar zeggen, bekijk het op die manier, jij bent erbij geweest in haar laatste momenten en dat is heel veel waard voor een dier. Het verdriet gaat natuurlijk niet weg, maar het slijt wel, en daarmee gaat ook die herinnering van het overlijden op den duur een herinnering worden waar je aan kan denken zonder meteen heel verdrietig te worden. Dat heeft alleen tijd nodig. Heel veel sterkte daarmee :(
Bedankt voor je bericht en het delen van je ervaring! Het geeft me hoop dat ik ooit met een rustig gevoel terug kan kijken op dat moment en aan de leuke dingen kan denken.

Ik ben wel blij dat ik erbij was, maar ik had haar graag een rustigere dood gegund. Nu was het toch wel een beetje paniek. Ze maakte hele rare geluiden. Ik had het gevoel dat ze aan het stikken was (waarschijnlijk omdat haar organen er één voor één mee stopten). Ik had de spoedlijn aan de telefoon die me gewoon 10 minuten in de wacht lieten staan.. In die minuten heb ik mijn hand op haar gehouden en haar toegesproken. Daarna die 'spoedlijn' opgehangen en kort daarna was het gebeurd. Maar ik heb wel spijt dat ik die lijn gebeld heb. Nu voelde ze misschien ook mijn paniek. Maar ja, zeker zal ik het nooit weten. Hopelijk was haar bewustzijn er al niet meer.

Maakte jouw ratje ook zulke geluiden? Het leek op zuchten (alleen uitademen, alsof ze een haarbal had).
Bailey2004
Kitten
Berichten: 4
Lid geworden op: 17 jul 2015 12:43

Re: Kat in mijn bijzijn overleden aan ouderdom

Bericht door Bailey2004 »

Gula schreef: 27 sep 2020 05:57 Heel heftig, mijn kat Momo(14 jr) is elf jaar geleden snachts overleden, terwijl ik z'n pootje vast hield. Momo was zes weken vermist geweest en kwam uitgehongerd en uitgedroogd terug met de dierenambulance, waarom ze hem niet naar de dierenarts hebben gebracht is mij nog steeds een raadsel, hij kwam dus alleen thuis om te sterven. Ik was te emotioneel en overrompeld om goed te kunnen reageren in deze situatie, ik denk nog vaak aan hem en hoe hij moet hebben geleden. Het moment dat z'n oogjes glazig werden... pff, traumatisch.
Bedankt dat je jouw ervaring wilde delen. Ik kan me (nu) voorstellen hoe dat voor je is geweest en zoals jij het zegt, is het inderdaad traumatisch. Zoals jij het hebt meegemaakt lijkt me ook heel heftig en ik begrijp dat je zo emotioneel was. Aan de andere kant wel fijn dat hij in zijn eigen huis is gestorven. Heb je dit uiteindelijk wel een plekje kunnen geven?

Die glazige ogen herken ik ook.
Maakte Momo ook zulke geluiden (zoals ik hierboven benoem)? Ik vond dat heel eng en dat stukje laat me niet los, omdat ik bang ben dat ze een soort van gestikt is. Aan de andere kant denk ik wel dat het in de natuur ook zo gaat. Maar ik had nooit gedacht dat ze op deze manier zou gaan.
Gebruikersavatar
Pikachu
Poema
Poema
Berichten: 368
Lid geworden op: 28 mar 2019 14:02

Re: Kat in mijn bijzijn overleden aan ouderdom

Bericht door Pikachu »

Bailey2004 schreef: 27 sep 2020 21:09
Maakte jouw ratje ook zulke geluiden? Het leek op zuchten (alleen uitademen, alsof ze een haarbal had).
Graag gedaan hoor, ik hoop ook voor je dat je er ooit anders naar kan kijken!

En ja, mijn ratjes deden dat eigenlijk allemaal, ik hoorde het meteen als er eentje aan het doodgaan was. Ze hebben dan een laatste soort rochel wat ze doen.

Klinkt wel heel naar dat het zo heftig was bij je kat, maar je had er sowieso niks meer aan kunnen doen helaas. Je hebt echt gedaan wat je kon en was bij haar, dat zal haar zeker rust hebben gegeven!
TessaB
Lynx
Lynx
Berichten: 120
Lid geworden op: 31 mei 2020 09:04

Re: Kat in mijn bijzijn overleden aan ouderdom

Bericht door TessaB »

Eerst en vooral, heel veel sterkte met dit verlies....

Zelf heb ik hier niet echt ervaring mee. Ik heb wel al veel afscheid moeten nemen van andere huisdieren. Mijn eerste hond die overleden is tijdens een operatie, drie ratjes die van ouderdom stierven, een katje dat overreden was en enkele maanden geleden ook van onze hond.

Ik ben - op een ratje na- nooit bij het huisdier geweest toen ze stierven. Onze hond is bijvoorbeeld helemaal alleen gestorven in het donker in de keuken terwijl wij lagen te slapen. Ik hoorde nog een bonk beneden, maar ik dacht dat het de kat was. Je kan je dus inbeelden dat dat veeeeel schuldgevoel met zich meebrengt.
Ik heb het hier een tijd heel moeilijk meer gehad, maar het is zoals ze hierboven beschrijven: de leuke herinneringen gaan steeds meer naar de voorgrond komen.

Je doet altijd wat je denkt dat het beste is. Niemand weet wat je best kan doen in zo'n situatie. Je aanwezigheid zal - ondanks je paniek - een geruststellend gevoel gegeven hebben aan je kat. De dierenarts heeft ons ooit eens verteld dat ons ratje (dat gestorven was in mijn armen) niet meer bewust meemaakte wat er aan het gebeuren was. Hij sprong telkens op en piepte. Vreselijk om te zien, maar ze maken dit niet bewust mee volgens de dierenarts. Ik weet dat dat maar een schrale troost is, maar zo kan je het misschien beter plaatsen.

Ik hoop oprecht dat je beseft dat je je nergens schuldig over moet voelen! Je hield duidelijk van je kat en dat wist ze ook. Ze stierf op een veilige, warme plek bij mensen die haar liefhadden. Meer kan je niet vragen.

Heel veel sterkte! 😔
Gebruikersavatar
Zotvanpoezen
Tijger
Tijger
Berichten: 1440
Lid geworden op: 19 sep 2018 16:19
Locatie: Pajottenland /Vlaams Brabant

Re: Kat in mijn bijzijn overleden aan ouderdom

Bericht door Zotvanpoezen »

Namens mij ook veel sterkte.

Ik heb jaren geleden een konijn zien sterven. Ik was ook in paniek. Het beestje werd al een week behandeld voor een vechtabces aan de rug. Alles ging goed tot die avond. Het diertje was heel luid aan het zuchten en probeerde naar alle kanten te rennen. (zo dacht ik, tenminste). Zijn lijfje voelde kil aan. Dat gespartel zal ik nooit vergeten. Ik heb hem snel in een reismand gestopt en mijn man is naar de dierenarts gereden hier vlakbij om hem te laten inslapen. Op 5 min. stond hij er. Het konijn was nog steeds heftig aan het bewegen en luid aan het zuchten. Nadat de da hem onderzocht had, zei ze hem dat hij al dood was. Het waren "spierspanningen". Kwam wel vaker voor, naar het schijnt.
Het was ook heel beangstigend geweest voor mij. Brrr....
viewtopic.php?f=5&t=32802fotoalbum (fotoalbum)

Kopje van Filou (9- 2011), Duvel (4-2012) en Froufrou (7-2015)
Gebruikersavatar
puksji
Panter
Panter
Berichten: 473
Lid geworden op: 03 dec 2010 23:59

Re: Kat in mijn bijzijn overleden aan ouderdom

Bericht door puksji »

Bailey2004 schreef: 25 sep 2020 16:25

Graag zou ik met mensen willen praten/berichtjes sturen die een zelfde soort iets hebben meegemaakt, omdat ik echt geen idee heb hoe ik dit moet verwerken. Of alleen ervaringen lezen van mensen die dit ook hebben doorgemaakt (hoewel ik dit niemand toewens).

Mocht er iemand zijn, alvast bedankt!

S.
Ik heb je een PB gestuurd
Groetjes Inge en Pebbles 2010 Sunna 2011

Puk 2006-2020 3-6

Simba 1995-2011 9-6 - Sjimmie 1990-2011 1-12 - Rooie Rover 2007?-2012 22-3
Ik mis jullie...
Cerna

Re: Kat in mijn bijzijn overleden aan ouderdom

Bericht door Cerna »

Ook ik wil je veel sterkte wensen.

Ik heb het helaas al vaak meegemaakt en het went nooit, al gaan de scherpe kantjes er na een tijdje wel vanaf. Maar de eerste weken (en soms zelfs maanden wanneer de zorg intensief was) zijn altijd erg heftig. Dan strijden verdriet en schuldgevoel met elkaar en zit je in een achtbaan waarvan je denkt nooit meer uit te komen.
Maar geloof me, zelfs het ergste verdriet slijt na een tijdje en dan blijven de herinneringen, de foto's en een evt. urntje en soms - zoals dit moment, nu ik weer aan hun sterven denk - komen ook de tranen. Zelfs na jaren.

In 1977 kwam de eerste kat in mijn leven en ik heb er altijd meerdere gehad en eens komt dan de dag dat je afscheid moet nemen. De meeste katten heb ik laten inslapen, maar een keer is een kat (2) verongelukt en een keer bleek een kat nierfalen te hebben. Dat ging zo snel: 's morgens was ze niet goed in orde, lusteloos en wilde niet eten. 's Middags bloed laten prikken en om 18.00 uur kregen we de uitslag. Maar de nierwaardes waren helemaal niet zo extreem en we zouden de volgende dag nierdieet komen halen. Nog geen uur na de uitslag begon ze te schreeuwen en vijf minuten later was ze overleden. Zo opeens. Ik kon het niet bevatten. Moerka is 11 jaar geworden.

En 7,5 jaar geleden overleed een kat aan een hartstilstand.
Hij was nier- en schildklierpatiënt, kreeg 10 pillen en drankjes per dag, en had al vaker een dip gehad, maar krabbelde steeds weer op. En toen op een vroege morgen werden we wakker omdat een kat aan het spugen en plassen was. Hij wankelde naar de logeerkamer en viel toen om en leek wel in coma. Ik schrok me wezenloos en had geen idee wat er gebeurde. Maar na een minuut of vijf keek hij weer op, wandelde naar de bak met brokjes, at die helemaal leeg en keek ons aan met een blik van "Wat zijn jullie vroeg op".
Dit herhaalde zich in de loop van de dag nog een paar keer en van de dierenarts moesten we bijhouden hoe vaak en hoelang. Bij de vijfde keer kon zijn oude hart het niet meer aan en is hij niet meer wakker geworden. :-(
Dat was erg verdrietig, maar ik had er vrede mee. Cochi is 18 jaar geworden.

Wanneer een kat uit zichzelf overlijdt dan komt dat als een schok, terwijl je je op euthanasie kunt voorbereiden. Maar wanneer ik zou mogen kiezen dan kies ik toch voor een natuurlijke dood (al ben ik geen voorstander van te lang wachten. Wanneer je ziet dat een kat lijdt, dan moet je een afspraak maken, vind ik).
Bij euthanasie heb ik altijd last van een schuldgevoel want ik ben degene die besloten heeft dat het genoeg is. En was ik niet te vroeg? Waren er misschien nog andere behandelingen mogelijk? Dat vreet aan je en dat heb ik niet bij een natuurlijke dood.

Op dit moment is onze oudste kat 15,5 en gelukkig gaat het erg goed met haar, maar toch houd ik er in mijn achterhoofd rekening mee dat ze misschien niet zo lang meer zal leven. :epray:
Plaats reactie