Enorm schuldgevoel

Als je denkt dat er iets mis is met je kat, bel dan eerst even de dierenarts(assistente) voor advies. Want al zijn er op het forum veel mensen met ervaring, een juiste diagnose kan alleen gesteld worden door een dierenarts.
Plaats reactie
Kisses
Kitten
Berichten: 2
Lid geworden op: 12 aug 2020 20:45

Enorm schuldgevoel

Bericht door Kisses »

Hallo allemaal,

Ik ben nieuw hier op dit forum en er bestaan vast al veel topics zoals de mijne. Graag deel ik toch even mijn verhaal.

Gister heb ik mijn kat van 7 jaar in laten slapen. Een week geleden was ik bij de dierenarts omdat ze wat minder at dan normaal, ook sliep ze meer dan normaal.
Sinds 3 wkn ook vrij snel afgevallen.( in korte tijd van normaal/iets te zwaar naar botjes voelen.

Het minder eten was echter van een aantal dagen. Dierenarts voelde twee diktes in de buik die met een streng verbonden waren. Ook waren haar slijmvliezen bleek en geel. (Dit was de dag ervoor nog niet zo)mogelijk dus ook al aantasting van de lever.

Er is mij sterk afgeraden om verder onderzoek te doen omdat de poes er geen baat meer bij had en meer stress zou ervaren van alle toeters en bellen (rontgenfoto/echo etc) her zou niet operabel zijn.

Zijn verdenking was een milttumor met uitzaaiing naar de lever.

De laatste week at ze nog redelijk, heb vanalles lekkers gehaald. Ook dronk ze nog kleine beetjes water. Van het weekend sprong ze nog op bed en kwam knuffelen.
De laatste dagen is ze niet meer boven geweest en lag ze beneden op de vloer (airco aan ivm hitte) ma avond bood ik natvoer aan maar het lukte haar niet meer. Totaal geen eetlust meer. Dit was voor mij het punt om een euthanasie aan te vragen. Gister lag ze de hele dag lichtjes te knorren. (Heel andere toon dan normaal, lichtjes en ver weg)wel kreeg ze de laatste week dagelijks pijnstilling.

De euthanasie is uitgevoerd in een andere praktijk dichter bij. Ook deze dierenarts voeld de bulten en constateerde vrij vocht in de buikholte. Hij stond achter de beslissing.

Nu zit ik erg met mezelf in de knoop,
En heb ik zoveel vragen.

Had ik dit kunnen redden door eerder signalen te zien?
Heb ik haar te lang laten lijden?
Had ik tegen het advies in een oncoloog moeten raadplegen en advies inwinnen over chemo / bestraling etc?
Had ik haar met sondevoeding en infuus kunnen oplappen en wel een operatie laten doen?
Oftewel had ze nog een kans die ik haar heb ontnomen, of deed ik t juiste?

Mijn motivatie om geen verder onderzoek te doen was haar welzijn. Als ze toch dood ging waarom dan een echo. Nu baal ik enorm dat ik geen bevestiging heb van zijn vermoeden en twijfel ik aan zijn diagnose. Ik heb de tumor ook gevoeld, maar vraag me steeds af wat had een oncoloog kunnen doen?

Waarom heb ik niet doorgezet voor bewijs. Waarom heb ik geen specialsit gebeld. Waarom heb ik haar zo snel afgedankt?

Hoewel ik weet dat dit 'normale'gevoelens zijn voelen ze toch echt en loop ik ermee rond.

Ik hoop natuurlijk op wat troostende reacties en weet dat dit gaat slijten maar toch.
Arianne102
Kitten
Berichten: 4
Lid geworden op: 28 jul 2020 14:09

Re: Enorm schuldgevoel

Bericht door Arianne102 »

O, wat heftig. Ik wens je veel sterkte en hoop dat je er weer snel overheen komt!
Gebruikersavatar
Zotvanpoezen
Tijger
Tijger
Berichten: 1440
Lid geworden op: 19 sep 2018 16:19
Locatie: Pajottenland /Vlaams Brabant

Re: Enorm schuldgevoel

Bericht door Zotvanpoezen »

Twee dierenartsen stonden achter de beslissing. Dan hoef je je niet schuldig te voelen. Makkelijker gezegd dan gedaan, natuurlijk. Maar ik zou in jouw plaats net hetzelfde gedaan hebben. Je hebt haar echt niet afgedankt!! Je hebt het in het belang van je lieveling gedaan...

Heel veel sterkte met je verlies!
Dikke knuffel,
Carine xxx
viewtopic.php?f=5&t=32802fotoalbum (fotoalbum)

Kopje van Filou (9- 2011), Duvel (4-2012) en Froufrou (7-2015)
Gebruikersavatar
puksji
Panter
Panter
Berichten: 473
Lid geworden op: 03 dec 2010 23:59

Re: Enorm schuldgevoel

Bericht door puksji »

Jeetje, lijkt precies op hoe het bij mij met Puk is gegaan.
Nu had Puk wel wat meer voorgeschiedenis, maar dit was weer nieuw. Ook stoppen met eten en afvallen. En ook uiteindelijk vocht in haar buik.
Voor mijn gevoel heb ik ook te snel besloten om haar in te laten slapen. In ieder geval ook zonder echt te weten wat er precies aan de hand was. Achteraf denk ik ook, was ik maar nog een keer naar de dierenarts arts gegaan.
Had ik dit kunnen redden door eerder signalen te zien?
Heb ik haar te lang laten lijden?
Had ik maar verder laten kijken naar waarom ze zich niet goed voelde.
En ook precies dit
Had ik haar met sondevoeding en infuus kunnen oplappen en wel een operatie laten doen?
Oftewel had ze nog een kans die ik haar heb ontnomen, of deed ik t juiste?
En toen ging het ineens zo snel mis, dat ik alleen nog maar aan inslapen dacht. Maar misschien had dat niet gehoeven.
En dat is ook wat het zo moeilijk maakt. Als je weet wat er mis was is het wat makkelijker te accepteren.

Inmiddels heb ik hier nu wel zoveel topics doorgespit over gelijkwaardige gevallen, net zoals nu jouw topic, dat ik wel weet dat als ze dit soort dingen mankeren, er geen redden meer aan is.

Alleen blijven verstand en gevoel twee verschillende dingen, en is het heel erg moeilijk er vrede mee te hebben.
Groetjes Inge en Pebbles 2010 Sunna 2011

Puk 2006-2020 3-6

Simba 1995-2011 9-6 - Sjimmie 1990-2011 1-12 - Rooie Rover 2007?-2012 22-3
Ik mis jullie...
Gebruikersavatar
Synemios
Tijger
Tijger
Berichten: 5084
Lid geworden op: 29 jul 2010 04:51
Locatie: Delft
Contacteer:

Re: Enorm schuldgevoel

Bericht door Synemios »

2 dierenartsen hebben dezelfde conclusie getrokken.

De slijmvliezen waren al bleek en geel dat is vaak een teken dat er iets heel erg mis is met de lever.

Ik heb dat bij Sylvester gezien, dat gaat razend snel en als ze ook nog bulten en vocht in de buik voelen dan heb je echt de enige en juiste beslissing voor haar genomen.

Als je iets niet ziet dan kun je dat jezelf ook niet verwijten.
Katten zijn zo goed in het verbergen van dingen.
Je hebt gehandeld vanaf het moment dat je het zag, dus je hoeft jezelf wat dat betreft niets te verwijten.

Het is lastig want je gevoel en verstand zullen mijlenver uit elkaar liggen nu.

Heel veel sterkte en lees anders inderdaad de topics door die Inge aanhaalde.
Misschien helpt het ook te lezen wat anderen ervaren na het laten inslapen van een kat of ander dier.
Luna & Lizzy(12) Timmy & Indy & Tommy(7)
*Sylvester, Nero, Mickey, Oscar
Groetjes, Denise
Time spent with cats is never wasted!
Kisses
Kitten
Berichten: 2
Lid geworden op: 12 aug 2020 20:45

Re: Enorm schuldgevoel

Bericht door Kisses »

Jeetje wat lief allemaal, bedankt zeg. Inmiddels begin ik het stukje bij beetje te accepteren en haar los te laten. Vandaag op zoek naar een mooie urn.
Gebruikersavatar
Pikachu
Poema
Poema
Berichten: 368
Lid geworden op: 28 mar 2019 14:02

Re: Enorm schuldgevoel

Bericht door Pikachu »

Je moet je niet schuldig voelen als je in het belang van je beestje handelt. Dat blijft altijd wel een hele moeilijke beslissing, wanneer is het genoeg voor een dier? Maar daarom overleg je ook met een dierenarts. En deze gaan echt niet te snel zeggen dat je ze maar moet laten inslapen hoor! Dierenartsen zijn met zoiets normaal juist heel voorzichtig.

Je hebt goed gehandeld!
Gebruikersavatar
nellebel
Tijger
Tijger
Berichten: 5434
Lid geworden op: 27 sep 2010 07:59
Locatie: venray

Re: Enorm schuldgevoel

Bericht door nellebel »

loslaten is ook houden van. hoop dat je een mooie urn vind.
groetjes wendy en pootje van Guusje en Gijs. neusje van mijn engeltjes Nellie, Sjefke en wonder Flippie, en mijn allerkleinste engeltje Odie
viola
Kitten
Berichten: 1
Lid geworden op: 22 nov 2020 16:34

Re: Enorm schuldgevoel

Bericht door viola »

Ik ben nieuw op dit forum omdat ik op zoek was naar een herkenning.
Afgelopen woensdag heb ik ook de vreselijke beslissing genomen onze poes van 14.5 jaar te laten inslapen . Een week daarvoor mankeerde ze niets . Van de ene op andere dag at en dronk ze niets meer. Dierenarts heeft haar vocht gegeven en dacht aan een virus . ze had op dat moment boven de 40 gr koorts . ze kreeg een eerlustopwekker en pilletje tegen misselijkheid. Dagen daarna nog steeds geen verbetering . Nogmaals dierenarts , weer vocht toegediend. bloed laten onderzoeken. Daar kwam niet veel bijzonders uit.
2 dagen later savonds contact opgenomen met het dierenziekenhuis in amsterdam . ik was bang dat ze de avond/ nacht niet zou redden . ze werd opgenomen, infus in voorpootje en aanvullende bloedonderzoeken. Daaruit kwam dat ze bloedarmoede had en de rode bloedcellen braken af maar ze maakte zelf geen nieuwe aan. Er zou verder onderzoek moeten komen .
Nog steeds af en dronk ze niet . Ook ik wilde haar een lijdensweg besparen van verdere onderzoeken met de nodige stress. We hebben dus op dat moment de vreselijke keus gemaakt haar in te skaten slapen . gelukkig hebben we met het gezin afscheid kunnen nemen.
Ik heb nu na een paar dagen ongelofelijk schuldgevoel . heb ik niet te vroeg deze keus gemaakt . had ik verder onderzoek moeten laten doen. misschien was het alleen maar een virus en zou ze opknappen na toedienen van vloeibaar voedsel via de neus? had ik haar nog kunnen laten behandelen ? We zullen dit nooit weten.
Het is onverklaarbaar waarom ze van de ene op de andere zag ziek werd .
Het schuldgevoel laat me niet los ondanks de dienstdoende dierenarts de keuze begreep en instemde
Gebruikersavatar
puksji
Panter
Panter
Berichten: 473
Lid geworden op: 03 dec 2010 23:59

Re: Enorm schuldgevoel

Bericht door puksji »

Ik ken dit gevoel. Ruim 5 en halve maand na het inslapen van mijn poes Puk loop ik hier nog steeds mee. Achteraf dacht ik ook dat ik verder had moeten laten kijken wat er speelde. De dierenarts stond achter mijn beslissing. Maar vroeg wel 'weet je het zeker'.
Dit blijft maar in mijn hoofd doordreunen. Sorry dat ik je niet kan opbeuren, ik ben slechts een gelijkvoelende.
Groetjes Inge en Pebbles 2010 Sunna 2011

Puk 2006-2020 3-6

Simba 1995-2011 9-6 - Sjimmie 1990-2011 1-12 - Rooie Rover 2007?-2012 22-3
Ik mis jullie...
Linda_80
Kitten
Berichten: 3
Lid geworden op: 18 dec 2020 11:05

Re: Enorm schuldgevoel

Bericht door Linda_80 »

Ik herken dit gevoel zo erg.
Met tranen in mn ogen schrijf ik dit verhaal:

Gister heb ik mijn 18-jarige kater in laten slapen.
Al een paar weken/maanden geleden had hij bloed in zn urine. Hij plaste veel buiten de bak, zoals op bed, bank en op schoot. Laten onderzoeken en er bleek blaasgruis in te zitten. De ellende was dat hij de brokken van de urinary niet meer wilde. Wel het natvoer.
Na een tijdje weer urine ingeleverd en er was bijna geen struviet meer te vinden, maar wel nog wat bloed. Er werd een echo van de blaas aangeraden. Ik met spoed naar de da. Echo maken niet gelukt, want hij werd erg boos en agressief. Zo was hij nog nooit geweest. Het konden nog 2 dingen zijn: blaastumor of stenen.
Antibiotica meegekregen en afgesproken een andere keer een echo te maken met een klein roesje. Ik hem die ochtend weggebracht, maar werd maar niet gebeld. Ik bellen, bleek hij niet benaderbaar. Later zouden ze het nog een keer proberen en ook dat lukte niet. Ik ging hem halen en heb hem nog nooit zo boos en agressief gezien. Dus geen echo!!
Wel zwaardere antibiotica gekregen en die leek zijn werk te doen. Hij plaste minder naast de bak en gelukkig ook niet meer op mn bed.
Toen ik die zwaardere antibiotica mee kreeg is nu 3 weken geleden. Toen ik daarmee klaar was bleef het beter gaan. Heel af en toe vond ik een plasje op de grond. Tot mn broer langskwam en hij op mn broer ging zitten plassen.
Daarna even tijdje in de gaten gehouden en niet heel veel plassen naast de bak en al helemaal geen bloed meer.
Toen viel het me deze week op dat hij minder ging eten. Zelfs geen koolvis of soep. Paar hapjes en toen was hij er al weer klaar mee.
Drinken deed hij altijd ontzettend en nu ook ineens minder. En hij ging weer meer buiten de bak plassen. Ook in zn mandje. Ik dacht dat antibiotica wel weer zou helpen, dus bellen met de da of ik dat weer mag geven. Dat wilden ze niet, maar er was meer onderzoek nodig. Dus afspraak gemaakt om (weer) proberen een echo te maken van de blaas (dat zou vandaag zijn).
Toen kwam ik woensdag thuis van werk en merkte ik dat het slechter ging. Er zat bijna geen leven meer in. Ik kreeg een er een beetje slagroom in, waar hij normaal dolenthousiast van wordt.
‘S nachts aantal keer op mn bed geplast en toen besloot ik de volgende dag de da te bellen en te vragen of ik dezelfde dag nog langs kon komen. Thuis lag hij alleen maar in mn armen en viel soms zelfs om. Hij kon bijna niet meer op zn poten staan. Eigenlijk had ik de beslissing al genomen dat het klaar was. Hij reageerde nergens meer op. Zelfs niet op mn vader die nog even kwam kijken.
Ik dus ‘s middags naar de da en ze zag gelijk al aan mij dat het niet goed ging. Was natuurlijk ook in zn dossier te lezen.
Ze had het over een tumor in zn blaas of nieren.
Vrij snel besloten om hem in te laten slapen, om verder lijden te voorkomen. Ze vond het een goede beslissing.
Hij reageerde niet op het eerste prikje en is rustig bij mij op schoot ingeslapen...

En nu knaagt dat schuldgevoel. Had ik niet urine moeten laten onderzoeken, had ik niet iets anders te eten moeten geven, had ik de da hem moeten laten onderzoeken? Heb ik de beslissing niet te snel genomen?
Al die vragen.....
Het ging ineens zo snel
Ik blijf maar huilen. Ik mis hem zo verschrikkelijk.
Gebruikersavatar
puksji
Panter
Panter
Berichten: 473
Lid geworden op: 03 dec 2010 23:59

Re: Enorm schuldgevoel

Bericht door puksji »

Moeilijk hè. Die vragen zullen nog heel lang blijven knagen, bij mij ook maanden. Maar uiteindelijk zie je wel in dat dit het beste voor hem was.
Heel veel sterkte!
Groetjes Inge en Pebbles 2010 Sunna 2011

Puk 2006-2020 3-6

Simba 1995-2011 9-6 - Sjimmie 1990-2011 1-12 - Rooie Rover 2007?-2012 22-3
Ik mis jullie...
Linda_80
Kitten
Berichten: 3
Lid geworden op: 18 dec 2020 11:05

Re: Enorm schuldgevoel

Bericht door Linda_80 »

Soms zie ik het ook wel in, maar dan komt weer de vraag: maar wat als.
Ik weet dat als ik iets anders had geprobeerd het alleen maar uitstel was. Ik mag al in mn handjes knijpen, want vanaf 7 jaar geleden heeft hij heel veel meegemaakt en toch 18 jaar geworden. Ik voel me ook schuldig dat ik weleens op hem heb gemopperd. Of hem even niet op schoot liet, omdat het even niet uitkwam. Maar ik troost me met de gedachten dat ik hem zoveel liefde en aandacht heb gegeven. Mn lekkere kroelkater 😢
Gebruikersavatar
puksji
Panter
Panter
Berichten: 473
Lid geworden op: 03 dec 2010 23:59

Re: Enorm schuldgevoel

Bericht door puksji »

Hoe je het ook doet, schuldgevoel heb je altijd. Ik heb het altijd gehad, wat voor dier het ook was. En meestal is het ook totaal niet terecht. Als een ander je een zelfde verhaal vertelt over het schuldgevoel, zal je altijd zeggen dat diegene dat niet hoeft te hebben. Maar dit tegen jezelf zeggen lijkt wel onmogelijk.
Ik heb daar ook jaren geleden eens een topic over gemaakt hier
viewtopic.php?f=9&t=25002&p=517198#p517198
Groetjes Inge en Pebbles 2010 Sunna 2011

Puk 2006-2020 3-6

Simba 1995-2011 9-6 - Sjimmie 1990-2011 1-12 - Rooie Rover 2007?-2012 22-3
Ik mis jullie...
Linda_80
Kitten
Berichten: 3
Lid geworden op: 18 dec 2020 11:05

Re: Enorm schuldgevoel

Bericht door Linda_80 »

Bedankt! Ik zal het forum eens gaan lezen 😊
Plaats reactie