Stress in casa Dex en Moos?

[castratenkoor]

Ja zo reageren Douwe en Maks ook op elkaar. Douwe is vandaag heel blij en aanhalig. Zit nu ook om hem heen te typen. Die haarbal hefet hem echt goed dwars gezeten gisteren. Nu heeft hij ook totaal geen interesse in Maks terwijl hij gisteren de hele dag op hem loerde.

[kittentjes]

Even iets wat in mij opkwam, misschien heel raar hoor, maar zou een nieuwe derde kat rust kunnen brengen? Dat de rangordes dan weer opnieuw bepaald worden en misschien zo alles opgelost wordt? Ik heb geen idee of het zo werkt en een optie is maar ik had ineens zoiets misschien zou t wel kunnen...


Verzonden vanaf mijn iPhone met Tapatalk

[Lovecat]

Daar heb ik op het begin nog aan gedacht. Moos is nog net een kitten qua gedrag en Dex gedraagt zich als een chagrijnige bejaarde. Een kitten erbij zodat Moos kan spelen, maar dan is de rust voor Dex helemaal weg.

Ik denk dat het alles zal verergeren. En daarbij, ik wil geen katten meer en met een kitten erbij zou ik zo weer jaren vast zitten.
De ironie is dat ik zo graag katten wilde omdat mijn ouders onze beide katten hebben moeten herplaatsen toen ik kind was. Ze hebben alles voor die dieren gedaan, maar de stress konden ze niet wegnemen (steeds meer huizen rond hun huis gebouwd, meer katten, minder territorium). Dat heeft ze zo'n verdriet gedaan dat ze nooit meer huisdieren wilde en ik ze als kind ook niet mocht.

Ik vond het altijd stom dat m'n ouders de katten 'weg hadden gedaan' en toen ik op mezelf ging nam ik Dex en Moos en zweerde erop dat ik ze tot de dood zou verzorgen. Nu lijkt het erop dat ik dezelfde keuze moet gaan maken en snap ik mijn ouders een stuk beter.
Ook is de situatie veranderd, ik ben alleen komen te staan en werk volle dagen in een stad zonder netwerk om me heen. Ik zou nu geen nieuwe dieren meer kunnen nemen.

[kittentjes]

Ik snap het maar bv een oudere herplaatser uit het asiel?


Verzonden vanaf mijn iPhone met Tapatalk

[Lovecat]

Nee, ik kan hier niet eens herintroductie doen, een oudere kat erbij zou zeker via introductie moeten en dat kost maanden de tijd. Ik heb ook het geld niet meer om voor een extra kat te zorgen. En ik wil ook echt geen derde kat, het huis is nu al te klein voor twee.

Eerder een kat weg dan 1 erbij helaas...

[Yo16Ka16No11]

Ik keek naar je filmpje, waar volgens mij Moos (zwart/wit) Dex uit de tent lokt. Er kwamen een aantal dingen bij me op waarvan ik het idee heb waar het probleem kan zitten en waarschijnlijk ook de oplossingen. Er even vanuitgaande dat het twee katers zijn in de bloei van hun leven.

Je vertelde dat er veel veranderd is in je leven. Van eerst veel thuis naar nu veel buitenshuis. Hiermee is er ook veel veranderd voor je twee katten. Ik vraag me dan ook af of je op het moment dat die verandering kwam aandacht hebt besteed om het leven van je katten interessanter te maken. Ik denk dat aan de dynamiek die onstaan is tussen deze twee de oorzaak verveling is, teveel in elkaars aura zitten en energie niet kwijt kunnen. Naar mijn idee gaan energieke katers van die leeftijd om die reden elkaar irriteren. Ze lijken weinig anders te hebben.

Is hier wat aan te doen? Kunnen ze naar buiten, kunnen ze zich terugtrekken doordat er meerdere ruimtes tot hun beschikking staat? Kunnen ze bijv. een trap op en af racen of kiezen om elkaar de hele dag niet te zien? Zo te zien heb je een keurige opgeruimde woonkamer, maar staan er doosjes, liggen er speeltjes, een hoge krabton met een lekker rustig ligplekje en een flinke krabpaal?.

[Yo16Ka16No11]

Ps. derde kat vind ik persoonlijk een hele slechte optie. Gelukkig denk je er zelf ook zo over.

[Lovecat]

@Mariska: op het filmpje sluipt Mosa voorzichtig de woonkamer in en probeert om Dex heen te gaan zonder klappen te krijgen. Dex zit flink te grommen en dat doet hij nu al 2 maanden. Moos mag niet in zijn buurt komen en Dex blokkeert hem alle doorgangen. Moos durft vaak niet een kamer in of de trap af vanwege Dex.

Ik denk ook dat dit komt doordat ze te weinig ruimte hebben gehad (ik heb woonkamer en keuken een tijd afgesloten gehad als ik weg was) en er veel veranderd is. En dat verveling daar ook zeker een grote rol in speelt. Moos zal Dex misschien geïrriteerd hebben doordat hij zn energie niet kwijt kon en ze teveel op elkaars lip zaten en ik steeds weg was.

Ze hebben twee trappen om op te rennen. En twee etages met meerdere ruimtes die (nu weer) allemaal beschikbaar zijn. In mijn vorige huis had ik 1 etage en een aparte kattenkamer met krabpalen, speeltjes, holletjes, noem maar op en daar deden ze niks mee. Ze lagen met zn tweeën voornamelijk voor de kachel of bij mij op schoot. Vandaar dat ik in het nieuwe huis alleen de twee favoriete krabtonnen heb meegenomen. In het eerste jaar in het nieuwe huis leken ze hier ook voldoende aan te hebben. Ze bleven maatjes en ik heb niks opgemerkt. Nu achteraf wel...

Ik heb een nieuwe hoge krabpaal met mandjes besteld voor de woonkamer en ik ben weer een aparte kattenkamer aan het inrichten. Ook komen er plankjes en mandjes in de hoogte. In de laatste weken heb ik overal verschillende dozen, mandjes en schuilplekjes geplaatst en probeer ik weer met ze te spelen. Ik ben nu ook veel meer thuis en probeer ze beiden gelijke aandacht te geven.

Het idiote is dat ze elkaar compleet kunnen ontwijken, maar vaak in dezelfde ruimte gaan zitten...

Ze kunnen niet naar buiten, zijn ze ook nooit geweest. Als ik meer geld had, zou ik het balkon voor ze willen afzetten zodat ze daar gebruik van kunnen maken, maar dat zit er nu helaas niet in.

[Yo16Ka16No11]

Hoe lang is het geleden dat je leven voor jouw persoonlijk zo is veranderd? Het klinkt alsof dit allemaal recent is.

[Yo16Ka16No11]

Zo te horen ben je namelijk de laatste tijd erg bezig hun leven weer interessanter te maken. Kan het niet zo zijn dat je met alle veranderingen voor jezelf tijd nodig had om zelf weer in balans te komen. Waar helemaal niks mis mee is, maar uiteraard voelen katten die super fijngevoelig zijn dat aan.

Je geeft ze nu weer meer ruimte en er ontstaat weer een ritme en regelmaat. Ik denk echt dat het met de aandacht die je het geeft echt wel weer een balans komt. Ben je misschien van nature wat ongerust en onrustig?

Ik hoor je zeggen dat ze niet echt vechten, maar er af en toe wat strijd is. In welke frequentie moeten we dat zien? En ook het overgeven, in welke frequentie is dat?

Waarom ik dat vraag: ik heb twee katers 17 jaar gehad. Toevallig ook een zwart/witte, die nog leeft en nu bijna 18 is. En een zwarte, die 17 is geworden, maar er nu niet meer is. Deze twee hebben prima samen geleefd, maar daagde elkaar zeker een aantal keer in de week uit. Wat soms ontaarde in een aardige knokpartij waarbij geen bloed vloeide, maar de harenvlokken wel in het rond vlogen. Ze waren beide solitair, maar gedoogde elkaar. Ik vind dit geen onnatuurlijk gedrag voor mannetjes katten en katten in het algemeen die toch van nature solitaire dieren zijn. Kijk situaties zoals bij Erik, dat de roedel bij elkaar in het mandje liggen en elkaar liefkozen door poetsen zijn bijzondere situaties, wat naar mijn idee aan bepaalde rassen is voorbehouden of katten uit hetzelfde nest. Deze intimiteit tussen katten is eerder uitzondering dan regel.

Dan maak je je nogal zorgen over het overgeven. Ik weet niet in welke frequentie dit is?. Maar ook spugen verschilt erg per kat en hoort ook vaak wel bij een kat. Als ik bijv. terugkijk naar mijn twee katers, die spuugde vaak een aantal keer per week. De zwarte omdat hij zo schrokte dat alles in zijn geheel er weer uitkwam. Kon je eigelijk zo weer terug in zijn bakje doen . De zwart/witte heeft het spugen meer te maken met haarballen en een gevoelige maag. De laatste 3 jaar hebben we ook een zwart asielpoesje, deze spuugt eigenlijk nooit.

Ik kan je situatie natuurlijk niet helemaal goed beoordelen. Maar maak je je misschien teveel zorgen? Geef het tijd om hun leven zo rustig en routinematig mogelijk te maken met de insteek dat jullie samen oud worden. Met één been al half in de keuze te staan dat er eentje weg moet maak je het voor jezelf op voorhand al moeilijk.

[Lovecat]

Ik ben 2 jaar geleden verhuisd. En sinds januari veel van huis geweest. Rond de zomer begon Moos veel te braken en ben ik de keuken en woonkamer gaan afsluiten omdat hij alles at wat los en vast zat.
Afgelopen weken heb ik Moos veel naar de dierenarts gesleept voor onderzoeken en ben ik bezig hem weer in orde te krijgen op medisch vlak. Toen het zo slecht met Moos ging, is Dex gaan grommen. Ik heb hem toen ook na laten kijken en alle ruimtes weer opengesteld.

[Lovecat]

Edit; ik zag je nieuwe post pas toen ik antwoordde op de andere post.

Ja, ik heb heel veel veranderingen voor mijzelf gehad en ben nog steeds bezig de balans te vinden. Dat klopt helemaal. En ik ben veel te bezorgd en gevoelig. Hoe hard ik m'n best ook doe, dit blijft een zwak punt bij mij. Zeker als het om dingen gaat die me dierbaar zijn. En die twee, die zijn me ontzettend dierbaar.

Dex is net zo'n stresskip als ik. Wat dat betreft waren we vanaf het begin al geen match. Ik heb aan de kalmeringstabletten gezeten toen ik hem net kreeg... Moos is er toen bij gekomen en die heeft de balans toen hersteld.

Dex krijgt direct blaasproblemen bij stress, heeft enorme zweetvoeten bij de DA, zwiept bijna altijd met zijn staart en heeft het niet zo op mensen. Maar hij is een zwaankleefaan bij mij. Als ik huil, loopt ie weg. En dan staat Moos met zijn altijd vrolijke karakter klaar om mn tranen te likken en me tot rust te brengen. Die twee zijn compleet anders.

Die interactie tussen Dex en mij werkt dus ook niet echt. Want ik maak me teveel zorgen en hij kan daar niet tegen.

De frequentie qua confrontaties is meerdere keren per dag sinds 2 maanden. Daarvoor waren ze zo klef als in de Liskeshoeve bij Erik.
Het braken van Moos is niet iets waar ik me te druk over maak, daar heb ik me juist te weinig druk over gemaakt. Hij hield maar een paar brokjes per dag binnen voor ik de medische molen in ging en is van 4,5 naar 3,4 kg gegaan. Hij braakte echt alles uit meerdere keren per dag elke dag.

Hij is nu onder de zorg van de internisten van MDC A'dam en het gaat beter.

En je hebt gelijk, dat ik er al op voorhand 1 weg wil doen is paniekvoetbal. Ik ben onzeker en onervaren en wil zo graag het beste doen dat ik het mezelf en de katten het alleen maar moeilijker maak

[Yo16Ka16No11]

Kop op, je doet het hartstikke goed! Nu je voor jezelf een balans krijgt en ruimte hebt om te kijken wat je katten nodig hebben...doe je het echt goed. Je klinkt als iemand die veel liefde en zorg te geven heeft en dit is echt het allerbelangrijkste wat ze nodig hebben. Nu nog zeker van jezelf worden en vertrouwen, dat zal Dex & Moos een extra zetje geven en goed doen.

[Lovecat]

Lief, dankjewel Mariska!

Moos houdt sinds gisteren niks binnen. Staat ie te braken, komt Dex eraan om hem tijdens het braken ook nog even op z'n kop te meppen

[castratenkoor]

Met Mariska eens - je doet het hartstikke goed. Wat meer zelfvertrouwen! Dat je keuzes niet altijd goed uitpakken moet je jezelf niet teveel kwalijk nemen. het lastige met zulke problemen is ook dat je van alle kanten adviezen krijgt......en die zijn nog wel eens tegenstrijdig.

DE manier om schurende kattenrelaties op te lossen bestaat niet. Het is een kwestie van dingen uitproberen. Wat bij de een werkt kan bij de ander negatief uitpakken. Je hebt in jouw situatie te maken met twee katten, jezelf en je woonomstandigheden.

Balen dat Moos weer zo braakt, hopelijk stopt dat gauw weer.
Ja dat genieperds daar dan op gaan meppen, daar kun je op wachten.
Ze houden beide van treiteren en elkaar dwars zitten.

Mijn hoop is gevestigd op de veranderingen die je aan gaat brengen, extra paal en planken langs de muur. Wie weet doet dat wat positiefs. DE oplossing bestaat niet, maar leefbaar krijgen, dat gaat je lukken.

Mijn advies blijft wel om Moos consequent in dat kamertje te doen de nachten en overdag alle deuren open. En dus niet Dex daar opsluiten. Dat is te verwarrend voor beide. Dex zijn obsessief aandacht eisen dat zal in de loop der tijd vast ook wel weer minderen. Ik heb dat hier met Maks gehad. En nog wel, als ik een uurtje weg ben geweest voor boodschappen dan staat hij hartstochtelijk te blèren voor de haldeur.

En dan loopt hij me - nekbrekend - alles achterna tegen me miauwend. De laatste maanden in Den Haag veel te veel alleen geweest (kon uiteraard niemand wat aan doen - situatie was schrijnend) en nu scheidingsangst. Sinds kort begroet hij B. ook zo als die thuis komt. Dat vind ik dan wel weer heel positief.

Hou moed en wees niet zo streng voor jezelf!