Dat begrijp ik zeker, dat deel van het financiële, doch, heb wel een potje altijd apart staan speciaal voor de poezen hoor
Dat heb ik ook heel duidelijk gemaakt, plus natuurlijk dat ik een DA heb waar ik een overeenkomst mee heb als er plots iets gebeurd dat écht serieus veel kost (praten we inderdaad over bedragen van honderden euro's), dat ik het mag afbetalen.
Maar dan praten we over bedragen die dichter tegen 1000€ aanleunen dan 200€ (die 200€ heb ik in een potje opzij staan, voor de poezen he en kan ik zo neerleggen).
Het komt zeker niet cru of bot over.
Ik zou wel graag willen vragen welke adviezen niet opgevolgd zouden zijn?
Hier schrijf ik mijn twijfels en onzekerheden af en wat jullie me dan vertellen, tracht ik ook zo te verwoorden naar asiel / opvang toe.
Ik begrijp wel dat het hier dan overkomt alsof ik me te onzeker naar asiel toe opstel en misschien is dat ook wel zo, dat vind ik moeilijk om zelf te beoordelen. Vandaar dat ik even vraag welke adviezen ik niet opgevolgd zou hebben? (kan ik aan werken dan he!)
Het is momenteel een krappe maand geweest, klopt, maar daar hebben de dieren niets van hoeven ondervinden hoor.
Heb zelfs redelijk wat geïnvesteerd in de opvangers (mede rede waarom het nu wat krapper is, want ik ben wél voorzien op mijn eigen poezen, maar niet op een aantal van 5 en ik ga dus ook niet voor een aantal van 5 he, dat is lange termijn niet haalbaar, simpel).
Moest het zo zijn dat ik door de dieren in de problemen kom, zou ik ze gelijk afstaan, want ja, toch wel, dieren staan voorop.
Als er geen medische zorg mogelijk is, geen correcte voeding (ook bv speciaal dieetvoer, moest dat ooit nodig zijn), geen speeltjes, klimpalen en wat nog meer, dan zou ik hier niet mee doorgaan, echt niet.
Heb ik niks aan, een dier dat niet goed zit.
Zit op deze moment even met instanties te klooien en moet deze maand overbruggen (maar aan potje van dieren wordt niet geraakt en nee, kom er ook niet op andere wijze door in problemen die ik niet zou hebben als er geen dieren zouden zijn, dit potje is er altijd, ook voor gevonden en gewonde dieren bv en zo heb ik ook een reserve voor zoon).
Daar zit ik echter bovenop met hulp van anderen. Is meer administratief geklooi dat in orde moet komen en wat mensen moeten achter zitten dan wat anders. Eens dat in orde (zou augustus moeten zijn), is alles weer netjes als voorheen.
Maar ik begrijp wat je bedoelt ja.
Ik zie hoe het over komt.
En ik neem dit dan ook aan als 'positieve' kritiek, een punt waar ik aan moet werken.
Wat ik hier van me afschrijf, is ook niet wat ik op deze wijze naar asiel toe verwoord, vandaar dus net dat ik het hier van me afschrijf en raad / advies vraag en inzicht.
Het is wel zo dat ik me hoe langer hoe meer onzeker en bang voel als er contact met de opvang is.
Ben bang op alles 'gepakt' te worden, één woordje of zinnetje dat blijft hangen, uit context getrokken wordt en eigen verhaal gaat leven, terwijl de situatie eigenlijk helemaal anders is.
Heb constant het gevoel aangevallen te worden en niks goed te kunnen doen.
En ja, als ze dan begeleider op visite komt, bibber ik als een rietje, durf bijna niets meer zeggen, ben bang iets verkeerd te doen.
Ben bang om iets te melden, bang dat het verkeerd geïnterpreteerd wordt.
Als ik gewoon kordaat bent, komt het voor hen over alsof ik agressief ben en wil ruzie maken, terwijl dat helemaal niet zo is.
Als ik vragen stel, denken ze dat ik alles ter discussie wil stellen, wat niet zo is.
Als ze bv zeggen dat een kitten met een volwassen kat altijd problemen geeft en ik vraag dan op welke wijze ik dat mag verwachten, zeggen ze dat ik de situatie naar mijn hand wil zetten. Nee, ik wil graag weten wat je daarmee bedoelt en wat ik mag verwachten in mijn eigen thuisje, maar misschien had ik dat beter niet gevraagd dan?
Ik word natuurlijk ook onzeker van hoe ze veranderen van gedachte. Ene keer zou een poes wel mogen blijven, dan weer niet, ongeacht of ik iets heb gemeld of niet.
Ook het verhaal eromtrent van hun kant uit verandert steeds en weet ik niet meer hoe ik me daarbij moet voelen.
Ik werd overigens overvallen door het nieuws dat Freya maar weg moest en bij hen in adoptie moest komen.
Die had ik gewoon niet zien aankomen.
Had prima geweest als ze gewoon hadden gezegd: mooi, je hebt een partner voor Ragnar, maar dan gaan we de opvangdame gewoon ter adoptie stellen, want we denken dat het niet de ideale situatie is.
Wat ze oorspronkelijk toch ook al die tijd al zeiden, ongeacht wat ik zei.
Ben je effe stil van als ze voor je neus staan en zeggen: of Freya of de opvangdame, kies maar en bewijs dat je het beste voor hebt met de dieren.
Huh?
Ik had immers al aangegeven dat het oké was dat opvangdame ter adoptie kwam en Freya en Ragnar zouden blijven.
Ik had niet gedacht dat ze weer zouden afkomen dat opvangdame mogelijks wél zou mogen blijven, mits dit en mits dat.
Het is, zacht uitgedrukt, wel wat verwarrend en dan moet ik steeds proberen een nieuwe situatie voor te stellen. Of dit, of dat, dan weer dit, dan weer dat.
En de ene keer zit er spoed achter, de andere keer heeft het geen haast.
Nja, ik word er persoonlijk wel wat onzeker van ja.
Zeker als ik ook in mijn persoon wordt aangevallen.
Als iemand bij me komt kijken en duidelijk zegt dat het hier niet ideaal is voor ook maar één poes en dat is goed geargumenteerd en zowat iedereen zegt hetzelfde, heb ik echt geen enkele rede om die raad in de wind te slaan en te denken: och,maar ik wil gezelschap, dus ik hou er toch eentje.
Sorry, zo zit ik niet in elkaar.
Hoe pijnlijk dat ook is.
Zonder dat ik extra info of andere info heb gegeven, maken ze nu ineens er ook van dat de opvangdame agressief is, terwijl ik dat nooit ergens heb gezegd en toch uit niets blijkt.
Dat begrijp ik ook niet.
En vind ik jammer, want een poes die wel wat bang en onzeker is en gevoelig voor stress, is toch geen agressieve poes?
Er speelt heel veel achter de coulissen en ik krijg dat dan kort en bondig te horen: dit denken wij.
Tuurlijk overvalt zoiets je dan, want je weet niet eens van waar het vandaan komt!
Ze werd niet als agressief bestempeld als ze alleen met Ragnar zou mogen blijven, maar wel als ze herplaatst moet worden?
Dat komt bij mij momenteel over als: kijk, als ze bij je weg moet, wordt dat moeilijk, want ze is 'onhandelbaar' en 'agressief' en bij jou zit ze nu wel net goed, dus als jij Freya houdt, doe jij de poes geen deugd door haar weg te doen...
Alsof ik me dan schuldig moet gaan voelen omdat ik Freya en Ragnar houdt...
Ik voel me wel in het nauw gedreven en schrijf heel veel van me af, maar niet alles wat ik van me afschrijf, schrijf ik ook naar hen he
Ik tracht daarom net een klankbord te vinden bij mensen met ervaring, wil het allemaal ff van me af.
Het doet me pijn en het maakt me onzeker.
Ik word ook gepakt op al mijn woorden. Toen ik zei dat Freya niet weg ging, omdat we er al in geïnvesteerd hadden, onder andere dus financieel, is financieel alles wat ze gehoord hebben en op hamerde. Terwijl ik zei, janee, ik bedoel niet puur financieel (daar doe je het toch niet voor? Dan mogen de opvangheren ook niet weg, die hebben me al dik 300€ gekost!!), ik bedoel, tijd, liefde, aandacht, moeite om ze in orde te zetten, je sluit ze in je hart, je aanvaard ze als lid van gezin, noem maar op, ja, ook de financiële kost, maar die mag toch niet doorslaggevend zijn bij het je afvragen of je een poes wel of niet houdt???
Ik heb niet echt deftig de kans gekregen om te zeggen: kijk, we hebben in Freya al onze tijd en moeite gestopt en ze hoort erbij... Ze hebben financieel gehoord en maken erop uit, vanaf dat ik een cent heb besteed aan een dier, ik het dier niet meer weg doe, ongeacht of dat dier zich goed voelt of niet.
Maar zo is het niet....
Kijk, toen ze me vroegen of ik met 'zekerheid' kon zeggen dat de mauw 's ochtends voor aandacht was, toen wisten ze al dat Freya zou blijven.
Gaan ze enkele dagen wachten en staan ze bij je in huis en zeggen: oké, opvangdame mag blijven, maar Freya moet weg, moet aan ons overgedragen worden.
Niet vanwege het financiële plaatje, niet vanwege de ruimte (want plots is het dan wel groot genoeg voor 2 katten, Ragnar en opvangdame dan), maar dan ineens omdat Freya later in conflict zou gaan.
Nja, ik begrijp dat allemaal niet zo goed.
En dan sta je daar even met je mond vol tanden.
Gepakt worden op een uitdrukking als: tuurlijk zie ik ze allemaal graag en als ik in een kasteel zou wonen en rijk zou zijn, zou er geen stumperd nog op straat staan, daarvan maken dat het dan niet uitmaakt wie blijft en wie gaat, is wel wat anders...
Wie denkt er hier nu niet es een keertje: was ik maar rijk, had ik maar een kasteel (maar dan bedoel ik stronterijk) kon ik ze allemaal redden... ??
Tuurlijk zie ik ook elke opvanger graag.
Zou maar raar zijn, dat een dier in opvang komt en je zoiets zou hebben van: bah, deze moet ik niet, zal blij zijn dat ie weg is.
Het is toch de bedoeling dat ik ze met veel liefde en plezier in huis neem en opvoed en klaar stoom voor adoptie?
Dat doe je dan toch met hart en ziel?
Wil niet zeggen dat ik ze niet herplaatst wil zien worden :O
Heb niet de intentie om hier tig katten (of eender welke dieren) te houden, dat gaat simpelweg niet, inderdaad niet financieel, inderdaad ook niet qua ruimte, inderdaad ook niet fysiek, daarin ben ik realistisch hoor.
Dromen dat het wél zou kunnen, doe ik wel, maar het blijft bij dromen (was ik maar rijk en gezond en had ik maar machtig groot kasteel, kon ik alle dierenleed in de wereld maar oplossen...).
Net daarom doe ik dit zo graag, ik help, op mijn manier.
Ik heb ook niet aangegeven dat opvangdame zowiezo zou mogen blijven, mits ik compromissen zou sluiten.
Duidelijk aangegeven: ik heb nu Ragnar en Freya.
Moest ze mogen blijven, is dat prima en is ze welkom en kan het, wat mij betreft.
Dat was dan ook wat ik dacht waar ze over zouden nadenken: of ze hier geplaatst zou worden SAMEN met Freya en Ragnar. Het was geen vraagstuk van OF Freya OF de opvangdame en welke combi net het beste zou zijn.
Ik heb natuurlijk wel naar mijn groepje gekeken of een drietal zou kunnen, inderdaad qua ruimte, financieën, wat ik erin moet stoppen aan aandacht en zorg edm en of het qua dynamiek zou lukken.
Zou maar dom zijn anders om ervoor open te staan opvangdame toch te adopteren, als ik de situatie niet bekeek vanuit een drietal.
Ik ben van mening dat een drietal wel zou kunnen, als uiterste maximum, op elk vlak, want je moet ze persoonlijke aandacht geven, je moet inderdaad erop voorzien zijn dat ze met zijn drieën gezamenlijk ziek worden, dat er voldoende ruimte is, kunnen ze alledrie ergens weg kruipen als ze even elkaars kop niet kunnen zien of rieken? Kan ik 3 poezen qua voeding betalen, ook als ze speciaal voer nodig hebben?
Kan ik speeltjes vervangen, is er ruimte om verder in de hoogte te werken voor Ragnar (die heeft dat het hardste nodig)?
Kan ik na verloop van tijd toch inzien dat het niet zou werken (ja, dat zou ik kunnen en dan zou ik de poes die zich het minst prettig voelt herplaatsen, ook als blijkt dat het Ragnar zou zijn)?
Kortom, ik ben voor mezelf al die vragen af gegaan he.
Mijn onzekerheden hier neer gepend, hier raad en advies gevraagd en inzicht in situatie, hier veel vragen gesteld...
Maar goed, dat komt nog meer onzeker over en dat begrijp ik, want dat is net wat ik hier van me afschrijf: mijn onzekerheden, mijn twijfels, of ik wel het goede doe ja dan nee...
Ook mijn frustraties, boosheid en verdriet schrijf ik hier neer...
Ik wil niet al die zaken op de opvang dumpen, want inderdaad, dan gaan ze me wellicht als super labiel mens aanzien.
Doch, ik ben wél een mens, ik heb gevoelens, ik kan ook verward, emotioneel, verdrietig, boos, aangedaan, gefrustreerd edm worden en het is gewoon niet fijn op deze wijze.
