Als je denkt dat er iets mis is met je kat, bel dan eerst even de dierenarts(assistente) voor advies. Want al zijn er op het forum veel mensen met ervaring, een juiste diagnose kan alleen gesteld worden door een dierenarts.
Nou, er zullen wel gradaties zijn qua ergheid ofzo, maar van Snoepie en Droppie (de poezen van mijn ouders) is al van jongs af aan gezegd dat ze een hartruisje hadden. Eerst constateerde de DA het bij de ene en een andere keer dat we daar waren opeens bij de andere en niet meer bij de eerste.
Mijn moeder zegt dat de DA het nog steeds bij 1 van de 2 bij elk bezoek zegt en verder niks doet en ze zijn nu 9,5 jaar oud.
Het lijkt me goed de de DA er straks nog eens naar kijkt bij Elton, heb je toch meer zekerheid dan bij hun vage DA.
Cats are intended to teach us that not everything in nature has a function. (behalve dan dat ze ontzettend knuffelig zijn )
Hartruis hoeft inderdaad niet ernstig te zijn, je da wil het waarschijnlijk gewoon goed in de gaten houden en dat is alleen maar fijn.
Hangt inderdaad wel af van hoe erg het is, maar als de da zich echt zorgen zou maken zou hij je dat vast al wel gezegd hebben.
Helemaal mee eens.Onze Bagera had haar hele leven waarschijnlijk al hartruis maar we zijn het pas te weten gekomen toen ze leukemie had.
Ze was ondertussen al 7,5 jaar oud.Ze is wel gestorven aan leukemie maar ze had nog heel oud kunnen worden als ze geen leukemie gehad had ondanks haar hartruis.
Je merkte wel aan haar dat ze rustiger was dan de andere katten en dat ze alles op haar gemak deed.Als ze buiten de kinderen volgde ging dat ook heel traag en in het begin maakte we daar wel eens grapjes over.Zo van zie dat ge niet moe wordt of zo maar toen we wisten waardoor het kwam had ik medelijden met haar dat we er mee gelachen hadden.
Maar ja we konden het niet weten he.
Ik heb ook een hartruis en de dokter heeft tegen mij gezegd dat ik wel 100 worden kan. Volgens mij is dat bij katten ook zo. Het hoeft niet ernstig te zijn.
Ik ben vandeweek weer voor de tweede inenting geweest. Het ruisje zit er nog. We mochten kiezen wat we willen doen.
We merken op het moment niets aan hem, hij is levendig, wint gevechten van zijn zusje, groeit goed.
Nu hebben we besloten om als hij gecastreerd wordt gelijk een echo te laten maken. Behalve als er daarvoor iets mocht veranderen in zijn gedrag.
Ik ben toch wel een beetje opgelucht. Hopelijk zien we tot aan zijn castratie niets meer!
sam schreef:Goed nieuws Alix! Kan hij niet ook nog over zijn ruisje heengroeien?
Maar als hij zo levendig en sterk is zal hij er gelukkig niet al te veel last van hebben...
Volgens de DA is het toch een zodanige afwijking dat hij er niet overheen kan groeien. Maar omdat hij nu zo levendig en sterk is geeft ze hem een goede kans om oud te worden, al zal het waarschijnlijk wel met medicijnen gepaard gaan.
Hier weer een berichtje over Elton.We zijn al weer 5 maanden verder en volgende week maandag moet hij voor een Echo van zijn hart. Als alles goed is dat kan hij de week erop gecastreerd worden. En als het niet goed is en hij geen operatie aan kan dan moeten we wat anders verzinnen. Nikita moet het nu telkens ontgelden nl Weet iemand of er middelen zijn om de hormonen wat te calmeren mocht hij niet gecastreerd worden?
Spuit 11 komt nog even aan met een geruststellend verhaal Luna heeft een enorme hartruis; haar hart pompt niet normaal. Maar ze is 9 jaar, leidt een heerlijk leven en is speels en rent en springt als een jong kitten! Ook is ze gewoon gesteriliseerd, ondanks de ernstige ruis. Er is een hartecho gemaakt en daarop was heel wat te zien, maar wij merken niets anders aan Luna dan aan anderen hoor (hoogstens een ergere graad van dominantie).
Misschien kan de anesthesie aangepast worden? Ik zou dat eens met je da overleggen; ongecastreerde katers die met hun hormonen in de knoop zitten, hebben volgens mij evenveel stress daarvan als van een narcose
Dank je voor het geruststellend verhaal Marjolein. Ik ben eigenlijk ook niet meer bang voor de hartruis maar meer voor het gevolg van het niet gecastreerd rondlopen en daardoor ook de gevolgen voor de dames in huis. Er is verder echt niets aan hem te merken. Ik ga maandag afwachten en dan hopen dat ik gewoon een afspraak kan maken voor allebei de koters om geholpen te worden.
Emma Boom schreef:
Misschien kan de anesthesie aangepast worden? Ik zou dat eens met je da overleggen; ongecastreerde katers die met hun hormonen in de knoop zitten, hebben volgens mij evenveel stress daarvan als van een narcose
Ik zal dit verhaal onthouden voor als ze zeggen dat hij toch niet geopereerd mag worden.
Ja ik kan me inderdaad voorstellen dat het voor zijn hart ook heel belastend is als hij elke keer zo druk is door de hormonen. Dus maar hopen dat het gewoon goed is en hij gecastreerd kan worden! Ik zou het desnoods door een specialist laten doen in een speciaal medisch centrum voor dieren.
Een reactie en een nieuwe vraag, ik hoop in de goede topic.
Max moet morgen ook naar de dierenarts voor een hartfoto. Is dit hetzelfde als een echo?
Hij krijgt het benauwd als hij in de buurt van zijn middenrif wordt aangeraakt. Als hij gestressed is ademt hij moeilijk. Spinnen doet hij met zijn bekkie open en hij slaapt veel te veel.
Het vervelende is dat ik hem nog niet zo goed ken, want hij woont 3 weken bij mij.
Hij heeft plasproblemen en het lijkt erop dat hij de bak niet prettig vindt. Van de plasproblemen heb ik niets gemerkt in de zin van wildplassen hier.
Max is 8 jaar jong.
Herkent iemand dit?
Bella.
"All they need are little black-bow ties and top hats. They might even tip you at feeding time, if you're lucky"
We hebben elkaar er al over gesproken Bella, maar ik reageer toch even.
Volgens mij is een hartfoto het eindresultaat van de echo. Op de echo kun je zien waar eventuele afwijkingen zitten en wat voor gevolgen ze (kunnen) hebben; de foto is volgens mij meer de vastlegging van het probleem op zich.
Er kan ook nog een hartfilmpje gemaakt worden; daarmee kan worden bezien in welke mate er een afwijking is in het pompen van het hart (onregelmatige hartslag, te weinig doorbloeding waardoor zuurstofgebrek).
De echo is de meest gangbare methode omdat men een goed overzicht krijgt van hoe het hart er uit ziet en functioneert. Een gat in een van de kamer- of boezemschotten kan daar vaak niet op worden gezien, maar kan wel worden geconstateerd door de manier waarop het hart beweegt.
Zoals ik je zei, kan Max' probleem ook nog te maken hebben met vocht dat het hart 'beknelt', waardoor het niet goed uit kan zetten. Dit vocht kan vaak met een punctie worden verwijderd.
Ik ben heel benieuwd wat er uit het onderzoek komt en wens je veel sterkte met Max toe.
Max blijkt een behoorlijke hartaandoening te hebben. Ik wilde hem zo snel mogelijk lekker meenemen naar huis en heb natuurlijk weer te weinig vragen gesteld.
Hij heeft Amlodipine gekregen (als ik het dierenartshandschrift goed lees)
Het is nu afwachten of het goed aanslaat.
Max heeft lekker gegeten en ligt nu heerlijk te slapen.
Ik heb wel gevraagd of er speciaal voer bestaat voor katten met een hartprobleem. Mensen moeten dan ook opletten wat ze eten.
Het is er wel hartdieet, maar nierdieet is ook wel ok volgens de dierenarts.
Dat heb ik altijd in huis.
Bella
"All they need are little black-bow ties and top hats. They might even tip you at feeding time, if you're lucky"
Heeft iemand hier ervaring mee 
)
Weet iemand of er middelen zijn om de hormonen wat te calmeren mocht hij niet gecastreerd worden?
Luna heeft een enorme hartruis; haar hart pompt niet normaal. Maar ze is 9 jaar, leidt een heerlijk leven en is speels en rent en springt als een jong kitten! Ook is ze gewoon gesteriliseerd, ondanks de ernstige ruis. Er is een hartecho gemaakt en daarop was heel wat te zien, maar wij merken niets anders aan Luna dan aan anderen hoor (hoogstens een ergere graad van dominantie).
