Ik schrijf normaal nooit op een forum, dus dat ik dit doe betekend dat ik me echt heel erg zorgen maak en graag de ervaringen van anderen wil horen. Ik hoop dat ik dit hierna uit mijn hoofd kan zetten.
Ik heb een super lieve kat van 11 jaar, nog helemaal levendig en gezond alleen ooit een hartruisje ontdekt. Laatst had ik een klein bobbeltje ontdekt op zijn poot Het leek op een soort wrat. Ik ben iemand die voor mijn kat direct naar de dierenarts gaat, want dit beestje is voor mij net mijn kind
... Ik ben net in een nieuwe buurt komen wonen, en zag een keer tijdens het lopen naar de supermarkt dat er heel dichtbij een dierenarts zit. Ik ging daar dus heen met m'n kat om het bobbeltje te laten onderzoeken.Toen ik binnen kwam kreeg ik al een raar gevoel. De kliniek was zwaar verouderd en viezig. Nu liet ik me niet leiden door vooroordelen dus gaf ik de dierenarts gewoon een eerlijke kans. Het bobbeltje werd onderzocht en volgens haar kan het niks zijn, maar is er ook altijd de kans op een tumor. Ze stelde voor plaatselijk te verdoven, het bobbeltje weg te halen en op te sturen naar het lab. Ik vond dat uiteraard een goed plan.
Ik hield 'm vast, samen met de assistente, maar gezien katten het nooit zo fijn vinden als je een beetje aan hun pootje moet trekken om er goed bij te kunnen, was hij toch veel te wild dat de dierenarts haar werk kon doen. De dierenarts stelde toen voor om een roesje toe te dienen zodat ze rustig het plekje kon scheren, bobbeltje verwijderen en weer kon hechten. M'n kat had ooit eerder een kortdurend roesje gehad (hij kreeg ooit een hartecho bij andere kliniek en toen ik 'm terugkreeg na de echo was hij zo goed als weer normaal) dus ik nam aan dat hij nu het zelfde zou krijgen als toen, dus ik vond het prima.
Nog voordat ik er wat vragen over kon stellen, had de dierenarts al een prik gepakt en het in zijn achterste geïnjecteerd. Het ging allemaal zo snel, dat ik me later pas afvroeg of er voor zoiets geen vooronderzoek nodig is? Ik moest met mijn kat weer in de wachtkamer gaan wachten. Hij was inmiddels in slaap gevallen in zijn kooitje en hij werd weer naar binnen geroepen. De dierenarts deed haar ding en riep mij weer naar binnen en vroeg of ik hem nu mee naar huis wilde nemen of vanavond weer wilde ophalen.
"Huh?'', zei ik... Stom verbaasd, want met een klein roesje is hij toch niet de hele dag uitgeteld? Ik vroeg haar wat ze nou precies had toegediend, gezien het vorige roesje zo kort werkte. "Ja, narcose.'' zegt ze nonchalant. Ik was even stil van de hele verwarring en tijdens dit gesprek zat ik al zo'n 15 á 20 seconden naar mijn kat te kijken die daar op de tafel lag, ik heb hem in deze 15 seconden niet 1x zien ademhalen! Alles om me heen was een waas en ik zat alleen maar in paniek te wachten tot hij weer zou ademen. Plots haalde hij 1 hele diepe adem en ik was weer bij de wereld. In deze paar seconden was de dierenarts tegen me aan het praten maar ik hoorde het niet door dat ik in shock was. ''Komt echt wel goed met hem hoor, laat hem anders maar even hier tot vanavond, kan hij lekker uitslapen.'' zei ze op het laatst.
Ik liep huilend naar huis, omdat ik dit allemaal niet verwachtte. Ik maakte me zo'n zorgen, hoe kan ze zo 1 2 3 een hele narcose hebben toegediend, zonder de kat te wegen, onderzoeken, meer informatie aan mij te geven? En waarom was ze zo onduidelijk met roesje of narcose? Nu weet ik dat het zowat hetzelfde is, en een roesje waarschijnlijk gewoon wat minder van dezelfde spul bevat als een narcose. Hij was in ieder geval niet aan gas, zuurstof of iets dergelijks. Hij had gewoon een prik gekregen en that's it.
Een paar uur later haalde ik mijn lieve kater weer op, hij was inmiddels al een beetje wakker maar zeer verward en glazig. Thuis liep hij als een dronken kat rond. De verwardheid heeft ongeveer 24 uur geduurd, de volgende dag at hij al een klein beetje en liep hij al weer te spinnen en mij kopjes te geven.
Ik moet eerlijk toegeven, en dit zal voor sommigen overdreven lijken, maar ik ben een beetje getraumatiseerd door deze onverwachte ervaring en speel het fragment, dat ik hem niet zag ademhalen, constant af in mijn hoofd. Ik heb de volgende dag een review over deze kliniek gelezen dat een vrouw met haar hond daar kwam, die hond onder narcose ging voor een operatie en de hond nooit meer wakker is geworden door een te diepe narcose. Ik barstte in tranen uit want dit gevoel had ik precies ook bij mijn kat. Het had mijn lieverd kunnen overkomen.
In het weekend had mijn kat zijn hechting losgetrokken dus moest ik met spoed naar een andere kliniek die open was in het weekend. Daar had ik een veel beter gevoel, vertelde mijn verhaal en ook hun schrokken hiervan. Hij werd gecheckt en alles was verder goed.
Ik ga nooit meer naar die eerste kliniek, zeker niet na het lezen van die review. Mijn vraag is nu; kan hij blijvende schade hebben overgehouden aan deze narcose, en is het normaal van die ademhaling?
Alvast bedankt
xx een heel bezorgd baasje
