Mijn kat is dwingend, dominant en stalkt.

[Dribbel]

Ik heb sinds een aantal jaren katten.

Vaak ben ik overbezorgd en ook krijg ik de indruk dat ik teveel mijn best voor ze doe, ze té belangrijk maak en misschien ook wel teveel verwen.

Ik heb 3 katten. Twee van deze katten zijn vrij angstig, maar worden gaanderweg steeds ontspannender en ik heb weinig last van ze.

Eén van mijn katten, de oudste, is zeer dominant, dwingend en ze stalkt.

Hoewel ik erg aan haar gehecht ben, merk ik de laatste tijd dat ik steeds vaker geïrriteerd raak door haar gedrag.
Ik weet niet meer goed hoe ik met haar om moet gaan en ik viel laatst een paar keer tegen haar uit, waar ik dan direct spijt van heb.

Ze is in alles zeer dominant. Ze moet altijd als eerste eten hebben. ( Ik probeer het af en toe te corrigeren door de andere katten voor te laten gaan, maar die maken hier geen gebruik van. )

(( Daarnaast hebben mijn katten 24 uur per dag een bak met voer klaarstaan. Ligt er eens geen eten in, dan staat mijn dominante kat direct naast de bak en gaat ze dus lopen schooien en dit terwijl ze de hele dag eten hebben. ( Hier wil ik veranderig in zien. ) Ook willen mijn katten alleen perfecte brokjes eten. De brokjes die niet helemaal puntgaaf zijn, laten ze staan. Net zolang ik een nieuwe bak voer pak. Zo blijft er aldoor een laag liggen. ( Eén van mijn katten eet het wel op. ) ))

Mijn dominante kat speelt bijna nooit met de andere katten. Ook wil ze bijna niet naar buiten. ( Alleen als het warm is wil ze af en toe naar buiten. ) Als ik met al mijn katten samen wil spelen, dan neemt ze direct alle ruimte in en heeft ze gelijk de overhand, zodat ze andere katten dan niet meer durven. Ook lijkt het alsof de andere katten bang voor haar zijn.

Ook als ik alleen wil zijn met mijn twee overige katten of met één van hen, dan komt ze er weer gelijk bij / tussen. Ik corrigeer dit dan, maar het is wel irritant. Ik wil mijn andere katten ook gewoon aandacht kunnen geven.

Daarnaast loopt ze me vaak de hele ochtend aan te staren ( tot en met het begin van de middag ). Ze gaat dan voor me staan en gaat vervolgens niet meer weg. Ik heb al vaker geprobeerd dit te corrigeren. Het is inmiddels een dagelijks ritueel waar ik helemaal bloednerveus van word.

Ze pikt mijn plekken in en gaat achter mij liggen als ik achter de computer zit, terwijl ik dit eigenlijk niet wil.
Ze loopt continu achter me aan en ze gaat gewoon niet haar eigen gang. Dit in tegenstelling tot mijn andere katten. Die kunnen wel met elkaar spelen ( niet veel ) en gaan wel hun eigen gang.

Ik heb een voliere laten bouwen op het balkon. Mijn katten kunnen de hele dag in en uit lopen. Mijn dominante kat 'Madelief' wil dus amper naar buiten. Omdat ze de hele tijd loopt te stalken, heb ik haar al meermaals op het balkon gezet. Dit heeft geen nut, want na een minuut staat ze weer binnen. Ook heb ik meermaals geprobeerd om het deurtje even dicht te doen, maar dan maakt ze zoveel kabaal, dat hij weer open moet.

Hoewel ik erg aan haar gehecht ben, heb ik er de laatste tijd geen plezier meer aan. Ik krijg het gevoel dat ik niet meer kan ademen en soms wil ik gewoon alleen kunnen zijn. Ik vind het heel benauwend en ik vraag mij de laatste tijd af of ik ooit nog eens katten wil. Ik houd het op deze manier echt niet vol.

Hopelijk kan ik aan het einde van dit jaar / begin 2019 verhuizen. Ik hoop dan op een woning met een tuin. Hopelijk gaat mijn schuldgevoel dan iets omlaag. Ik heb wel van allerlei speelgoed ( ze willen amper spelen ), huisjes, krabpalen, hangmatjes etc., maar het schuldgevoel blijft. Kan het zijn dat katten dit aanvoelen ?

Ik heb haar van het asiel gehaald en zij was de eerste kat die ik in huis had gehaald. Ze was een zwerfkat. Kan het zijn dat ze verlatingsangst heeft of is het wat anders ?

( Mijn kat wil ook de hele tijd op schoot en ze wil continu aandacht. )

[pinguin]

Ik lees vooral normaal katten gedrag zie dat hier ook maar plak er geen stickers op.

Accepteer dat je kat zo is

Verstuurd vanaf mijn SM-G930F met Tapatalk

[kittentjes]

Ik denk dat jij zelf de focus moet verleggen van haar dominante gedrag naar hoe je er zelf anders mee om kunt gaan.

Natuurlijk zou er wat gebeurt kunnen zijn voor ze in het asiel kwam waardoor ze zo is, maar het klinkt ook niet heel extreem negatief. Ik zou het zelf heel gezellig vinden, los van het staren, maar nu zie je dat zelf niet zo.




Verzonden vanaf mijn iPhone met Tapatalk

[Yo16Ka16No11]

Quote:Hoewel ik erg aan haar gehecht ben, heb ik er de laatste tijd geen plezier meer aan. Ik krijg het gevoel dat ik niet meer kan ademen en soms wil ik gewoon alleen kunnen zijn. Ik vind het heel benauwend en ik vraag mij de laatste tijd af of ik ooit nog eens katten wil. Ik houd het op deze manier echt niet vol.

Ik hoop dat je ze met liefde oud kan laten worden en er zelf ook van kan genieten. Als dit je niet gaat lukken een fijn warm mandje elders voor ze (zij) zoekt. Misschien moet je aan jezelf toegeven dat katten niet het meest geschikte huisdier voor je is qua karakter.

Katten hebben personeel en een hond heeft een baas!

[nellebel]

ik vind haar helemaal niet dominant klinken. ik denk dat madelief meer een solokat is . je andere katten hebben elkaar en madelief komt op mij onzeker over. ze zoekt steun bij jou. en ik denk des te meer je haar weg duwt des te meer ze zich aan je vast klemt. ze zal misschien best een traumatisch verleden hebben. mijn eerste kat was ook zo (en mijn andere katten die ik heb gehad en nog heb hebben ook dit gedrag wel hoor). nellie was ook alleen en volgde mij overal. ze ging met ons mee naar buiten (mocht ook niet alleen, te gevaarlijk met de weg), maar ze week nog geen cm van mijn zijde.
maar ook nu met 2 katten, ik kan nooit alleen naar het toilet. nooit alleen douchen, nooit alleen naar de slaapkamer even iets pakken (overdag mogen ze bij mij niet op de slaapkamer, alleen als wij naar bed gaan), want er staat altijd minimaal 1 kat te roepen dat hij/zij erbij moet. lekker buiten op het balkon in de tuinstoel? binnen 1 minuut is er 1 achter mijn rug gekropen die begint te duwen tot ik naar voren schuif. en sta ik op ben ik mijn plaatsje kwijt. maak ik de koelkast open, staat er minstens 1 neusje langs mijn gezicht mee te kijken wat er in zit. maar dat is voor mij ook de reden dat ik katten heb. heerlijk dat eigenwijze, dat ontdekkende, dat aanhankelijke en toch bizarre soms.
als je het nog een kans wilt geven zou ik vooral lief naar haar zijn, je hoeft haar niet steeds aan te halen maar lief tegen haar praten. ik zing veel met mijn katten, maar kletst ook de hele dag tegen ze. dit is ook rustgevend voor ze (al gaat guusje wel eens op de loop hihihi). maar gijs vind het heerlijk . hierdoor kleeft ze misschien wat minder aan je en is op afstand van je zijn voldoende voor haar. ze hoort je en ziet je dan. ik denk dat zij aanvoelt dat je gevoel voor haar verandert en dat vergroot haar onzekerheid.

[castratenkoor]

Wat je omschrijft is in mijn optiek heel normaal kattengedrag. Zo heb ik er hier ook 1 lopen en ik ben dol op allemaal. Iedere kat is anders en dat maakt ze juist zo leuk.

Probeer poeslief te accepteren zo als ze is en probeer je irritatie achterwege te laten. Het is een kruising tussen dominantie en aanhankelijkheid lijkt mij. Probeer meer kats te denken ipv haar te willen veranderen. Ze is wie ze is. ze heeft veel liefde en erkenning nodig. Geen afwijzing.

[ErikPhilippus]

Het eerste wat bij me opkomt als ik dit verhaal lees, is dat er menselijke (vervelende) eigenschappen/etiketten op de kat worden geplakt, zoals 'stalken'. Irritatie kan dan ontstaan als (onbewust) wordt verondersteld dat een kat met opzet het gedrag vertoont, dat als plagerig of pesterig wordt ervaren. Het zou goed kunnen dat er door de irritatie en pogingen tot correctie juist een wisselwerking tussen de kat en het baasje ontstaat, waardoor bepaald gedrag in stand wordt gehouden.

[Dribbel]

Hartelijk dank voor jullie reacties.

Ik wil echt nog duidelijk aangeven, dat ik zeer veel van mijn katten houd. Ik ben ook vaak veel te bezorgd en ik moet er absoluut niet aan denken dat ze ooit wat overkomt. Dat is ook één van mijn grootste angsten.

De laatste tijd is ze snotterig ( al wel ingeënt door de dierenarts ) en ze heeft last van oormijt. ( Hier wordt ze ook voor behandeld. ) Misschien is dit wel de reden waarom ze nu wat meer 'aanwezig' is.

Ik ben blij te weten dat dit hoort bij normaal kattengedrag. Ik heb wel gelezen dat er meer mensen zijn die er zenuwachtig van worden; het aanstaren.

Ik ben heel erg aan haar gehecht. Teveel lijkt het wel.

Dat aanstaren ( en mijn irritatie ) is echt iets van de laatste tijd. Ze doet het wel vaker, maar de laatste tijd is het wel heel lang. Het is denk ik een combinatie van aanstaren en het 'pal tegenover mij zitten'.

Ik denk dat ik er anders mee om moet gaan en dat ik haar, zoals vanouds, weer vaker op schoot moet nemen. Omdat ze nu heel snotterig is, heb ik er niet altijd zin in. 's Ochtends vind ik het ook fijn om even alleen te zitten. Dat ze dan naast mij ligt vind ik geen probleem. Normaal zit ze ook vaak op schoot.

Ik voel mij vaak schuldig als ik haar eens geen aandacht geef. Ook voel ik mij schuldig dat ik nog geen nieuwe woning heb gevonden met een tuin. Misschien zijn die schuldgevoelens ook wel een soort spanningsveld die ze voelen ?

Kan het zijn, dat katten het aanvoelen dat er iets aan de hand is en dat ze hierdoor extra contact zoeken ?

Ik wil ook nog aangeven dat ik moet verhuizen vanwege de overlast van mijn buren, waaronder drugsoverlast. Hierdoor ben ik ook veel nerveuzer dan normaal. Misschien speelt dit ook wel een rol, waarom ik er wat minder goed mee om kan gaan. Misschien voelt ze de spanning en mijn veranderde gedrag wel aan.

Ik denk dat er weer wat meer ontspanning in huis moet komen. Eén van mijn katten is gek op muziek. Misschien moet ik wat vaker vrolijk muziek opzetten en weer wat meer met ze spelen. ( Ze spelen de laatste tijd minder. ) Even wat andere spelletjes, vraag mij alleen af wat voor speelgoed, want ik heb al zoveel geprobeerd / zoveel in huis.

Ik ben wel van mening, dat ze ook moet wachten op de andere katten. Als mijn andere katten ook contact zoeken, dan vind ik wel dat ze daar ook op mag wachten. Het moet niet zo zijn, dat mijn andere katten ( door o.a. haar gedrag ) geen aandacht meer kunnen krijgen. Gelukkig reageert ze er wel goed op als ik haar kort corrigeer.

Ik ben dus vaak overbezorgd en ik wou dat ik die angst iets kon laten varen.

Misschien moet ik mij verder niet bemoeien met de hierarchie in eten ? Herkennen jullie dit ook ?

[Rik]

Eigenlijk "lees" ik een beetje dat je meer in de knoop met jezelf zit dan met de katten (dat is overigens geen "verwijt" hoor). Het overbezorgd zijn kan ik me wel in vinden. Maar dat je geïrriteerd raakt door het gedrag van je kat is niet zo goed. Wat betreft de dominantie naar andere katten toe... dat is in een groep katten meestal zo. Er is een bepaalde dynamiek op het moment dat je meer dan twee katten hebt. Ik lees verder niet dat de andere katten daar echt last van hebben. Alleen dat jij daar geïrriteerd door raakt.

Als je af en toe met de andere katten zou willen spelen zou ik ook niet schromen om de dominante kat even apart te zetten. Als ze achter jou op de stoel gaat liggen zou ik langzaam en zachtjes achterover leunen. Ze krijgt snel genoeg in de gaten dat dat dan geen plek voor haar is. Dat ze niet buiten wil spelen zou ik ook niet zo erg vinden. Ieder zijn ding. Des te minder kans dat haar buiten iets kan overkomen. Dat ze verder heel aanhankelijk naar jou is en jou altijd achterna loopt zou je niet als stalken moeten zien. Maar jij wordt daar bloednerveus van tot zelfs met benauwdheid. En ergens lijkt me dat toch meer een probleem in jouw hoofd dan bij de kat (als ik het zo mag zeggen, nogmaals... geen verwijt).

En ja... het kan ook zijn dat ze dat aanvoelt en juist daardoor dicht bij jou in de buurt blijft.

Ze vraagt veel om aandacht. Maar jij bepaald hoeveel aandacht jij aan haar geeft. Laat je daardoor niet overwelmen. Op schoot liggen mag (is toch lekker). Maar als jij op wilt staan, kun je haar gewoon naast je op de bank neerleggen. Loopt ze je achterna, dat is niet erg. Loopt ze je in de weg, dan zul je een keer op haar staart staan of haar in de flank raken. Daar moet je niet bang voor zijn. Ze zal dan leren dat ze niet precies "in" je voeten moet lopen. Dus probeer een beetje zelf de lijn te bepalen. Misschien dat het dan in je hoofd ook wat "beter" gaat zitten en je minder "last" van haar gedrag hebt.

[Dribbel]

Goh @Rik, je hebt net gereageerd op het moment dat ik nog wat aanpassingen heb gedaan ( zie mijn laatste bericht ). Ik hoop dat je ze nog kunt ontdekken. Het kan zijn dat ik nog reageer op je laatste bericht, want ik moet zo weg.
In ieder geval; hartelijk dank.
Gek door al jullie reacties, heb ik juist weer zin om mijn katten weer extra te verwennen.

[Siris]

Ben het in zekere mate wel eens met mijn voorgangers.

Ik moet er eigenlijk wel om lachen. Wat jij beschrijft is gewoon doodnormaal katten gedrag. Is het voor het eerst dat je katten hebt? Waarom ben je in 1e instantie aan katten begonnen?

Dominantie bestaat niet bij katten, en katten kan je niet straffen, het zijn geen honden en ook geen mensen.

Vaak zijn er één of twee hooggeplaatste dieren terwijl de rest van de groep min of meer gelijk is aan elkaar, wat hun onderlinge status betreft. Het kan op het eerste gezicht soms lastig zijn om de patronen binnen de verhoudingen te ontdekken, omdat veel signalen bijzonder subtiel zijn.

Katten hebben een hekel aan conflicten en extreme, langdurige vetes komen dan ook gelukkig weinig voor binnen een groep katten in de natuur. Daar bepalen ze namelijk onderling wie er al dan niet in hun groep woont en dat is een groot verschil met de manier waarop wij katten houden binnen onze huishoudens. Daar kunnen katten niet zelf kiezen met wie ze samenwonen. Ze zijn afhankelijk van de keuzes die de eigenaren maken.

Onderling geven katten allerlei subtiele signalen af richting elkaar waarmee ze elkaar duidelijk maken wie welke positie heeft. Gedurende een etmaal kunnen katten zelfs even verschillende posities aannemen binnen deze hiërarchie. Maar zolang ieder groepslid zich aan de onderlinge kattenregels houdt is de kans op conflicten bijzonder klein.


Geval van de brokjes, wen er maar aan, dat valt niet te veranderen, er zijn weinig katten die de korreltjes opeten.
En wat wel eens wil helpen als er brokjes nog inzitten even schudden, niet altijd. En als het bakje leeg is en ze komt schooien is ook normaal, katten eten kleine beetjes verdeeld over de dag. Dus kan best net zijn dat zij op het moment dat zij wil eten dat het op is.

Wat maakt het uit dat zij niet vaak naar buiten wil, niet iedere kat is hetzelfde, en zie mijn omschrijving over de hooggeplaatste kat, dus bang zullen de andere 2 zeker niet zijn.

Dat een kat op plekken ligt waar jij graag zit is ook niet zo raar, ik moet regelmatig de kat van mijn bureau stoel halen en soms ben ik een watje en vind het zielig (ze hebben genoeg andere plekken en ga ik op het puntje zitten.

Heb je genoeg hoge plekken in huis waar ze kunnen liggen, hebben ze krabpalen, genoeg speeltjes in huis, speel
je zelf ook met de kat? Katten houden van afwisseling met speeltjes, wissel speeltjes af, berg er af en toe een paar op en haal ze naar een tijd weer te voorschijn. Sommige katten hebben net iets meer aandacht nodig dan de andere kat.

Misschien moet je zelf afvragen waarom je in 1e instantie zo graag een kat(ten) wilde hebben?

Net wat Castratenkoor zegt "Ze is wie ze is. ze heeft veel liefde en erkenning nodig. Geen afwijzing."

[nellebel]

als ze je aanstaart, praat eens tegen haar. wat is er meisje, waarom kijk je me aan. ws komt ze dan naar je toe en is het daarna goed.
hier is gijs de boosdoener met spelen. oftewel .hij kan niet spelen. nooit geleerd. hij kan met ons wel spelen ,maar als guusje hem uitdaagd snapt hij het niet en denkt hij dat ze wil vechten. dus als guusje het in heeft en hem begint uit te dagen loopt het geheid uit op ruzie. heb ik vaak discussie over met mijn man die dan boos werd op gijs. nu snapt hij dat gijs er niets aan kan doen, hij heeft wat gemist in zijn socialisatie. hierdoor begrijpt hij guusje niet. boos worden op hem maakte hem erg onzeker. nu laten we het vaak zo. guusje merkt vanzelf dat gijs het niet leuk vind en gaat dan zelf wat spelen of wij gaan met haar spelen.
wat betreft spelletjes. ervaring hier is ondertussen geen dure dingen kopen. alleen knuffeltjes met catnip zijn gewild. voor de rest, veertjes die ik buiten vind (nachtje in de vriezer voor "ontsmetten"), lege wc rolletjes (na een uur zijn ze het beu), propjes papier, lege dop van een fles, eikels in de herfst, een pen. hier worden ze al wild als ik roep, wat is dit nou?? maar ook brokjes door de kamer gooien is een spannend spelletje. muisje aan een touw en touw aan je broekriem, hoef je zelf niet te doen alleen wta rond te lopen. handig als je aan het poetsen bent

[kittentjes]

Moos staart altijd als hij wil eten rond 2115 gaat ie bij de bank of de deur zitten staren tot ik opsta en jk kan er juist wel om lachen


Verzonden vanaf mijn iPhone met Tapatalk

[Yo16Ka16No11]

Eerlijk gezegd vind ik het gedrag van je kat een compliment voor jou.

Deze ex-zwerver heeft de nodige emotionele bagage en heeft zich compleet gehecht aan jou en is gefixeerd op jou. Wat niet wegneemt dat ze in gedrag misschien wat is doorgeslagen nadat de nieuwe (voor haar) binnendringers erbij zijn gekomen.

Nu had ze eindelijk personeel helemaal voor haar zelf en toen kwamen die twee andere boeven erbij. Wat doe je dan als kat: opeisen wat van jou is.

Ik denk dat je met veel liefde en geduld veel kan bereiken in het evenwicht. Ieder zijn momentjes. Ik denk wel dat deze ex-zwerver een speciaaltje is en wel extra aandacht en je toegewijde liefde verdiend! En met straffen of geirriteerd corrigeren bereik je niets, eerder het tegendeel....een gefrustreerde kat.

Ps. als je hulp nodig hebt: schakel dan eens een kattengedragsdeskundige in.

Succes!

[Dinky]

Mijn advies: Probeer zelf de ontspanning weer op te zoeken want ik denk dat daar de sleutel ligt in deze situatie

Jouw spanning kan van invloed zijn op het gedrag van de katten en maakt ook dat jij het gedrag als irritant ervaart. Succes!