Dag ik ben nieuw op dit forum en heb 23 horrordagen achter de rug.
Na bijna 10 gezonde jaren werd Elin zondag wat benauwd en ademde wat zwaarder. Ze werd slomer en kwam s avonds niet meer uit haar mandje. De snoepjes die ze normaal heerlijk vind liet ze staan. maandagmorgen gelijk de DA gebeld. Gelukkig mocht ik gelijk komen. Stress voor haar als ze in het reismandje moet. Daar aangekomen is ze onderzocht en zijn er foto's gemaakt. De longen en het hart bijna niet zichtbaar door het vocht. Besloten om haar daar te laten en vocht afdrijvers te geven, ze kreeg ook zuurstof in haar kooi daar. Met een zwaar en naar verdrietig gevoel liet ik haar achter. Paar keer gebeld die dag en s avonds was er een andere DA. Ze vonden het beter dat ze een nacht bleef, om haar in de gaten te houden en extra zuurstof te geven, ze had inmiddels flink geplast door de tabletten. We zijn even wezen kijken, ze ademde rustiger mag zag enorm veel stress bij haar. Ook weer zwaar haar achter te laten Vanmorgen meteen weer gebeld, ze had wat gegeten vertelde de assistent en lag rustig. De DA zou mij tussen de middag bellen nadat ze weer onderzocht was. Ze belde uiteindelijk om half 1 of ze weer foto's mocht maken om te kijken hoe en wat met het vocht. NAtuurlijk doen! Een kleine 3kwartier later belde ze weer. Ze zat nog vol vocht en benauwd. Als we al alle onderzoeken wilden laten doen zou dat heel veel kosten en ze kon met zekerheid zeggen dat het alsnog ernstig zou zijn en niet te redden was. Haar advies was hoe moeilijk ook haar in te laten slapen om 16.15 uur vanmiddag kon dat. Ik heb me nog nooit zo beroerd en zoveel verdriet gevoeld. Mijn allerliefste Elin die alles voor mij betekent. Zo lief zo aanhankelijk zo hangend aan de gewoontes binnen het gezin. Met mijn vriend en zoon om kwart over 4 naar de praktijk. Er werd een kamertje klaargemaakt met 3 stoelen en ELin werd opgehaald. Ze zetten haar bij mij op schoot. Dit wilde ze niet. Ze wou op de grond begon rond te lopen om te kijken waar kan ik hier weg. Zo naar om te zien, maar ook raar haar zo fit te zien. Uiteindelijk kwam ze toch bij mij/ons en begon te spinnen. Uiteindelijk kwam er weer een andere DA en stond haar te observeren en hoorde ons verhaal aan.
Hij legde alles uit over HCM of andere ziektes, en ook dat er nog vocht tussen de longen zat. En toch kon ik haar zo daar niet achter laten was mijn gevoel. De DA kwam nog met een optie, Altenolol en Furosoral. Zulen we de kans wagen? Ze oogt rustig ademde een stuk rustiger dan zondag en maandagmorgen. Na een lang gesprek van een uur veel uitleg. En ook geen garantie dat het goed gaat, toch de stap genomen. Haar meenemen naar huis hoe mooi ook al gaat het uiteindelijk mis, we hebben alles geprobeerd. Vrijdag weer voor controle als ze dan nog meer opgeknapt is gaan ze bloedonderzoek doen. Inmiddels zijn we een paar uur thuis. Ze heeft flink gedronken, is zo nu en dan een klein beetje aan het eten. Op de kattebak geweest. En komt nu net van de trap af naar beneden om te kijken hoe het hier is. Nooit verwacht en natuurlijk is het afwachten. Maar ben voor nu erg blij dat ze er nog is en beter is dan de afgelopen 3 dagen.
Hebben jullie zoiets ooit eerder gehoord? In 3 dagen 3 verschillende Dierenartsen allemaal een andere mening. Wij hebben ons gevoel gevolgd . En geniet van ieder moment dat ze er nog is. Verdriet en blijdschap alles in 1 dag.
Ben benieuwd wat jullie hiervan vinden. De laatste DA was een fijne man met veel uitleg alle tijd en bereid mee te denken in onze beslissing.
Mijn brit van 8 jaar heeft ws HCM
Re: Mijn brit van 8 jaar heeft ws HCM
Het moet zijn mijn Brit van bijna 10 jaar. Ze wordt in mei 10. Ze is de nacht goed doorgekomen, maar is wel moe en ligt veel te slapen. Haar ademhaling is rustig en als ik bij haar ben spint ze volop. Eten doet ze nog niet zo, de medicatie hebben we er goed ingekregen vanmorgen. Hoop zo op nog iets verbetering voor haar en dat de medicatie voor het hart aanslaat en dat de plastabletten ervoor zorgen dat het vocht wat meer afdrijft. Blijft spannend, maar blij dat ze thuis is.