Vorige week heb ik m'n lieve katje van 1,5 jaar mogen ophalen van het asiel! Vrijdag wat eerder weg gegaan van werk om langs het dierenasiel te gaan om m'n nieuwe huisgenootje op te halen. Ging zo makkelijk! De bench had ik neergezet en hij zat er al meteen in. Top, soepeler dan verwacht!
In de auto wel een beetje zitten jammeren, maar eenmaal thuis was Chico alsof hij er al jaren woonde! Hij had 'zijn' kamer al snel gezien en heb hem toen ook meteen toegang tot de overloop gegeven, omdat hij langs me heen glipte toen ik weg liep, haha. Daar ging m'n plan om hem even rustig te laten zitten wennen aan z'n eigen kamertje. Hij leek het zelf totaal niet erg te vinden en zat na z'n grote onderzoek in het huis al naast me op de bank TV te kijken. Kwam heerlijk bij me liggen op z'n rug, lekker in de lucht kneden met z'n voetjes, moest en zou geaaid worden. Ik mocht/mag zelfs aan z'n buikje kriebelen. Wat een heerlijke lieverd! Eerste poepje en plasje in de bak, snapte meteen waar de krabpaal was, springt niet op aanrecht etc. Goed opgevoed! Het hele weekend is hij erg aanhankelijk geweest. Volgde overal waar ik ging, wou constant geaaid worden! M'n ouders en 2 van m'n vrienden zijn nog langs geweest om even kennis te maken dat weekend. Was ook helemaal geen probleem voor Chico. Die vond het wel lekker om zoveel aandacht te krijgen!
Maar na m'n eerste werkweek, werd hij steeds wat afstandelijker. Wat misschien ook belangrijk is om te weten, als ik op werk was, mocht hij de woonkamer en slaapkamer niet in. Ik dacht, misschien baalt hij ervan dat het huis niet van hem is, omdat hij niet altijd de woonkamer in mag en kan. Dus die heb ik sinds een paar dagen nu ook voor hem open gezet in de hoop dat hij zich weer wat meer thuis voelt. Slaapkamer heb ik wel nog steeds dicht. 's Ochtends mag hij even komen knuffelen, maar 's nachts en als ik niet thuis ben, heb ik hem liever niet in bed.
Nu, na 1 werkweek en 2 weekenden, merk ik dat hij wat afstandelijk is. Hij gaat het liefst aan de andere kant van de kamer zitten als ik er ben & reageert niet meer zo op aaitjes en knuffeltjes. Nu klink ik misschien een beetje gek, maar zelfs op mijn knipoogjes/ogen dicht reageert ie niet meer (ik zag op YouTube dat je zo je kat verteld dat je van 'm houdt, dus misschien vind hij MIJ gewoon een beetje te snel gaan met al die liefdesverklaringen
)Terwijl ik dit schrijf heeft hij trouwens 3 keer overgegeven. Ook voor de eerste keer. Heb hem vandaag voor de eerste keer kattengras gegeven, hopen dat het daardoor komt... Toen ik eraan liep om het even schoon te maken, vluchtte hij ook echt weg! Net alsof hij bang voor me is.
Misschien is het wel gewoon de persoonlijkheid van m'n kat! Kan me voorstellen dat z'n persoonlijkheid in het asiel anders is dan thuis, maar toch ik ben er nog niet helemaal gerust op... Als hij gewoon niet zo aanhankelijk is, vind ik het ook prima. Als die lieverd maar gelukkig is!
Ben vooral erg bang dat hij niet gelukkig is, gefrustreerd is door iets of door mij, zich niet goed voelt of zich erg verveeld! Heeft iemand hier ook ervaring mee en hoe is dat uiteindelijk gegaan?
(Schrok me trouwens helemaal dood van het overgeven. Wat een geluid!)
