Mamma tumor, wat nu?

Als je denkt dat er iets mis is met je kat, bel dan eerst even de dierenarts(assistente) voor advies. Want al zijn er op het forum veel mensen met ervaring, een juiste diagnose kan alleen gesteld worden door een dierenarts.
Plaats reactie
Gebruikersavatar
Rik
Tijger
Tijger
Berichten: 7640
Lid geworden op: 24 mei 2014 02:30

Re: Mamma tumor, wat nu?

Bericht door Rik »

O, dat zou ik dan inderdaad wel nog even extra navragen. Misschien wist degene die het meegaf het ook niet zeker (of dacht, over jij vroeg onder de tong dat dat wel zo zou zijn).

Zeker als er scherpe naaldjes aanzitten lijkt het mij wel voor injectie bedoeld. Als er geen scherpe naalden aanzitten natuurlijk niet.
Grtz, Rik
Bono ♂ & Yuna ♀ ( † Bowy ♀ ) (Fotoalbum)
Douraque
Poema
Poema
Berichten: 240
Lid geworden op: 13 jan 2019 18:20

Re: Mamma tumor, wat nu?

Bericht door Douraque »

Ze hebben waarschijnlijk de injectievloeistof meegegeven. De injectievloeistof is meestal ook voor oraal, maar je kan even bellen om dit te checken

De ampullen, zo begreep ik van mij da, worden niet meer geleverd. Die vloeistof is makkelijker binnen te brengen.

Mijn kat kreeg ook de injectievloeistof en kon oraal gegeven worden. Die van mij vond het geen nare smaak, ging makkelijker dan de ampullen.
Sansan
Tijger
Tijger
Berichten: 1104
Lid geworden op: 23 aug 2015 23:28

Re: Mamma tumor, wat nu?

Bericht door Sansan »

Rik schreef: 14 apr 2019 15:17 Wat staat er op het doosje? Of flesje? Oplossing voor injectie? Want als dat zo is, dan is het toch helemaal niet om oraal te geven? Ik kan online ook alleen maar de injectie vinden.
Klopt Rik, deze oplossing wordt altijd thuis oraal gegeven. Alle injectie vloeistoffen van alle merken. (Edit: de merken die ze in Nederland gebruiken)

Twijfel niet, zonde van je energie. Je hebt echt het juiste meegekregen, met het juiste advies: oraal.

Thuis doe ik dat met een insulinespuitje in de nek.
Gebruikersavatar
Rik
Tijger
Tijger
Berichten: 7640
Lid geworden op: 24 mei 2014 02:30

Re: Mamma tumor, wat nu?

Bericht door Rik »

Ok, dat wist ik niet. Lijkt me met een insulinespuitje in de nek wel makkelijker dan onder de tong. Zeker als de kat steeds meer gestresst raakt door alles wat in de mond gaat.
Grtz, Rik
Bono ♂ & Yuna ♀ ( † Bowy ♀ ) (Fotoalbum)
Sansan
Tijger
Tijger
Berichten: 1104
Lid geworden op: 23 aug 2015 23:28

Re: Mamma tumor, wat nu?

Bericht door Sansan »

Ja, ligt denk ik aan de kat.
Ik heb het prikken nog niet in mijn eentje gedurfd, terwijl in de mond je dat snel alleen gedaan hebt.

Blijkbaar is de kat uitzonderlijk snel in het absorberen via wangslijmvlies, vandaar dat het zo gegeven wordt. En een kat thuis prikken wordt weinig gedaan/geleerd.

Ts, denk je dat je kat steeds een injectie in de nek fijner vindt? Zo’n naaldje die jullie op de spuitjes hebben zitten is wel groter dan de insulinespuitjes. Je pakt dan een huidplooi omhoog met duim en middelvinger en dan kun je met je wijsvinger ertussen een kuiltje voelen in de omhoog getrokken huidplooi, daar prik je dan in (je creëert dan een soort gespannen stukje vel, net als een trommel )
ErikPhilippus
Tijger
Tijger
Berichten: 1945
Lid geworden op: 20 okt 2015 14:28

Re: Mamma tumor, wat nu?

Bericht door ErikPhilippus »

Ja, ik denk dat ook dat het de bedoeling is dat de injectievloeistof oraal (via wangslijmvlies) wordt gegeven. Maar inderdaad vinden sommige katten het smerig spul, zeker Tramadol is tamelijk berucht. Ik heb altijd zelf injecties gegeven in de nek, dat stelt (volgens mij dan....) echt niks voor, en met een beetje ervaring merkt de kat daar heel weinig van. En een injectie met Buprecare werkt dacht ik ook een stuk langer.

Maar eigenlijk mag je het niet zelf doen, want het is een veterinaire handeling met een opiaat.... Dus de meeste dierenartsen willen het liever niet.
hopje99

Re: Mamma tumor, wat nu?

Bericht door hopje99 »

Dank jullie wel voor het meedenken maar het toedienen van de vloeistof gaat inmiddels eigenlijk best wel goed. Ik denk dat ik het met iets meer vertrouwen geef en dat ze dat (aan)voelt? Wel ben ik benieuwd hoe het jullie dan wel lukt om opiaten per injectie toe te dienen, er zijn dus wel DA's die dit toestaan? Zonder duidelijke instructie zou ik toch bang zijn om het verkeerd te doen...

Tijgertje heeft vandaag bijna de hele dag liggen slapen (maar op een goede manier) dus komt nu eindelijk tot rust. Eindelijk, zo fijn om te zien :smile: Ze ontwijkt me natuurlijk wel nu ik d'r zoveel keer per dag moet ' plagen'. maar gelukkig heeft ze nog een ander lief baasje (mijn vriend) waar ze op dit moment wel helemaal blij van wordt.

Wel heb ik het idee dat de dosis vetergesic (0,2 ml) aan de hoge kant is: gisteravond verdween ze in een soort coma, zo erg dat ik af en toe voelde of ze nog ademhaalt, best wel eng eigenlijk. Dus geef nu 1,5 ml. Dat had de DA zaterdag ook gezegd: afhankelijk van het effect tussen de 1,5 en 2,5 ml per keer geven.

We hebben vandaag ook onze huidige DA nog gesproken, ze leek onze punten niet echt te begrijpen, althans dat gevoel kregen we niet: ze zou het intern bespreken en wilde graag iets doen om het goed te maken. Dat is natuurlijk mooi maar ik zou op dit moment niet weten wat. We hebben aangegeven dat:
- ze dit soort operaties niet om 15 uur 's middags moeten uitvoeren, zeker omdat zij wist dat het een lange operatie zou worden en er onvoldoende tijd zou zijn om uit te slapen (zeker bij gasnarcose + opiaten). Haar argument was dat de operatie spoed had (vanwege de agressieve tumor). Wij vinden nog steeds dat ze dit had kunnen voorzien en de spoeddienst 24 uurs observatie had kunnen regelen (of een andere DA/2e lijn inschakelen?).
- we verwachte dat onze DA ons serieus neemt als we na een risicovolle operatie bellen dat het niet goed gaat. En niet ontkent dat er fouten zijn gemaakt met de pijnbestrijding. Onze kat heeft daardoor onnodig pijn gehad en extra stress van de opname in de spoedkliniek. En dan heb ik het nog niet eens over onze zorgen en extra kosten die wij gemaakt hebben. Hierop gaf ze aan dat er sprake van miscommunicatie was en dat ze met de dames van de balie zou bespreken wat er mis is gegaan:-(.

Ik wil vooral dat ze lering trekt uit onze feedback zodat anderen dit (leed) bespaart blijft maar we hebben er een hard hoofd in. Het voelde alsof ze dit telefoontje moest plegen en de toon was niet heel vriendelijk.

Natuurlijk hebben we overwogen om weer over te stappen naar een andere DA. Eerlijk gezegd hebben we er geen zin in. We hebben het besluit genomen dat we Tijgertje dit niet meer willen aandoen: onnodig sollen met een dier wat al veel meegemaakt heeft. Eenieder moet dit voor zich bepalen, maar wij willen dit niet meer voor haar. Genoeg is genoeg.

Officieel zouden we 7-10 dagen na de operatie met Tijgertje terugmoeten voor de wondcontrole. Nou, dat doen we zelf en als we het niet vertrouwen laten we een DA aan huis komen, sturen foto, filmpje op. Maar we gaan dus niet meer met haar naar de DA. En als het ooit zover komt dat we haar moeten laten gaan, dan geldt hetzelfde.

We duimen nu vooral dat het goedkomt met haar en ze nog een mooie tijd heeft (dan is al deze stress en ellende voor haar niet voor niks geweest). Blijkbaar hebben we deze operatie toch vooral voor onszelf gedaan, als de kat het kon bepalen weet ik niet of ze dit gedaan had. :???: Sorry dat ik zo negatief eindig maar zo voelen wij het nu eenmaal. Het is zo kat onwaardig allemaal...
Gebruikersavatar
Kikimax
Poema
Poema
Berichten: 265
Lid geworden op: 23 okt 2018 22:08

Re: Mamma tumor, wat nu?

Bericht door Kikimax »

Bizar hoe de reactie vd arts is zeg. Is het nu zo moeilijk om een fout toe te geven. Ik vind jou helemaal niet onredelijk. Voor wat betreft jouw laatste zin, dat raakt me. Ik ben juist heel blij dat je toch voor de operatie hebt gekozen. Net wat je zegt, hopelijk heeft ze nog een mooie tijd hierna. En de operatie is nog zo kort geleden, herstel moet nog gaan inzetten. Ik vind echt dat je trots moet zijn over hoe je hiermee omgaat. Ik kan alleen maar mijn petje afnemen. Sterkte nog met het herstel.
Groeten Liane, pootje van Puck, Max, Kiki, Kaatje en Pommetje. En Tom*, Fritsie* en Sam*
Gebruikersavatar
nellebel
Tijger
Tijger
Berichten: 5434
Lid geworden op: 27 sep 2010 07:59
Locatie: venray

Re: Mamma tumor, wat nu?

Bericht door nellebel »

Ik hoop dat tijgertje nog heel lang bij jullie mag zijn

Verstuurd vanaf mijn GM 5 d met Tapatalk

groetjes wendy en pootje van Guusje en Gijs. neusje van mijn engeltjes Nellie, Sjefke en wonder Flippie, en mijn allerkleinste engeltje Odie
Embillie
Poema
Poema
Berichten: 234
Lid geworden op: 09 okt 2018 00:54

Re: Mamma tumor, wat nu?

Bericht door Embillie »

Over je laatste alinea.. leg geen blaam neer bij jezelf. Je hebt het juiste gedaan, namelijk haar een kans gegeven.

Helaas kunnen wij mensen niet in een glazen bol kijken. Hierdoor heeft mijn Billie achteraf gezien ook langer geleden dan nodig was, maar die tijd was ook nodig om te concluderen dat hij helaas terminaal was.
En dan zou je zeggen ‘konden ze maar praten’, maar daarmee is het ook nog niet perse beter.
Als voorbeeld kan ik over een familielid vertellen, die 1,5 jaar te lang heeft gevochten tegen kanker. Die periode was verschrikkelijk, maar ze wilde vechten voor een kans op leven. Helaas mocht dat niet lukken, en denken wij achteraf dat die periode er beter niet had kunnen zijn voor haar.

Helaas is het leven niet altijd mens/dierwaardig, zo’n situatie kan iedereen overkomen.. Maar gaat het niet juist om de tijd vóór of na zo’n periode, en de steun en verbintenis?

Vooral omdat er kans op herstel is met mooie, gelukkige dagen, vind ik juist dat jullie het beste voor haar doen. Want ik weet uit ervaring hoe ontzettend zwaar dit kan zijn.
Emotioneel zwaarder dan het daadwerkelijke afscheid.. dus dat je zegt dat je het voor jezelf doet, nee hoor, dat geloof ik niet :) en praat dat jezelf ook niet aan, wees ook nu een beetje lief voor jezelf want dat verdien je.

Ik duim mee op goed herstel en een prachtige voortzetting van haar leven. Sterkte!
Moni3
Lynx
Lynx
Berichten: 136
Lid geworden op: 10 mar 2019 17:10
Locatie: Mokum

Re: Mamma tumor, wat nu?

Bericht door Moni3 »

Ach wat een verhaal....... maar ik lees vooral heel veel liefde voor jullie Tijgertje. Een goed herstel gewenst!
Moni, hofdame van Kees, (2004-2022, de laatste 3 jaar bij mij) en Lappie (2006, vanaf 2022 bij mij).
Gebruikersavatar
Dinky
Tijger
Tijger
Berichten: 6803
Lid geworden op: 12 jul 2012 11:26

Re: Mamma tumor, wat nu?

Bericht door Dinky »

Ik kan me je laatste allinea in de huidige situatie goed voorstellen. Maar je hebt de keuze in haar belang gemaakt voor haar. En ja, daarvoor moeten jullie samen door de herstelperiode heen ;-)

Heb zelf ook regelmatig gedacht 'wat heb ik dinky aangedaan' toen ze geopereerd was aan liesbreuk en verplicht weken in een bench rust moest houden. Inmiddels is dat paar jaar terug en is er wel het besef dat het in haar belang was. Maar op dat moment dat zij in de bench zat voelde ik mij heel slecht ;-)
Iza 2 augustus 2022
Jop 24 juli 2022

Foto album

Dinky (2 juli 2006 - 14 september 2022)
hopje99

Re: Mamma tumor, wat nu?

Bericht door hopje99 »

dank voor de bemoedigende woorden allemaal, we moeten inderdaad naar de (hopelijk) lange termijn kijken. Ik denk dat we dat moeilijk vinden omdat we nog niet uit de ' gevarenzone' zijn. we leven momenteel zeg maar van dag tot dag.

vanavond maar weer eens de wond bekeken en dat ziet er in onze ogen niet best uit, het is ook een flinke jaap natuurlijk (ca. 40 cm). we hebben er foto's van gemaakt en naar de DA gestuurd met de vraag of dit een normaal beeld is 1 week na de operatie. Ik zie zo gauw niet hoe ik foto's kan uploaden, daarom maar een korte beschrijving:
- Onder de oksel en lies (waar dus de lymfeklieren verwijderd zijn) lijkt een soort wild vlees te ontstaan.
- bij de 2e tepel (waar de tumor zat) staat de wond half open
- paralel aan de wond van de lijst (tepels) zeer rode geïrriteerde huid
- qua vochtbulten valt het wel mee
- veel bloedresten en korstachtig spul, we hebben we neiging het schoon te willen maken/desinfecteren
- de wond ruikt weeig

toen ze is januari aan haar maag/darm geopereerd was, was de wond natuurlijk een stuk kleiner (ca 10 cm). Maar die zag er na 1 week schoon uit. ze droeg toen ook geen pet suit. wel kreeg ze toen in de 2e week nog een enorm ei op de plaats van het litteken, ze had hier geen last van en dit trok met een paar dagen weer weg. deze wond is ca 40 cm dus durfden we het niet aan om geen pet suit aan te doen (ook ivm infecties ed). Het zou de wond ook mooi bij elkaar houden.

is deze wondgenezing in jullie ogen normaal? kan het zijn dat de wondgenezing minder voorspoedig verloopt omdat ze dus 24 uur per dag een pet suit aanheeft (wel elke dag een schone natuurlijk).

ze slaapt nu ook fors meer, op zich een goed teken maar daardoor eet en drinkt ze ook een stuk minder. we hebben temp opgemeten: 37,9 dus geen koorts lijkt het (38-39 is toch normaal?).

waarschijnlijk zijn we op het verkeerde been gezet door de DA van de second opinion: hij zij dat de eerste 2 dagen het zwaarst waren en de kat na 1-2 weken weer redelijk hersteld zou zijn. mede daardoor hebben we toch besloten haar wel te laten opereren.

vanmiddag was ze even een uurtje op, heeft lekker in het zonnetje gelegen en haar pootjes gewassen. heel even leek alles weer normaal. het kan natuurlijk zijn dat dat net teveel van het goede geweest is.

kortom: de zorgen blijven nog wel even...Ik kan me niet eens voorstellen dat sommige katten in 1 operaties aan beide kanten een lijstresectie krijgen. Ik bedoel, hoe verloopt dat herstel dan wel niet of hebben wij gewoon domme pech?
hopje99

Re: Mamma tumor, wat nu?

Bericht door hopje99 »

@Embillie nog even terugkomend op jouw reactie
Embillie schreef: 16 apr 2019 08:21
Helaas is het leven niet altijd mens/dierwaardig, zo’n situatie kan iedereen overkomen.. Maar gaat het niet juist om de tijd vóór of na zo’n periode, en de steun en verbintenis?
je hebt helemaal gelijk, deze dingen zijn ook niet zo zwart-wit als ik het schets, het is vooral mijn diepe overtuiging dat je niet teveel met mens/dier moet sollen. Mijn vriend bijvoorbeeld kijkt er veel praktischer tegenaan: wat zijn die paar weken als je het liefste wat je hebt nog een kans kan geven (want dat is ze voor ons). We hebben al veel huisdieren gehad en allemaal waren ze speciaal alleen heeft zij een speciaal plekje in ons hart. Ze heeft een heel pittig karakter en is tegelijkertijd ontzettend lief en aanhankelijk. Het is moeilijk om in woorden te vatten maar denk dat jullie wel begrijpen wat ik bedoel... ;-)
Gebruikersavatar
Zotvanpoezen
Tijger
Tijger
Berichten: 1440
Lid geworden op: 19 sep 2018 16:19
Locatie: Pajottenland /Vlaams Brabant

Re: Mamma tumor, wat nu?

Bericht door Zotvanpoezen »

Ik begrijp heel goed wat je bedoelt.
Ik heb twee jaar geleden ook de raad gekregen van mijn medemensen om mijn poes Froufrou te laten inslapen omdat de situatie uitzichtloos en kat onwaardig zou zijn. Het was wel om een heel andere reden (Feline Hyperesthesie), maar het komt op hetzelfde neer. Ze viel de ganse dag krijsend haar staart aan zonder zichtbare medische en psychische reden. Maar ik ben erin blijven geloven en wou haar een kans geven. En ik had gelijk! Ze heeft nu een zo goed als normaal leven.
Je hebt je gevoel gevolgd om haar een kans te geven. Dus voel je zeker niet schuldig! Ik hoop dat ze snel opknapt zodat jullie nog lang van elkaar kunnen genieten.
viewtopic.php?f=5&t=32802fotoalbum (fotoalbum)

Kopje van Filou (9- 2011), Duvel (4-2012) en Froufrou (7-2015)
Plaats reactie