Hoe omgaan met 'lastig' gedrag asielkat?

[Tesseljoan]

Nou, afgelopen zaterdag was het zover: we hebben onze nieuwe huisgenoot Jakob uit het asiel gehaald. Jakob is ongeveer zeven jaar en had volgens de medewerkers van het asiel niks met soortgenoten. Dat was ook wel duidelijk toen wij er waren, Jakob reageerde goed op ons maar naar andere katten werd geblazen en gegromd. Na drie dagen bij ons is hij zich aan het ontpoppen tot enorme schootkat: hij ziet zijn personeel voornamelijk als verwarmde mandjes
In het asiel werd ons verteld dat hij soms liefdesbeetjes gaf en dat hij soms wel aangeeft niet in de stemming te zijn voor knuffelen. Die bijtjes doet hij inderdaad, maar ik weet niet goed hoe we er het beste mee om moeten gaan. Als ik mijn hand weghaal hengelt hij mijn hand als het ware terug en wil hem bijten. Houd ik mijn hand stil, dan bijt hij zachtjes in mijn hand en blijft roerloos liggen. Zo hebben we al eens een paar minuten stil gezeten.
Hij bijt en krabt niet door, en uit zijn lichaamstaal merk ik geen ongenoegen op, soms spint hij gewoon door. Ik merk wel dat hij steeds meer interesse krijgt in onze handen. Zo vaak als hij nu een beetjes geeft vinden we niet erg, maar hoe kunnen we hier het beste mee omgaan zodat het niet erger wordt?

En natuurlijk mag een foto van Jakob niet ontbreken:

Verstuurd vanaf mijn SM-G389F met Tapatalk

[pinguin]

Wat een lieverd liefdes beetjes zij een uiting van zijn liefde laat het gaan hij voelt zich fijn bij je.

Verstuurd vanaf mijn SM-G930F met Tapatalk

[KleinDraakje]

Wat een lieverd! Onze Aslan, ook een asielkat, deed het ook. Maar niet alleen in handen, op een gegeven moment ging hij (alleen bij mij, niet mijn vriend) ook in mijn wang, kin, neus en andere delen van mijn gezicht liefdesbeetjes geven. Ik zei dan altijd hard AU en bleef stil zitten. Uiteindelijk liet hij dan wel los en dan negeerde ik hem even. Hij was ook echt een schootkat dus dat negeren vond hij super erg ^^

[pinguin]

Simba vind mijn neus erg lief om daar zijn liefde aan te tonen en zodra om zachtjes zegt doet doet dat ook. 9 van de 10 keer dan

Verstuurd vanaf mijn SM-G930F met Tapatalk

[Rik]

Joeltje (poes uit mijn jeugd) beet ook altijd heel zachtjes in mijn neus. Dat is ze nooit harder gaan doen. Zolang Jakob goed gesocialiseerd is dan zullen de liefdesbeetjes ook gewoon zachtjes blijven. Worden ze wat harder dan kun je auw roepen of piepen. Dat zou een teken aan hem moeten zijn dat het te hard wordt. Niet goed gesocialiseerde katten weten niet hoe hard ze kunnen bijten. En als een hand dan ook nog wegflitst is het natuurlijk prachtig om daar achteraan te gaan.

Dus over liefdesbeetjes zou ik me nu nog geen zorgen maken. Als ze steeds harder worden dan kun je wat corrigerend (op de juiste manier) optreden.

[nellebel]

wat een mooierd is jakob. guusje doet dit ook soms, en zij sabbelt met momenten ook nog steeds op mijn pink. ze is bijna 7. bij gijs kan het soms ineens iets heftiger worden maar als ik zeg au laat hij meteen los. gijs sabbelt altijd in mijn nek. denk dat jakob gewoon heel erg blij is met julile en zolang het lief blijft is er niks aan de hand

[ErikPhilippus]

Mooie foto van een lieverd.
Onze Gaudí doet dat ook: liefdesbeetjes, hand naar zich toeharken om er zachtjes in te bijten, bijten in m'n knie of in m'n kuit.... En dan ook zeer vasthoudend - au roepen, hem wegduwen of van tafel zetten: het helpt niet, de liefde roept klaarblijkelijk.

Soms is het even iets minder of heb ik er geen tijd of geduld voor - maar eigenlijk vind ik het prachtig, een beestje dat zo aan je verknocht is. Dus hoe je ermee om moet gaan? Gewoon ontzettend van genieten, Jakob is je maatje!

[Tesseljoan]

Het is inderdaad een schatje al vanaf dag één kwam hij bij ons beiden op schoot en ook nu houdt hij mijn enkels warm (of ik zijn kin).
Waar ik me een beetje zorgen over maakte met de beetjes, is of het niet gaat 'escaleren' naar spelgedrag: het met de pootjes naar de bek halen heeft iets weg van wat hij met en muisje doet, alleen een stuk rustiger. Maar zoals jullie zeggen: pas wanneer het wat te ruig wordt, gaan we er wat aan doen. Voor nu is het prima.


Verstuurd vanaf mijn B3-A20 met Tapatalk

[ErikPhilippus]

Het enige wat ik zou doen, is ervoor zorgen dat je het niet steeds gaat belonen. Als je na een liefdesbeetje consequent b.v. een snoepje geeft of uitgebreid gaat kroelen, dan ga je dat gedrag conditioneren. Een beetje neutraal op reageren, en juist andere (gewenste) gedragingen belonen. Het zou ook kunnen dat dit gedrag wat normaliseert als Jokob na een wat langere periode zich helemaal gerust, veilig en geaccepteerd voelt.

[Tesseljoan]

We zijn nu een paar dagen verder en het ligt toch iets complexer dan ik aanvankelijk dacht (denk ik).....
We hebben beiden nu een paar keer een pets/beet gehad van Jakob, met een snauw erbij en oortjes naar achteren. Dat interpreteer ik toch wel als, 'ik heb er genoeg van'. En ook een keer een pets of een bijtje met gelijk wegrennen, dat is duidelijke taal ('ik ben er echt klaar mee'). Gelukkig doet hij tot nu toe niets tot bloedens toe, maar wij hebben nog wel moeite met Jakob 'lezen'. Hij heeft namelijk ook de neiging om zijn oortjes naar achteren te doen, zijn ogen dicht te knijpen en luid te spinnen als je hem over zijn koppie aait. Ik interpreteer dat als 'genieten', terwijl oortjes naar achteren bij Bella echt een teken was van ongenoegen.
Het is ook lastig omdat hij dan zelf op schoot komt en soms merk ik dan aan hem dat hij toch onrustig is. Ik probeer hem dan te aaien om te kijken hoe de vlag staat, als hij te onrustig reageert laat ik hem gewoon even liggen. Soms vindt hij dan ook zijn rust, maar soms haalt hij alsnog uit naar mijn hand met een snauw (terwijl ik op dat moment even juist niet met hem bezig ben).
Ook heeft hij laten blijken dat hij het niet altijd eens is met het feit dat ik (of echtgenoot) van de bank opstonden of gingen verzitten, dit werd beantwoord met wat bijten en/of een haal en wat gegrom. Dan zeggen we wel duidelijk 'auw' en doen we alsnog wat we van plan waren (we moeten wel gewoon zo nu en dan naar het toilet, kat of niet
Goh, als ik dit nu schrijf denken jullie dat ik Jakob een vreselijk beest vind, terwijl niets minder waar is. Ik wil het gewoon graag goed doen en ik weet dat jullie vaak goede ideeën hebben. Soms vermoed ik dat hij, ondanks zijn knuffeligheid en nieuwsgierigheid, toch gestrester van de verhuizing is dan wij vermoeden. Of misschien zit ik er helemaal naast en valt dit allemaal nog onder de categorie 'liefdesbeetjes'? Jullie ook wel eens moeite gehad om een kat te leren 'lezen'?

[KleinDraakje]

Hmm Aslan die kon ons ook bijten en uithalen als we opstonden of wegliepen. Bij hem waren er ook veel andere problemen (ook medisch) maar het is lastig... we hebben een gedragstherapeute op bezoek gehad die zij dat hij misschien meer uitgedaagd moest worden. Meer spelen enzo omdat hij ook ineens in ons benen kon hangen. Zij interpreteerde dat als een soort jaag gedrag. Kan ook een uiting van stress zijn. Stress kan je verlagen door iets leuks te doen, zoals een balletje gooien of iets dergelijks. Dan worden ze even uit die stress piek gehaald. Je kan ook eens naar een gratis telefonisch inloopuur bellen van een gedragstherapeute

[Rik]

Woops, ja Jakob klinkt als een echte solokat. Nee, die uithalen horen niet in de categorie liefdesbeetjes Bij echt solokatten komt inderdaad het kunnen "lezen" van de kat erg van pas want ze hebben vaak afwijkend gedrag. Bowy kon bijvoorbeeld bij bekende mensen langs de benen strijken, wat veel mensen dan zien als een uitnodiging om te aaien. Niet dus... bij Bowy kon je dan een haal krijgen. Voor mij was ze overigens wel lief en ik kon alles met haar doen zonder en haal te krijgen maar dat kost waarschijnlijk tijd. Op een zeldzaam moment, als ze niet lekker in haar vel zat of ergens van geschrokken was, kon ze ook wel eens lelijk tegen mij doen. Maar dat was maar zelden en dat had ik altijd eerder door omdat ik haar precies kon lezen. Mijn tante had ook een solokat... als je daar op een stoel zat met je hand erlangs, kon je soms onverwachts ook een haal van de kat krijgen, helemaal uit het niets. Dat was echt een "geflipte" kat. Dus het kunnen goed trekjes zijn die eigen zijn voor een solokat. Je zult Jakob dus heel goed moeten leren lezen. Ik hoop dat je dan snel een verhouding krijgt zoals ik met Bowy had. Want ondanks dat ze bang was voor andere was ze helemaal gericht op mij en liet ze echt alles toe en hoefde ik niet bang te zijn voor een haal.

Misschien iets om te proberen (geen idee of het werkt): aankondigen dat je gaat opstaan bijvoorbeeld. Tegen Jakob praten (of spelen) en zeggen dat je op gaat staan en dan pas opstaan. Misschien is het een kwestie van hem uit die mindstand halen, waar hij op dat moment in zit, zodat hij niet meer uithaalt. (Geen idee of dat werkt hoor, ik ben geen gedragstherapeut)

[kittentjes]

Wat een ontzettend schatje is hij! Misschien kan je een speelhengel naast je op de bank leggen als je opstaat dat je die mee beweegt zodat hij afgeleid is?
Hoe reageert hij op valeriaan of catnip?


Verzonden vanaf mijn iPhone met Tapatalk

[Tesseljoan]

Gisteren weer een puzzelstukje gekregen van Jakobs gedrag. Het is me al een paar keer opgevallen dat hij bij het spelen niet zoveel aandacht heeft voor het speeltje, maar gefixeerd is op mijn handen. Toen ik dat tegen mijn man zei, zei hij: 'klopt, ik heb hem vanmiddag met mijn handen laten spelen en dat vindt hij hartstikke leuk.'
Hij reageert dus niet super op speeltjes, maar handen zijn geweldig. Catnip wordt hij rustig van, na even zijn pootjes afgelikt te hebben gaat hij lekker tukken. Op deverpakking van de spray staat wel dat je het maar één keer per week mag gebruiken, dus daarmee doe ik het even rustig aan.

Verstuurd vanaf mijn SM-G389F met Tapatalk

[KleinDraakje]

Oh interessant. Ik zou even een paar dagen proberen helemaal niet met handen te spelen. Kan lastig zijn, eenmaal aangeleerd is het lastig af te leren dat handen geen speeltjes zijn en dat kan pijnlijk worden...

Voor onze toekomstige kittens hebben we ook een no-go voor handen. Alleen spelen met speeltjes en handen geven eten